Του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου
Πήγα εκεί στον τόπο του μαρτυρίου, στο σημείο όπου εκατοντάδες συνάνθρωποι είχαν την ατυχία να βρεθούν εγκλωβισμένοι από την πύρινη λαίλαπα, η οποία κατέστρεφε τα πάντα στο διάβα της.
Ο στόμφος δεν ταιριάζει τέτοια ώρα, ούτε ο υπερθετικός βαθμός ή τα επίθετα, γιατί η ίδια η πραγματικότητα είναι ωμή και δεν χρειάζονται όλα αυτά.
Μάτια θολά. Άνθρωποι εξουθενωμένοι. Νέα παιδιά αγόρια και κορίτσια, που έβλεπαν τέτοιες εικόνες από τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, με τα αποκαΐδια και τα συντρίμμια σε φονικές μάχες της Συρίας και του Ιράκ. Μάτια έκπληκτα γιατί δεν είχαν ξαναζήσει τόση φρίκη.
Τα συναισθήματα ανάμικτα, η οργή δεν είχε έρθει ακόμα παρά μόνον ο πόνος. Ο βαθύς πόνος κάθε φορά που ακουγόταν η φράση: «Βρήκαμε άλλο ένα πτώμα».
Μια ηλικιωμένη 82 ετών βρέθηκε σε σπίτι που είχε προηγηθεί ο έλεγχος αλλά το καμένο κουφάρι της άτυχης γυναίκας δεν φαινόταν μέσα στις στάχτες και τα συντρίμμια. Από πάνω της το κλάμα του γιου και της εγγόνας που αγκάλιαζε όποιον έβρισκε μπροστά της για να σταθεί όρθια.
Η μυρωδιά, αυτή η απαίσια μυρωδιά των καμένων πτωμάτων ανθρώπων και ζώων. Μία αίσθηση που αργεί ίσως όσο κι ο πόνος να φύγει από τα σωθικά σου.
Θέλω να σας μιλήσω μου λέει μία ευγενική κυρία: «Αυτό μπροστά σας ήταν το σπίτι μου. Έζησα την φρίκη. Είδαμε τους καπνούς γύρω στις έξι αλλά κανένας δεν μας ειδοποίησε ότι πρέπει να απομακρυνθούμε. Έφυγα μόνη μου και σώθηκα κατά τύχη». Μία άλλη γυναίκα μουτζουρωμένη και κατάκοπη είχε πολύ θυμό μέσα της. Τα σπίτια απείχαν μόλις είκοσι μέτρα από την θάλασσα, αλλά η πρόσβαση δύσκολη.Πρέπει να δει κανείς την περιοχή για να καταλάβει τι εννοώ. Η άναρχη δόμηση και το πάθος για ένα σπίτι πάνω στο κύμα, δημιούργησαν έναν οικισμό αδιέξοδων και στενών δρόμωνΠρέπει να δει κανείς την περιοχή για να καταλάβει τι εννοώ. Η άναρχη δόμηση και το πάθος για ένα σπίτι πάνω στο κύμα, δημιούργησαν έναν οικισμό αδιέξοδων και στενών δρόμων.
Ενός δρόμου κεντρικού στην ουσία από τον οποίον οδηγείσαι σε σοκάκια εάν πας μπροστά και σε κεντρικότερους εάν οπισθοχωρήσεις μετά από μεγάλη απόσταση.
Η γυναίκα ήταν τρομαγμένη: « Δεν μπορούσαμε να φύγουμε από τα μπλοκαρισμένα αυτοκίνητα. Άλλοι έτρεχαν να σώσουν τα αυτοκίνητά τους και άλλοι τα παιδιά τους και τις περιουσίες τους. Ξαφνικά ο άνεμος στροβίλισε την φωτιά πάνω από τα κεφάλια μας και όσοι προλάβαμε πέσαμε στο νερό»!
Είδα μόνον τρία στενά σημεία που οδηγούσαν στην θάλασσα, η οποία επαναλαμβάνω απείχε μόλις είκοσι μέτρα από τον δρόμο και ένα στενό μονοπάτι που χωρούσε το πολύ δύο ανθρώπους ταυτόχρονα. Ένα μονοπάτι με σκάλες κατά διαστήματα που χρειάστηκα περίπου τρία λεπτά για να το περάσω με χώματα από μικρές κατολισθήσεις και δέντρα πεσμένα κάθετα. Πώς να ξεφύγουν και πώς να σωθούν οι άνθρωποι μέσα σε πανικό.
Κατά τα άλλα τα πάντα μαντρωμένα. Η πρόσβαση στην θάλασσα απαγορευτική από τα συρματοπλέγματα και τους φράχτες. Ιδανικό σημείο για ολική καταστροφή κι αυτό συνέβη. Είμαστε κομμάτι της ευθύνης. Μεγάλο κομμάτι μπορώ να πω, που όμως δεν δίνει άφεση αμαρτιών στους πάσης φύσεως Σκουρλέτηδες να ασχημονούν πάνω σε αποδεκατισμένες οικογένειες και περιουσίες.Είμαστε κομμάτι της ευθύνης. Μεγάλο κομμάτι μπορώ να πω, που όμως δεν δίνει άφεση αμαρτιών στους πάσης φύσεως Σκουρλέτηδες να ασχημονούν πάνω σε αποδεκατισμένες οικογένειες και περιουσίεςΓνωρίζουμε όλοι ότι Λούτσα, Ραφήνα, Νέα Μάκρη, Μαραθώνας δεν είναι οι μόνες άναρχα δομημένες περιοχές της Ελλάδας. Αυτό συμβαίνει παντού, είναι ο κανόνας και οι ασφαλείς οικισμοί ελάχιστοι. Ναι η Ελλάδα έχει καταντήσει επικίνδυνη χώρα. Δεν ξέρεις από που θα σου ΄ρθει. Από την αναμονή του ασθενοφόρου που καθυστερεί ώρες, από την ΛΕΑ που είναι μόνιμα κατειλημμένη, από την πλημμύρα ή από τη φωτιά;
Η Ελλάδα, μια πανέμορφη χώρα, στερείται εκείνο που στον πολιτισμένο κόσμο θεωρείται αυτονόητο. Όσα έγραφα σε ένα σχόλιό μου στη «Ζούγκλα» τα είδα μπροστά μου. Φαντάσματα τα οποία επιστρέφουν μετά από θεομηνίες, σεισμούς, πυρκαγιές και πλημμύρες.
Ναι είμαι περισσότερο σίγουρος από ποτέ ότι οι Σκουρλέτηδες πρέπει να παίρνουν δρόμο προς γνώση και παραδειγματισμό. Για να μαθαίνουν οι επόμενοι, ότι όποιος καταλαμβάνει τέτοια θέση έχει ευθύνες οι οποίες καθορίζονται από ηθικούς και ποινικούς κανόνες.
Φυσικά δεν πέρασαν οι κύριοι αυτοί από τα μέρη της τραγωδίας, γιατί γνωρίζουν τις ευθύνες τους και δεν επιθυμούν να μάθουν την οργή των ανθρώπων από πρώτο χέρι.
Στο Μάτι πέθαινε ο κόσμος και στην Κινέτα έκανε δηλώσεις ο Σκουρλέτης ότι ο μηχανισμός λειτούργησε!
Ας πληροφορηθούν λοιπόν ότι ο μηχανισμός, έστω ο φτωχός που απέμεινε από την άλλη λαίλαπα του χρέους, θα ήταν ικανός να σώσει τον κόσμο εάν υπήρχε μέριμνα και μεράκι για τη δουλειά που κάνουν.
 |
