 |
Όταν το τουρκικό γεωτρύπανο θα τρυπήσει στην κυπριακή ΑΟΖ, τι να αναμένει η Κύπρος από τη Γαλλία και τους φίλους των τριμερών και τετραμερών συναντήσεων; Απλώς «ανησυχίες, ευχολόγια και παροτρύνσεις να τα βρούμε». Κανείς δεν θα προστρέξει σε βοήθειά μας σε μια νέα κατοχή της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας - και της ΕΕ.
Ο Πρόεδρος της Γαλλίας, Εμμανουέλ Μακρόν, θέλει να επανεκκινήσει και να ξανακτίσει την Ευρώπη. Το διακήρυξε στην περίφημη ομιλία του στη Σορβόννη (26.9.2017). Το επαναβεβαίωσε με τη Συνθήκη του Άαχεν (Aix-la-Chapelle), την οποία συνυπέγραψε στις 22.1.2019, με την Καγκελάριο της Γερμανίας, Μέρκελ, στη γενέτειρα του Καρλομάγνου, ο οποίος πρώτος επιχείρησε να ενοποιήσει τη Γηραιά Ήπειρο. Η επανεκκίνηση και η επανοικοδόμηση της Ευρώπης θα γίνει, φυσικά, από κοινές γαλλογερμανικές δράσεις.
Για να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός απαιτείται, λένε Μακρόν-Μέρκελ, «η ανάπτυξη κοινής στρατιωτικής κουλτούρας, κοινή πολεμική βιομηχανία και κοινή γραμμή εξαγωγών όπλων. Θέλουμε να συμβάλουμε στη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού». Όμως, ο Γάλλος Πρόεδρος φαίνεται να βιάζεται. Οι ταχύτατα μεταβαλλόμενες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή και η εξαγγελθείσα αποχώρηση των Αμερικανών από τη Συρία ενισχύουν τη θέση του Παρισιού, ότι η Γαλλία επιβάλλεται να διαδραματίσει ενεργότερο ρόλο στα πράγματα της εύφλεκτης αυτής περιοχής.
Εδώ ακριβώς η Κύπρος εντάσσεται στη γαλλική εξίσωση ασφάλειας και άμυνας ως το απώτατο ευρωπαϊκό άκρο. Οι δηλώσεις στις οποίες ο Γάλλος Πρόεδρος προέβη στις 29 Ιανουαρίου 2019, κατά τη Σύνοδο των Εφτά Νότιων Κρατών-Μελών της ΕΕ (MED7), είναι ενδεικτικές των σχεδιασμών της Γαλλίας και της εντυπωσιακής αναβάθμισης και εμβάθυνσης των σχέσεών της με την Κυπριακή Δημοκρατία. Αφού ευχαρίστησε τη Λευκωσία για τον «στρατηγικό δεσμό», ο οποίος δημιουργήθηκε μεταξύ των δύο χωρών, ο Μακρόν υπογράμμισε:
«Η διμερής σχέση μεταξύ της Κύπρου και της Γαλλίας είναι εξαιρετική και τροφοδοτείται από μια υποδειγματική συνεργασία ιδιαίτερα στους τομείς της άμυνας και της ενέργειας. Ειδικότερα, η Κύπρος αποτελεί έναν ενδιάμεσο σταθμό για το γαλλικό Ναυτικό και ιδιαίτερα για το αεροναυτικό συγκρότημα που σχηματίστηκε γύρω από το αεροπλανοφόρο Charles de Gaulle. Υπολογίζω πολύ σε αυτήν τη συνεργασία, η οποία απεικονίζει τη φιλοδοξία μιας κυρίαρχης Ευρώπης, που εξασφαλίζει τα μέσα για να προφυλάξει τον εαυτό της. Αυτή η συνεργασία αποτελεί για μένα ένα σημαντικό στοιχείο του ευρωπαϊκού σχεδιασμού άμυνας, τον οποίο έχουμε ενισχύσει πολύ στη διάρκεια του τελευταίου χρόνου».
Η ενίσχυση και εμβάθυνση των γαλλο-κυπριακών σχέσεων ξεκίνησε από τον Νοέμβριο του 2017. Όπως δήλωσε ο τότε Κυβ. Εκπρόσωπος, Ν. Χριστοδουλίδης, η επίσκεψη Αναστασιάδη στο Παρίσι αποτέλεσε «σταθμό στις σχέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας με τη Γαλλία» και εστιάστηκε σε τρεις ενότητες. Διμερείς σχέσεις με έμφαση στην ασφάλεια και στην άμυνα. Στο Κυπριακό και στις σχέσεις της Τουρκίας με την ΕΕ. Και στο μέλλον της Ευρώπης. Ερωτηθείς, τότε (7.11.2017), «τι ζητούν οι Γάλλοι από τη ναυτική βάση στο Ζύγι», ο Ν. Χριστοδουλίδης είπε ότι «υπάρχει σχεδιασμός για αναβάθμιση της ναυτικής βάσης, κάτι στο οποίο η Γαλλία βλέπει την προστιθέμενη αξία».
Αυτή η «προστιθέμενη αξία» της ναυτικής βάσης Ζυγίου φαίνεται ότι θα αποκτήσει προσεχώς σάρκα και οστά, αν αληθεύουν δημοσιογραφικές πληροφορίες ότι η Κυπριακή Δημοκρατία ενδέχεται να παραχωρήσει βάση για το γαλλικό ναυτικό. Η Γαλλία προφανώς θέλει την Κύπρο, ως εφαλτήριο για την υπεράσπιση σημαντικών γαλλικών ενεργειακών, στρατηγικών και άλλων συμφερόντων στην περιοχή της Αν. Μεσογείου και της Μ. Ανατολής. Ειδικά και μετά το Brexit.
Ο Γάλλος Πρόεδρος επέμεινε ιδιαίτερα στο θέμα της αλληλεγγύης προς την Κύπρο. «Θέλω να υπενθυμίσω εδώ», είπε, «την αναγκαιότητα να τύχει σεβασμού η κυριαρχία της Κύπρου και να πω πόσο ανησυχούν τη Γαλλία περιστατικά που κατ’ επανάληψιν λαμβάνουν χώραν στην κυπριακή θάλασσα. Και να σας εκφράσω, κύριε Πρόεδρε, όχι μόνο την αλληλεγγύη, αλλά και την υποστήριξή μας. Είναι ένα θέμα το οποίο είχα, εξάλλου, την ευκαιρία να θίξω πολλές φορές στον Πρόεδρο Ερντογάν».
Την ώρα, όμως, που ο Μακρόν εξέφραζε την αμέριστη αλληλεγγύη και υποστήριξη της Γαλλίας προς τη Λευκωσία και την ανησυχία του, η Τουρκία, διά του ερευνητικού πλοίου «Βάρβαρος», παραβίαζε και εισέβαλλε ξανά σε θαλασσοτεμάχια της κυπριακής -και ευρωπαϊκής- ΑΟΖ. Πώς αυτή η αλληλεγγύη και η ανησυχία μεταποιούνται σε πράξη και αντίδραση κατά της τουρκικής επιθετικότητας; Δεν θα μεταποιηθούν! Η Λευκωσία το ξέρει. Και όταν το τουρκικό γεωτρύπανο θα τρυπήσει στην κυπριακή ΑΟΖ, τι να αναμένει η Κύπρος από τη Γαλλία και τους φίλους των τριμερών και τετραμερών συναντήσεων; Απλώς «ανησυχίες, ευχολόγια και παροτρύνσεις να τα βρούμε».
Κανείς δεν θα προστρέξει σε βοήθειά μας σε μια νέα κατοχή της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας - και της ΕΕ. Τι θα κάνει η Λευκωσία σε ένα τέτοιο, σίγουρο πλέον, ενδεχόμενο; Θα επιδοθεί στο εύκολο άθλημα των καταγγελιών. Στην πλάστιγγα των συμφερόντων της Γαλλίας και άλλων χωρών με την Τουρκία, ο δήθεν «πυλώνας σταθερότητας και ασφάλειας» θα μείνει απροστάτευτος και αβοήθητος. Η μόνη παρηγοριά και ίσως κάποιο αντίβαρο να είναι -αν θα είναι…- ναυτική παρουσία της Γαλλίας στο νησί.
