Η πρόσφατη επίσημη συνάντηση του κ. Τσίπρα με τον κ. Πούτιν πραγματοποιήθηκε, αφού προηγουμένως η ελληνική κυβέρνηση δήλωσε θετική στην επέκταση, μέσω ελληνικού εδάφους, του αγωγού φυσικού αερίου Turkish Stream.Αγωγού ο οποίος, αφού θα διασχίζει τουρκικό έδαφος, θα διαθέτει το ρωσικό ενεργειακό προϊόν σε ευρωπαϊκές (ανάμεσα τους και βαλκανικές) αγορές. Αυτό το δυσανάλογο αντίτιμο κατέβαλλε η ελληνική κυβέρνηση για την απέλαση Ρώσων διπλωματών στην οποία είχε προβεί προ καιρού.
Εάν, πάντως, αυτή η άσκηση δικαιώματός μας έγινε για να αποσπάσουμε την ευαρέσκεια της «Δύσης», προδίδει αφέλεια και απερισκεψία τουλάχιστον. Νωπά παραμένουν άλλωστε τα «εύσημα» του κ.Τραμπ προς την Ελλάδα, ως τον μόνο συνεπή εταίρο στις οικονομικές υποχρεώσεις του απέναντι στο ΝΑΤΟ. Χαρακτηρίζοντας δηλαδή άλλους μπαταξήδες και εμάς αφελείς. Μιας και το βέβαιον είναι ότι εμείς πληρώνουμε και άλλοι, οικονομικά ισχυρότεροι μάλιστα, όχι.
Αλλά και σε ένα άλλο μέτωπο, αυτό του περιορισμού της οικονομικής μας κυριαρχίας, τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Πράγματι, και ενώ δεν απαλλαγήκαμε από το βαρίδι του δημόσιου χρέους μας, η δημόσια περιουσία μας παραμένει ουσιαστικά υποθηκευμένη και το πιστωτικό μας σύστημα αδυνατεί να επιτελέσει τη βασική του λειτουργία (προσέλκυση καταθέσεων και χορηγήσεις δανείων) ακούμε για «success story» και «έξοδο από τα Μνημόνια». Με άξιους συμπατριώτες να μεταναστεύουν και εξ ίσου άξιους παραμένοντες να απέχουν, όλο και περισσότερο, από τα δημόσια πράγματα.
Ενώ λοιπόν πηγαίνουμε από ήττα σε ήττα, τα κόμματα τα οποία μας εκπροσώπησαν (και επιμένουν να συνεχίσουν να μας εκπροσωπούν) και ευθύνονται για αυτή την παρακμή, δείχνουν αδύναμα να αναστρέψουν αυτή την καταστροφική πορεία. Είναι αυτή ακριβώς η ακηδία τους που έχει εξελιχθεί σε πολιτική ομοιότητά τους. Θανατηφόρα ομοιότητα που ενισχύουν τα ίδια με τον μεταξύ τους ανταγωνισμό για την κατάληψη της εξουσίας. Χρησιμοποιώντας τα ίδια, όλο και πιο αθέμιτα, μέσα. Μέχρι τελικής πτώσεως.
Ανάξιοι εκπρόσωποι
Δεν βλέπω για ποιο λόγο να υποστούμε αυτή την τελική πτώση μαζί τους. Εάν θέλουμε να περιορίσουμε τις βλάβες που βαρύνουν την κομματική συνιστώσα του κατεστημένου μας και να προλάβουμε άλλες, πριν η ζημιά γίνει ανεπανόρθωτη (αν θέλουμε «να βγούμε από την κρίση» όπως λέμε συνήθως), αρκεί να της γυρίσουμε την πλάτη.
Ακούγεται ίσως εύκολο, προϋποθέτει όμως μια ενσυνείδητη αλλαγή σκέψης, στάσης και συμπεριφοράς απέναντι της. Απέναντι σε ανάξιους εκπροσώπους μας. Πρώην και επόμενους. Αντί να υποβιβάζουμε διαρκώς τις απαιτήσεις μας από αυτούς, ας δοκιμάσουμε ακριβώς το αντίθετο. Να ανεβάσουμε τον πήχη πέρα και πάνω από αυτούς. Πως;
- Δεν απέχουμε, ενισχύοντας ακατάλληλους. Συμμετέχουμε και τους αποδυναμώνουμε μαυρίζοντάς τους.
- Δεν αναθέτουμε σε ακατάλληλους να διώξουν άλλους ακατάλληλους (το δισ. εξαμαρτείν). Απορρίπτουμε κάθε ακατάλληλο.
- Δεν εμπιστευόμαστε όσους δεν είναι πιστευτοί.
- Δεν ψηφίζουμε κάποιον που δεν εξηγεί τι συγκεκριμένο θα κάνει υπέρ του εθνικού και δημοσίου συμφέροντος.
- Δεν παραγνωρίζουμε τον σταυρό προτίμησης. Ευτυχείς επιλογές και ακριβοδίκαιοι αποκλεισμοί προσώπων επιφέρουν υπολογίσιμο συλλογικό όφελος.
Με αυτούς τους απλούς κανόνες, ουσιαστικά, ξεφορτώνουμε τον δημόσιο χώρο από άχθος δυσβάστακτο. Αποκαθιστούμε το δικαίωμά μας σε έντιμη και χρήσιμη εκπροσώπηση και διακυβέρνηση. Σταματάμε τις ζημιές στο δημόσιο και τα εθνικά μας συμφέροντα.
 |
| Παντελής Οικονόμου |
