Γράφει ο συνεργάτης μας
Ναπολέων Λιναρδάτος
Είναι μάταιο να προσπαθήσεις να έχεις διάλογο με όλους αυτούς που θεωρούν τον κοσμηματοπώλη, το ΕΚΑΒ ή την ομάδα της Αστυνομίας ΔΙΑΣ ενόχους. Για όλους αυτούς η ενοχή ήταν ξεκάθαρη από την πρώτη μέρα. Τα στοιχεία, οι ενδείξεις, οι υποθέσεις που μπορεί κάποιος να κάνει για τη συγκεκριμένη υπόθεση μπορεί να έχουν μία και μοναδική κατεύθυνση - την έκθεση και προβολή της ενοχής των κατηγορουμένων.
Αν ο Κωστόπουλος ήταν υπό την επήρεια των ναρκωτικών, τότε η δολοφονία έγινε όταν οι νοικοκυραίοι βρήκαν έναν άνθρωπο σε μια ευαίσθητη στιγμή και, αντί να τον βοηθήσουν, του επιτέθηκαν άγρια και αδικαιολόγητα.
Αν ο Κωστόπουλος δεν ήταν υπό την επήρεια ναρκωτικών, τότε προφανώς δεν μπήκε στο κοσμηματοπωλείο σε μια κατάσταση παραφροσύνης και επομένως οι νοικοκυραίοι τον δολοφόνησαν άγρια και αδικαιολόγητα. «Δεν υπάρχουν δεδομένα, μόνο ερμηνείες», και οι μόνες ερμηνείες που έχουν αξία είναι αυτές που ικανοποιούν τα «πιστεύω» της πολιτικής ορθότητας. Οπως όλοι οι επίγειοι παράδεισοι που έχει εξαγγείλει η Αριστερά, έτσι και αυτός της πολιτικής ορθότητας δεν πρόκειται να ευοδωθεί. Και όπως έχει γίνει παλαιότερα, όταν τα πενταετή προγράμματα άρχιζαν να αποτυγχάνουν, οι δίκες και οι καταδίκες ήταν τα μόνα χειροπιαστά και ακράδαντα «δεδομένα» για τους πιστούς που απεχθάνονταν την όποια περί του δόγματος αμφιβολία. Η ενοχή των άλλων είναι το μόνο «δεδομένο» μιας πραγματικότητας που έχουν τη δυνατότητα να ελέγξουν και να χειραγωγήσουν. Η ενοχή των άλλων είναι το μόνο που τους έχει απομείνει, όταν όλα όσα πιστεύουν είναι υπό κατάρρευση.
Η της συνιστώσας «χαβιάρι, Εκάλη και Βελουχιώτη Αρη» κυρία Ελενα Ακρίτα συνέστησε «Μην πείτε λέξη μερικοί, κιχ μη βγάλετε». Ενώ η φυλλάδα της κυβέρνησης, η «Αυγή», βγήκε με πρωτοσέλιδο «Δικαιοσύνη τώρα για το λιντσάρισμα». Είναι προφανές ποιες είναι οι οδηγίες προς τους δικαστές και τους πολίτες. Η ακροαματική διαδικασία δεν πρέπει παρά να είναι η επικύρωση μιας ενοχής με βάση καθαρά πολιτικά και ιδεολογικά κριτήρια. Το δε πόπολο δεν δικαιούται να έχει αμφιβολίες, ειδικά για κάτι που για το κατεστημένο είναι υπαρξιακής πλέον σημασίας.
Το πρόβλημα για μια δημοκρατία είναι οι συνέπειες, όταν ένα δόγμα ολοκληρωτικού τύπου σαν αυτό της πολιτικής ορθότητας διαβρώνει τους θεσμούς όλο και περισσότερο όσο περνά ο καιρός. Και βέβαια υπάρχει ο κίνδυνος για καθένα μας ξεχωριστά, όταν υπάρχει η διαρκώς αυξανόμενη πιθανότητα να βρεθούμε «ένοχοι», και ειδικά όταν αυτή η «ενοχή» χαίρει της πλήρους στήριξης ενός κράτους και των ΜΜΕ. Είναι μεγάλο πρόβλημα όταν η ελευθερία σου και η ύπαρξή σου γίνονται πολιτικά εμπορεύσιμες για ένα διεφθαρμένο κατεστημένο.
