Το άρθρο έχει τίτλο "ποια είναι η μεγαλύτερη απειλή, οι S-400 ή οι Ευαγγελιστές των ΗΠΑ και η ηγετική ομάδα του Ν.Τραμπ;" και υποσημείωση "αυτή η αμερικανική κλίκα με αβέβαιη χρονική διάρκεια δεν θα αποσπάσει την Τουρκία από την διεξαγωγή ανεξάρτητης πολιτικής λόγω της γεωπολιτικής της θέσης"
To άρθρο αυτό που είναι αδύνατον να έχει δημοσιοποιηθεί χωρίς την έγκριση του Ρ.Τ.Ερντογάν καταλήγει στο συμπέρασμα πως "η ηγετική ομάδα του Ν.Τραμπ εφαρμόζοντας ένα νέο "ευαγγέλιο" στις χώρες της περιοχής, έχει αποφασίσει πως τα F-35 της Τουρκίας θα τα μοιραστούν Ελλάδα και Αίγυπτος καθώς μαζί με το Ισραήλ πρέπει να είναι οι ηγετικές δυνάμεις της περιοχής που θα προστατέψουν τους ενεργειακούς πόρους της Αν. Μεσογείου!
Συγκεκριμένα αναφέρει:
"Κατά την διάρκεια της συνάντησης των ΥΠΕΞ των μελών του ΝΑΤΟ στην Ουάσινγκτον, η διεθνής κοινότητα είδε πως το σχέδιο των F-35 δεν αφορά απλά τον εκσυγχρονισμό της Αεροπορίας των μελών της Συμμαχίας αλλά πρόκειται για ένα εργαλείο πίεσης των ευρωπαϊκών συμμάχων και κυρίως της Τουρκίας.
Εχοντας διατηρήσει την χαλαρή προσέγγιση απέναντι στις αντιαεροπορικές ανάγκες της Τουρκίας, οι ΗΠΑ μας πιέζουν συνδέοντας με παράλογο τρόπο το σχέδιο των F-35 και το αντιαεροπορικό σύστημα S-400.
Αντανακλούν την πραγματικότητα οι φόβοι ότι η Τουρκία αν πάρει τους S-400 θα θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια του ΝΑΤΟ και τα μυστικά των F-35 θα καταλήξουν σε ρωσικά χέρια;
Πρέπει να αναρωτηθούμε αν οι πρόσφατες εξελίξεις με τα Υψίπεδα του Γκολάν, την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ, οι εκβιασμοί για το σχέδιο των F-35 και ο έλεγχος και η διαχείριση των ενεργειακών πηγών στην Αν. Μεσόγειο από το κουαρτέτο Ελλάδα-Κύπρος, Αίγυπτος και Ισραήλ κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, αποτελούν ενιαία κομμάτια στην στρατηγική αλυσίδα από την πτέρυγα των ευαγγελιστών στον Λευκό Οίκο που τώρα διαμορφώνουν την αμερικανική εξωτερική πολιτική μαζί με την ομάδα εθνικής ασφαλείας.
Επειτα ο Τούρκος συγγραφέας κάνει μια αναδρομή στο παρελθόν στην επίσκεψη της Υπουργού Άμυνας της Γαλλίας στην Ουάσινγκτον οπου υπήρχε μια διαμάχη με ΗΠΑ για τα ποσά που πρέπει να ξοδεύει κάθε χώρα μέσα στην Ατλαντική Συμμαχία για την άμυνα.
Για να ρίξει μετά την "βόμβα":
"Το F-35 το οποίο μπορούμε να περιγράψουμε ως ένα "ιπτάμενο smartphone" όσο αφορά τις τεχνικές του δυνατότητες, χρησιμοποιείται από ΗΠΑ-Ισραήλ-Ιταλία, Βρετανία, Νορβηγία, Ν.Κορέα και Ιαπωνία. Τώρα οι ΗΠΑ εισάγουν το όπλο αυτό στην Νότια Σινική Θάλασσα καθώς το πλοίο αμφίβιο επιχειρήσεων USS Wasp (LHD-1) το οποίο επιχείρησε και στην Συρία, αγκυροβόλησε στο λιμάνι των Φιλιππίνων, Subic, στις 30 Μαρτίου μεταφέοντας F-35B. Στόχος είναι η Κίνα και η Ρωσία.
Aυτό το μαχητικό νέας γενιάς έχει ένα σημαντικό χαρακτηριστικό: Μεταφέρει στον κατασκευαστή όλες τις πληροφορίες, τα δεδομένα και τις ικανότητες των πιλότων κατά την διάρκεια μιας πτήσης. Οποιαδήποτε χώρα με F-35 θα ανησυχεί για την εθνική της ασφάλεια. Μπορεί μεν να κλείσει το σύστημα μετάδοσης δεδομένων αλλά όπως και σε ένα smartphone το επίπεδο επιδόσεων και αποτελεσματικότητας θα πέφτει συνεχώς. Στο τέλος θα γίνει ένα ελαττωματικό μαχητικό. Η Ιταλία που έχει Στόλο με F-35 έχει ζητήσει να αναπτύξει το δικό της λογισμικό για τα μαχητικά της αλλά η απαίτηση της αυτή δεν έχει απαντηθεί ακόμη λόγω των τακτικών καθυστέρησης της Lockheed Martin.
Οταν μια τέτοια μηχανή πολέμου κάνει τους χρήστες της τόσο εξαρτημένους τεχνολογικά, τότε είναι λογικό και κατανοητό για την Τουρκία να έχει ανησυχίες και επιφυλάξεις για τις ΗΠΑ.
Παρόλ αυτά είδαμε δύο Δημοκρατικούς και δύο Ρεπουμπλικάνους Γερουσιαστές να σχεδιάζουν κυρώσεις για να μπλοκάρουν την παράδοση των F-35 στην Τουρκία. Επειτα ακολούθησαν απειλές στις 29 Μαρτίου για διακοπή παράδοσης υλικού των μαχητικών και τελικά ακούσαμε πως γίνονται κινήσεις για να εξορισθούν οι τουρκικές εταιρείες από το πρόγραμμα. Επειται ακούσαμε όλοι τις απειλές του Αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Μ.Πενς, για αποβολή μας από το πρόγραμμα των F-35 αλλά και το ΝΑΤΟ.
Για να εξηγήσουμε τις αποφάσεις μας πρέπει να πάμε πίσω στο 1995 και να τονίσουμε πως ο Αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Μ.Πενς, είναι μια από τις κυρίαρχες φιγούρες των "ευαγγελιστών", της πτέρυγας της κυβέρνησης των ΗΠΑ και ο πιο ισχυρός υποστηρικτής του Ισραήλ και των προσπαθειών νομιμοποίησης των ενεργειών του κατά παράβαση των αποφάσεων των ΗΕ.
Η κρίση των Ιμίων στο Αιγαίο το 1995 και αρχές του 1996 ήταν σημείο καμπής στην αμυντική στρατηγική της Ελλάδας. Απέτυχε να αντιμετωπίσει την Τουρκία και γι αυτό η Αθήνα συμπέρανε πως οι πωλήσεις όπλων των ΗΠΑ προς τις 2 χώρες, Ελλάδα και Τουρκία, δεν είχαν θετικό αποτέλεσμα.
Το πρώτο βήμα ήταν η κίνηση της Αθήνας το 1996 να συνάψει συμφωνία με την Ρωσία για την αγορά όπλων, των S-300 με την γνωστή ιστορία. Από την Κύπρο βρέθηκαν στην Κρήτη, σε ένα νησί που η στρατηγική του σημασία αυξάνεται διαρκώς. Επειτα το Ισραήλ προχώρησε σε κοινές ασκήσεις στην Κρήτη με την ΠΑ, για αυτό και κυριαρχεί απέναντι στους συριακούς S-300 .
Επειτα η Αθήνα προχώρησε σε νέες συμφωνίες, το 1999 και το 2004 για την αγορά TOR-M1 και OSA AKM (SA-8B). Ολα τα ρωσικά ραντάρ και τα συστήματα ενώθηκαν με τα αντίστοιχα νατοϊκά ενώ ποτέ μέχρι τώρα η Συμμαχία δεν είχε αντίρρηση.
Επειτα ο Τούρκος συγγραφέας αναφέρεται εκτενώς στις αγορές ρωσικών όπλων, στη διαφθορά και σε περίεργες δολοφονίες αξιωματούχων για να συνεχίσει λέγοντας:
"Αυτό που τώρα συμβαίνει είναι ότι η ομάδα των Ευαγγελιστών στις ΗΠΑ θέλει να διασφαλίσει την ασφάλεια της συμμαχίας που δημιουργήθηκε για να βγάλει τα ενεργειακά αποθέματα στην Ανατολική Μεσόγειο με την πρόφαση της αγοράς των S-400 από την Τουρκία.
Τα F-35 που οι ΗΠΑ προσπαθούν σκληρά να μην παραδώσουν στην Τουρκία, είναι πιθανό πως θα μοιρασθούν μεταξύ Ελλάδας-Αιγύπτου και Ισραήλ ως αντάλλαγμα για την υποθήκευση των ενεργειακών πηγών που θα βγουν από την περιοχή.
Το "πράσινο φως" που δόθηκε στην Ελλάδα το 1995 μετά το τέλος της κρίσης των Ιμίων για αντιμετώπιση της Τουρκίας, έχει επεκταθεί από τις ΗΠΑ και περιλαμβάνει την Ανατολική Μεσόγειο.
Αλλωστε μια Τουρκία που θα είχε 100 F-35 στο οπλοστάσιο της θα είχε αεροπορική υπεροχή απέναντι στο Ισραήλ το οποίο έχει παραγγείλει μόνο 50.
Η Τουρκία δεν αγνοεί αυτά τα σενάρια.
Τα πολεμικά πλοία "Resadiye" και "Sultan Osman" που ανέθεσε η οθωμανική κυβέρνηση το 1911 και το 1912 στις βρετανικές εταιρείες Vickers και Armstrong, κατασχέθηκαν από τη βρετανική κυβέρνηση και όλες οι πληρωμές που είχε πραγματοποιήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή η οθωμανική κυβέρνηση πήγαν στράφι.
Οι Βρετανοί διέλυσαν ένα από αυτά τα παρανόμως κατασχεθέντα πλοία χωρίς καν να το χρησιμοποιήσουν και τελικά κατέληξαν να σταλούν σε ένα ναυπηγείο το 1921 και το 1922 για να αποσυναρμολογηθούν εξαιτίας ανεπαρκειών στις μηχανές, τα όπλα και στην θωράκιση τους.
Αυτή η πικρή εμπειρία, την οποία αντιμετώπισε πριν από εκατό χρόνια η Τουρκία, αποτέλεσε τη βάση των βημάτων που ανέλαβε να κάνει η Τουρκία στην εθνική της αμυντική βιομηχανία.
Το πρόβλημα είναι πως η Τουρκία έχει τα μέσα για να καλύψει τα κενά που μπορεί να προκύψουν στον τομέα των μαχητικών 5ης γενιάς.
Αντίθετα το ΝΑΤΟ δεν έχει εναλλακτική πρόταση αντικατάστασης της Τουρκίας.
Κάτι τελευταίο, η κλίκα στον Λευκό Οίκο με αβέβαιη διάρκεια ζωής δεν θα αποτρέψει την Τουρκία από την πολυπολική εξωτερική πολιτική, έχουν προσπαθήσει με όλους τους τρόπους, όλα τα διπλωματικά κανάλια και τις μεθόδους..."
Which is bigger threat, S-400s or US evangelicals?yenisafak.com/en/news/which-…
Δείτε άλλα Tweet του χρήστη Yeni Şafak English
