Όπως ξέρουμε, στις 17 Ιουνίου 2018 υπογράφηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά για λογαριασμό της Ελληνικής Δημοκρατίας, η «Τελική Συμφωνία για την επίλυση των διαφορών οι οποίες περιγράφονται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993), τη λήξη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 και την εδραίωση Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ των Μερών». Η ειδική τελετή πραγματοποιήθηκε στους Ψαράδες της Μ. Πρέσπας παρουσία των πρωθυπουργών Ελλάδας και ΠΓΔΜ, Αλέξη Τσίπρα, της αντιπροέδρου της Κομισιόν και ύπατη εκπρόσωπο της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι, του επίτροπου της ΕΕ αρμόδιος για τη Διεύρυνση, Γιοχάνες Χαν και τον εκπρόσωπο του γγ του ΟΗΕ Αντόνιο Γουτιέρες, Ροζμαρί Ντι Κάρλο, αναπληρώτρια γ.γ. για Πολιτικές Υποθέσεις.
Τέτοια συμφωνία όμως δεν μπορούσε να υπογράψει ο υπουργός εξωτερικών, διότι διεθνώς, δεν εκπροσωπεί αυτός το Κράτος αλλά ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Πέραν τούτου, ο κ Κοτζιάς, δεν μπορούσε καν να διεξάγει σε υπηρεσιακό επίπεδο τις διαπραγματεύσεις εν όψει σύναψης της συμφωνίας (την οποία, αν λειτουργούσε το πολίτευμα, θα υπέγραφε μετά ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έπειτα από έγκριση της Βουλής των Ελλήνων), διότι δεν είχε σχετική εξουσιοδότηση, παρόμοια με εκείνη που ο ίδιος υπέγραψε ως πρόταση νόμου για την διεξαγωγή διαπραγματεύσεων ενόψει χρηματοδότησης του Δημοσίου χρέους για την περίοδο 2015−2018:
|
Θυμίζω ότι τα μέλη της εκτελεστικής εξουσίας, δηλαδή της κυβέρνησης, δεν αποφασίζουν τίποτα για λογαριασμό της Ελληνικής Δημοκρατίας. Τα μέλη της, όπως ο κ Κοτζιάς λχ, ΕΚΤΕΛΟΥΝ τους νόμους του Ελληνικού Κράτους (τις αποφάσεις της Βουλής των Ελλήνων δηλαδή) και αν θέλουν, μπορούν να προτείνουν σχέδια νόμου που καταθέτουν προς έγκριση στη Βουλή.
Συνεπώς, πρώτα έπρεπε να συζητηθεί στη Βουλή και να εγκριθεί η όποια πρόταση συμφωνίας με την ΠΓΔΜ και μετά να εξουσιοδοτηθεί ο υπουργός εξωτερικών να αρχίσει τις διαπραγματεύσεις, όπως ακριβώς έγινε στη προαναφερόμενη περίπτωση σύναψης δανειακής σύμβασης, διότι εκτός άλλων, δεν νοείται ο πρωθυπουργός να χρειαστεί εξουσιοδότηση της Βουλής προκειμένου να διαπραγματεύεται με εκπροσώπους κρατών της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέλος της οποίας είναι και η χώρα μας, ενώ ο υπουργός εξωτερικών να έχει το ελεύθερο να διαπραγματεύεται χωρίς καμία εξουσιοδότηση με τους εκπροσώπους μιας χώρας που απλά επιθυμεί να ενταχθεί στην Ένωση και μάλιστα βάσει της συμφωνίας που ο εν λόγω υπουργός υπέγραψε με το έτσι θέλω για λογαριασμό όλων μας.
Τα αντίθετα που λέγονται περί της συζήτησης και έγκρισης της συμφωνίας από τη Βουλή κάποτε στο μέλλον, δεν συμβαδίζουν με το σύνταγμα, καθώς η Βουλή εγκρίνοντας μια διεθνή σύμβαση που έχει ήδη υπογραφεί, δεν επιτελεί νομοθετική αλλά εκτελεστική λειτουργία, αφού αντί να θέσει κανόνες δικαίου εκτελεί τις κυβερνητικές αποφάσεις (Σ, Άρθρο 26 1. Η νομοθετική λειτουργία ασκείται από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 2. Η εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση.)
Άλλωστε, στη προκειμένη περίπτωση, έτσι όπως σαφέστατα προκύπτει από το κείμενο της συμφωνίας και από τα κείμενα των μηνύσεων εσχάτης προδοσίας Κοτζιά, οι οποίες κατατέθηκαν τόσο πριν όσο και μετά την σύναψή της, αυτή η συμφωνία δεσμεύει άμεσα την Ελληνική Δημοκρατία και παράγει έννομες συνέπειες που η μη τελική κύρωσή της από τη Βουλή των Ελλήνων, δεν μπορεί να τις αποτρέψει, ενώ η μη τήρηση των όρων της θα έχει ως συνέπεια να εκτεθεί η χώρα σε διεθνείς περιπέτειες, όπως προσφυγή των Σκοπίων στο Διεθνές Δικαστήριο κ.α.
Τι σημαίνουν όλα αυτά ;;; Ότι λόγω μη νόμιμης εκπροσώπησης της Ελληνικής Δημοκρατίας κατά την υπογραφή της σύμβασης, αυτή είναι ανυπόστατη. Αναρωτιέμαι πάντως αν υπήρχε καν τρόπος νόμιμης εκπροσώπησης για την σύναψη μιας διεθνούς συμφωνίας της Ελληνικής Δημοκρατίας με άλλο κράτος έθνος το οποίο δεν αναφέρεται ονομαστικά, αλλά περιφραστικά, ως “μέλος των Ηνωμένων Εθνών σύμφωνα με την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών47/225 της 8ης Απριλίου 1993 “
Θα ήθελα τέλος να υπενθυμίσω ότι η παρούσα διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ανέλαβε την πλειοψηφία των εδρών της Βουλής των Ελλήνων, χωρίς την ανάλογη έγκριση της πλειοψηφίας του εκλογικού σώματος, που σε χώρα όπως η Ελλάδα όπου η ψήφος είναι υποχρεωτική, σημαίνει απλά ότι δεν αντιπροσωπεύει το κυρίαρχο Ελληνικό Λαό (αρθ. 1 Σ) αλλά μόνο ένα πολύ μικρό μέρος του και αυτό με το ζόρι. Συγκεκριμένα, στις τελευταίες εθνικές βουλευτικές εκλογές όπου ως λαός και έθνος δεν είχαμε καν το δικαίωμα ονομαστικής επιλογής 300 αντιπροσώπων μας αλλά μόνο των κομμάτων που θα έστελναν τους αντιπροσώπους τους στην δική μας Βουλή, από τους 9.913.609 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους, μόλις 1.926.526 ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ και 200.532 ΑΝΕΛ! Δηλαδή, 7.987.083 Έλληνες (80,57%) δεν ήθελαν να αναλάβουν την τύχη της χώρας οι άνθρωποι του ΣΥΡΙΖΑ, όποιοι και αν ήταν αυτοί, ενώ τους ανθρώπους του μικροσκοπικού ΑΝΕΛ, που έχει συρρικνωθεί και άλλο από τότε, δεν τους ήθελε το 98% του εκλογικού σώματος. Συνεπώς, και αν ακόμα υποθέσουμε ότι η σχετική συμφωνία θα υπήρχε στο προεκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θα υπήρχε η λαϊκή νομιμοποίηση της πρωτοβουλίας, τόσο λόγω μικρού αριθμού ψήφων όσο και της άγνοιας των ψηφοφόρων, οι οποίοι, όπως και ο Σπύρος Χατζάρας έλεγε προ ολίγων ήμερων, δεν ψήφισαν πρόγραμμα αλλά «κατάργηση του μνημονίου» , «κανένα σπίτι σε χέρια τραπεζίτη» κλπ. Τέλος, για τους ίδιους λόγους, «δημοκρατική νομιμοποίηση» της πρωτοβουλίας δεν θα μπορούσε να παρέχει ούτε ολόκληρη η Ολομέλεια της Βουλής.
ΣΧΕΤΙΚΑ
- Το από 12 και 13 Ιουνίου 2018, σχέδιο Τελικής Συμφωνίας για την επίλυση των διαφορών οι οποίες περιγράφονται στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών 817 (1993) και 845 (1993), τη λήξη της Ενδιάμεσης Συμφωνίας του 1995 και την εδραίωση Στρατηγικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ των Μερών [ το κείμενο τις 17 Ιουνίου 2018, με τις υπόγραφες Κοτζιά, Ντιμιτρόφ και Νίμιτς δεν δόθηκε στη δημοσιότητα και έτσι δεν ξέρουμε καν εάν υπάρχει ταύτιση των κείμενων ]
- Η υπ.αρ. 817/7-4-1993 απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ(S/RES/817/07/04/1993), η οποία αποδέχεται το αίτημα ένταξης της γειτονικής χώρας στους κόλπους του, με την προσωρινή ονομασία «the former Yugoslav Republic of Macedonia» (F.Y.R.O.M.), και προσωρινά χωρίς το δικαίωμα ανάρτησης συμβόλου κυριαρχίας (σημαίας), έως ότου υπάρξει αμοιβαία αποδεκτή συμφωνία με την Ελλάδα για το ζήτημα της ονομασίας, καθότι στο μεταξύ ξεκίνησαν διμερείς διαπραγματεύσεις.
- Η υπ.αρ. 845 /18-6-1993 απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας UN Resolution S/RES/845 (1993)
- Οι μεταφράσεις των προαναφερόμενων αποφάσεων του ΟΗΕ
- Περίληψη της Απόφασης της 5ης Δεκεμβρίου 2011 του Διεθνούς Δικαστηρίου επί της προσφυγής της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας κατά της Ελλάδας (Εφαρμογή της Ενδιάμεσης Συμφωνίας της 13ης Σεπτεμβρίου 1995 (η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας εναντίον της Ελλάδας)
- Η απόφαση του Αρείου Πάγου (1448/2009), όπου εισηγήτρια ήταν η σημερινή νομική σύμβουλος του Πρωθυπουργού Βασιλική Θάνου, με την οποία το Δικαστήριο είχε κρίνει ότι «δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και κατά συνέπεια μακεδονικός πολιτισμός και μακεδονική γλώσσα» και είχε απορρίψει τους ισχυρισμούς φιλοσκοπιανού Σωματείου.
- ΦΕΚ Α141/74 Κύρωση της Σύμβασης της Βιέννης, του Ο.Η.Ε., σχετικά με το Δίκαιο των Συνθηκών (στη δημοτική εδώ)
- Οι θέσεις της συγκλήτου της Ακαδημίας Αθηνών της 8ης Ιανουαρίου 1992,σύμφωνα με τις οποίες «η πολιτική αξίωση της Δημοκρατίας των Σκοπίων να ονομασθεί “Μακεδονία” αντιβαίνει στα ιστορικά δεδομένα που είναι αποδεκτά από τη διεθνή επιστημονική κοινότητα».
- Η επιστολή του 1992 των 6 πνευματικών ταγών της χώρας μας, που υπογράφεται από: Οδυσσέα Ελύτη, Μελίνα Μερκούρη, Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ, Δημήτρη Τσάτσο, Αριστόβουλο Μάνεση και Γιάννη Γεωργάκη.
- Η από το έτος 2009, επιστολή των 373 πλέον επιφανών καθηγητών αρχαιολογίας, ιστορίας και κλασικών σπουδών των μεγαλύτερων πανεπιστημίων του πλανήτη, προς τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής Ομπάμα, με την οποία απαιτούν από αυτούς να άρουν την αναγνώριση των Σκοπίων με το όνομα Μακεδονία, διότι η αναγνώριση του ονόματος Μακεδονία παραχαράσσει την ιστορία, με σκοπό να δικαιώσει πολύχρονες ΕΔΑΦΙΚΕΣ ΒΛΕΨΕΙΣ περί δημιουργίας της Μεγάλης Μακεδονίας (ένωση της Μακεδονίας του Πιρίν, του Βαρδάρη και του Αιγαίου), οι οποίες και σήμερα υπάρχουν (σύμφωνα με τους αρχαιολόγους και αποδεικνύονται από τους χάρτες κατ’ αυτούς). Διότι αν την γνώριζε, την επιστολή αυτή, δεν θα τολμούσε να συνεχίζει την παραχάραξη της ιστορίας, επισπεύδοντας χωρίς αιτία και χωρίς δικαιολογία!
- ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΕΠ. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΝΙΚΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΠΡΟΚΟΠΗ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΟΥ ΣΚΟΠΙΑΝΟΥ 22/03/2018
- Πρόεδρος Παμμακεδονικής Ένωσης Η.Π.Α: Ο Κοτζιάς μας ζήτησε να είμαστε όσο ακραίοι γίνεται αλλά δεν το κάναμε Πάρα ταύτα όμως, στελέχη και βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλούν πλέον τις Παμμακεδονικές Ενώσεις επικίνδυνες…ακραίες…φασιστικές και δηλώνουν ότι δεν αναγνωρίζουν καμία τέτοια φωνή…! (τηλεόραση ΑΡΤ, 31/5/2018)
- Μήνυση εσχάτης προδοσίας η οποία κατατίθεται συνεχώς από τις 05/05/2012 και στηρίζεται κυρίως στην από 24/11/2011 ανακοίνωση τις πρώτης δικογραφίας εσχάτης προδοσίας στην ολομέλεια της βουλής, με την οποία χιλιάδες πολίτες κατήγγειλαν και καταγελούν συνεχώς όλες τις υπόλοιπες βουλευτικές εκλογές που διεξάχθηκαν μετά την ανακοίνωση της εσχάτης προδοσίας και την αδράνεια της βουλής, διότι εκτός άλλων, σε όλες αυτές συμμετείχαν ως υποψήφιοι, ύποπτοι εσχάτης προδοσίας οι οποίοι μάλιστα στη συνέχεια, τέλεσαν πληθώρα άλλων αδικημάτων κλπ. Όταν παραμονή πρωτοχρονιάς, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας διέλυσε την βουλή των Ελλήνων και προκήρυξε εκλογές για την ανάδειξη των 300 αντιπροσώπων του λαού και του έθνους για την 25 Ιανουαρίου 2015 (ΦΕΚ A 277/31-12- 2014), οι μηνυτές εμπλούτισαν τη καταγγελία τους με νέα στοιχεία, την ονόμασαν ΔΗΛΩΣΗ – ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ – ΜΗΝΥΣΗ ΚΑΤΑ ΠΑΝΤΟΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥ ΓΙΑ ΔΟΛΟ, ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΗ & ΠΡΟΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΤΗΝ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΑΝΑΦΟΡΑ – ΑΝΑΓΓΕΛΙΑ, ΠΡΟΣ ΠΑΣΑ ΑΡΜΟΔΙΑ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΑΡΧΗ, ΒΑΣΕΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 36 ΚΑΙ 40 ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ και από τις 9 Ιανουαρίου 2015, άρχισαν να την καταθέτουν στα αστυνομικά τμήματα όλης της επικράτειας όπως και πριν. Δείτε ενδεικτικά εδώ.
- ΕΞΩΔΙΚΟΣ ΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ – ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΕΔΑΦΟΥΣ Στις 26 Φεβρουαρίου 2018 η Πανελλήνια Ομοσπονδία Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων και οι Παμμακεδονικές Ενώσεις των ΗΠΑ, Αυστραλίας, Καναδά και Αφρικής απέστειλαν εξώδικες δηλώσεις στον Πρωθυπουργό κ.Αλέξη Τσίπρα, στον Υπουργό Εξωτερικών κ.Νικόλαο Κοτζιά και στον Υπουργό Εθνικής Άμυνας κ.Πάνο Καμμένο, με τις οποίες ζητούν να εισακουστεί η βούληση του κυρίαρχου Ελληνικού λαού, όπως αυτή διαμορφώθηκε από: (1) τα ογκώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας, (2) τα ψηφίσματα των Δημοτικών Συμβουλίων της συντριπτικής πλειοψηφίας των Δήμων της Μακεδονίας (3) τα ψηφίσματα Ομοσπονδιών, Ενώσεων και Συλλόγων από όλη την Ελλάδα περί ΜΗ ΧΡΗΣΗΣ του όρου ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ από το κράτος των Σκοπίων. Αργότερα έγινε επίδοση του εξώδικου σε όλους (300) τους βουλευτές εξατομικευμένο ανάλογα με τον βουλευτή στον οποίον απευθύνθηκε. Με αυτήν την ενέργεια οι Μακεδόνες ζητούν από τους εκπροσώπους στο Ελληνικό Κοινοβούλιο τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με ξεκάθαρο ερώτημα – ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΟΡΟΣ «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» ΣΤΗΝ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΩΝ ΣΚΟΠΙΩΝ; – και οι επιλογές για απάντηση να είναι ΝΑΙ ή ΟΧΙ ξεκάθαρα. Καλούνται οι Βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου να αντισταθούν στην παραχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας και τους ζητείται να δηλώσουν ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ (αυτοί και οι αναπληρωματικοί τους) σε περίπτωση που παρακαμφθεί ο κυρίαρχος Ελληνικός λαός και τεθεί το θέμα στην ολομέλεια της Βουλής προς ψήφιση, ως κίνηση υποστήριξης των δικαίων του Μακεδονικού Ελληνισμού. Επισημαίνεται ότι ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ισοδυναμεί με ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΕΔΑΦΟΥΣ αποτελεί έγκλημα και τιμωρείται βαρύτατα
- ΣτΕ: Aίτηση αναστολής και ακύρωσης της συμφωνίας των Πρεσπών Αθήνα, 28/6/2018 Η αιτήσεις κατατέθηκαν 14 Παμμακεδονικές Ενώσεις διότι η μεταμφίεση διεθνούς συνθήκης, και μάλιστα του άρθρου 27 του Συντάγματος σε κυβερνητική πράξη, παραβιάζει κατάφωρα το Σύνταγμα, οδηγεί σε διάλυση την Ελλάδα, με γρήγορα βήματα. Αναλυτικότερα οι προσφεύγοντες επικαλούνται ως λόγους ακυρότητας α) τη παραβίαση του άρθρου 27 του Συντάγματος, σύμφωνα με το οποίο, πριν την υπογραφή της συμφωνίας, απαιτείται προηγούμενη ψήφισή του από την Βουλή, με αυξημένη μάλιστα πλειοψηφία, επειδή περιλαμβάνει αλλαγή γεωγραφικών όρων (της περιοχής της Μακεδονίας εν προκειμένω), οι οποίοι ανάγονται σε αρχαίους χρόνους (αρχικά), επειδή τροποποιεί προηγούμενες συνθήκες (Ελληνοσερβικό σύμφωνο και συνθήκη Βουκουρεστίου 1913), με βάση τις οποίες καθορίσθηκαν τα σημερινά σύνορα της Ελλάδας, προκαλώντας σύγχυση αναφορικά με τα πραγματικά σημερινά σύνορα, διότι στις συνθήκες αυτές, γεωγραφικός χώρος (Διοικητική Περιφέρεια) Μακεδονία υπήρχε μόνον ένας και αυτός ήταν μόνον στην Ελληνική επικράτεια, επειδή στην πραγματικότητα νομιμοποιεί τις εδαφικές βλέψεις των γειτόνων μας, διά της παραχάραξης της ιστορίας και της επιγενόμενης σύγχυσης, που αποτελούν συνέχεια και συνέπεια της παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας, επειδή δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την αναθεώρηση των συνόρων της Ελλάδας. β) επειδή η συμφωνία δεν έγινε αντικείμενο επεξεργασίας από τους υπηρεσιακούς φορείς του Υπουργείου Εξωτερικών ως όφειλε. γ) τη παραβίαση της αρχής της λαϊκής κυριαρχίας, του άρθρου 1 παρ. 3 Σ, επειδή υπογράφηκε παρά την αντίθεση σύσσωμου του ελληνικού λαού στην οποιαδήποτε παραχώρηση ονόματος, χωρίς διεξαγωγή δημοψηφίσματος με ταυτόχρονη παραβίαση της αρχής της δεδηλωμένης για το θέμα της παραχώρησης του ονόματος της Μακεδονίας. δ) Διότι αντιτίθεται στην έννοια του ΈΘΝΟΥΣ και προκαλεί σε αυτό ανεπανόρθωτη βλάβη. Του έθνους των Ελλήνων του οποίου εμείς οι Μακεδόνες είμαστε αναπόσπαστο μέρος. Του έθνους, υπέρ του οποίου οφείλει να είναι η συμφωνία (ως εκδήλωση άσκησης της εξουσίας του υπουργού εξωτερικών της Ελλάδος, εξουσίας που πηγάζει από τον λαό, και υπάρχει υπέρ αυτού και του έθνους), σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 3 Σ. ε) Προσβάλλει την προσωπικότητά μας, ως Μακεδόνων, επειδή μας αφαιρεί το δικαίωμα να ονομαζόμαστε Μακεδόνες (αναγκαζόμενοι να επεξηγούμε τις υποσημειώσεις της συμφωνίας του υπουργού εξωτερικών, ότι εμείς είμαστε οι αρχαίοι και οι άλλοι οι εκ σλάβων προερχόμενοι! που μιλούν την μακεδονική την σλαβική, ενώ εμείς την μακεδονική την αρχαία, δηλαδή την ελληνική! Δηλαδή Γελοιότητες!).
- Το Άρθρο 28 του συνάγματος, το οποίο προβλέπει ότι η Ελλάδα προβαίνει ελεύθερα, με νόμο που ψηφίζεται από την απόλυτη πλειοψηφία του όλου αριθμού των βουλευτών (ΚΑΙ ΟΧΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΝΟΣ ΑΠΛΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ), σε περιορισμούς ως προς την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας της, εφόσον αυτό υπαγορεύεται από σπουδαίο εθνικό συμφέρον (ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ) , δεν θίγει τα δικαιώματα του ανθρώπου και τις βάσεις του δημοκρατικού πολιτεύματος, γίνεται με βάση τις αρχές της ισότητας, υπό τον όρο της αμοιβαιότητας και κυρίως, όταν αφορά τη συμμετοχή της Χώρας στις διαδικασίες της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης (ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΙΣ ΕΝΤΑΞΙΑΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΥΜΒΑΛΛΟΜΕΝΗΣ ΧΩΡΑΣ).
- Τα Άρθρα 87, 89, 91 και 97 του Συντάγματος τα οποία προβλέπουν ότι τα κακουργήματα και τα πολιτικά εγκλήματα δικάζονται από μικτά ορκωτά δικαστήρια που συγκροτούνται από τακτικούς δικαστές και ενόρκους, ότι οι δικαστές κατά την άσκηση των καθηκόντων σε καμία περίπτωση δεν υποχρεούνται να συμμορφώνονται με διατάξεις που έχουν τεθεί κατά κατάλυση του Συντάγματος, ότι οι δικαστικοί λειτουργοί όχι μόνο ότι υπόκεινται σε πειθαρχικό έλεγχο αλλά υποχρεούνται κιόλας να ασχοληθούν αποκλειστικά και μόνο με το λειτούργημα τους, πράγματα τα οποία δεν ισχύουν για τους βουλευτές όταν ασκούν εισαγγελική εξουσία βάσει του νόμου περί ευθύνης υπουργών. [Οι βουλευτές δεν ελέγχονται πειθαρχικά ή με άλλο τρόπο και μπορούν παράλληλα με τα νομοθετικά και εισαγγελικά τους καθήκοντα, να παρέχουν άλλη μισθωτή υπηρεσία, να ασκούν το προγενέστερο επάγγελμα τους κλπ.]
- Τα άρθρα 134 και 134Α του Ποινικού Κώδικα τα οποία προβλέπουν ότι με ισόβια ή πρόσκαιρη κάθειρξη τιμωρείται: α) όποιος επιχειρεί με σφετερισμό της ιδιότητάς του ως οργάνου του Κράτους να καταλύσει ή να αλλοιώσει ή να καταστήσει ανενεργό, διαρκώς ή προσκαίρως, το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στη λαϊκή κυριαρχία ή θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού όπως το κοινοβουλευτικό (ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ) σύστημα διακυβέρνησης, η αρχή της διάκρισης των εξουσιών, όπως προβλέπεται στο Σύνταγμα, δηλαδή η νομοθετική λειτουργία από τη Βουλή και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η εκτελεστική λειτουργία από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Κυβέρνηση και η αρχή της δέσμευσης της εκτελεστικής εξουσίας από το Σύνταγμα και τους νόμους και β) όποιος ασκεί ή άσκησε την εξουσία που ο ίδιος ή άλλος κατέλαβε με τους τρόπους και με τα μέσα που έχουν προαναφερθεί.
- Ομάδα διακεκριμένων νομικών χαρακτηρίζει άκυρη τη συμφωνία (28/06/2018)Ο ομότιμος καθηγητής συνταγματικού δικαίου του ΕΚΠΑ κ. Γεωργίος Κασιμάτης και οι δικηγόροι Αθηνών Σαράντος Θεοδωρόπουλος, Γαβριήλ Πελεκίδης και Αναστάσιος Κώνστας ισχυριστήκαν ότι: Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι άκυρη ως αντίθετη σε διατάξεις δημοσίου διεθνούς δικαίου και σε συνταγματικές διατάξεις. Ο Έλληνας συνταγματολόγος τόνισε ότι η συμφωνία είναι άκυρη, επειδή δεν πληροί τους όρους της διαφάνειας, της αλήθειας και της ακρίβειας του δημοσίου διεθνούς δικαίου, αλλά και διότι δεν μπορεί να υπάρξει έγκυρη συμφωνία, με την οποία να αναγνωρίζονται εθνότητα και γλώσσα, που δεν έχουν αναγνωριστεί διεθνώς. Επεσήμανε ότι ανεξαρτήτως των λοιπών νομικών κωλυμάτων δεν μπορεί να ισχύσει οποιαδήποτε συμφωνία που αναγνωρίζει μη υφιστάμενη εθνότητα, στηριζόμενη σε αποδεδειγμένα ιστορικά ψεύδη και αντεπιστημονική απόπειρα σφετερισμού της ιστορικής κληρονομίας άλλου κράτους, • Αντιβαίνει ευθέως με τη σύμβαση της Βιέννης , σε σχέση με το δίκαιο των συνθηκών , και με θετούς και εθιμικούς κανόνες του αναγκαστικού διεθνούς δικαίου ( jus cogens) όπως η ορθότητα και η ευθύτητα, αφού στο κείμενο περιέχονται διφορούμενοι και ασαφείς όροι, και αμφισημίες μεταξύ του αγγλικού και ελληνικού κειμένου , ενώ δεν περιέχονται πρόνοιες για την καταγγελία, λύση αποχώρηση και παραίτηση από τη συνθήκη. • Αντιβαίνει ευθέως στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη Ιθαγένειας ( Στρασβούργο 11,1997), όπου καθορίζεται ότι κατά τη συνολμολόγηση διατάξεων περί ιθαγένειας , λαμβάνεται υπ΄ όψιν το νόμιμο συμφέρον λαών, κρατών και ατόμων ( π.χ. μακεδονική εθνότητα και γλώσσα) • Αναθεωρεί το Πρωτόκολλο των Αθηνών 1913, τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου 1913, και τη Συνθήκη της Λωζάνης, χωρίς τη σύμπραξη της αντισυμβαλλομένης στις 2 πρώτες συμβάσεις Σερβίας, και δυναμιτίζει το status quo της βόρειας συνοριακής γραμμής της χώρας. • Αντιβαίνει στις συμβάσεις περί προστασίας της Πολιτιστικής Κληρονομιάς (Χάγη1954) που έχουν κυρωθεί με νόμους 360/1976, 3028/2002 , συμβάσεις της UNESCO για την πολιτιστική κληρονομιά ν. 3251/2006 και άλλες ενώ επιφέρει σύγχιση της πολιτιστικής ταυτότητα μεταξύ των δύο εθνών • Παραχωρεί αναίτια την αναγνώριση της fYROM σε περίκλειστο ηπειρωτικό κράτος, ενώ οποιαδήποτε τέτοια δικαιώματα αν τα έχει προβλέπονται με προϋποθέσεις από τις συνθήκες για το δίκαιο της θάλασσας • Καταρτίστηκε με μυστική διπλωματία • Δεν προβλέπει ποια άρθρα του συντάγματος της γείτονος πρέπει να αλλάξουν • Δεν προβλέπει ανάλογη δημοψηφισματική δυνατότητα για τον Ελληνικό Λαό , όπως προβλέπει για το Λαό της FYROM • Παραχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα για τ η διεύθυνση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και τις εμπορικές επωνυμίες και σήματα • Παραχωρεί αναίτια με το άρθρο 19 §2 αυτόματη προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης , για τα θέματα της Συμφωνίας χωρίς να θέτει χρονική ρήτρα εφαρμογής, ενώ το γενικό της συμφωνίας φαντάζει επικίνδυνο για το τί θα θέλει να φέρει ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου η πΓΔΜ • Πρέπει να ερωτηθεί ο Ελληνικός Λαός με δημοψήφισμα , αφού το ίδιο προβλέπεται και για τον Λαό της πΓΔΜ στα πλαίσια της αμοιβαιότητας. Αναφέρθηκαν επίσης οι σκόπιμες αοριστίες και οι ύποπτες παραλείψεις της συμφωνίας και αναλύθηκαν οι σχετικές προβλέψεις περί περίκλειστου κράτους και τους κινδύνους που αυτές εγκυμονούν για το καθεστώς αλιείας στο Αιγαίο και τις εντεύθεν βλέψεις για δημιουργία της “Μακεδονίας του Αιγαίου”. Τέλος, ο Πρόεδρος του ΔΣΑ, κ. Βερβεσό, ανέφερε τις σχετικές πρωτοβουλίες της Ολομέλειας των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων Ελλάδος.
- https://justiceforgreece.wordpress.com
