 |
| Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
Όπως προέκυψε από το πρόσφατο συνέδριο «Med Petroleum Summit», που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, προέκυψαν τα ακόλουθα:
Σύμφωνα με τον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρείας Υδρογονανθράκων Γιάννη Μπασιά, δεδομένου ότι τα γεωλογικά δεδομένα της Ελλάδας παρουσιάζουν σημαντικές ομοιότητες με την Ανατολική Μεσόγειο, όπου εντοπίστηκε το κοίτασμα Ζορ, τα μεγέθη των κοιτασμάτων στο ελληνικό υπέδαφος νότια της Κρήτης, εφόσον ανακαλυφθούν, μπορεί να κυμαίνονται μεταξύ 3 και 30 τρις κυβικών ποδιών!
Στον Πατραϊκό, σύμφωνα με τα ΕΛΠΕ, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες εντοπισμού κοιτάσματος μεγέθους 140 εκ. βαρελιών.
Όσον αφορά στο φυσικό αέριο, τα αποθέματα υπολογίζονται σε τουλάχιστον 4 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια, ενώ τα κοιτάσματα πετρελαίου υπολογίζονται στα τρία δισεκατομμύρια βαρέλια.
Τα κρατικά κέρδη από τα κοιτάσματα αυτά υπολογίζονται σε περίπου 600 δις ευρώ σε βάθος 25 ετών και τα χρήματα αυτά μπορούν να αρχίσουν να εισρέουν στα κρατικά ταμεία από την έναρξη υπογραφής των συμβάσεων εκμετάλλευσης…
Ο αντιπρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της Energean Δημήτρης Γόντικας ανέφερε ότι η παραγωγή από την περιοχή του Πρίνου, όπου θα πραγματοποιηθούν εφέτος πέντε γεωτρήσεις, αναμένεται να κυμανθεί το 2018 μεταξύ 4.000 και 4.500 βαρελιών ημερησίως. Επίσης η εταιρία θα καταθέσει μέσα στο Μάιο την τελική Μελέτη Περιβαλλοντικών και Κοινωνικών Επιπτώσεων για την ανάπτυξη του κοιτάσματος του Κατακόλου όπου η γεώτρηση προγραμματίζεται για τον χειμώνα του 2019 και η έναρξη της παραγωγής το 2020.
Οπότε, και ο αρμόδιος υπουργός κ. Σταθάκης, έσπευσε να δηλώσει ότι αγωγοί και υδρογονάνθρακες είναι το κλειδί.
Από όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ουδείς από τον ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να αμφισβητήσει το παραμικρό.
Πάμε τώρα στα… παλιά:
Στις 26 Φεβρουαρίου 2014, ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς επισκέφθηκε το υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, όπου και προήδρευσε σύσκεψης με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου (Μανιάτης, Παπαγεωργίου, Καλαφάτης).
Μετά το τέλος της σύσκεψης, ο Σαμαράς δήλωσε:
«Υπάρχουν πια ισχυρές ενδείξεις για την ύπαρξη σημαντικών κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη Δυτική Ελλάδα: σε χερσαίες περιοχές της Ηπείρου και στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο του Ιονίου. Ενώ, ασφαλώς, συνεχίζεται η επεξεργασία των στοιχείων από τις έρευνες στο θαλάσσιο χώρο Νότια της Κρήτης. Από τα κοιτάσματα για τα οποία, έχουμε, αυτή τη στιγμή, πολύ ισχυρές ενδείξεις – τις ανέφερε ο Υπουργός – μπορεί κανένας, χωρίς να είναι ούτε αισιόδοξος, ούτε απαισιόδοξος, να πει ότι σε βάθος 25-30 ετών μπορεί τα φορολογικά έσοδα του Δημοσίου από αυτά τα στοιχεία τα οποία αναφέραμε, να ακουμπήσουν ακόμα και 150 δισεκατομμύρια ευρώ. Και βέβαια, χωρίς να υπολογίζουμε σε αυτά, έρευνες οι οποίες ακόμα συνεχίζονται και δεν έχει ολοκληρωθεί η επεξεργασία των στοιχείων τους. Πιο αναλυτικά δεν θέλω τώρα να μιλήσω εγώ, αλλά θέλω να πω ότι επισκέφθηκα τον χώρο των γεωλογικών δεδομένων, όπου έχουμε μία πλήρη Εθνική Καταγραφή – θα το έλεγα μία Εθνική, πλέον, Βιβλιοθήκη – όλων των στοιχείων των οποίων υπάρχουν και τα οποία τα μαζέψαμε όλα μαζί, για τα κοιτάσματά μας. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό και μόνο συγχαρητήρια αξίζουν σε αυτούς τους Δημοσίους Υπαλλήλους, οι οποίοι πραγματικά με αυταπάρνηση εργάζονται για αυτό το οποίο είναι το μέλλον του Τόπου. Και γιατί όχι; Και μία οικονομική ανεξαρτησία δικιά μας, πολύ πιο μεγάλη από αυτή που είχαμε εμείς παλαιότερα ονειρευτεί. Το επόμενο χρονικό διάστημα ολοκληρώνουμε τις συμβάσεις παραχώρησης για τις περιοχές του Πατραϊκού Κόλπου και των Ιωαννίνων, για τις οποίες έχουμε και τις πιο ισχυρές ενδείξεις, ενώ αμέσως μετά θα κατατεθούν και για κύρωση στο Κοινοβούλιό μας.
Επίσης και ευρύτερα, θέλω να πω ότι ξέρουμε πια ότι η Ανατολική Μεσόγειος αποτελεί μια νέα, πολύ σημαντική πηγή ενεργειακής τροφοδοσίας της Ευρώπης, γεγονός που αναβαθμίζει γεωστρατηγικά τη χώρα μας. Αυτό, λοιπόν, απαιτεί να αποκτήσει η Ελλάδα επιτέλους μια συνολική στρατηγική για την Ενέργεια. Και αυτό έχουμε ξεκινήσει και κάνουμε. Συνεργαζόμαστε με τις καλύτερες διεθνείς εταιρείες, για να διασφαλίσουμε την πλήρη, τη σωστή, επιστημονική διερεύνηση, καθώς και την ανάπτυξη των υπόγειων και υποθαλάσσιων θησαυρών που έχει η πατρίδα μας. Αυτό – η έρευνα και η Ανάπτυξη – είναι το πρώτο σκέλος μιας συνολικής στρατηγικής για την Ενέργεια. Άλλωστε, η αξιοποίηση των εθνικών κοιτασμάτων θα δημιουργήσει και άμεσες εκατοντάδες θέσεις εργασίας, για να μην πω χιλιάδες έμμεσες θέσεις εργασίας. Έτσι η Ελλάδα θα αποκτήσει σημαντική θέση στο ενεργειακό χάρτη της ευρύτερης περιοχής. Και θα γίνει και ένας βασικός πυλώνας σταθερότητας, ανάπτυξης και ευημερίας στην ευρύτερη ταραγμένη αυτή περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου».
Είπε επίσης: «Τα δημόσια έσοδα από την αξιοποίηση του εθνικού πλούτου, με νόμο της Κυβέρνησής μας, θα διατεθούν επίσης, όπως το είπε προηγουμένως ο Υπουργός, για τη στήριξη του ασφαλιστικού συστήματος, μέσα από τη λειτουργία του Ταμείου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών που έχουμε θεσμοθετήσει, κατά το πρότυπο της Νορβηγίας. Αυτό – δηλαδή η αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου για την ενίσχυση της κοινωνικής μας συνοχής - αποτελεί το τρίτο σκέλος, το κοινωνικό αν θέλετε σκέλος, μιας συνολικής Ενεργειακής στρατηγικής που ανέφερα προηγουμένως. Ακόμα τα έσοδα από τον πλούτο αυτό, θα πάνε και στη δημιουργία υποδομών, σε χρηματοδότηση της έρευνας, σε μεγάλα αναπτυξιακά προγράμματα σε όλους τους τομείς όπου η χώρα μας διαθέτει συγκριτικά πλεονεκτήματα. Ο ορυκτός μας πλούτος, από την άλλη πλευρά, δεν πρόκειται να υποκαταστήσει το στόχο μας για μια ανταγωνιστική Ελλάδα. Αντίθετα, θα είναι ένα εφαλτήριο για ακόμα περισσότερη ανταγωνιστικότητα σε άλλους κλάδους. Αυτό – δηλαδή η αξιοποίηση του ενεργειακού πλούτου για την ενίσχυση όλων των ανταγωνιστικών κλάδων της Εθνικής Οικονομίας –είναι το τέταρτο σκέλος, της Εθνικής μας στρατηγικής για την Ενέργεια, το κατεξοχήν αναπτυξιακό».
Σημειώστε ότι ήδη από το 2013 νομοθετήθηκε η διάθεση των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες στο Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών.
Την επομένη των δηλώσεων Σαμαρά, δηλαδή στις 27 Φεβρουαρίου 2014, το περίφημο Τμήμα Ενέργειας του ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε άκρως επιθετική ανακοίνωση:
«Η μνημονιακή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, εγκλωβισμένη στις αρπάγες του μνημονίου και παγιδευμένη στις άφρονες πολιτικές επιλογές της, προσπαθεί να στήσει ξανά νέο αδιέξοδο “success story”. Μόλις παραδόθηκαν τα δεδομένα από τις σεισμικές έρευνες, που έγιναν στο Ιόνιο και Νοτίως της Κρήτης, προσπαθεί να σερβίρει ξαναζεσταμένες τις εκτιμήσεις και δια στόματος πρωθυπουργού να δηλώνει ότι υπάρχουν «ενδείξεις για έσοδα 150 δις από τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων σε πολλές περιοχές της χώρας μας». Δυστυχώς, για τον κο πρωθυπουργό, τις ίδιες ακριβώς δηλώσεις- εκτιμήσεις είχε κάνει τον Δεκέμβριο του 2012 σε τοπική εφημερίδα της εκλογικής του περιφέρειας ο τότε γραμματέας της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ και νυν υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής κος Ι. Μανιάτης, πολύ μάλιστα πριν αρχίσουν οι όποιες έρευνες στο Ιόνιο και Ν. της Κρήτης. Η δήλωση αυτή, που επαναλαμβάνεται και σήμερα, δείχνει τη “σοβαρότητα”, την “αξιοπιστία” και τον έντονο μικροπολιτικό και αποπροσανατολιστικό λαϊκισμό με τον οποίο αντιμετωπίζεται και χρησιμοποιείται το ζήτημα. Ίσως ο κος υπουργός να διαθέτει «κληρονομικό χάρισμα» ή οι σεισμικές έρευνες ήταν άχρηστες και δεν πρόσθεσαν κανένα νέο στοιχείο».
Και έσπευδαν να μας προσγειώσει – σε αντίθεση με την τωρινή βουβαμάρα:
«Όμως η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Μακρύς ο δρόμος που πρέπει να ακολουθηθεί, με λεπτομερείς γεωλογικές και γεωχημικές έρευνες, μέχρις ότου έρθει η εποχή να στηθούν τα ερευνητικά γεωτρύπανα. Η βεβαιότητα επιτυγχάνεται από τη στιγμή που έχουν ολοκληρωθεί οι έρευνες και γνωρίζουμε όλα τα φυσικοχημικά και γεωλογικά στοιχεία, όπως ποσότητα, ποιότητα βάθη θαλασσών, βάθη γεωτρήσεων κ.λ.π. Εάν, όλα τα στοιχεία είναι γνωστά τότε σε συνδυασμό με την εκτίμηση του κόστους ανόρυξης, του κόστους μεταφοράς και των τρεχουσών τιμών οδηγούν στην εκμεταλλευσιμότητα ή όχι μιας συγκέντρωσης υδρογονανθράκων. Μέσα στο πλαίσιο του ενεργειακού σχεδιασμού και των στρατηγικών επιλογών σταδιακής απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα, θα μπορούσε να προχωρήσει η αξιοποίηση τους, πάντα βέβαια μετά από ουσιαστικό, δημοκρατικό διάλογο με τις τοπικές κοινωνίες και χωρίς να εμπλέκεται με λαϊκισμούς σχετικά με την αποπληρωμή του χρέους και την βιωσιμότητα των ασφαλιστικών ταμείων».
Και βέβαια, την ίδια μέρα, ο ευρωβουλευτής Κρίτων Αρσένης, ο οποίος ήταν πλέον υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ, ανέφερε ότι οι δηλώσεις Σαμαρά ήταν «εκτός πραγματικότητας»!
Δεν ήταν η πρώτη φορά. Στις 5 Ιουλίου 2012 – επομένη του ορισμού της Επιτροπής που θα αναλάμβανε την αξιολόγηση των προσφορών που μόλις είχαν υποβληθεί για έρευνα και εκμετάλλευση υδρογονανθράκων στη Δυτική Ελλάδα (Ιωάννινα, Πατραϊκός Κόλπος και Κατάκολο) – και ενώ η νέα τότε κυβέρνηση Σαμαρά είχε αμέσως ασχοληθεί με το θέμα, η (περίφημη) Επιτροπή Ενέργειας του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής ΣΥΝ, είχε σπεύσει να ανακοινώσει:
«Ακόμη μια φορά, διαστρεβλώνοντας την πραγματική εικόνα, μίλησαν περί δήθεν μεγάλων εταιρειών και τεραστίων κοιτασμάτων, προσπαθώντας να δημιουργήσουν μια ευφορία, ότι τα δύσκολα πέρασαν και οι εταιρίες μας εμπιστεύονται και πάλι. Η πραγματικότητα βέβαια είναι εντελώς διαφορετική, δεν μας εμπιστεύτηκαν μεγάλες εταιρίες και πολλές από αυτές που συμμετέχουν δεν έχουν καν την οικονομική δυνατότητα να διεξάγουν έρευνα υδρογονανθράκων!». Και επίσης:
«Η όποια αξιοποίηση των κοιτασμάτων, εφ’ όσον υπάρχουν, προϋποθέτει εκπόνηση εθνικού σχεδίου με συνεκτίμηση όλων των παραμέτρων: οικονομικών, γεωπολιτικών, ενεργειακών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών. Η διερεύνηση του θέματος είναι αντικείμενο του δημοσίου και δημόσιων επιστημονικών φορέων με κοινωνικό έλεγχο και πλήρη διαφάνεια των αποτελεσμάτων, παράλληλα, με την αξιοκρατική στελέχωση του Φορέα Υδρογονανθράκων. Για τον ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ όλα τα παραπάνω αποτελούν στοιχειώδεις προϋποθέσεις για την Έρευνα και εκμετάλλευση των Υδρογονανθράκων».
Στο παιχνίδι της απαξίωσης μπήκε βέβαια και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, ο οποίος, στις 5 Μαΐου 2014, ο οποίος από την Κεντρική Πλατεία της Κέρκυρας, είπε: «Υπόσχονται λαγούς όχι με πετραχήλια, αλλά με πετρέλαια, όπως έκανε προχτές ο κύριος Σαμαράς».
Έτσι, τον Σεπτέμβριο του 2014, ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε τις συμβάσεις για έρευνα και εξόρυξη των υδρογονανθράκων – τις οποίες τώρα υπόσχονται αφειδώς.
Το τι είχε ακουσεί σ’ εκείνη τη συνεδρίαση δεν λέγεται – προϊόντα εξωθεσμικών επιτροπών, υπέρ των εργολάβων, υπέρ των πολυεθνικών, μονομερείς, προκλητικά ετεροβαρείς, success story χωρίς επιστημονική βάση, αποικιοκρατικές, δώρα στις πρώην «επτά αδελφές», παράδοση του ορυκτού πλούτου σε μια χούφτα ομίλους, προϊόντα εγωκεντρικού ψευδοπατριωτικού παραληρήματος και έντονου μικροπολιτικού και αποπροσανατολιστικού λαϊκισμού!
Και τελικά μας διαβεβαίωσαν ότι ερχόμενοι στην εξουσία θα προχωρούσαν σε έναν… «δημοκρατικό ενεργειακό σχεδιασμό»!
Καμιά σταγόνα αίμα για το πετρέλαιο!
Οι συμφωνίες του Καϊρου ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο χαρακτηρίστηκαν (με κείμενα στο επίσημο όργανο της «Αριστερής Πλατφόρμας», την Ίσκρα) «αιματοβαμμένες».
Τα συνθήματα έδιναν και έπαιρναν: Όχι στον ιμπεριαλισμό, όχι στην «εθνική συστράτευση» για το «κυριαρχικό δικαίωμα» στην ΑΟΖ, όχι στην ιμπεριαλιστική συμμαχία με Ισραήλ - ΗΠΑ - Ε.Ε., όχι στην απάτη ότι οι λαοί έχουν να κερδίσουν κάτι από το αστικό σχέδιο «μνημόνιο + υδρογονάνθρακες»!
Και άλλα πολλά. Όπως:
«Ελλάδα και Ρωσία στο στόχαστρο του δυτικού ιμπεριαλισμού», αφού «η Δύση και συγκεκριμένα ο αμερικανο-νατοϊκός ιμπεριαλισμός, συνεπικουρούμενος από την ΕΕ, μεθοδεύει σχεδιασμένα εδώ και μήνες την κάθετη πτώση των διεθνών τιμών του πετρελαίου», προκειμένου «να πλήξουν βαρύτατα τη ρωσική οικονομία ως βασική εξαγωγό υδρογονανθράκων»!
Και υπήρχαν και χειρότερα:
Σχετικά με την Διακήρυξη του Καϊρου και υπό τον τίτλο «Ειρήνη στο Αιγαίο, καμιά σταγόνα αίμα για τα πετρέλαια», άλλη συνιστώσα… έκρουε τον κώδωνα του κινδύνου. Για την… «πολεμοχαρή συμφωνία Σαμαρά- Αναστασιάδη με τον τύραννο της Αιγύπτου» - κατά την οποία (τον Νοέμβριο του 2014) αποφασίστηκε η επίσπευση των διαπραγματεύσεων μεταξύ Ελλάδας-Κύπρου και Αιγύπτου για την οριοθέτηση των μεταξύ τους ΑΟΖ – η οποία, κατά τη γνώμη τους «αποδεικνύει ότι η ελληνική (και η κυπριακή) πλευρά έχει προχωρήσει σε μια ισχυρή συμμαχία με τις πιο μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις στον πλανήτη, κύρια τις ΗΠΑ και τις πολυεθνικές τους, αλλά και με το σιωνιστικό κράτος του Ισραήλ και κάνει ό,τι απαιτούν οι δυνάμεις αυτές προκειμένου να αποσπάσει για λογαριασμό της ελληνικής κυρίαρχης τάξης ένα κομμάτι από τα μελλοντικά κέρδη από την άντληση υδρογονανθράκων».
«Αναβαθμίζεται ο αντιδραστικός άξονας Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ-Αιγύπτου», μας ενημέρωναν!
Και ένας υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ υποστήριζε πως η εκ μέρους της Κύπρου ανακήρυξη της ΑΟΖ αποτελεί… μονομερή ενέργεια σε βάρος οκτώ όμορων κρατών!
Διότι «μνημόνιο και υδρογονάνθρακες είναι πλευρές του ίδιου, ενιαίου σχεδίου και όχι παράλληλες και μη σχετιζόμενες πραγματικότητες».
Επομένως, «η Αριστερά πρέπει να σπάσει το αστικό σχέδιο «μνημόνια + υδρογονάνθρακες» και στους δύο του πυλώνες και όχι να το υιοθετήσει διά της εθνικής παρακαμπτηρίου»!
Δυο χρόνια επαναστατική γυμναστική!
Μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου 2015 στο τιμόνι της προσπάθειας βρέθηκε ο άνθρωπος που φιλοξενούσε όλα αυτά τα κείμενα – ο κ. Λαφαζάνης! Αυτόν είχε τοποθετήσει ο κ. Τσίπρας σ’ αυτό το κρίσιμο πόστο!
Και άρχισε να μας μιλά για «μια νέα ενεργειακή στρατηγική με σαφές προοδευτικό πρόσημο», για ανάπτυξη «μιας ανεξάρτητης, πολυεπίπεδης και πολυδιάστατης ενεργειακής στρατηγικής πολλαπλών δεσμών και συνεργασιών χωρίς μονομερείς εξαρτήσεις και τεσσάρων οριζόντων», με γνώμονα το «λαϊκό συμφέρον», για την ανάγκη η χώρα να πάψει να είναι «εξαρτημένος ενεργειακός δορυφόρος ορισμένων ηγεμονικών κρατών ή ομάδων κρατών, για «εξαρτημένο τροϊκανό οικονομικό προτεκτοράτο» και για «ενεργειακή μπανανία».
Μετά μας είπε πως οι διαγωνισμοί στις τρεις χερσαίες περιοχές θα προχωρούσαν κανονικά και για τους υπόλοιπους (για τα είκοσι θαλάσσια οικόπεδα) θα ακολουθούσε διαφορετική πρακτική – το αποτέλεσμα ήταν να ανακρούσουν πρύμναν όλες οι ξένες εταιρίες, ακόμη και η ENEL, που πρώτη είχε εκδηλώσει ενδιαφέρον.
Ο λόγος για διαγωνισμούς που είχαν δημοσιευθεί (από τις 13 Νοεμβρίου 2011) στην Εφημερίδα της ΕΕ και αυτό σημαίνει πως η Ελλάδα, χωρίς καν να έχει ανακηρύξει ΑΟΖ, κατόρθωσε τα οικόπεδα αυτά, πολλά από τα οποία βρίσκονται εκτός των χωρικών της υδάτων, να αναγνωριστούν από την ΕΕ.
Είχαν προηγηθεί, τον Απρίλιο του 2012 και τον Δεκέμβριο του 2013, συναντήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ με αντιπροσωπείες από την Αργεντινή, όπου όλοι μαζί διακήρυξαν την υποστήριξή τους στη χώρα αυτή έναντι της Ισπανίας, καθώς και την ανάγκη να «εθνικοποιηθεί συνολικά ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας»!
Μέσα στη γενική σύγχυση, εκείνη την (ηρωική) περίοδο, από τη Νέα Υόρκη, ο κ. Καμμένος μας μιλούσε για…συνεκμετάλλευση των κοιτασμάτων με τις ΗΠΑ, ώστε να οδηγηθούμε σε «γραμμή χρηματοδότησης». Και είχε αποκαλύψει πως πρότεινε στην Αμερικανίδα τότε υφυπουργό Νούλαντ μια συμφωνία μεταξύ των δύο κυβερνήσεων και πως εκείνη του αντιπρότεινε συμφωνία με αμερικανικές εταιρίες.
Ο ίδιος, σε συνέντευξη Τύπου, μόλις στις 21 Ιανουαρίου 2015, είχε ταχθεί υπέρ «μιας στρατηγικής συμμαχίας με τη Ρωσία σε ενεργειακό και οικονομικό επίπεδο».
Η επαναστατική αυτή γυμναστική κράτησε σχεδόν δύο χρόνια. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ έβαλε την πρώτη υπογραφή τον Οκτώβριο του 2016. Ήταν η απόφαση για την παραχώρηση των δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων για την θαλάσσια "Περιοχή 2 (Block 2)" στο Ιόνιο. Μιλάμε για παραχωρήσεις στο πλαίσιο του διαγωνισμού που προκηρύχθηκε το 2014 για την παραχώρηση 20 συνολικά θαλάσσιων περιοχών στο Ιόνιο και το νότιο Κρητικό πέλαγος και την δημοσίευσή του στην επίσημη Εφημερίδα της ΕΕ.
Θυμίζω ότι τον Ιούλιο του 2015 αποκαλύφθηκε ότι δεν είχαν καν μπει στον κόσμο να αποσφραγιστούν οι προσφορές. Όπως μας είπαν «είχαν άλλες προτεραιότητες» - δηλαδή το δημοψήφισμα, το τρίτο μνημόνιο και τα λοιπά.
Θυμίζω ότι ο κ. Σκουρλέτης, στην ομιλία του επί των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, στις 6 Οκτωβρίου 2015, είχε πει:
«Η Έρευνα Υδρογονανθράκων βρίσκεται σε αρχικά στάδια και απόψεις που έχουν προβληθεί ακόμη και σε ανώτερο επίπεδο (πχ κατά την επίσκεψη Σαμαρά σε ΗΠΑ) για τεράστια κοιτάσματα, μόνο επικοινωνιακούς λόγους εξυπηρετούν. Μέχρι ν’ αποδειχθεί ότι υπάρχουν εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα ο δρόμος είναι μακρύς. Αναγνωρίζοντας την αξία του περιβάλλοντος, δραστηριότητες που σχετίζονται με τους υδρογονάνθρακες πρέπει να πραγματοποιηθούν αν πληρούνται και τηρούνται απολύτως οι σύγχρονοι κανονισμοί ασφαλείας και προστασίας του περιβάλλοντος. Σε σύντομο χρονικό διάστημα, μετά από διαβούλευση με αρμόδιους επιστημονικούς φορείς, Εταιρείες, αλλά και τις τοπικές κοινωνίες, θα προωθηθεί ένα νέο, σύγχρονο, θεσμικό πλαίσιο που μεταξύ άλλων θα περιλαμβάνει, τη θεσμοθέτηση κρατικής εταιρείας υδρογονανθράκων»!
Δηλαδή, συνέχισαν να παραπέμπουν στη… Βενεζουέλα!
Τέλος, σημειώστε και κάτι ακόμη:
Στα προαπαιτούμενα προκειμένου να κλείσει τη περσινή αξιολόγηση, οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ υπέγραψαν ότι
το ΥΠΟΙΚ θα μπορεί να μεταφέρει τις συμμετοχές του σε επιχειρήσεις «(συμπεριλαμβανομένων νεοσύστατων επιχειρήσεων του Δημοσίου)» στην Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας.
Και επομένως θα μπορεί να μεταφέρει στο Υπερταμείο και τη συμμετοχή του στην εταιρία εκμετάλλευσης των υδρογονανθράκων!
