Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
Θα μπορούσε να είναι σύμπτωση, αλλά όταν πρόκειται για τους πραγματικούς απογόνους των πιο σκληρών κομμουνιστικών καθεστώτων, τέτοια περίπτωση δεν υπάρχει.
Η απόφαση του Τσίπρα να απολύσει 10.000 ιερείς συνέπεσε με την συνειδητή απόφασή του να μην προστατέψει την ελληνική εθνική μειονότητα και να μην τηλεφωνήσει στον Ράμα (όπως πάντα έπραττε ο Σαμαράς) για να απαιτήσει την διαλεύκανση των συνθηκών της δολοφονίας Κατσίφα και την απόδοση του νεκρού στους γονείς του και στην ιδιαίτερη πατρίδα του - τη Βόρειο Ήπειρο, κ. Φίλη!
Οι ανακοινώσεις περί της δήθεν συμφωνίας με την Εκκλησία, που υποβιβάζουν τον προαιώνιο στενό ψυχικό δεσμό Έθνους και Ορθοδοξίας σε μια (αντιχριστιανική) οικονομική συναλλαγή, πραγματοποιήθηκαν ενώ ο δολοφονημένος από τη Sigurimi, νεαρός Βορειοηπειρώτης, δεν είχε ακόμη επιστρέψει στους Βουλιαράτες.
Τον Λήσταρχο Νταβέλη να είχαν σκοτώσει οι Αλβανοί τέτοια μεταχείριση δεν θα επεφύλασσαν στο άψυχο σώμα του.
Είχαν, όμως, σκοτώσει έναν νεαρό Βορειοηπειρώτη. Και το μόνο που δεν έκαναν ήταν να εφαρμόσουν την πρακτική του Χότζα.
Τότε που έδεναν στα κάρα αυτούς που έχαναν τη ζωή τους στην προσπάθειά τους να περάσουν στην Ελλάδα και στην ελευθερία και τους έσερναν στους χωματόδρομους των ελληνικών χωριών προς παραδειγματισμόν.
Στην πραγματικότητα, πρώτα τον σκότωσαν και μετά τον έβαλαν στη φυλακή του νεκροτομείου τους.
Αλλά ο κ. Τσίπρας δεν πήρε την απόφαση να παρέμβει, γιατί είχε πάρει μια άλλη απόφαση: Να μετατραπεί στον Χότζα της Ελλάδας. Του αιμοσταγούς Ενβέρη τη δόξα ζήλωσε ο Τσίπρας.
Και – όχι δεν είναι σύμπτωση – επέλεξε αυτές τις δραματικές για το Έθνος στιγμές για να εκδηλώσει το μένος του κατά των ορθόδοξων ιερέων!
Όπως ακριβώς ο Χότζα, που είχε κάνει σκοπό της ζωής του να νικήσει τον Θεό, καταργώντας τους επί της γης εκπροσώπους του.
Εν έτει 2018 ο κ. Τσίπρας κήρυξε τον πόλεμο στη θρησκεία, όπως ακριβώς έπραξε στην Αλβανία ο Χότζα το 1945, με κορύφωση το 1967, όταν οι ιερείς στη Βόρειο Ήπειρο τελούσαν την τελευταία λειτουργία και παρέδιδαν τα κλειδιά των εκκλησιών στους κομισάριους του καθεστώτος.
Ακολούθησαν πρωτοφανείς διωγμοί: Οι εκκλησίες όλων των δογμάτων είτε κατεδαφίστηκαν είτε μετατράπηκαν σε στάβλους, τα μοναστήρια λεηλατήθηκαν, οι θρησκευτικές δραστηριότητες απαγορεύτηκαν, η αθεΐα συνταγματοποιήθηκε.
Και άρχισαν τα μαρτύρια των παπάδων. Τους έβγαζαν βίαια τα ράσα, τους ξύριζαν, τους έστελναν στα «Γραφεία Εργασίας», τους εξευτέλιζαν, τους έκλειναν στα πιο ανήλιαγα μπουντρούμια, τους βασάνιζαν, τους έστελναν στην εξορία, τους δολοφονούσαν.
Αν ένας παππάς τελούσε μυστικά το μυστήριο της βάπτισης, χαρακτηριζόταν αμέσως «εχθρός του λαού», μαζί με τους γονείς του μωρού, το οποίο, ως βαπτισμένο, είχε στιγματιστεί για όλη του τη ζωή.
Αυτά, ο Χότζα από το 1945 ως το 1985.
Στην Ελλάδα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πιέζουν για κατάργηση ουσιαστικά της θρησκείας και ο Τσίπρας προωθεί συνταγματικές αλλαγές – κερκόπορτα, προτείνοντας… ουδετερότητα του Κράτους, επιμένοντας να μην εξηγεί τι ακριβώς θα σημάνει κάτι τέτοιο στο μέλλον. Και οι του Καμμένου πανηγυρίζουν για όλα αυτά και συμφωνούν!
Η απόλυση δέκα χιλιάδων ιερέων είναι το πρώτο βήμα.
Αυτά, ο Τσίπρας και ο Καμμένος το 2018!