Γράφει ο συνεργάτης μας
Ναπολέων Λιναρδάτος
Από τη μια μεριά, έχεις μια αδίστακτη συμμορία που κυβερνά την Ελλάδα την τελευταία τετραετία. Από την άλλη, έχεις μια Νέα Δημοκρατία φοβική, απολογούμενη και διαρκώς αναζητούσα την επιδοκιμασία της Αριστεράς. Και όλα αυτά συμβαίνουν καθώς η Νέα Δημοκρατία είναι ακόμα στην αντιπολίτευση.
Φαντασθείτε τι έχει να γίνει όταν η Νέα Δημοκρατία θα είναι στην κυβέρνηση και θα αρχίσει να δέχεται επιθέσεις από τα αριστερά. Το γνωστό ενοχικό σύνδρομο φτάνει στο αποκορύφωμά του όταν οι νεοδημοκράτες βρίσκονται στην εξουσία. Εκεί, αισθανόμενοι ότι θα πρέπει να διαχειριστούν κάτι που δικαιωματικά ανήκει στην Αριστερά, βγαίνουν τα ενοχικά σύνδρομά τους σε όλες τις εκφάνσεις τους. Μιλούν αριστερά, σκέφτονται αριστερά και, ακόμη χειρότερα, κυβερνούν αριστερά.
Φαντασθείτε τι έχει να γίνει όταν η Νέα Δημοκρατία θα είναι στην κυβέρνηση και θα αρχίσει να δέχεται επιθέσεις από τα αριστερά. Το γνωστό ενοχικό σύνδρομο φτάνει στο αποκορύφωμά του όταν οι νεοδημοκράτες βρίσκονται στην εξουσία. Εκεί, αισθανόμενοι ότι θα πρέπει να διαχειριστούν κάτι που δικαιωματικά ανήκει στην Αριστερά, βγαίνουν τα ενοχικά σύνδρομά τους σε όλες τις εκφάνσεις τους. Μιλούν αριστερά, σκέφτονται αριστερά και, ακόμη χειρότερα, κυβερνούν αριστερά.
Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε το σύνολο όλων αυτών των κλινικών συμπτωμάτων ως το σύνδρομο Παπακώστα. Η γνωστή πολιτικός, που με τόση ζέση έκανε επίθεση σε ό,τι αντιλαμβανόταν πως ξέφευγε των στενών ορίων υποτέλειας στην Αριστερά, ούσα στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ., κατέληξε υφυπουργός σε κυβέρνηση της άκρας Αριστεράς, και μάλιστα σε υπουργείο που έχει αναλάβει την προστασία δολοφόνων, τρομοκρατών, μπαχαλάκηδων, κουκουλοφόρων και σκληρών εγκληματιών.
Το σύνδρομο Παπακώστα ήταν πολύ εμφανές στην περίπτωση του κ. Δένδια, που είπε: «Δεν είμαστε γκρουπούσκουλο με εθνικιστικές κραυγές και λαϊκισμούς». Φυσικά, κανείς δεν θα ήθελε τη Ν.Δ. σε αυτή τη θέση. Το πρόβλημα είναι ότι το τι είναι «γκρουπούσκουλο με εθνικιστικές κραυγές και λαϊκισμούς» ο κ. Δένδιας αφήνει να το ορίσουν οι πολιτικοί αντίπαλοι. Και πρόσθεσε: «Δεν θα μασήσω τα λόγια μου, υπάρχουν κι άλλες τάσεις μέσα στη Νέα Δημοκρατία. Προσπαθούμε να είμαστε ένα πολυσυλλεκτικό κόμμα, όμως υπάρχουν όρια». Για τον κ. Δένδια και τους συνοδοιπόρους αυτά τα όρια συνεχώς μετατοπίζονται όλο και αριστερότερα. Φυσικά, από όσους πάσχουν από το σύνδρομο Παπακώστα στη Ν.Δ. δεν θα ακούσεις ποτέ νύξεις για τα ανοίγματα προς τα αριστερά. Ο κ. Δένδιας δεν έχει κανένα πρόβλημα με τον αριστερό κ. Τατσόπουλο ή τον οπαδό της φορομπηξίας και της πολιτικής ορθότητας κ. Θεοχάρη.
Δείτε με πόση ευκολία η Ν.Δ. αποδέχθηκε στα ψηφοδέλτιά της αμετανόητους αριστερούς, όπως οι κ. Τατσόπουλος και Θεοχάρης, και με πόση ευκολία απόκλεισε τον κ. Μπογδάνο, που είχε το μειονέκτημα να είναι ένας κεντροδεξιός. Τι έχουν κάνει, τι έχουν πει και τι πραγματικά πιστεύουν δεν δημιουργούν το παραμικρό πρόβλημα για τους κ. Θεοχάρη και Τατσόπουλο. Μια χιουμοριστικού τύπου δήλωση από τον κ. Μπογδάνο ήταν αρκετή για τον αποκλεισμό του. Δεν είχε αριστερές περγαμηνές και πιστεύω, και επομένως μέσα στη Ν.Δ. θα μπορούσε στην καλύτερη των περιπτώσεων να είναι στέλεχος ή βουλευτής δεύτερης κατηγορίας.
