Ο τουρκικός Στρατός προωθήθηκε με αιφνιδιαστική επιχείρηση τις τελευταίες ώρες στα προάστια της συριακής πόλης Μανπίτζ, στην βόρεια Συρία πρωτεύουσας της ομώνυμης επαρχίας, η οποία κατοικείται από Κούρδους κατά 70%.
Η προώθηση έγινε σε συνεννόηση και σε συνεργασία με τις ΗΠΑ και πλέον θα ελέγχουν την περιοχή από κοινού με τον αμερικανικό Στρατό μέχρις ότου αποχωρήσουν οι Αμερικανοί, οπότε και θα αναλάβουν πλήρως τον έλεγχό της.
Πρόκειται για πισώπλατο κτύπημα των ΗΠΑ στους Κούρδους, ανάλογο με αυτό της Ρωσίας όταν εγκατέλειψαν την Αφρίν στο έλεος του τουρκικού Στρατού.
Ο Τούρκος υπουργός Αμυνας και πρώην Α/ΓΕΕΘΑ Χουλουσί Ακάρ ανακοίνωσε θριαμβευτικά την εξέλιξη: «Ξεκίνησαν οι κοινές περιπολίες Τούρκων στρατιωτών με στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων των ΗΠΑ στην περιοχή Μανμπίζ της Βόρειας Συρίας».
Έτσι λοιπόν η Τουρκία κατάφερε αυτό που καμία άλλη χώρα δεν έχει καταφέρει: Να κατέχει και να ελέγχει εδάφη μίας χώρας, με την «σφραγίδα» των δύο υπερδυνάμεων των ΗΠΑ και της Ρωσίας, αφού πριν δύο εβδομάδες κλείστηκε συμφωνία με τον πρόεδρο της Ρωσίας Β.Πούτιν για την Ιντίλμπ και την απομάκρυνση των ισλαμιστών με τουρκική μεσολάβηση.
Και κατ'αυτό τον τρόπο να ελέγχει πλέον σχεδόν όλη την βόρεια Συρία με προοπτική να επεκτείνει τον έλεγχό της και στο Βόρειο Ιράκ.
Η Τουρκία κατέχει και ελέγχει από κοινού την Μανμπίτζ με τις ΗΠΑ, από κοινού την Ιντλίμπ με την Ρωσία, την Αφρίν εξολοκλήρου μόνη της, βασιζόμενη και στις τουρκόφωνες δυνάμεις των Τουρκμένων της περιοχής και βρίσκεται σε απόσταση βολής από το ηρωικό Κομπάνι.
Έχει σημασία να τονίσουμε ότι όλα αυτά τα εδάφη πληθυσμιακά ανήκουν σε κουρδόφωνους.
Η Τουρκία λοιπόν καταφέρνει το αδιανόητο και κατακτάει ότι έχει απαιτήσει από τις δύο υπερδυνάμεις (the best of both worlds).
Bέβαια οι Τούρκοι δεν τα κέρδισαν όλα αυτά χωρίς να προσφέρουν ότι χρειάζεται για να παίξεις τέτοιο παιχνίδι:
Αίμα και χρήμα.
Πολεμούν από το 2016 στην επιχείρηση Ασπίδα του Ευφράτη, στην βόρεια Συρία και αν και είχαν σημαντικές ανθρώπινες απώλειες απλά ήταν διαθέσιμοι να τις υποστούν, ενώ η κοινή τους γνώμη είναι εκπαιδευμένη έτσι ώστε να μην σοκάρεται και να μην πτοείται από αυτές.
Το αντίθετο από ότι συμβαίνει στην Ελλάδα η οποία μετά την απώλεια του μόνιμου λοχία Σούμπουρου Μιχαήλ το 1993 ο οποίος σκοτώνεται σε ενέδρα Σομαλών ανταρτών κατά τη διάρκεια συνοδείας πολιτικού οχήματος της Ανθρωπιστικής Οργάνωσης «CONCERN», αποσύρεται ουσιαστικά από όλες τις διεθνείς αποστολές ή τουλάχιστον δεν συμμετέχει στις «δύσκολες» επιχειρήσεις που απαιτούν ένοπλη αντιπαράθεση.
Αρκεί να θυμηθούμε στην περίπτωση της φρεγάτας «Έλλη» (F450) που πήρε μέρος στον Πρώτο Πόλεμο του Κόλπου περιπολώντας στην Ερυθρά Θάλασσα, το πως αντιδρούσε τότε η ελληνική κοινωνία θεωρώντας την αποστολή της επίφοβη για τις ζωές των στελεχών του ΠΝ.
Από την στιγμή που η Ελλάδα και η ελληνική κοινή γνώμη δεν έχουν την διάθεση να επιχειρήσουν σε «θερμά» μέρη και όπου αυτό απαιτείται, δεν μπορεί μετά να απαιτεί να την υπολογίζουν όλοι αυτοί που θεωρεί ότι θα έπρεπε να την βοηθάνε σε κάθε δύσκολη περίσταση.
Oι Τούρκοι είχαν σημαντικές έμψυχες απώλειες, όπως και σε υλικό στην Β.Συρία αλλά σίγουρα πολύ ολιγότερες από όσους Ελληνες σκοτώνονται σε τροχαία ατυχήματα ετησίως...
pronews
