Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον λόγον.
Ὠφελοῦ ἢ ὠφέλει ἢ φεῦγε τάχιστα,
ἐξαγοράζων τὸν χρόνον
σῆς ἐπὶ γῆς βιοτῆς
τῆς ψυχῆς ἐπ᾿ ἀγαθῷ καὶ ἴσθι τίμιος,
πᾶσιν εὐχάριστος, πραΰς,
αὐστηρὸς εἰς σεαυτόν,
φιλάρετος, ἐλεήμων,
ἐπιεικὴς τοῖς πλησίον,
διδακτικὸς καὶ εὐσυμπάθητος.
ΦΜ
