Του συνεργάτη μας Δημήτρη Κωνσταντάρα
Η συζήτηση – στα προκαταρκτικά της- έχει αρχίσει εδώ και τουλάχιστον ένα μήνα αλλά με το «μπάσιμο» της νέας χρονιάς, οι εκλογές, οψέποτε κι αν γίνουν, είναι πλέον το πρώτο θέμα συζήτησης, ανάλυσης και σχολιασμού. Τα πάντα πλέον περιστρέφονται γύρω απ΄ αυτές, είτε είναι για Δημάρχους, είτε για Περιφερειάρχες, είτε για Ευρωβουλή, είτε –τέλος- για Κυβέρνηση και Κοινοβούλιο . Λογικό. Έτσι είμαστε εμείς οι Έλληνες. Μόλις τελειώσουν άλλωστε οι όποιες εκλογές, αρχίζουμε και συζητάμε για τις επόμενες.
Να βάλω κάτω κι εγώ λοιπόν δυο σκέψεις που με προβληματίζουν αρκετά χωρίς ωστόσο να θεωρώ ότι έχω αυτή τη στιγμή αρκετά στοιχεία ώστε να κάνω τις σκέψεις μου καθαρές και σαφείς αφού μεσολαβούν – ή πιθανώς να μεσολαβήσουν- τόσα πολλά που μπορούν να επηρεάσουν απόλυτα και τις συζητήσεις και τις κουβέντες για τις Γενικές Εκλογές. Και την αφορμή μου την έδωσαν δυο «εξελίξεις» :
1. Πέντε μήνες μετά τη φονική πυρκαγιά που στοίχισε τη ζωή σε 100 ανθρώπους, η Συντονιστική Επιτροπή Κατοίκων – Μάτι Αττικής (ΣΕΚΜΑ) κατήγγειλε ότι τα σπίτια στην περιοχή ρημάζουν και πως μέχρι σήμερα δεν έχει εκδοθεί καμία άδεια επισκευής/κατασκευής. Με ανοιχτή επιστολή, η Συντονιστική Επιτροπή κάλεσε την κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες που απαιτούνται, ενώ την κατηγορεί ότι την επόμενη ημέρα της φονικής πυρκαγιάς δεν εφάρμοσε το νόμο για τις επιπτώσεις από τις καταστροφές. Και η κυβέρνηση αντέδρασε κατηγορώντας τους πυρόπληκτους για «εκβιαστικές τακτικές συμφερόντων που δεν επιθυμούν κανόνες». Ποιους κανόνες; Μα… της γραφειοκρατίας φυσικά.
2. Η κυβέρνηση «εγκαινίασε» το μετρό της Θεσσαλονίκης και «γέλασε το παρδαλό κατσίκι» ακούγοντας τον κ. Τσίπρα να λέει ότι «Το μετρό της Θεσσαλονίκης είναι εδώ. Μπορεί ακόμη οι πολίτες να μην έχουν την ευκαιρία να το δουν, αλλά είναι υπαρκτό». Ποιος αλήθεια τού την έγραψε αυτή τη φράση την οποία ο πρωθυπουργός, την ξεστόμισε; Και το επιστέγασμα; Μπορεί ο πρωθυπουργός να ξέρει καλύτερα. Σήμερα όμως, πρόκειται για μια μαγική εικόνα. Ούτε συρμοί υπάρχουν, ούτε το έργο έχει ολοκληρωθεί, πολύ περισσότερο δεν έχει παραδοθεί και κανείς δεν τολμά να πει με σοβαρότητα ότι θα κινηθεί συρμός πριν από το 2021.
Έτσι λοιπόν, με μια κυβέρνηση που δεν ξέρει αν σε δέκα-δεκαπέντε μέρες θα μπορεί να έχει την απαιτούμενη «δεδηλωμένη» πλειοψηφία για το απλούστερο θέμα για το οποίο η Βουλή θα κληθεί να ψηφίσει , πόσο μάλλον για τη Συμφωνία των Πρεσπών, με μια κυβέρνηση που δεν εκπληρώνει υποσχέσεις και υποχρεώσεις της για τις καταστροφές στη Μάνδρα ή στο Μάτι , που δεν είναι σίγουρη πόσα αναδρομικά μπορεί να πληρώσει απ΄ αυτά που τα δικαστήρια της επιβάλλουν να πληρώσει στους δικαιούχους, με μια κυβέρνηση που έχει κάνει συνειδητές επιλογές ήττας για τις Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές, έχει ξεκινήσει μια προεκλογική περίοδος άγνωστης διάρκειας. Με μοτο τη σκέψη του « βιαστείτε γιατί χανόμαστε» . Στο παρελθόν, έχει αποδώσει. Σήμερα;
Έτσι λοιπόν, δεν θεωρώ πιθανό να χάσει ο Μητσοτάκης τις εκλογές. Αλλά δεν μπορώ να θεωρήσω ακόμα σίγουρο ότι ,παρά το ότι θα τις κερδίσει, θα έχει και αυτοδυναμία. Κι αυτό γιατί μπορεί να μην κινδυνεύει από την «Ομάδα Σύριζα», κινδυνεύει όμως – όχι δραματικά αλλά πάντως κινδυνεύει- να χάσει περισσότερες «δεξιές» ψήφους απ΄ όσες «μη δεξιές» θα κερδίσει κάτι που θα τον φέρει στα επίπεδα των εκλογών του 2007 ( ποσοστό 41,5%- έδρες 152). Κι αν είναι εκεί, πάλι καλά. Αν είναι όμως λίίίίίγο πιο κάτω; Με ποιον θα συνεργαστεί;
Σκεφτείτε τα. Και θα τα ξαναπούμε.
