Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Τα γεγονότα της τελευταίας εικοσαετίας αποδεικνύουν πως όποτε η Ελλάδα υπήρξε υποχωρητική, οι γείτονες, ανεξαρτήτως κυβέρνησης, έσπευδαν να δαγκώσουν το χέρι φιλίας, εντείνοντας τις δραστηριότητές τους στο Αιγαίο, ακριβώς για να αποδείξουν ότι άρπαξαν αυτό που ήθελαν και συνεχίζουν.
Το ίδιο συμβαίνει και τώρα. Μετά τις επισκέψεις Ερντογάν και Τσίπρα και μετά την επίσκεψη Κατρούγκαλου ακριβώς εν μέσω εορτασμών για την επέτειο της εθνικής Παλιγγενεσίας, οι Τούρκοι έγιναν επιθετικότεροι – με αποτέλεσμα την χθεσινή παρενόχληση του πρωθυπουργικού αεροπλάνου.
Είναι πια πολύ αργά για τον κ. Τσίπρα να δείξει την αποφασιστικότητά του. Στην Αττάλεια ο υπουργός του αποδέχθηκε ότι υπάρχουν και άλλες διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας εκτός από το ζήτημα της υφαλοκρηπίδας. Όπως είπε, «να ξεκινήσουμε σοβαρές συνομιλίες για θέματα όπως το ζήτημα του καθορισμού της υφαλοκρηπίδας».
Αλλά ένα από αυτά τα θέματα είναι το ζήτημα των νησιών, καθώς η Τουρκία αμφισβητεί το καθεστώς στο Αιγαίο. Ήδη από το 2004 θέτει θέμα «ελληνικής κατοχής» στο Αγαθονήσι και στο Φαρμακονήσι (οι τουρκικές αμφισβητήσεις εκτείνονται σε 150 περίπου νησιά και βραχονησίδες). Γι’ αυτό άλλωστε και οι περισσότερες αποβιβάσεις μεταναστών έχουν συμβεί σ’ αυτά τα δύο νησιά.
Με λίγα λόγια, ο Κατρούγκαλος έδωσε κάτι και οι Τούρκοι ήλθαν να το πάρουν.
Ας μην κλαίγεται, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας και ας μην ετοιμάζεται να κολυμπήσει.
Κάθε άλλο παρά τυχαίο είναι το γεγονός ότι αυτό που συνέβη στην ίδιο ανήμερα της εθνικής γιορτής (μαζί με 47 παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και πέντε παραβάσεις του FIR Αθηνών), είχε συμβεί και στον Σημίτη, ου μην αλλά και στον Τσοχατζόπουλο!
Στις 5 Μαρτίου του 2003, είχε σημειωθεί παρενόχληση του πρωθυπουργικού αεροσκάφους με επιβάτη τον κ. Σημίτη στην πορεία προς Αλεξανδρούπολη. Έκτοτε, ο κ. Σημίτης, όπως ανέφερε ο Τύπος, κυκλοφορούσε στο Αιγαίο… συνοδεία δύο μαχητικών!
Αυτό προφανώς συνέβη μετά τη Συμφωνία της Μαδρίτης, το 1997, όταν η Αθήνα αναγνώρισε «ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας στο Αιγαίο) – κάτι ανάλογο με αυτό που (ξανα)αναγνώρισε την περασμένη εβδομάδα ο Κατρούγκαλος – και μετά το Ελσίνκι, όταν, τον Δεκέμβριο του 1999, στο κείμενο των Συμπερασμάτων του Συμβουλίου Κορυφής, περιελήφθησαν οι όροι «συνοριακές διαφορές» και «συναφή θέματα».
Δηλαδή, οι Τούρκοι συνέχισαν το βιολί τους (συμπεριλαμβανομένης της παρενόχλησης του αεροσκάφους με επιβάτη τον Κ. Σημίτη) και μετά από όλες αυτές τις παραχωρήσεις. Μάλιστα, μετά το Ελσίνκι οι παραβιάσεις διπλασιάστηκαν.
Αργότερα, κατά την ελληνική προεδρία, ο τότε υπουργός των Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου, ο οποίος είχε μεταβεί στο Καστελόριζο με τους ομολόγους του της ΕΕ, είχε την φαεινή ιδέα να τους πάει όλους μαζί πεσκέσι (συγγνώμη… εκδρομή) στον Γκιουλ, στο Κας, στις 4 Μαΐου 2003.
Αλλά στις 13 Μαΐου εκείνης της χρονιάς, ακυρωνόταν η άσκηση Τρίαινα, όταν απειλήθηκε σοβαρό δυστύχημα λόγω των 73 τουρκικών παραβιάσεων στη διάρκεια της άσκησης και παρενοχλήσεων ελληνικών φάντομς. Τότε η κυβέρνηση είχε αποφασίσει να σκληρύνει τη στάση της και να ανακοινώνει τα περιστατικά στην Ε.Ε. Λίγο πριν, όμως, στη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας έδινε μάχη υπέρ της Τουρκίας για την προάσπισή της (πόλεμος στο Ιράκ), τον ευρωστρατό και την ένταξη.
Και αυτό, ενώ ο μεγαλύτερος, μετά το 1974, αριθμός παραβάσεων, παραβιάσεων, παρενοχλήσεων και εμπλοκών είχε σημειωθεί από την πρώτη εβδομάδα του Ιανουαρίου 2003 ως τις 4 Φεβρουαρίου της ίδιας χρονιάς.
Σε όλα αυτά προσθέστε και το επεισόδιο του Οκτωβρίου 1997 (δηλαδή μετά τη συμφωνία της Μαδρίτης), κατά το οποίο το στρατιωτικό αεροπλάνο που μετέφερε τον τότε υπουργό Άμυνας Τσοχατζόπουλο μαζί με δημοσιογράφους στην Κύπρο, παρενοχλήθηκε επί πολλή ώρα από τουρκικά πολεμικά.
Ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Ρέππας είχε… διευκρινίσει: «Δεν θα έλεγα ότι υπήρξε παρενόχληση. Υπήρξε προσέγγιση του C-130 που μετέφερε τον Έλληνα υπουργό Εθνικής Άμυνας»!
Τέλος, αξίζει να θυμόμαστε ότι οι Τούρκοι επιδιώκουν εδώ και πολλά χρόνια να μετατρέψουν το Αιγαίο σε επικίνδυνη περιοχή και για τα πολιτικά αεροσκάφη. Γι’ αυτό και στο παρελθόν είχαμε περιστατικά παρενόχλησης πολιτικών αεροπλάνων ξένων εταιριών με επιβάτες.
Σε μια μάλιστα περίπτωση (10 Ιουνίου 2003) οι επιβάτες της πτήσης της Ολυμπιακής από Αθήνα για Κωνσταντινούπολη είδαν τα τουρκικά αεροπλάνα από τα παράθυρά τους!
Συμπέρασμα: Αν ο κ. Τσίπρας είχε φροντίσει να ρίξει έστω και επιπόλαια μια ματιά στην πρόσφατη ιστορία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, θα είχε διαπιστώσει πως η Άγκυρα δεν κάνει ποτέ βήμα πίσω από τις διεκδικήσεις της.
Και πως όσα και να προσφέρεις στην Τουρκία, όσες επισκέψεις και όσες επιθέσεις φιλίας, η τουρκική πολιτική διεκδικήσεων δεν αλλάζει.
Δηλαδή, ένα δίνεις στους Τούρκους και δέκα αρπάζουν!
