 |
| Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
Το τελευταίο επισόδειο (συγγνώμη για την ανορθογραφία, αλλά έτσι το έγραψε ο ανελλήνιστος αρχηγός των Ανελλήνων) από το μέτωπο των δήθεν μακεδονομάχων συνεταίρων του Τσίπρα, περιλαμβάνει προφανώς και κάποιο αρρωστημένο σχέδιο για θερμό επεισόδιο με την Τουρκία.
Πολλοί το απέδωσαν στην κατάσταση άγχους που επικρατεί στο στρατόπεδο Καμμένου ενόψει της έλευσης στο κοινοβούλιο της Συμφωνίας των Πρεσπών και στην απώλεια της καρέκλας.
Πολύ επιεικής ερμηνεία. Ο κ. Σγουρίδης δεν είναι τυχαίο πρόσωπο. Είναι αντιπρόεδρος του κόμματος Καμμένου. Συνομιλεί με τον αρχηγό του, παίρνει μέρος σε συσκέψεις. Και αυτό που ξέφυγε από το έρκος των οδόντων του μιλώντας στον Θέμα 104,6, ότι δηλαδή θα μπορούσε να συμβεί ένα απρόβλεπτο γεγονός, ένα θερμό επεισόδιο, και να μην έλθει ποτέ η συμφωνία στο ελληνικό κοινοβούλιο, είναι πολύ σοβαρό για να αποδοθεί σε άγχος, επιπολαιότητα, ανοησία.
Πολύ περισσότερο που ο ίδιος ο Καμμένος απάντησε στον αντιπρόεδρό του τουιτάροντας ανορθόγραφα, αλλά δεν έκανε δεκτή την παραίτησή του.
Όπως δεν αποπέμπει τον Παπαχριστόπουλο από το αξίωμα του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου, ενώ αυτός έχει δηλώσει ότι θα ψηφίσει την συμφωνία και ενώ είναι γνωστό ότι κοινοβουλευτικά δεν νοείται διάσταση απόψεων μεταξύ αρχηγού κόμματος και του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του, ο οποίος στη Βουλή είναι το άλτερ έγκο του αρχηγού.
Με λίγα λόγια, ο Καμμένος θα προτιμούσε – προκειμένου να διατηρήσει την καρέκλα του – να συμβεί «κάτι άλλο» πριν από την έλευση της Συμφωνίας των Πρεσπών στη Βουλή. Ώστε να μην χρειαστεί να την καταψηφίσει και να παραμείνει στη θέση του.
Επομένως, η δήλωση Σγουρίδη περισσότερο σε κρυφό πόθο, ακόμη και σε σχέδιο, θα μπορούσε να αποδοθεί.
Το «Σχέδιο του ενός μετώπου»!
Ό,τι κι’ αν ισχύει, η χώρα βρίσκεται δυστυχώς στα χέρια πολύ επικίνδυνων ανθρώπων.
Η πρεμούρα να παραδοθεί η Μακεδονία (όνομα, ταυτότητα, γλώσσα, αυτοπροσδιορισμός, πρόσβαση στη θάλασσα – δηλαδή στη «Μακεδονία του Αιγαίου» - αλλαγές στα σχολικά βιβλία, με παράλληλη διατήρηση όλων των αλυτρωτικών στοιχείων στο σκοπιανό Σύνταγμα) φαίνεται ότι είναι τόσο μεγάλη, που δεν ορρωδούν προ ουδενός.
Η ίδια η πρεμούρα, αποτελεί και μια από τις βασικές αποδείξεις της συναλλαγής για την οποία μίλησε ο πρόεδρος της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης.
Διαφορετικά, για ποιο λόγο μια κυβέρνηση θα εναντιωνόταν στον ίδιο της τον λαό, χρησιμοποιώντας όλα τα επιχειρήματα των αντιπάλων;
Γιατί είναι η πρώτη φορά που ο λαός συνειδητοποιεί πως στα εθνικά θέματα οι αντίπαλοί του δεν βρίσκονται μόνο εκτός συνόρων, αλλά και εντός.
Θα ήταν αφέλεια, λοιπόν, να πιστέψουμε πως τα περί θερμού επεισοδίου αποτελούν προϊόν αφελούς και αγχωμένης σκέψης.
Πολύ περισσότερο που ένα από τα βασικά επιχειρήματα για να πεισθούμε περί της αναγκαιότητας της Συμφωνίας των Πρεσπών υπήρξε από την αρχή ακριβώς αυτό: Από την αρχή μας καλούσαν να στρέψουμε το βλέμμα προς τον εξ ανατολών κίνδυνο και να συνειδητοποιήσουμε την ανάγκη να κλείσουν όλα τα άλλα «μέτωπα», για να επικεντρωθούμε στο ένα και πραγματικό, δηλαδή στην τουρκική απειλή.
Αυτόν τον μπαμπούλα προέβαλλαν Τσίπρας και Κοτζιάς για να κάμψουν τις αντιδράσεις για το Σκοπιανό.
Στις 16 Ιουνίου 2018, παραμονή των υπογραφών στις Πρέσπες, κατά την συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας, στην ομιλία του ο κ. Τσίπρας είχε πει:
«Είναι στάση εθνική, πατριωτική σε μια περίοδο μάλιστα που οι προκλήσεις στη νοτιοανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια και στο Αιγαίο είναι τεράστιες για τη χώρα; Σε μια περίοδο που αναπόσπαστα η έγνοια μας, το διπλωματικό μας κεφάλαιο πρέπει να στοχοπροσηλωθεί στην Κύπρο και στο Αιγαίο. Είναι προς το συμφέρον μας να κρατάμε με δική μας ευθύνη πια ανοιχτό ένα αχρείαστο μέτωπο στην εξωτερική μας πολιτική; Είναι πατριωτισμός αυτό; Αν το πιστεύετε, πείτε το στον ελληνικό λαό».
(Φυσικά, η συγκεκριμένη περίοδος δεν περιλαμβάνει περισσότερες προκλήσεις από το παρελθόν. Από το 1974 συμβαίνουν αυτά. Χρόνια τώρα βγαίνει το Μπαρμπαρός για τσάρκα).
Τα ίδια είπε ο Τσίπρας και στις 19 Μαΐου 2018, μιλώντας στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός του:
«Κι ούτε μια στιγμή σκεφτήκαμε το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος μπροστά στο μεγάλο εθνικό όφελος που θα έχει η λύση αυτού του προβλήματος. Ούτε μια στιγμή δεν σκεφτήκαμε το πολιτικό κόστος μπροστά στο στόχο να απαλλάξουμε την εξωτερική πολιτική της χώρας από ένα μεγάλο βάρος ώστε να προσανατολίσουμε την προσοχή μας στα μεγάλα και διαρκή εθνικά μας μέτωπα».
Τα ίδια και στις 3 Απριλίου 2018, μιλώντας στο υπουργικό συμβούλιο:
«Με δεδομένο ότι η Τουρκία βρίσκεται σε ένταση, έχουμε έναν ακόμη λόγο να επιδιώκουμε το κλείσιμο όσο το δυνατόν περισσότερων μετώπων στην εξωτερική μας πολιτική, ώστε να μην σπαταλάμε διπλωματικό και πολιτικό κεφάλαιο, και με αυτή την έννοια, θα πρέπει να συνεχίσουμε στην ίδια κατεύθυνση, ώστε να επιλύσουμε τα ζητήματα στα βόρεια σύνορά μας τόσο με την Αλβανία, αλλά και με την πΓΔΜ, χωρίς υποχωρήσεις από πάγιες εθνικές μας θέσεις και με αίσθημα εθνικής ευθύνης».
(Τα περί μη υποχωρήσεων, βέβαια, ήταν τα γνωστά παραμύθια, διότι με τις Πρέσπες η Ελλάδα έδωσε τα πάντα και δεν πήρε τίποτε. Κι’ αν δεν είχε μεσολαβήσει η δολοφονία Κατσίφα στους Βουλιαράτες ανήμερα της εθνικής γιορτής, ήδη θα μετρούσαμε άλλη μια ήττα).
Τα ίδια είπε και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Τζανακόπουλος στις 2 Απριλίου 2018, μιλώντας στον Real Fm και στο Ν. Χατζηνικολάου:
«Η γνώμη μου είναι ότι η ελληνική πλευρά πρέπει να συνεχίσει να επιδιώκει την επίλυση των δύο αυτών ζητημάτων. Ή, αν θέλετε, το κλείσιμο αυτών των δύο μετώπων, με την Αλβανία και την ΠΓΔΜ. Και αυτό, σας είπα και προηγουμένως, ότι έχει να κάνει με το γεγονός ότι πρέπει να επικεντρωθούμε στο μεγάλο ζήτημα της περιόδου, που είναι η στάση της Τουρκίας και η επιλογή της όξυνσης και της κλιμάκωσης, την οποία έχει υιοθετήσει σε ό,τι αφορά τις διεθνείς της σχέσεις και την εξωτερική πολιτική».
(Τότε έτυχε να τα ανακαλύψει όλα αυτά ο κ. Τζανακόπουλος).
Τα ίδια είχε πει και ο Ν. Κοτζιάς στο «Ντοκουμέντο» (και αλλού), στις 11 Μαρτίου 2018:
«Καταρχάς, από την πρώτη μέρα της κυβέρνησης σωτηρίας, τον Ιανουάριο του 2015, επιδιώξαμε να βρούμε λύσεις σε όλα τα ανοικτά μέτωπα. Με την Αλβανία οι συζητήσεις γίνονται εδώ και δύο χρόνια. Τώρα πλέον έχει ωριμάσει η λύση τους. Το ίδιο συμβαίνει και με την πΓΔΜ. Τρία χρόνια επιδιώξαμε έναν έντιμο συμβιβασμό με τη γείτονα, τώρα δείχνει να ανοίγει ένα παράθυρο ευκαιρίας. Το αξιοποιούμε. Επιπλέον, όλο και περισσότερο γίνεται κατανοητό στην ελληνική κοινωνία ότι οι διαφορές μας με τις δύο βόρειες / βορειοδυτικές γειτονικές χώρες αφορούν ζητήματα ιστορίας, πολιτισμού, κληρονομιάς κ.ο.κ. Αντίθετα, με την προς Ανατολάς γείτονα τα ζητήματα που έχουν προκύψει είναι πιο «σκληρά». Άπτονται άμεσα γεωπολιτικών και γεωστρατηγικών μας συμφερόντων. Απόφασή μας είναι, λοιπόν, να λύσουμε όποια εκκρεμότητα υπάρχει και μπορεί να λυθεί και να συγκεντρώσουμε την προσοχή μας στα πραγματικά δύσκολα προβλήματα. Δύσκολα όχι εξαιτίας μας, αλλά λόγω του δύσκολου χαρακτήρα τρίτων».
(Έτσι ξεπετούσε τα θέματα με τα Σκόπια και στην Αλβανία)!
Νωρίτερα, στις 6 Μαρτίου 2018, κατά την κλειστή συνεδρίαση της επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων και Εθνικής Άμυνας της Βουλής, προκειμένου να υπάρξει ενημέρωση για τη σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών (1 Μαρτίου), ο κ. Κοτζιάς, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ, φέρεται να είπε στους βουλευτές ότι «πρέπει να κλείσουν άμεσα τα υπόλοιπα μέτωπα της εξωτερικής πολιτικής στη βάση των αρχών της κυβέρνησης, προκειμένου να επικεντρωθούν στις ελληνοτουρκικές σχέσεις».
(Δηλαδή, την ώρα που καιγόμασταν με τη σύλληψη των στρατιωτικών, αυτοί στο μυαλό τους είχαν τον Ζάεφ! Και χρησιμοποιούσαν το γεγονός της σύλληψης για να μας πάνε στα Σκόπια μέσω… Τουρκίας! Όπως την ώρα που θρηνούσαμε εκατό νεκρούς στο Μάτι, η κυβέρνηση έφερνε στη Βουλή την τροπολογία για τους μουφτήδες!)
Σημειώστε ότι στις 4 Μαρτίου, με κείμενο που δημοσιεύθηκε σε ιστοσελίδα που απηχεί τις απόψεις τους, οι «53» του ΣΥΡΙΖΑ ανέφεραν:
«Ειδικά σε αυτήν την φάση, χρειαζόμαστε όσο ποτέ την κανονικότητα στις διεθνείς σχέσεις της χώρας. Άλλωστε η επίλυση του μακεδονικού ζητήματος, θα μας δώσει την ευκαιρία να ασχοληθούμε με το άλλο σημαντικό μέτωπο, αυτό των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αποκρούοντας με την προσήκουσα ψυχραιμία και αποφασιστικότητα την προκλητική συμπεριφορά της ηγεσίας Ερντογάν».
Συμπέρασμα: Με την επίκληση του ενός μετώπου, δημιουργούν προπαγανδιστικά το υπόβαθρο για να υποχωρήσουν σε όλα τα άλλα.
Τρέμει κανείς στη σκέψη τι θα σκαρφιστούν για να κλείσουν μετά και το τελευταίο μέτωπο…
Γιατί, τελικά, το μέτωπο είναι ένα: Τα εθνικά μας θέματα! Όλα μαζί! Αν υποχωρήσεις σε ένα, γίνεσαι ο βολικός στόχος για να υποχωρήσεις σε όλα! Και - τελικά – αποκτάς υπαρξιακό πρόβλημα ως Έθνος!
Και –τελικά - υπάρχει άλλο ένα μέτωπο: Απέναντι στην πιο επικίνδυνη κυβέρνηση για τα εθνικά μας συμφέροντα…
