 |
ΟΙ ΘΟΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΝΗ ΜΑΣ ,
ΟΙ ΜΙΝΑΡΕΔΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΛΟΓΧΕΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ... ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΜΑΣ!
Σκίτσο Musa Kart –Βραβευμένου με
Διεθνές Βραβείο Σκίτσου και κρατούμενου
στις φυλακές της Τουρκίας
|
Η «Φαμίλια Ερντογάν» συνεχίζει μια αδιέξοδη πορεία προς τις φαντασιώσεις ενός διευρυμένου νέο – οθωμανικού μεγαλείου, βουτηγμένη στην χλιδή του νεοπλουτισμού και από την ασφάλεια της δικτατορίας που επέβαλε μέσα στην Τουρκία.
.
Επικαιρότητα
του συνεργάτη μας Λεωνίδα Κουμάκη
Ξεφυλλίζοντας παλαιά αρχεία, το μάτι μου έπεσε στην ειδησεογραφία της Τετάρτης 10 Αυγούστου 1994, δηλαδή πριν από 25 περίπου χρόνια:
«Ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΕΞ Φεχράτ Αταμάν κάλεσε τις χώρες που εξάγουν όπλα στην Ελλάδα να μην γίνονται όργανά της», τονίζοντας πως «ο εξοπλισμός των νησιών του Αιγαίου δεν συμβαδίζει με το διεθνές δίκαιο».
Την ίδια ακριβώς εβδομάδα, η τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ επισκέφτηκε το Παρίσι όπου με περισσή θρασύτητα ζήτησε να διακοπούν οι πωλήσεις γαλλικών όπλων στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις!
Την ίδια ακριβώς εβδομάδα, η τότε πρωθυπουργός της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ επισκέφτηκε το Παρίσι όπου με περισσή θρασύτητα ζήτησε να διακοπούν οι πωλήσεις γαλλικών όπλων στις ελληνικές ένοπλες δυνάμεις!
Η Τουρκία δεν κατάφερε βέβαια να πετύχει την απαγόρευση πώλησης όπλων προς την Ελλάδα, αλλά κατάφερε να επιβάλλει την απαγόρευση πώλησης όπλων στην Κυπριακή Δημοκρατία με Αμερικανικό εμπάργκο που ισχύει από την δεκαετία του 1980.
Το τουρκικό «αφήγημα» των πετρελαϊκών ερευνών στο Αιγαίο είχε αναγγελθεί από τις 29 Μαΐου 1974, 521 χρόνια μετά την άλωση της Πόλης συμβολίζοντας «νέες κατακτήσεις». Τους στόχους της νέας τουρκικής πολιτικής είχε μάλιστα ξεκαθαρίσει με κρυστάλλινο τρόπο ο πρωθυπουργός της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο Μπουλέντ Ετζεβίτ, λίγους μήνες αργότερα, στις 27 Φεβρουαρίου 1975: «Τα περί πετρελαϊκών ερευνών ήταν απλά τεχνάσματα. Σκοπός ήταν η διεκδίκηση νέων συνόρων!» (αναλυτικό άρθρο μας «Τι συμβαίνει στο Αιγαίο;»).
Το πλοίο «Χόρα» εκτελώντας «πετρελαϊκές έρευνες» στο Αιγαίο, παραβίασε για πρώτη φορά την ελληνική υφαλοκρηπίδα το βράδυ της 6ης Αυγούστου 1976 και την επομένη, το πρωί της 7ης Αυγούστου 1976, για δεύτερη. Η τότε κυβέρνηση Καραμανλή, μπροστά στην πρόκληση που είχε τις γερές πλάτες των μεγάλων συμμάχων μας οι οποίοι παρίσταναν τον «Πόντιο Πιλάτο» αλλά και την πίεση της αντιπολίτευσης (η δήλωση του Ανδρέα Παπανδρέου «Βυθίσατε το Χόρα» έγραψε ιστορία), επέλεξε τον δρόμο της διπλωματίας καταθέτοντας προσφυγή στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Ζητούμενο, η πολιτική καταδίκη της Τουρκίας και η λήψη ασφαλιστικών μέτρων – φυσικά, χωρίς κανένα «πρακτικό» αποτέλεσμα.
Η τουρκική στρατηγική που εγκαινιάστηκε μετά την εισβολή στην Κύπρο, συνεχίζεται μέχρι σήμερα και ας έχουν παρελάσει δεκατέσσερις ακόμα Τούρκοι πρωθυπουργοίπριν καταργηθεί τελείως το αξίωμα στο νέο καθεστώς οικογενειοκρατίας που επιβλήθηκε στην Τουρκία.
Όλοι ανεξαιρέτως οι πρώην ή τέως Τούρκοι πρωθυπουργοί, εφάρμοσαν χωρίς παρεκκλίσεις την ίδια πολιτική που χαράχτηκε μετά από την εισβολή στην Κύπρο όταν άνοιξε για τα καλά η όρεξη της τουρκικής εξουσίας για «νέες κατακτήσεις».
Στις μέρες μας το σκηνικό παραμένει το ίδιο:
Το πλήρως ελεγχόμενο από την οικογένεια «Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας» της Τουρκίας, μετά από πεντάωρη σύσκεψη (27 Νοεμβρίου 2018) συνεχίζει να επαναλαμβάνει τα ίδια κούφια και μονότονα λόγια: «Δεν θα επιτραπεί καμία εξέλιξη ενάντια στα δικαιώματα και τα συμφέροντα της Τουρκίας», αορίστως και νεφελωδώς, προσθέτοντας απαραιτήτως και «τα συμφέροντα» του μορφώματος που εγκατέστησαν οι κατοχικές δυνάμεις με την απειλή των όπλων, μέσα στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά την εισβολή του 1974.
Ο εκπρόσωπος του τουρκικού ΥΠΑΜ Ali Akbar Ertürk (12 Νοεμβρίου 2018), επικαλέστηκε την Συνθήκη της Λωζάνης ισχυριζόμενος ότι «Σύμφωνα με την συνθήκη της Λωζάνης, η Χίος και η πέριξ του νησιού θαλάσσια περιοχή ανήκουν στην δικαιοδοσία της Τουρκίας… Η Ελλάδα, σε ένα νησί όπως η Χίος, στο οποίο υφίσταται μη στρατιωτικό καθεστώς, στις 30-31 Οκτωβρίου 2018, εκτελέστηκαν βολές βαρειών όπλων Πυροβολικού, Πεζικού και Αντιαεροπορικών Όπλων… Οι στρατιωτικές ασκήσεις με βλήματα που πέφτουν στην θάλασσα από βαριά όπλα, αποτελούν μεγάλη πρόκληση».
Η ίδια ακριβώς περισσή θρασύτητα της Τανσού Τσιλέρ σε σύγχρονη έκδοση έτους 2018: Η Τουρκία μπορεί να διατηρεί απέναντι από την Χίο και άλλα ελληνικά νησιά του Αιγαίου την «Στρατιά του Αιγαίου», να κάνει συνεχώς ασκήσεις κατάληψης Ελληνικών νησιών, να εξευτελίζει διαχρονικά και κατά το δοκούν την Συνθήκη της Λωζάνης και πολλά άλλα, η Ελλάδα όμως πρέπει να μετατραπεί σε ανοχύρωτη περιοχή ώστε να διευκολυνθούν τα τουρκικά σχέδια!
Η διαχρονική φαντασίωση της Τουρκικής ελίτ για «νέα σύνορα» μετά την εισβολή στην Κύπρο που πραγματοποιήθηκε με εξαιρετικά ισχυρές πλάτες, παραμένει ισχυρή. Η φαντασίωση μάλιστα των «νέων συνόρων» δεν περιορίζεται πλέον μόνο προς την πλευρά της Ελλάδος αλλά επεκτείνεται προς το Ιράκ, την Συρία και φθάνει μέχρι την … Ιερουσαλήμ!
Δυστυχώς όμως για την Τουρκία, οι πολιτικές, οικονομικές και γεωπολιτικές συνθήκες έχουν αλλάξει ριζικά.
Η σημερινή Τουρκία αποτελεί ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης για κάθε ένα που δεν συμφωνεί με το μεγαλείο των διευρυμένων, νέο – οθωμανικών φαντασιώσεων της «Φαμίλιας Ερντογάν».
Μέσα στην Τουρκία, με καλπάζοντα πληθωρισμό που γονατίζει την τουρκική οικονομία, λειτουργεί μια βιομηχανία παραγωγής χιλιάδων «ενόχων τρομοκρατίας», δηλαδή αντιφρονούντων, μέσα από εκατοντάδες δίκες. Οι έντρομοι δικαστές προσπαθούν να γίνουν αρεστοί στο καθεστώς καταδικάζοντας όσους κατηγορούνται, σε πολύ βαριές ποινές. Ιδιαίτερα για τους στρατιωτικούς – στρατηγούς, αξιωματικούς, υπαξιωματικούς, λοχίες, αλλά και για άνδρες της αστυνομίας, οι μισοί φορτώνονται καταδίκες «ισόβιων δεσμών» και εξαφανίζονται στην κόλαση των Τουρκικών φυλακών.
Οι δημοσιογράφοι αποτελούν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο επάγγελμα στην σημερινή Τουρκία: Την ίδια ώρα που η παγκόσμια κοινή γνώμη εξεγείρεται για την αποκρουστική δολοφονία του Σαουδάραβα δημοσιογράφου Τζαμάλ Κασόγκι, κλείνει πεισματικά τα μάτια στην δολοφονία 7 Τούρκων δημοσιογράφων, στην μυστηριώδη εξαφάνιση άλλων 14, στην σύλληψη περισσοτέρων από 300 δημοσιογράφων, στην φίμωση 189 μέσων μαζικής ενημέρωσης – όλα την περίοδο κυριαρχίας της «Φαμίλιας Ερντογάν»!
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Τουρκία (21 Νοεμβρίου 2018) για την φυλάκιση του χαρισματικού, εκ των ηγετών του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών, Σελαχατίν Ντεμιρτάς, υπογραμμίζοντας ότι γίνεται με στόχο να «πνίξει τον πολιτικό πλουραλισμό» και καλώντας τις Τουρκικές αρχές να τον απελευθερώσουν.
Ο αρχηγός της «Φαμίλιας Ερντογάν» έσπευσε αμέσως να δηλώσει ότι δεν πρόκειται να σεβαστεί την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων γιατί συνιστά … υποστήριξη της τρομοκρατίας!
Η Κάτι Πίρι, εισηγήτρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την Τουρκία, στο προσχέδιο της έκθεσης προόδου για την Τουρκία το οποίο παρουσίασε στις 14 Νοεμβρίου 2018 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο, ζήτησε την επίσημη αναστολή των ενταξιακών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία. Μεταξύ των λόγων που στηρίζουν την σχετική πρόταση αναφέρονται ο «σαφώς αυταρχικός χαρακτήρας του πρόσφατα εισηγμένου προεδρικού συστήματος, το οποίο στερείται των απαραίτητων δημοκρατικών ελέγχων και ισορροπιών» και το γεγονός ότι «είναι αδύνατο να αγνοηθεί η περαιτέρω υποχώρηση του κράτους δικαίου με πάνω από 50.000 ανθρώπους ακόμα στη φυλακή από το αποτυχημένο πραξικόπημα, μεταξύ των οποίων δημοσιογράφοι, πολιτικοί και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και η απόλυση 150.000 δημοσίων υπαλλήλων».
Η διεθνής απομόνωση του οικογενειακού καθεστώτος της Τουρκίας επιβεβαιώθηκε και στην Λιβύη όταν ο Χουλουσί Ακάρ μετέβη εκεί προκειμένου να πείσει, φυσικά χωρίς επιτυχία, τους συνομιλητές του ότι «Οι Έλληνες κλέβουν την ΑΟΖ της Λιβύης». Και σαν να μην έφθανε αυτό, η Τουρκία ανακοίνωσε την αποχώριση της από τη διεθνή διάσκεψη για τη Λιβύη «βαθιά απογοητευμένη» επειδή δεν κλήθηκε να συμμετάσχει σε μια συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο Παλέρμο στο περιθώριο της διάσκεψης (15 Νοεμβρίου 2018).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η «Φαμίλια Ερντογάν» συνεχίζει μια αδιέξοδη πορεία προς τις φαντασιώσεις ενός διευρυμένου νέο – οθωμανικού μεγαλείου, βουτηγμένη στην χλιδή του νεοπλουτισμού και από την ασφάλεια της δικτατορίας που επέβαλε μέσα στην Τουρκία.
Έξω όμως από την Τουρκία οι προϋποθέσεις που υπήρχαν πριν από την (εκ του ασφαλούς) εισβολή στην Κύπρο το 1974, δεν υπάρχουν πλέον. Εξανεμίστηκαν και σκόρπισαν στους τέσσερις ανέμους. Ο κόσμος έχει αλλάξει ριζικά. Οι συνθήκες ανατράπηκαν εντελώς. Ακόμα και μέσα στην Τουρκία όπου το μεγαλύτερο μέρος του τουρκικού λαού στενάζει κάτω από το βάρος της «Φαμίλιας».
Οι Τούρκοι που καταφεύγουν μαζικά στην Ελλάδα για να γλυτώσουν από τα νύχια της «Φαμίλιας» θεωρούνται από το καθεστώς «εχθροί του κράτους και προδότες». Ένας από αυτούς, ο νεαρός Γκιουβέν που κατέφυγε στην Θεσσαλονίκη από τον Έβρο, μιλώντας σε Γερμανό δημοσιογράφο του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του πρώτου προγράμματος της γερμανικής τηλεόρασης (ARD – 20 Νοεμβρίου 2018) δήλωσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια: «Γιατί ήρθα στην Ελλάδα; Γιατί μοιάζει πολύ με την Τουρκία, με τη διαφορά ότι είναι δημοκρατική χώρα. Μόνο τα σύνορα μας χωρίζουν με την Ελλάδα!».
Μακάρι οι νέες γενιές Τούρκων να μπορέσουν να αντισταθούν πιο αποτελεσματικά στις διαχρονικές σειρήνες της οπισθοδρόμησης και των νέο – οθωμανικών φαντασιώσεων όλων των πολιτικών της Τουρκίας, με την μοναδική εξαίρεση του HDP το οποίο αποτελεί «κόκκινο πανί» για το βαθύ και το ρηχό κράτος της σύγχρονης Τουρκίας…
https://analyst.gr
