Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Βροχή πέφτουν οι επιστολές και οι απαιτήσεις από το «Ουράνιο Τόξο» το αυτοαποκαλούμενο «Πολιτικό Κόμμα της Μακεδονικής Μειονότητας στην Ελλάδα», με τους λεγόμενους «εθνικά Μακεδόνες πολίτες της Ελλάδας» να διεκδικούν πότε διδασκαλία της «μακεδονικής» γλώσσας, πότε εκκλησιασμό στα… «μακεδονικά».
Για να προστατευτούν, όπως λένε, τα δικαιώματα των «ντόπιων μειονοτικών μακεδονόφωνων Ορθόδοξων Χριστιανών εθνικά Μακεδόνων της Ελληνικής επικράτειας»!
Η κυβέρνηση κάνει ότι δεν καταλαβαίνει – όπως προέκυψε και από τη δήλωση της 10ης Μαρτίου της αναπληρώτριας υπουργού των Εξωτερικών Σίας Αναγνωστοπούλου, που επισκέφθηκε τα Σκόπια για την διάνοιξη της διασυνοριακής οδού στο Λαιμό της Πρέσπας.
Επικαλούμενη δήλωση του Σκοπιανού υπουργού Εξωτερικών Ντιμιτρόφ, σύμφωνα με την οποία η γλώσσα της γείτονος είναι σλαβική και «δεν έχει καμιά σχέση με οποιοδήποτε ιδίωμα ομιλείται από Έλληνες Μακεδόνες», η υπουργός δήλωσε:
«Οι Κασσάνδρες που έβλεπαν τη γλώσσα -την οποία να υπενθυμίσω έχουμε αναγνωρίσει από το 1977- ως όχημα αλυτρωτισμού των γειτόνων μας ή φαντασιώνονταν αστόχαστα Καταλονίες και αποσχιστικά κινήματα ή μειονοτικά προβλήματα, διαψεύδονται για πολλοστή φορά πανηγυρικά. Η Συμφωνία των Πρεσπών οικοδομεί ειρήνη και εμπιστοσύνη ανάμεσα στις δύο χώρες και επιλύει διάφορα προβλήματα που η αδράνεια, ο στρουθοκαμηλισμός αλλά και ο εθνικισμός και από τις δυο πλευρές είχαν δημιουργήσει. Χαιρετίζουμε λοιπόν, τη δήλωση Ντιμιτρόφ γιατί βάζει οριστικά τέλος σε οποιαδήποτε σπέκουλα εκφοβισμού για ανύπαρκτα προβλήματα που δήθεν θα δημιουργούσε μια γλώσσα, την οποία έχουμε εδώ και δεκαετίες αναγνωρίσει».
Πολλά λάθη για μια τόσο μικρή δήλωση, αφού η Κασσάνδρα προέβλεπε πάντα σωστά, γλώσσα μακεδονική ουδέποτε έχει αναγνωρίσει η Ελλάδα (διαφορετικά γιατί έπρεπε να την αναγνωρίσουν οι συριζαίοι με τη συμφωνία των Πρεσπών) και το Ουράνιο Τόξο ανήκει στην «Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία» - όπως και οι Καταλανοί που επιδιώκουν την απόσχισή τους από την Ισπανία.
Μάλιστα, οι του Ουράνιου Τόξου φιλοξενούν στην ιστοσελίδα τους όλες τις ανακοινώσεις των Καταλανών αποσχιστών, ενώ η «Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία» αυτοπροσδιορίζεται ως εξής:
«Η Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία (σ.σ. European Free Alliance, EFA) είναι ένα ευρωπαϊκό πολιτικό κόμμα. Έχει 46 κόμματα μέλη και εκπροσωπείται από δώδεκα εκλεγμένους ευρωβουλευτές στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Κεντρική μας αρχή είναι το δικαίωμα όλων των λαών να αποφασίζουν για το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού τους, το οποίο αποτελεί θεμελιώδη αρχή αναγνωρισμένη από το διεθνές δίκαιο. Εκπροσωπούμε τα συμφέροντα των χωρίς κράτος εθνικοτήτων και λαών, περιφερειών και μειονοτήτων».
Και στα αγγλικά για να μην υπάρχει καμιά αμφιβολία:
«The European Free Alliance (EFA) is a European political party. It has 46 member parties and is represented by 12 elected Members at the European Parliament. Our core principle is the right for all peoples to decide – the right to self-determination, which is a fundamental principle recognized by international law. We represent the interests of European stateless nations and peoples, regions and minorities».
Νομίζω ότι είναι σαφές για ποιους πρόκειται και τι επιδιώκουν.
Αλλά οι «πρόθυμοι» που ψήφισαν τη συμφωνία των Πρεσπών κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και παριστάνουν πως δεν είδαν μια σειρά ανακοινώσεις που εξέδωσε τον τελευταίο καιρό το «Ουράνιο Τόξο», που στις προεκλογικές αφίσες του έχει ως σύνθημα «Αν δεν σηκώσεις το κεφάλι, ουράνιο τόξο δε βλέπεις!!».
Το επιχείρημα δε ότι οι δηλώσεις Ντιμιτρόφ θέτουν τέλος «σε οποιαδήποτε σπέκουλα εκφοβισμού για ανύπαρκτα προβλήματα που δήθεν θα δημιουργούσε μια γλώσσα», είναι τουλάχιστον γελοίο, αφού κανένας Ντιμιτρόφ δεν μπορεί να αποτρέψει κάτι που επαπειλείται να συμβεί στην Ελλάδα.
Επιστολή στον Γαβρόγλου
Στις 2 Φεβρουαρίου 2019, μας ενημέρωσαν ότι έστειλαν επιστολή στον υπουργό Παιδείας Γιώργο Γαβρόγλου (πάντα από τη Φλώρινα/Λερίν), με την οποία του ζητούν «συνάντηση εργασίας» σε ημερομηνία «που σας εξυπηρετεί», ώστε «να συζητηθούν ζητήματα που αφορούν την εισαγωγή της σύγχρονης μακεδονικής γλώσσας στην δημόσια εκπαίδευση, στις περιοχές όπου αυτή μιλιέται».
Ενημερώνουν μάλιστα τον κ. Γαβρόγλου ότι «συνεπείς στην πάγια αρχή μας για ειλικρινή και ανοικτό διάλογο, θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι είχαμε ζητήσει ανάλογη συνάντηση από όλους σχεδόν τους προκατόχους σας τα τελευταία 15 χρόνια. Δυστυχώς, αυτό δεν κατέστη εφικτό μέχρι στιγμή και πάντως όχι με δική μας υπαιτιότητα».
Και συνεχίζουν:
«Η κυβέρνησή σας και εσείς προσωπικά έχετε δώσει θετικά δείγματα απέναντι σε χρόνια ζητήματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία και έχετε δείξει αποφασισμένοι για σημαντικές τομές. Σε αυτό το πλαίσιο, ευελπιστούμε στη θετική σας ανταπόκριση σε αυτό το κάλεσμά μας. Από τον διάλογο δεν βγήκε ποτέ κανείς ζημιωμένος. Από την απουσία του όμως χάνουμε όλοι. Προσδοκώντας τη θετική σας απάντηση, παρακαλώ δεχτείτε προκαταβολικά τις ευχαριστίες μας.
Με εκτίμηση,
Το Κεντρικό Συμβούλιο της Ε.Ε.Σ – Ουράνιο Τόξο»
Επιστολή στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών & Ανατολικών Σπουδών
Στις 18 Φεβρουαρίου 2019, έστειλαν επιστολή στο Τμήμα Βαλκανικών, Σλαβικών & Ανατολικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (υπόψιν πρύτανη Στέλιου Κατρανίδη και Προέδρου, Χάρρυ (sic) Παπαπανάγου), όπου αναφέρουν:
«Με την επικύρωση της Συμφωνίας της Πρέσπας κλείνει μια μακρά περίοδος διαμάχης σχετικά με την ονομασία της γειτονικής μας χώρας, την εθνικότητα των κατοίκων της καθώς επίσης και τη μακεδονική γλώσσα που πλέον είναι επισήμως αναγνωρισμένη με αυτό το όνομα και από τη χώρα μας. Με δεδομένο ότι ένας από τους σκοπούς του Τμήματος είναι η προαγωγή και η γνώση της γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού των χωρών των Βαλκανίων σε πανεπιστημιακό επίπεδο, είναι εύλογο αυτό να συμπεριλαμβάνει και την άμεση γειτονιά μας. Θα θέλαμε λοιπόν να σας ζητήσουμε την εισαγωγή της σύγχρονης μακεδονικής γλώσσας, όπως αυτή ομιλείται τόσο στη γειτονική μας χώρα όσο και στην Βόρεια Ελλάδα, στο πρόγραμμα Σπουδών του Τμήματος».
(Δηλαδή, σε αντίθεση με όσα λέει η κ. Αναγνωστοπούλου επικαλούμενη τον Ντιμιτρόφ, υποστηρίζουν πως η γλώσσα που ομιλείται στα Σκόπια είναι η ίδια που ομιλείται στη Βόρεια Ελλάδα).
Και συνεχίζει το «Ουράνιο Τόξο»:
«Μια τέτοια κίνηση θα δώσει νέες δυνατότητες και ευκαιρίες τόσο στην ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και σε όλους όσους ομιλούν την μακεδονική γλώσσα ως μητρική ή ως δεύτερη γλώσσα ώστε να μπορέσουν επιτέλους να την σπουδάσουν σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Παράλληλα, θα δείξει με τον πλέον πειστικό τρόπο ότι η δέσμευσή σας για ένα Τμήμα εξωστρεφές, που θα αλληλεπιδρά με την κοινωνία και θα ενισχύει την επιστημονική έρευνα με κοινωνική ευαισθησία και χωρίς αποκλεισμούς είναι ουσιαστική και όχι ένα απλό σχήμα λόγου. Θα συμφωνείτε φανταζόμαστε ότι το Πανεπιστήμιο θα πρέπει όχι μόνο να προηγείται των κοινωνικών εξελίξεων αλλά και να τις διαμορφώνει με ανεξάρτητη, τολμηρή και καινοτόμα γνώση και όχι να είναι ουραγός αναπαράγοντας στείρα εθνικά στερεότυπα. Περιμένοντας την θετική σας ανταπόκριση, παραμένουμε στην διάθεσή σας για οτιδήποτε χρειαστείτε αναφορικά με τις πρακτικές λεπτομέρειες υλοποίησης ενός τέτοιου βήματος.
Με εκτίμηση,
Η Πολιτική Γραμματεία της ΕΕΣ-Ουράνιο Τόξο»
Επιστολή προς τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο
Στις 6 Μαρτίου, το «Ουράνιο Τόξο» έστειλε επιστολή προς «Την Αυτού Θειοτάτη Παναγιότητα, Αρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικό Πατριάρχη κύριο κύριο Βαρθολομαίο» με την οποία τον καλούν να ασχοληθεί με ζητήματα «που αφορούν εμάς τους Ορθόδοξους Χριστιανούς της μειονότητας των εθνικά Μακεδόνων στην Ελλάδα».
Και ιδού το αίτημα:
«Ζητούμε να έχουμε εκκλησιασμό στη μητρική μας Σύγχρονη Μακεδονική γλώσσα η οποία ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια των νοτιοσλαβικών γλωσσών το αλφάβητο των οποίων επινόησαν από τον 9ο μ.Χ. αιώνα οι εκ Θεσσαλονίκης καταγόμενοι Ισαπόστολοι Άγιοι Κύριλλος και Μεθόδιος.Συγκεκριμένα, επιθυμούμε η Θεία Λειτουργία να γίνεται και στη Σύγχρονη Μακεδονική γλώσσα έστω κάποιες Κυριακές στις περιοχές της Ελλάδας όπου διαβιούμε μακεδονόφωνοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί εθνικά Μακεδόνες Έλληνες πολίτες».
(Σε πείσμα δηλαδή των δικών μας «προθύμων», υποστηρίζουν ότι η «σύγχρονη μακεδονική γλώσσα» δεν είναι αυτή που επινόησαν οι καθηγητές του Τίτο, αλλά αυτή που επινόησαν ο Κύριλλος και ο Μεθόδιος!)
Ακολούθως ενημερώνουν τον Πατριάρχη αναλυτικότερα:
«Δυστυχώς, εμείς οι ντόπιοι γηγενείς μακεδονόφωνοι εθνικά Μακεδόνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί των Νέων Χωρών μετά το 1913 αναγκαστήκαμε λόγω διωγμών και απαγορεύσεων να περιορίσουμε από το δημόσιο βίο πολλά ανθρώπινα δικαιώματά μας για να επιβιώσουμε.
Από την αρχή του περασμένου αιώνα Εκκλησία, Κράτος και παρακράτος στην Ελλάδα άλλοτε με σιωπηρή κι άλλοτε με φανερή βία, απειλές και εκφοβισμό άλλαξαν τη γλώσσα μας, τα ονόματά μας και την εθνική ταυτότητά μας.
Κατά το παρελθόν Μητροπολίτες στη Βόρεια Ελλάδα πρωτοστάτησαν στο γκρέμισμα παλαιών Μακεδονικών Ορθόδοξων Ναών με αγιογραφίες και επιγραφές στο κυριλλικό αλφάβητο με το πρόσχημα ότι ήταν ετοιμόρροπες.
Ακόμη και σήμερα είμαστε θύματα σιωπηρής εχθρότητας και μισαλλοδοξίας σημαντικής μερίδας κληρικών των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών κι αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που απευθυνόμαστε απευθείας σε Εσάς μέσω του πολιτικού μας φορέα Ουράνιο Τόξο.
Γνωρίζοντας ότι οι Μητροπόλεις των Νέων Χωρών της Βόρειας Ελλάδας υπάγονται Ποιμενικά στη δική Σας δικαιοδοσία παρακαλούμε να ασχοληθείτε και να κάνετε δεκτά τα αιτήματά μας».
Ακολουθούν και οι αναφορές στη Συμφωνία των Πρεσπών που, όπως υποστηρίζουν, τα επιτρέπει όλα αυτά:
«Μετά την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας της Βόρειας Μακεδονίας πιστεύουμε ότι ήρθε ο καιρός να υπάρξει ένα τέλος στην αδικία προς εμάς τους ντόπιους μειονοτικούς μακεδονόφωνους Ορθοδόξους Χριστιανούς εθνικά Μακεδόνες της Ελληνικής επικράτειας που υπαγόμαστε στις Μητροπόλεις των Νέων Χωρών και να βρεθεί λύση στα θρησκευτικά μας καθήκοντα σε ότι αφορά τη γλώσσα μας μέσω ενός ειλικρινούς διαλόγου από όλες τις πλευρές. Επιθυμούμε να μας αγκαλιάσετε με την ίδια θέρμη όπως αγκαλιάζετε και τους μειονοτικούς Ρωμιούς της Κωνσταντινούπολης. Δεν υπάρχει δημοκρατία χωρίς ανοχή στις μειονότητες. Είναι κάτι που κι Εσείς Παναγιώτατε σε κάθε ευκαιρία τονίζετε προς κάθε κατεύθυνση.
Ζητούμε από Εσάς τον Ανώτατο επί της γης θρησκευτικό μας Ποιμένα να συμβάλλετε με κατανόηση στα θρησκευτικά μας δικαιώματα ως μειονότητα να ψάλουμε και να ακούμε τις προσευχές στη μητρική μας Σύγχρονη Μακεδονική γλώσσα και να βαφτίζουμε τα παιδιά μας με τα παραδοσιακά μας ονόματα.
Ευχής έργο θα ήταν μια συνάντηση για να Σας ενημερώσουμε σε ποιές Ενορίες των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών διαβιούμε Ορθόδοξοι Χριστιανοί εθνικά Μακεδόνες που επιθυμούμε να πραγματοποιείται η Θεία Λειτουργία μαζί με την Ελληνική γλώσσα και στη Σύγχρονη Μακεδονική γλώσσα με εναλλαγή στην ψαλμωδία των προσευχών πότε στη μια γλώσσα και πότε στην άλλη έστω κάποιες Κυριακές του χρόνου.
Επίσης, Σας παρακαλούμε να επιτρέψετε –γι’ αυτό Σας ζητούμε να ενημερώσετε τους Ιερείς των Μητροπόλεων των Νέων Χωρών- τόσο την Βάπτιση όσο και την μετά θάνατο Μνημόνευση των Ορθοδόξων Χριστιανών εθνικά Μακεδόνων με τα παραδοσιακά μακεδονικά μας ονόματα: Ζόρα, Σόφκα, Στογιάνκα, Μπόρις, Ζλάτα, Ντόρε, Στόικο, Τόμε, Ντόρκα, Γκότσε, Βελίκα, Κύριλ, Σλάβα, Τράϊκο, Σπάσε, Κόλιο, Κίτκα, Στόγιαν, Πέτκο, Μήτρε, Σφέτα, Τράϊτσε, Τραγιάνκα, Σφέτκο, Ρίστο, Πέτκα, Βάσκα...
Προς επίρρωση των αιτημάτων μας Σας επισυνάπτουμε την αφήγηση ενός Ψάλτη που η στρατιωτική θητεία τον είχε φέρει στα μέρη μας πριν 15 περίπου χρόνια.
Αυτή η αφήγηση που θα διαβάσετε αποτυπώνει γλαφυρά αφενός την δυσαρέσκεια των μακεδονόφωνων πιστών Ορθοδόξων Χριστιανών των Νέων Χωρών και αφετέρου την αμήχανα δύσκολη θέση των Ιερέων όταν αναγκάζονται να αναφέρουν αλλαγμένα τα ονόματα των πιστών κατά την τέλεση των Μυστηρίων τη στιγμή που και οι ίδιοι οι Ιερείς γνωρίζουν ότι αλλιώς είναι τα πραγματικά ονόματα με τα οποία τους αποκαλούν όλοι στη τοπική κοινωνία.
Είναι τουλάχιστον ασέβεια προς τους νεκρούς όταν, για παράδειγμα, ο Ιερέας είναι αναγκασμένος σε ένα Μνημόσυνο ή ένα Τρισάγιο κάποια μακαρίτισσα που στο χωριό όλοι τη γνώριζαν και τη λέγανε Ζόρα να την μνημονεύει με το εξελληνισμένο όνομα Αυγή που δεν την ήξερε κανείς έτσι. Ούτε ο Θεός την ήξερε έτσι, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην αφήγηση του Ψάλτη.
Ευελπιστούμε να έχουμε μια απάντηση εκ μέρους Σας.
Είμαστε πάντα στην διάθεσή Σας για κάθε περαιτέρω ενημέρωση.
Με εκτίμηση,
Το Γραφείο Τύπου της ΕΕΣ-Ουράνιο Τόξο
H άλλη Μακεδονία (όχι η εξ ανατολών), η "ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ"
Και ακολουθεί η «γλαφυρή» επιστολή του Ψάλτη
ΤΟ ΚΑΙΝΟΝ ΟΝΟΜΑ
"Τω νικώντι δώσω αυτώ του μάννα του κεκρυμμένου, και δώσω αυτώ ψήφον λευκήν, και επι την ψήφον όνομα καινόν γεγραμμένον, ο ουδείς οίδεν εί μή ο λαμβάνων".
(ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ ΙΩΑΝΝΟΥ Β΄17)
Η ακολουθία του Εσπερινού και τούτο το ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής πλησίαζε στο τέλος της. Η μικρή εκκλησία του παραμεθόριου χωριού ήταν ασυνήθιστα γεμάτη. Το εκκλησίασμα αποτελούνταν σχεδόν αποκλειστικά από ηλικιωμένες μαυροντυμένες γυναίκες που μελαγχολικά άκουγαν τα ψαλλόμενα και σταυροκοπιούνταν ευλαβικά κάθε φορά που ο ψάλτης ή ο ιερέας ανέφεραν την λέξη κλειδί «ανάπαυσον».
Καθώς οι ύμνοι έφτασαν στο τέλος τους, άρχισε η ώρα της μνημόνευσης των ονομάτων. Ο νεαρός ιερέας εμφανίστηκε στην ωραία πύλη με ένα μάτσο πυκνογραμμένα χαρτιά και άρχισε την απαγγελία των ονομάτων που είχε φέρει το εκκλησίασμα. Η φαινομενικά ήσσονος σημασίας και μάλλον βαρετή αυτή χρονική περίοδος ήταν πολύ σημαντική για τις μαυροντυμένες γιαγιάδες. Όλες είχαν τεντώσει τα αυτιά τους και άκουγαν με πολλή προσοχή.
Σε ένα συγκεκριμένο χαρτί ο ιερέας έδειχνε να δυσκολεύεται. Κόμπιαζε λίγο και έκανε σαν να σκεφτόταν πριν προφέρει το κάθε όνομα. Ο ψάλτης (που η στρατιωτική θητεία τον είχε φέρει σε εκείνα τα μέρη) ένιωσε άσχημα μιας και ήταν ο γραφέας πολλών ονομάτων: «Τόσο δυσανάγνωστα γράφω;» ψιθύρισε.
Εν τούτοις μια από τις γιαγιάδες που κάθονταν στις πίσω - πίσω θέσεις ήρθε μπροστά και έδειχνε μάλλον ανήσυχη. Ο ιερέας συνέχισε «των δούλων του Θεού: Δόξας, Στογιαννούλας, ε....».
Η ηλικιωμένη γυναίκα δεν κρατήθηκε άλλο και φώναξε:
- «Παπά γιατί δεν αφήνεις τους πεθαμένους στην ησυχία τους; Γιατί αλλάζεις τα ονόματά τους;»
- «Σε παρακαλώ, τέτα» απάντησε ο παπάς «ησυχία! Δείξε σεβασμό στην ιερή στιγμή αυτή!». [μτφρ: τέτα=θεία]
Η γυναίκα δεν πτοήθηκε και άρχισε να μιλάει σε μια γλώσσα διαφορετική:
- «Σο μι βέλις μπε πόπε; Μπάμπα μι σε βίκα Σλάβα, νε Δόξα! Γόσπο ονάκα για ζνάε! Τρέμπα ντα κάζις Σλάβα α νε Δόξα!» [μτφρ: «Τι μου λές βρε παπά; Τη γιαγιά μου την λένε Σλάβα, όχι Δόξα! Ο Θεός μ’ αυτό την ξέρει! Πρέπει να πεις Σλάβα κι όχι Δόξα!»]
- «Σε παρακαλώ τέτα», συνέχισε ο παπάς, «σταμάτα να μιλάς. Δεν μπορώ να διαβάσω βουλγάρικα ονόματα στην εκκλησία!»
- «Σο μι βέλις μπε πόπε;» [μτφρ: «Τι μου λές βρε παπά;»] , απάντησε έξαλλη η ηλικιωμένη γυναίκα, «το όνομα Φρειδερίκη που έδωσαν στη μακαρίτισσα τη θεια σου ήταν ελληνικό; Έχει τέτοια Αγία και δεν το ξέρω; Αλλά τη διάβασες κανονικά! Οι δικοί μου οι πεθαμένοι ήταν βαφτισμένοι ορθόδοξα με αυτά τα ονόματα! Γιατί τα αλλάζεις;».
Ο ιερέας έδειχνε προβληματισμένος, το εκκλησίασμα άρχισε να θορυβεί, ο ιερέας είπε «Ησυχία!» και ο νεωκόρος έκανε τη μετάφραση «Ντα πούκνιτε!» [μτφρ: «Να σκάσετε!»]
Μετά από κάποια δευτερόλεπτα σιγής ο ιερέας μουρμούρισε «μηδέν ώφελεί, αλλά μάλλον θόρυβος γίνεται» και συνέχισε αποφασιστικά:
«Υπέρ αναπαύσεως των κεκοιμημένων δούλων του Θεου: Σλάβας, Στογιάνκας, Μπόρις, Ζλάτας, Βελίκας, Τράϊτσε...». Το εκκλησίασμα ηρέμησε, το επεισόδιο θεωρήθηκε λήξαν και ο εσπερινός τερματίστηκε κανονικά.
Το επεισόδιο αυτό έφερε στη σκέψη μου το χωρίο της Αγίας Γραφής με το οποίο άνοιξα αυτό το μικρό αφήγημα. Στο βιβλίο της Αποκάλυψης (για το οποίο πολύς λόγος γίνεται στις μέρες μας) ο Χριστός υπόσχεται, μεταξύ άλλων, στους νικητές του καλού αγώνα της πίστεως ένα «καινούργιο όνομα». Δεν καταλαβαίνω λοιπόν γιατί τόση αγωνία για τα «ξενικά» ή αρχαία ονόματα των πιστών αφού, έτσι κι αλλιώς, κατά τη Δευτέρα παρουσία αυτά θα αλλάξουν!
Και ένα παράδειγμα από το αγιολόγιο: Στις 5 Ιουνίου εορτάζει μεταξύ άλλων ο άγιος μάρτυρας Απόλλων, στις 5 Δεκεμβρίου ο άγιος Μάρτυρας Διογένης. Οι άγιοι μάρτυρες αυτοί όταν ασπάσθηκαν το χριστιανισμό διετήρησαν τα «εθνικά» ονόματα που είχαν, αυτό όμως δεν τους εμπόδισε να μαρτυρήσουν για τον Χριστό.
Κλείνοντας αυτό το αφήγημα το καταθέτω και σαν απολογητικό υπόμνημα για χρήση από όσους φίλους επιθυμούν να δώσουν στα παιδιά τους παραδοσιακά ονόματα των παππούδων και γιαγιάδων τους ή όποιο άλλο όνομα της επιλογής τους.
Και όπως είπε και μια γιαγιά ονόματι Σουλτάνα με έντονη Κωνσταντινουπολίτικη προσφορά στον ιερέα που είχε αντίρρηση να βαπτίσει την εγγονή της Σουλτάνα: «Θα υπάρξει Αγία Σουλτάνα σύντομα! Η ξαδέρφη μου με το ίδιο όνομα είναι βαριά άρρωστη και όλοι την ξέρουν για Αγία γυναίκα!»
Υ.Γ. Στις 25 Ιανουαρίου, ημέρα ψήφισης της Συμφωνίας των Πρεσπών από τους πρόθυμους του ελληνικού κοινοβουλίου, στο μπλογκ «abecedar» (http://abecedar.blogspot.com/), έκανε την εμφάνισή του ένας χαμογελαστός ήλιος με μια αναφορά όλο νόημα: «Μια ηλιόλουστη ημέρα. Σήμερα η καιρικά βροχερή Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019 ήταν, τελικά, μια πολιτικά ηλιόλουστη μέρα!»
Συμπέρασμα: Είναι σαφές ότι όλοι αυτοί πήραν αέρα μετά τις Πρέσπες…
