 |
| O αξιολογότατος κωμικός μας Χρήστος Ευθυμίου. |
Επ αφορμής της ειδήσεως περί υπάρξεως κειμένου στήριξης εκ του “πνευματικού κόσμου” της επαισχύντου συμφωνίας των Πρεσπών σχετικώς με το Σκοπιανό ζήτημα, το εγκατελειφθέν είς την τύχην του επί 25ετίαν και πέραν, είς την λήθην και είς τας σκοπιμότητας ενός πολιτικού κόσμου είς σήψιν βαθείαν, κατά το δόγμα “Σε λίγα χρόνια ποιός θα το ενθυμείται”, το παρόν ελαχίστων λέξεων, κείμενο.
Αποτελεί όνειδος πραγματικόν η είδησις πως ορισμένες εκατοντάδες “ανθρώπων του πνεύματος” ως ορίζουν το πνεύμα την σήμερον ορισμένοι κύκλοι οι οποίοι λυμαίνονται αυτό, οι επί της ουσίας βιασταί του τελευταίου, οι εμποδίζοντες το να αναπνεύσει υγειώς δηλητηριάζοντας το καθημερινώς με οτι απεχθέσθερον κατόπιν σχεδίου, στηρίζουν δια μέσω ενός επαίσχυντου κειμένου, μίαν έτι λίαν επαίσχυντον συμφωνίαν.
Αυτή της άνευ όρων παραδόσεως του ονόματος της Ελληνικής και μόνον Μακεδονίας είς χείρας αλλοφύλων οι οποίοι επί αιώνες διέπραξαν το αδίκημα της χρησικτησίας και τώρα τολμούν μετά θράσους το οποίον γιγαντώνεται υπό την στήριξη των ανθελληνικών κύκλων οι οποίοι λυμαίνονται την χώρα επί δεκαετίας και είς τους καιρούς μας διαθέτουν και επισήμους θώκους εξουσίας, να εμφανίζονται και ως οι μοναδικοί ιδιοκτήται της περιοχής.
Είς τας γκαιμπελικάς μεθόδους (τας οποίας μετέρχονται μετά εξαιρέτου δεξιότητος παρά το οτι δηλώνουν “αριστεροί”) δέ, όλων αυτών των επί έτη πολλά ιδεολογικών εχθρών κάθε τι Ελληνικού, ξενομανών, μονομανών και εμμονικών ως υστερίας, μετά των ιδεών του διεθνισμού, επιστρατεύεται και ένα δήθεν κομμάτι του “πνευματικού κόσμου” της χώρας. Ένα πολύ σκοτεινό κομμάτι, το οποίον ελάχιστοι γνωρίζουν το πως αυτοχαρακτηρίζεται έτσι απο όσους τους στηρίζουν πολλάκις αναιτίως και ανουσίως.
Κυρίες, Κύριοι.
Ορισμέναι εκατοντάδες στρατευμένοι ιδεολογικώς ασχολούμενοι με την “τέχνη” προσποιούμενοι οι περισσότεροι τους “ανθρώπους του πνεύματος”, δεν ημπορεί επουδενί να θεωρούνται “πνευματικός κόσμος” της χώρας η οποία έφερε τα φώτα του Πολιτισμού πανταχόθεν του γνωστού κόσμου.
Υπο την λογοτεχνική μου ιδιότητα επί δεκαετίαν και πλέον, αρνούμαι όπως τους θεωρήσω εκπροσώπους του εν Ελλάδι πνεύματος, του πνέυματος του Σωκράτους, του Πλάτωνος, των φιλοσόφων όλων των αιώνων, οι οποίοι ελάμπρυναν μετά της παρουσίας των τα ιερά χώματα τούτα της προσφιλούς ημών πατρίδος.
Κι έπειτα της δημιουργίας του Ελληνικού ελευθέρου κράτους, τα ονόματα και αι σκιαί των Παλαμά, Κάλβου, Σολωμού, της αδικοχαμένης υπό των κομμουνιστοσυμμοριτών Ελένης Παπαδάκη δεν ημπορούν είς την δικήν μου συνείδησιν όπως συγχρωτίζονται επουδενί, μετά όλων αυτών όπου την σήμερον, δηλώνουν “άνθρωποι του πνεύματος” και στήρίζουν την παράδοση της ιστορίας άνευ όρων ορμώμενοι εξ ιδεολογικών αγκυλώσεων.
Τις ορίζει το εν Ελλάδι του 2018 πνεύμα ; Οι αργόμισθοι ; οι φίλαυτοι ανθρωπίσκοι των βδελυρών ιερατείων ; οι ιδεολογικώς προσκείμενοι είς τον άκρατον διεθνισμόν ; οι ημέτεροι και οι επιδοτούμενοι ; τα ανθρωπάρια δίχως ίχνος ταλέντου τα οποία κυριαρχούν επικοινωνιακώς ;
Και ποιός δίδει είς έκαστον εξ αυτών το ιερόν δικαίωμα όπως εκπροσωπούν το σύνολο του πνεύματος. Και ποιός αλήθεια δίδει σημασίαν είς την βαρύτητα της υπογραφής των ; φυσικά ΟΥΔΕΙΣ πραγματικά διαθέτων σώας τα φρένας εάν τις απέμεινε είς τον δημόσιον διάλογον εν ζωή.
Το πραγματικό πνεύμα σιωπά. Είναι μία πικρά διαπίστωσις και αλήθεια. Μα δεν σιωπά διότι φοβείται όπως αρθρώσει λόγον.
Σιωπά διότι έχει ΤΑΦΕΙ ΕΝ ΖΩΗ !
Διότι κάθε τι το υγιές πνευματικά θάπτεται υπό τα επαίσχυντα λογοτεχνικά/καλλιτεχνικά απορρίματα κατά το βιβλικόν “Πολλοί δε έσονται πρώτοι έσχατοι και έσχατοι πρώτοι”.
Δυστυχώς διαθέτωμεν τον πνευματικό κόσμο όπου μας αρμόζει όπως και σε όλες τας εκφάνσεις του δημοσίου και ιδιωτικού βίου.
Μα είς νύξ ακολουθείται της πρωίας, δια τούτο παραμείνατε πέραν του δέοντος σίγουροι και ας θεωρείται και κυβερνάται πλέον ο Ελληνικός λαός ως “Ένας βλάκας και μισός”.
Του Πάνου Χατζηγεωργιάδη
Μουσικοσυνθέτη, Λογοτέχνη και Δημοσιογράφου
Γραμματέα Πολιτισμού ΛΑ.Ο.Σ.
