 |
| Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
11 Σεπτεμβρίου 2018. Ο Αλέξης Τσίπρας εκφωνεί ομιλία ενώπιον του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο. Η αίθουσα είναι σχεδόν άδεια. Ο Γιουνκέρ απουσιάζει. Ουδείς έχει πια όρεξη να τον ακούσει. Οι πιο πολλοί έχουν αποφασίσει να μην χάσουν άλλο τον χρόνο τους μαζί του. Δεν υπάρχει πια λόγος. Τον έχουν μια χαρά ξεζουμίσει και τον πετούν σα στυμμένη λεμονόκουπα. Καλά λόγια ακούει μόνο από τους αριστερούς και ολίγον από σοσιαλδημοκράτες. Οι υπόλοιποι, πολύ ευχαριστημένοι από τα αλλεπάλληλα μνημόνια που του επέβαλαν, από την συγκέντρωση όλης της ελληνικής δημόσιας περιουσίας στο υπερταμείο που επίσης του επέβαλαν, από τη Συμφωνία για την παράδοση της Μακεδονίας που και αυτή του την επέβαλαν, από τη συμφωνία για την επιστροφή μεταναστών από την Γερμανία που του την επέβαλαν και αυτή, αποφασίζουν να του γυρίσουν την πλάτη.
Αυτοί που έμειναν βλέπουν και ακούνε αυτό που πραγματικά είναι ο Τσίπρας: Ένας κακομαθημένος 44χρονος, που πιστεύει πως για όλα φταίνε οι άλλοι, που δεν παραδέχεται κανένα λάθος του, που δεν ανέχεται καμιά κριτική, που τα έφτιαξε όλα τέλεια μόνος του και σε πείσμα τους.
Τον ήξεραν! Τα ήξεραν όλα! Και ήταν βέβαιοι πως γι’ αυτό ακριβώς είναι φτιαγμένος. Να βρίζει αυτούς στους οποίους υποκύπτει – πριν και μετά τις υποχωρήσεις του.
Σε πρώτη φάση, ο Τσίπρας περιγράφει τις… επιτυχίες του. Παρουσιάζει μια εικονική πραγματικότητα για την Ελλάδα και λέει ψέματα – για τους ανασφάλιστους στους οποίους τάχα η κυβέρνησή του πρόσφερε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη (ενώ αυτό είχε ήδη συμβεί από το 2014 και είχε καλυφθεί από τα πλεονάσματα), για την εφαρμογή του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος (που είχε εφαρμοστεί από την κυβέρνηση Σαμαρά και η δική του κυβέρνηση κατήργησε για να το ξαναεφαρμόσει με τρία χρόνια καθυστέρηση).
Κατηγορεί τους πάντες εκτός από τον εαυτό του. Τα βάζει με τα «άτυπα» όργανα (δηλαδή το Eurogroup που αποτελείται από τους υπουργούς των Οικονομικών), με την τρόικα (την οποία μόλις την προηγουμένη έχει ξαναϋποδεχθεί και μάλιστα στα υπουργεία), με τις προηγούμενες κυβερνήσεις που, όπως είπε, προτιμούσαν να κόβουν μισθούς και συντάξεις αντί να κάνουν δομικές μεταρρυθμίσεις (ενώ ο ίδιος έχει δεχθεί προνομοθέτηση για την περικοπή των συντάξεων και την μείωση των εισοδημάτων μέσω της αύξησης της φορολογίας).
Έχει πολλά νεύρα ο Τσίπρας. Και σαν κακομαθημένο παιδί επιτίθεται στους πάντες – με πρώτη την ίδια του την πατρίδα. Καταγγέλλει διαφθορά, διασπάθιση δημοσίου χρήματος, νεποτισμό (αυτός που διόρισε τον ξάδελφό του και τις συντρόφους των υπουργών του στο γραφείο του και σε οργανισμούς και τοποθέτησε στις κυβερνήσεις του ζευγάρια υπουργών μετατρέποντάς τις σε οικογενειακή υπόθεση), λαϊκισμό (επειδή η αντιπολίτευση δεν δέχεται τη συμφωνία των Πρεσπών).
Επιτίθεται σε όλους αδιακρίτως: Κατηγορεί τον εκπρόσωπο του Λαϊκού Κόμματος ως συνοδοιπόρο αυτών που μιλούν περί Πινοσέτ και ότι τοποθετήθηκε έτσι επειδή υποστηρίζει τη Νέα Δημοκρατία, κατηγορεί τους πάντες που… δεν τον πίστεψαν και τους καλεί να… παραδεχθούν το λάθος τους (κανένα λάθος δεν έκαναν, μια χαρά τον βοήθησαν), επιτίθεται στους Έλληνες ευρωβουλευτές με αήθη τρόπο (απίστευτο ότι επιτέθηκε στην Σπυράκη, καταγγέλλοντάς τη με αναφορές στο δημοσιογραφικό της παρελθόν) και, το χειρότερο, επιτίθεται προσωπικά στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκο Μητσοτάκη και στον πρώην πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά.
Είναι εριστικός, ειρωνικός (φθάνει στο σημείο να πει στους Έλληνες βουλευτές «δεν σας είδα να ενοχλείστε που όλα αυτά τα χρόνια οι γείτονές μας αυτοαποκαλούνται «Μακεδόνες», άλλο ένα ανερυθρίαστο ψέμα εκ μέρους του, αφού όσοι βρίσκονταν στην αίθουσα γνώριζαν τους διαχρονικούς καυγάδες των Ελλήνων ευρωβουλευτών για το θέμα), χωρίς συγκρότηση, χωρίς συναίσθηση του χώρου και του χρόνου, έτοιμος να κάνει τα πάντα για να διασωθεί ο ίδιος, ρεζιλεύοντας τη χώρα του και αυτορεζιλευόμενος.
Με λίγα λόγια ο κ. Τσίπρας έβγαλε τα μπουγαδοκόφινα και βάλθηκε να καυγαδίζει με τις γειτόνισσες. Και επειδή αυτό δεν ήταν αρκετό, έριξε και μερικές ξανάστροφες στην οικογένειά του παρουσία των περιέργων που είχαν συγκεντρωθεί επειδή άκουσαν τον καυγά!
2 Ιουλίου 2014. Ο Αντώνης Σαμαράς εκφωνεί την ομιλία του για τη λήξη της Ελληνικής Προεδρίας. Η αίθουσα είναι γεμάτη. Ο Σαμαράς φθάνει συνοδευόμενος από τους ανώτατους αξιωματούχους της ΕΕ, με πρώτον τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς. Ο άρτι εκλεγείς Γιουνκέρ είναι εκεί. Όλες οι ευρωομάδες είναι εκεί. Ο απερχόμενος Μπαρόζο είναι εκεί.
Στην ομιλία του ο Σαμαράς θυμάται τα χρόνια που βρισκόταν στην ευρωβουλή και λέει όλα όσα θέλει να πει, χωρίς να ενοχλήσει κανέναν. Δεν μιλάει για άτυπα όργανα και τροϊκανούς τεχνοκράτες, ωστόσο λέει: «Γιατί το Ευρωπαϊκό εγχείρημα είναι ζωντανό! Έχει ελλείψεις, έχει αδυναμίες, προχωράει άνισα… Αλλά προχωράει!».
Μίλησε για της αρχιτεκτονικές αδυναμίες του ευρώ, για την άνοδο της ανεργίας που απειλεί την κοινωνική συνοχή, για την ανάγκη δημιουργίας θέσεων εργασίας, για την ανταγωνιστικότητα, για την ρευστότητα των τραπεζών, για το μεταναστευτικό πρόβλημα, την αλληλεγγύη, την ανάγκη συνεργασίας με τρίτες χώρες, την ανάπτυξη της διαδικασίας εθελούσιας και αποτελεσματικής επιστροφής, την διεύρυνση και τη σύνδεση της ενταξιακής πορείας της Τουρκίας με την εκπλήρωση των υποχρεώσεών της έναντι της Κύπρου.
Σ’ εκείνη την ομιλία ο Σαμαράς αναφέρθηκε σε όλες τις νομοθετικές πρωτοβουλίες (67 τον αριθμό) και όλες τις αποστολές που έφερε σε πέρας η ελληνική προεδρία.
Ακολούθησαν εγκωμιαστικά σχόλια από όλους και κάποια γκρίνια ότι δόθηκε περισσότερη έμφαση στην Ελλάδα και όχι στην Ευρώπη.
Ο Σαμαράς δεν επετέθη, αλλά απάντησε ότι στην αρχή της κρίσης δεν υπήρχαν οι αναγκαίοι μηχανισμοί, πως αν σήμερα χαράσσαμε την πορεία μας, όλοι συμφωνούν πως θα ήταν διαφορετική. «Ήμουν», είπε, «μεταξύ αυτών που άσκησαν κριτική στο μίγμα πολιτικής, αλλά στην αρχή της θητείας μου ως πρωθυπουργός, προτίμησα αντί να κάνω κριτική ή ακαδημαϊκές συζητήσεις να επικεντρωθώ στο να βρω τον σωστό δρόμο προς την σταθεροποίηση. Το πρόβλημά μου ήταν να σώσω την χώρα μου, με δεδομένα όλα τα λάθη του παρελθόντος».
Και όταν χρειάστηκε να απαντήσει σε «ενοχλητικές» ερωτήσεις (έγινε και ένα επεισόδιο με τους ευρωβουλευτές της Χρυσής Αυγής), απέφυγε ο Σαμαράς να ονοματίσει πρόσωπα. «Δεν είμαι υποχρεωμένος να απολογούμαι σε εξτρεμιστές ή λαϊκιστές κάθε είδους. Υπηρετώ μόνο το συμφέρον της πατρίδας μου. Δεν θέλω και δεν πρέπει να απολογούμαι σε ανθρώπους που δεν κάνουν τίποτε για να αλλάξουμε, που προσπαθούν να μπλοκάρουν επενδυτές και ιδιωτικοποιήσεις και πιστεύω ότι είναι αναξιοπρεπές για τη χώρα μου και για κάθε χώρα να ζει με δανεικά».
11 Σεπτεμβρίου 2018. Αλέξης Τσίπρας στο Στρασβούργο: «Κάποιοι από εσάς το 2015 φοβηθήκατε τον ΣΥΡΙΖΑ και την Αριστερά που διεκδικούσε και διεκδικεί μια καλύτερη Ευρώπη. Πιστέψατε ότι όποιος αμφισβητεί τη σημερινή Ευρώπη της νεοφιλελεύθερης ηγεμονίας και των κοινωνικών ανισοτήτων, αποτελεί κίνδυνο για το κοινό μας οικοδόμημα. Σήμερα, όσοι το πιστέψατε αυτό, οφείλετε να παραδεχτείτε ότι πέσατε έξω. Αν κάποιος απειλεί πραγματικά την Ευρώπη δεν είναι όσοι παλεύουν για να την αλλάξουν, αλλά όσοι παλεύουν για να την καταργήσουν». Δηλαδή μόνο αυτός είχε δίκιο και όλοι οι άλλοι άδικο!
2 Ιουλίου 2014. Αντώνης Σαμαράς στο Στρασβούργο: «Τα τελευταία τρία χρόνια η χώρα μου αμφισβητήθηκε σοβαρά. Και η Ευρώπη αμφισβητήθηκε. Κάποιοι προέβλεπαν το λεγόμενο Grexit, την ιδέα ότι η Ελλάδα μπορούσε να αποχωρήσει από το ευρώ! Κάποιοι προέβλεπαν ότι το ίδιο το ευρώ δεν θα τα κατάφερνε… Αποδείξαμε ότι έκαναν λάθος! Η Ευρώπη λειτούργησε. Η Ένωσή μας έχει προβλήματα, αλλά έχει και την ικανότητα να λύνει αυτά τα προβλήματα και να προχωρά. Αποδείξαμε ότι οι λαοί μας μπορούν να εργάζονται μαζί και να δημιουργούν το κοινό τους μέλλον». Δηλαδή, χρησιμοποίησε πρώτο πληθυντικό, δεν επιτέθηκε σε κανέναν, δεν πρόσβαλε κανέναν, δεν απαίτησε από κανέναν να παραδεχθεί το λάθος του, δεν παρέστησε τον σοφό και τον αλάνθαστο και δεν πρόσβαλε κανέναν. Ούτε στη χώρα του, ούτε εκτός αυτής. Απλώς πρόσθεσε πως «πρέπει να φέρουμε την Ευρώπη μας πιο κοντά στις καρδιές των Ευρωπαίων».
11 Σεπτεμβρίου 2018. Αλέξης Τσίπρας στο Στρασβούργο: «Στην Ελλάδα και στην Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας τόσο εγώ όσο και ο κ. Ζάεφ δεχόμαστε μία σφοδρή επίθεση ότι είμαστε και οι δύο προδότες. Ο κ. Μητσοτάκης στην Ελλάδα και ο κ. Μιτσκόφσκι στην ΠΓΔΜ, που ανήκουν στην πολιτική οικογένεια του Λαϊκού Κόμματος μας κατηγορούν με την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία ότι είμαστε προδότες και φέραμε μια επιζήμια συμφωνία. Μάλλον κάτι καλό έχουμε κάνει και εγώ και ο κ. Ζάεφ στους λαούς μας».
2 Ιουλίου 2014. Αντώνης Σαμαράς στο Στρασβούργο, συνέντευξη Τύπου: Ο Σκοπιανός δημοσιογράφος Τόνι Γκλασέβσκι αυτοσυστήνεται ως εκπροσωπών διάφορα
ΜΜΕ στη «μακεδονική γλώσσα». Ο Σαμαράς απαντά: «Κατ’ αρχήν δεν ήξερα ότι υπήρχε μια “μακεδονική γλώσσα”», προσθέτοντας ότι πολλά πράγματα έχουν επινοηθεί. Όταν ο δημοσιογράφος επιμένει, λέγοντας «συγγνώμη, κ. Πρωθυπουργέ. Δεν με έχουν επινοήσει, υπάρχω», ο Σαμαράς του απαντά χαμογελώντας: «Εσείς υπάρχετε. Όχι όμως η γλώσσα σας, που πάντως δεν είναι “μακεδονική”»…
11 Σεπτεμβρίου 2018. Αλέξης Τσίπρας στο Στρασβούργο, απαντώντας στον εκπρόσωπο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Εστεμπάν Γκονζάλες Πονς: «Ελπίζω, τουλάχιστον, να μην θεωρείτε, όπως κάποιοι φίλοι σας, ομοϊδεάτες σας στην Ελλάδα, ότι ο δικτάτορας Πινοσέτ εφήρμοσε ενδιαφέρουσες πολιτικές προς αντιγραφή, ιδίως, σε ό,τι αφορά το ασφαλιστικό σύστημα. Θέλω, όμως, να απαντήσω σε δύο πράγματα συγκεκριμένα, από όσα είπατε. Μιλήσατε για νεποτισμό και λαϊκισμό. Θα ήθελα, λοιπόν, να σας υπενθυμίσω ότι αν θέλετε να μιλήσετε για νεποτισμό στην Ελλάδα, δείτε απλά ότι δυστυχώς, δυστυχώς το λέω, μια παράταξη η οποία τόσο πολλά έχει προσφέρει στην Ελλάδα, όπως η συντηρητική παράταξη –γιατί θέλω να είμαι δίκαιος και ακριβοδίκαιος- δυστυχώς, αρχηγοί στην παράταξη, αυτή, γίνονται, συνήθως, τα τέκνα κάποιων πετυχημένων ή μη, αλλά προηγούμενων Πρωθυπουργών. Αυτή είναι η παράδοση στην Ελλάδα. Υπάρχει πουθενά αλλού αυτό σε συντηρητικά κόμματα σε ολόκληρη την Ευρώπη; Μην ψάχνετε σε μας για νεποτισμό, ούτε για πελατειακό κράτος. Επίσης, μιλήσατε για λαϊκισμό. Λυπάμαι αλλά πάλι στη δική σας παράταξη πρέπει να στραφείτε όταν μιλάτε για λαϊκισμό».
2 Ιουλίου 2014. Αντώνης Σαμαράς στο Στρασβούργο: «Κάποιοι δεν ήθελαν καμιά αλλαγή στην Ελλάδα. Κάποιοι εξακολουθούν να κάνουν το παν για να μπλοκάρουν αυτές τις αλλαγές. Να μπλοκάρουν τις ιδιωτικοποιήσεις. Να τρομάξουν τους επενδυτές. Κάποιοι προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν την κρίση ως πρόσχημα για να βγούμε από το ευρώ, ως πρόσχημα για την κατάρρευση του ευρώ». Καμιά αναφορά σε ονόματα δηλαδή.
11 Σεπτεμβρίου 2018. Αλέξης Τσίπρας στο Στρασβούργο, απαντώντας στην τοποθέτηση της ευρωβουλευτού και εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας, Μαρίας Σπυράκη, που έθεσε το θέμα της καταστολής στο συλλαλητήριο για την Μακεδονία: «Θέλω όμως να σας υπενθυμίσω, εσείς ήσασταν που για χρόνια ως προβεβλημένη δημοσιογράφος σε ένα τηλεοπτικό σταθμό, κάθε βράδυ σχεδόν, όταν είχαμε πράγματι μαζικές διαδηλώσεις και μεγάλη καταστολή, τα 5 πρώτα χρόνια των μνημονίων, από το σταθμό σας βγαίνετε και ουσιαστικά ασκούσατε το λειτούργημα της πληροφόρησης αποκρύβοντας -όπως η ίδια παραδεχθήκατε- την αλήθεια. Και τότε δεν είχατε καμία ιδιαίτερη ευαισθησία ούτε στο να παρουσιάσετε τα πραγματικά νούμερα των διαδηλώσεων, αλλά ούτε και να αναδεικνύετε την καταστολή και τη βία που υπέστησαν αυτές οι διαδηλώσεις». Έτσι μίλησε δημοσίως σε μια συμπατριώτισσά του ο κ. Τσίπρας σε ξένο έδαφος.
2 Ιουλίου 2014. Αντώνης Σαμαράς στο Στρασβούργο. Ο πρωθυπουργός πλησιάζει τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρη Παπαδημούλη που μόλις έχει εκλεγεί 13ος αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Του δίνει το χέρι και τον συγχαίρει για την εκλογή του στο αξίωμα ενός από τους 14 αντιπροέδρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αργότερα, ο ίδιος ο κ. Παπαδημούλης, μιλώντας με δημοσιογράφους λέει: «Χθες ο πρωθυπουργός ήρθε στο ευρωκοινοβούλιο για να παρουσιάσει τον απολογισμό της ελληνικής προεδρίας. Η θέση στην οποία κάθισε ως απερχόμενος προεδρεύων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, με τη θέση που κάθομαι εγώ ως αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου απέχουν ενάμισι μέτρο. Ήταν λογικό, παρ’ ότι είμαστε πολιτικοί αντίπαλοι, παρ’ ότι αυτή την περίοδο υπάρχει ένταση στις σχέσεις κυβέρνησης – ΣΥΡΙΖΑ να ανταλλάξουμε χειραψία. Η χειραψία δεν καταργεί τις πολιτικές διαφορές. Ο πρωθυπουργός με συνεχάρη για την εκλογή μου στην θέση του αντιπροέδρου. Σημειώνω ότι ως πολιτικοί αντίπαλοι συνυπήρξαμε στο ευρωκοινοβούλιο με τον Α. Σαμαρά 3,5 χρόνια, από το 2004 ως το 2007».
Ήταν λογικό, λοιπόν! Ενώ για τον κ. Τσίπρα το λογικό ήταν να επιτεθεί με προσωπικές αναφορές στην κ. Σπυράκη. Προσέξτε, όχι να απαντήσει με πολιτικά επιχειρήματα. Να της επιτεθεί προσωπικά! Αυτό ήταν το λογικό για τον κ. Τσίπρα!
Προφανώς! Διότι δεν είμαστε ίδιοι!
