.
«Ορών ο μέγας εν ασκηταίς Σισώης ατάφου του βασιλέως Ελλήνων Αλεξάνδρου το σώμα του πάλαι λάμψαντος εν δόξη, φρίττει και το άστατον του καιρού και της δόξης τούτων προσκαίρων λυπηθείς, ιδού κλαίει, άι, άι, θάνατε τις δύναται φυγείν σε»;
Ο άγιος Σισώης αγιογραφείται ως γέροντας εμπρός στον ανοιχτό τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αντικρύζει τα οστά του Μακεδόνα βασιλιά και κλαίει. Συλλογίζεται τη ματαιότητα της ζωής και το αναπόφευκτο του θανάτου. Η αγιογραφία αποδίδεται στον Γεώργιο Φράγκο (1556).
Το 1783, στη Μονή Ξηροποτάμου στο Άγιον Όρος στην εικόνα του αγίου Σισώη, δίπλα από τον ανοιχτό τάφο υπάρχει η επιγραφή: «Ορών έφριξα βασιλέα τον μέγαν. Πώς σκωλήκων γέγονε βρώμα δυσώδες;»
Ο όσιος Σισώης έζησε τον 4ο αιώνα στη Θηβαΐδα της Αιγύπτου. Σύμφωνα με την παράδοση, επισκέφθηκε το μαυσωλείο του Μακεδόνα στρατηλάτη που ήταν στην περιοχή και βρέθηκε μπροστά στα οστά του.Ο βίος του οσίου γίνεται ευρύτερα γνωστός τον 14ο αιώνα, ενώ οι πρώτες εικονογραφικές μαρτυρίες για τη ζωή του εντοπίζονται στον 16ο αιώνα. Η πιο χαρακτηριστική εικόνα του είναι αυτή όπου βρίσκεται στη Μονή Βαρλαάμ των Μετεώρων.
Πηγή: https://www.thesvima.gr
