«Startup είναι μια εταιρεία που επιχειρεί κάτι καινοτόμο και στοχεύει σε μεγάλο κοινό και σε εξαιρετικά γρήγορη ανάπτυξη». Είναι η πιο σαφή και σύντομη εξήγηση της νέας μόδας που στο εξωτερικό δεν είναι καθόλου νέα, αλλά εμείς τη μάθαμε στα χρόνια της κρίσης. Ο ορισμός των start up εταιρειών ακούγεται ιδανική σ΄ ένα τομέα της ελληνικής οικονομίας που θα ΄πρεπε να τον έχουμε εδώ και πολλά, πάρα πολλά χρόνια να τον έχουμε κινητοποιήσει με στόχο να τον “απογειώσουμε”. Οι λόγοι αυτονόητοι νομίζουμε. Τουλάχιστον για εμάς τους απλούς πολίτες. Για τους πολιτικούς δεν ισχύει το ίδιο.
Δεν γνωρίζουμε πως πάει το πείραμα των start up στην Ελλάδα. Αναρωτιόμαστε όμως αν υπάρχει η δυνατότητα -και νομίζουμε ότι υπάρχει- να αξιοποιήσουμε την λογική αυτής της επιχειρηματικότητας “που επιχειρεί κάτι καινοτόμο και στοχεύει σε μεγάλο κοινό και σε εξαιρετικά γρήγορη ανάπτυξη”, στον κρίσιμο χώρο της Εθνικής Άμυνας και της αμυντικής βιομηχανίας.
Κάπου εδώ θα εγκαταλείψουμε τον…ρομαντισμό μας και θα μεταφέρουμε το σχόλιο ανθρώπου που όλες αυτές τις ημέρες της ΔΕΘ , βρίσκεται στο περίπτερο του ΥΠΕΘΑ:
“Το περίπτερο του ΥΠΕΘΑ με την δραστηριότητα των Ενόπλων Δυνάμεων και τις δυνατότητες της αμυντικής βιομηχανίας έχει την μεγαλύτερη προσέλευση κόσμου και περίπου μηδενική πολιτικών -πλην Καμμένου όπως ήταν αναμενόμενο- ακόμη και σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης. Βέβαια δεν υπήρξε πολιτικός που να μην επισκέφθηκε, γονατιστός το περίπτερο των ΗΠΑ”.
Με δυο λόγια επιστροφή στην σκληρή πραγματικότητα… Στην πολιτική πραγματικότητα. Είναι τόσο σημαντικό θα πείτε το γεγονός ότι οι πολιτικοί δεν έδειξαν ενδιαφέρον να επισκεφθούν το περίπτερο του ΥΠΕΘΑ στη ΔΕΘ; Είναι ενδεικτικό της νοοτροπίας που έχουν για την εγχώρια αμυντική βιομηχανία. Είναι ενδεικτικό πόσο ΔΕΝ πιστεύουν στην ελληνική αμυντική βιομηχανία. Και ορισμένοι ,πόσο ΔΕΝ τη θέλουν κιόλας.
Θα συμφωνήσουμε απολύτως μ΄ όσους μας υπενθυμίσουν και μας επισημάνουν τα τεράστια λάθη του παρελθόντος που έγιναν στο χώρο της αμυντικής βιομηχανίας. Πολλά από τα οποία θα πρέπει να χρεωθούν όχι μόνο στις κυβερνήσεις αλλά και στους επιχειρηματίες του κλάδου. Όμως είχαμε οκτώ ολόκληρα χρόνια για να “κλαφτούμε” και να “αυτομαστιγωθούμε” για τα λάθη που έγιναν. Θα ΄πρεπε ήδη να ΄χουμε αρχίσει να λειτουργούμε με τη λογική start up στην αμυντική βιομηχανία. Θα ΄πρεπε να την έχουμε ήδη συνδέσει με τα πανεπιστήμια και να αξιοποιήσουμε τις όποιες ερευνητικές και σχεδιαστικές δυνατότητες έχουμε. Δεν το ΄χουμε κάνει.
Έχουν γίνει βήματα τα τελευταία χρόνια που εμείς τουλάχιστον δεν τα προσπερνάμε. Οι επιχειρηματίες της αμυντικής βιομηχανίας βρίσκουν πόρτες ανοιχτές, ταξιδεύουν μαζί με την ηγεσία του ΥΠΕΘΑ στο εξωτερικό, έχουν στήριξη για δράσεις εξωστρέφειας. Οι Ακόλουθοι Άμυνας έχουν πλέον εντολές να λειτουργούν ως “αγωγοί προώθησης” των ελληνικών αμυντικών βιομηχανιών, χωρίς να ΄χουν “ενοχές” και “φοβίες”. Αυτά όμως δεν αρκούν.
Όπως και σε άλλους τομείς, σχεδόν σ΄ όλους εδώ που τα λέμε, η αδυσώπητη κρίση που σάρωσε τη χώρα δεν αντιμετωπίστηκε ούτε στο ελάχιστο ως ευκαιρία. Αλλά και στον χώρο της αμυντικής βιομηχανίας το ίδιο συνέβη.
Κι όπως φάνηκε στη ΔΕΘ θα συνεχίσει να συμβαίνει…
militaire
