Γράφει ο συνεργάτης μας Λεωνίδας Κουμάκης*
_______________
Στην Τουρκία έχουν προκηρυχτεί διπλές «εκλογές», Προεδρικές και βουλευτικές για τις 24 Ιουνίου 2018, με σημαδεμένη τράπουλα ώστε να εξασφαλιστεί με σχετική σιγουριά η «νίκη» του Ρ.Τ. Ερντογάν.
Παρ΄όλο που η κατάσταση σήμερα στην Τουρκία είναι πλήρως ελεγχόμενη από το καθεστώς Ερντογάν, η κατ΄ όνομα προεκλογική περίοδος προσφέρει κάποιες ειδήσεις που παρουσιάζουν ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Μία από αυτές, είναι η απίστευτη επιτυχία που σημειώνει στο Twitter το hastag #TAMAM, το οποίο γεννήθηκε λίγη ώρα μετά την «εμπνευσμένη» ομιλία του μεγάλου ψευτο – σουλτάνου της Τουρκίας στην κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος, στην οποία μεγαλόψυχα ανέφερε πως «Μόλις ο λαός μας πει ‘αρκετά’ (ΤΑΜΑΜ) θα φύγουμε!».
Βέβαια ο άνθρωπος το είπε χωρίς φυσικά να το εννοεί, αλλά το κακό έγινε. Μέσα σε χρόνο ρεκόρ, με τα σύγχρονα μέσα που παρέχει η τεχνολογία, δημιουργήθηκε ένα κίνημα στο διαδίκτυο με την λέξη ΤΑΜΑΜ, το οποίο άρχισε να συγκεντρώνει εκατοντάδες χιλιάδες «φωνές λαού» που απευθύνονται στον Γκαιμπελίσκο της Άγκυρας και του λένε, με μοναδική φαντασία και ποικιλία σχολίων Αρκετά! (ΤΑΜΑΜ).
Τόσο μεγάλη είναι η επιτυχία της απρόβλεπτης αυτής ιστορίας, ώστε παρενέβη ο Ιμπραήμ Καλίν, το πιστό εξαπτέρυγο του Προέδρου Ερντογάν και επίδοξος διάδοχος του Μεβλούτ Τσαβούσογλου, δηλώνοντας πως «Οι απόπειρες χειραγώγησης στους ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης δεν οδηγούν πουθενά, πρόκειται για μάταιες προσπάθειες», ενώ και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Μπεκίρ Μποσντάγ καταδέχτηκε να πάρει θέση αποδίδοντας, όπως είναι φυσικό, την αιτία του κακού (που αλλού;) στον ιμάμη Γκιουλέν και στο ΡΚΚ, δηλώνοντας ταυτόχρονα πως «στις εκλογές της 24ης Ιουνίου τον νικητή θα κρίνουν οι κάλπες, όχι το Twitter»!
Είναι ολοφάνερο πως ο Μπεκίρ Μποσντάγ μετράει από τώρα τόσο τους «ασφράγιστους φακέλους» που θα βρεθούν στις κανονικές κάλπες όσο και στις «μετακινούμενες» κάλπες που θα «ψηφίζουν» 100% Ερντογάν και ΑΚΡ παρ΄ όλο που θα προέρχονται από τις νοτιοανατολικές περιοχές της Τουρκίας όπου «Ερντογάν» δεν ψηφίζει ούτε το 10% του πληθυσμού!
H «επιτυχία» των κυβερνητικών παρεμβάσεων οδήγησε στην δημιουργία και νέου hastag με την λέξη Sikildik (Σκάσαμε!) –και τα δύο ήδη ξεπέρασαν τα 2,5 εκατομμύρια σχόλια!
Μια άλλη είδηση που παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον είναι η μαγνητοσκοπημένη δήλωση του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου ότι στην συνάντηση που είχε πρόσφατα στο Προεδρικό μέγαρο της Άγκυρας, έλαβε προσωπική διαβεβαίωση του Ρ. Τ. Ερντογάν πως «Η Θεολογική Σχολή της Χάλκης θα επαναλειτουργήσει από τον Σεπτέμβριο». Υπενθυμίζεται πως η λειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης τερματίστηκε αιφνιδιαστικά από τους Κεμαλικούς το έτος 1971, κατά παράβαση ακόμα και των νόμων της ίδιας της Τουρκίας - έκτοτε έχουν δοθεί αμέτρητες υποσχέσεις Τούρκων επισήμων για την επαναλειτουργία της, χωρίς όμως να τηρηθεί καμιά από αυτές.
Άραγε η καινούργια υπόσχεση Ερντογάν αποτελεί ένα απλό προεκλογικό ελιγμό που θα ξεχαστεί στο τέλος Ιουνίου ή μήπως θα εφαρμοστεί επιτέλους το αυτονόητο μετά από 47 ολόκληρα χρόνια ταλαιπωρίας; Όση δυσπιστία και αν υπάρχει, αποτελεί ευχή όλων να συμβαίνει το δεύτερο!
Στην «προεκλογική Τουρκία» αξίζει να σημειωθεί μια πρωτοβουλία ασυνήθιστου πολιτικού πολιτισμού του υποψηφίου των Κεμαλικών για την Τουρκική Προεδρία Μουχαρέμ Ιντσέ: Επισκέφθηκε εθιμοτυπικά όχι μόνο τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Προεδρικό παλάτι της Άγκυρας, αλλά και τον φυλακισμένο υποψήφιο Πρόεδρο του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) Σελαχετίν Ντεμιρτάς, κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, μέσα στην φυλακή που κρατείται!
Μια ακόμα ενδιαφέρουσα είδηση της Τουρκικής «προεκλογικής περιόδου», σύμφωνα με το κρατικό πρακτορείο Ανατολή (11 Μαΐου 2018), αφορά την έκδοση 300 ενταλμάτων σύλληψης στρατιωτικών για «σχέσεις με το δίκτυο Γκιουλέν». Από τους 300 στρατιωτικούς οι 211 είναι εν ενεργεία ενώ οι 150 έχουν ήδη συλληφθεί με συντονισμένες και «συνοπτικές» επιχειρήσεις της αστυνομίας!
Είναι προφανές πως η ανασφάλεια που αισθάνεται το καθεστώς της Φαμίλιας Ερντογάν στην Τουρκία, οδηγεί σε τσουνάμι συνεχών διώξεων με μια απλή υποψία ή αβεβαιότητα για την 100% «πιστότητα» του διωκόμενου, εντείνοντας τον διχασμό αλλά και την αντίδραση της Τουρκικής κοινωνίας.
Οι Τουρκικές φυλακές ξεχειλίζουν πλέον από κάθε κατηγορίας «εχθρούς» του καθεστώτος που βαφτίζονται αδιακρίτως σαν «τρομοκράτες»: Όλοι οι μη φιλικοί προς το καθεστώς στρατιωτικοί θεωρείται ότι «συμμετείχαν στο πραξικόπημα» (άσχετα αν είναι αλήθεια ή όχι), οι δημοσιογράφοι, οι δικαστές, οι αστυνομικοί, οι ακαδημαϊκοί, οι φοιτητές, οι πολιτικοί, οι απλοί πολίτες – οι πάντες τέλος πάντων που ορθώνουν φωνή διαμαρτυρίας και δεν υποκλίνονται δουλικά στις επιθυμίες του ψευτο-σουλτάνου.
Ιδιαίτερη «αδυναμία» του καθεστώτος είναι το κυνήγι των αρχηγών, των βουλευτών και των πιο σημαντικών στελεχών του τρίτου σε δύναμη κόμματος του Τουρκικού κοινοβουλίου (Δημοκρατικό Κόμμα των Λαών - Halkların Demokratik Partisi - HDP) το οποίο καταδιώκεται αρειμανίως και απροκάλυπτα, με μοναδικό στόχο να μην εισέλθει αυτόνομο στο επόμενο Τουρκικό κοινοβούλιο συγκεντρώνοντας το ελάχιστο ποσοστό 10% που απαιτεί ο Τουρκικός εκλογικός νόμος.
Ο χαρισματικός συν-αρχηγός του κόμματος HDP Σελαχετίν Ντεμιρτάς βρίσκεται στις Τουρκικές φυλακές και σαν υποψήφιος στις Προεδρικές εκλογές του Ιουνίου, διεξάγει «προεκλογικό αγώνα» πίσω από τα σίδερα της φυλακής και με ένα φίμωτρο στο στόμα!
Οι θέσεις όμως του HDP φαίνονται πολύ ρεαλιστικές και λογικές σε πάρα πολλά εκατομμύρια Τούρκων ψηφοφόρων: Απορρίπτει και καταγγέλλει όλες ανεξαιρέτως τις στρατιωτικές επιχειρήσεις που πραγματοποιεί ο Τουρκικός στρατός στην Συρία και στο Ιράκ, επιδιώκει την ειρηνική επίλυση του Κουρδικού προβλήματος μέσα στην Τουρκία με δημοκρατικό διάλογο, αμοιβαία κατανόηση και συνεννόηση, καταδικάζει απερίφραστα την Τουρκική εισβολή στην Κυπριακή Δημοκρατία και την κατοχή του 40% του εδάφους της, υποστηρίζει την ειρηνική συνύπαρξη, την συνεργασία και την ανάπτυξη φιλικών σχέσεων με την Ελλάδα και όλους τους γείτονες της Τουρκίας με βάση το Διεθνές Δίκαιο και αναγνωρίζει την γενοκτονία των Αρμενίων.
Όλες βέβαια οι θέσεις αυτές αποτελούν «κόκκινο πανί» για το Βαθύ Κράτος της Τουρκίας και τους ποικίλους πολιτικούς εκφραστές του, εξηγώντας πλήρως την μανία καταδίωξης του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (ΗDΡ) από όλους σχεδόν τους μηχανισμούς εξουσίας που λειτουργούν μέσα στο Τουρκικό κράτος.
Σ Υ Μ Π Ε Ρ Α Σ Μ Α : Θα ήταν ευχής έργο αν οι ψηφοφόροι που θα λάβουν μέρος στο εκλογικό παιχνίδι με την σημαδεμένη τράπουλα στην Τουρκία, δεν διστάσουν να διαμαρτυρηθούν έμπρακτα ψηφίζοντας υποψήφιους που βρίσκονται στις φυλακές με αστείες κατηγορίες – πολιτικούς, δημοσιογράφους, ακαδημαϊκούς, στρατιωτικούς, ή απλούς Τούρκους πολίτες.
Είναι το ελάχιστο που μπορούν να κάνουν για να πουν ένα ηχηρό Αρκετά! (ΤΑΜΑΜ) , Sikildik (Σκάσαμε!) και να δυσκολέψουν έστω και λίγο, την προσχεδιασμένη «νίκη» του ψευτο – σουλτάνου της Άγκυρας!
ΥΓ: Την ημέρα που εγράφη το άρθρο αυτό (14 Μαΐου 2018) συμπληρώνονται δυόμιση μήνες από την σύλληψη δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο (1 Μαρτίου 2018). Η σκέψη όλων μας βρίσκεται στον Άγγελο Μητραιτώδη και στον Δημήτρη Κουκλατζή – και θα παραμένει μαζί τους μέχρι και την τελευταία μέρα της βάρβαρης, αδικαιολόγητης και απάνθρωπης ομηρείας τους στις Τουρκικές φυλακές από το καθεστώς της οικογένειας Ερντογάν.
