Του Μάνου Οικονομίδη
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Αξία”, το Σάββατο 30 Ιουνίου 2018
Στην εποχή του μεγάλου αποπροσανατολισμού, η Ελλάδα στερείται εμβληματικών μεγεθών.
Των ξεχωριστών εκείνων ανθρώπων, που θα βγουν μπροστά, θα αρπάξουν την κοινωνία από το χέρι, και θα οδηγήσουν τη χώρα στο μέλλον, με αποφασιστικότητα και πείσμα. Χωρίς να κοντοστέκονται, να λοξοδρομούν, να υποχωρούν στη σκιά του βάρους του λεγόμενου «πολιτικού κόστους».
Το μέλλον δεν το διαμόρφωσαν ποτέ «συνηθισμένοι» άνθρωποι. Πολύ περισσότερο, δεν το διαμόρφωσαν μετριότητες.
Οι κοινωνίες, ιστορικά ανοίγουν τον βηματισμό τους προς ένα καλύτερο μέλλον, στηριζόμενες σε… εξαιρέσεις. Είτε πρόκειται για ανθρώπους, είτε για συγκυρίες, είτε για συνθήκες, είτε για στιγμές.
Όπως ακριβώς το έλεγε ο Στιβ Τζομπς: «Μονάχα εκείνοι που είναι αρκετά τρελοί για να πιστεύουν ότι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο, καταφέρνουν τελικά… να αλλάξουν τον κόσμο».
Η επόμενη Ελλάδα χρειάζεται εξαιρέσεις. Και δυστυχώς, ακόμη τις αναζητεί. Χρειάζεται εκείνους που θα πάνε κόντρα στο ρεύμα. Δεν θα λυγίσουν από τα θυελλώδη κύμματα. Έχει ανάγκη από όσους βλέπουν τις επόμενες γενιές. Όχι τις επόμενες εκλογές, ή… την επόμενη δουλειά τους.
Η Ελλάδα που βγαίνει από την κρίση, έχει ανάγκη από φως. Περισσότερο φως. Από εκείνους που θα διαμορφώσουν την ατζέντα των προτεραιοτήτων της κοινωνίας, αντί να υποχωρούν και τελικά να γίνονται… παρακολούθημα των ιαχών της μάζας.
Η Ελλάδα της επόμενης μέρας, έχει ανάγκη από ένα εκκωφαντικό φρένο στον εθνικό διχασμό. Στην επικράτηση της υστερίας, των άκρων και των ακροτήτων, που λειτουργούν συνειδητά ως ανατροφοδότες της κρίσης. Επειδή, χωρίς την κρίση… δεν υπάρχουν οι ίδιοι. Και κρίση, χωρίς διχασμό, είναι… άνοστη.
Η Ελλάδα αναζητεί τα πολιτικά εκείνα μεγέθη, που θα επιδείξουν ιστορική γενναιότητα να βάλουν την υπογραφή της κάτω από ένα εμβληματικό «ως εδώ». Και θα ενώσουν τους Έλληνες, αντί να τους χωρίζουν.
ysterografa.gr
