 |
| Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
Τελικά η αλήθεια εξακολουθεί να αποτελεί κάτι το τόσο πολύτιμο, που πρέπει να κρύβεται κάτω από πολλά μαξιλάρια ψεμάτων – για να θυμηθούμε και τον Ουίνστον Τσόρτσιλ.
Στα ψέματα συμπεριλαμβάνονται και οι μισές αλήθειες και η απόκρυψη της αλήθειας και η στρεβλή παρουσίαση της πραγματικότητας.
Με δυο τέτοιες περιπτώσεις βρισκόμαστε αντιμέτωποι αυτόν τον καιρό – τρόπος του λέγειν δηλαδή το «βρισκόμαστε αντιμέτωποι», αφού ουδείς έχει δώσει την πρέπουσα σημασία.
Σήμερα, θα ασχοληθούμε με την πρώτη:
Στις 27 Μαρτίου συνεδρίασε το Διοικητικό Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM).
Αυτό το πληροφορηθήκαμε. Όπως επίσης πληροφορηθήκαμε ότι σ’ εκείνη τη συνεδρίαση αποφασίστηκε η εκταμίευση της πρώτης υποδόσης των 5,7 δις ευρώ στην Ελλάδα, καθώς και ότι μέχρι στιγμής ο Μηχανισμός έχει εκταμιεύσει συνολικά 45,9 δις.
Δεν πληροφορηθήκαμε, όμως, την άλλη μισή αλήθεια:
Ότι ο αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Βάλντις Ντομπρόφσκις δήλωσε ότι περαιτέρω ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ενδέχεται να παραχωρηθεί μετά την λήξη του προγράμματος και θα συνοδεύεται από νέους όρους που δεν έχουν ακόμη αποφασιστεί.
(Αυτό, επειδή ακούμε όλες αυτές τις μέρες τους κυβερνητικούς να πανηγυρίζουν περί επικείμενης «καθαρής εξόδου» και γενικά εξόδου από τα μνημόνια, χωρίς όρους και χωρίς νέα μέτρα).
Δυστυχώς, υπάρχει και κάτι ακόμη. Κάτι το εξαιρετικά εξοργιστικό, το οποίο καθίσταται ακόμη εξοργιστικότερο επειδή κρύβεται επιμελώς και από όλους. Κάπου στα ψιλά αναφέρθηκε ότι:
«Κατά τη συνεδρίαση του Δ.Σ. του ESM εγκρίθηκε μια τροποποίηση της συμφωνίας χρηματοδοτικής βοήθειας (FFA), σύμφωνα με την οποία η Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας (HCAP) προστίθεται ως συμβαλλόμενο μέρος στην FFA, μόλις υπογραφεί η αναθεωρημένη συμφωνία. Σύμφωνα με τον ESM, η τροπολογία αυτή περιλαμβάνει επίσης υποχρεώσεις για την Ελλάδα σε σχέση με το HCAP, το ταμείο που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος ESM για την αξιοποίηση των περιουσιακών στοιχείων του Δημοσίου».
Δηλαδή, μέσα στην απόλυτη σιωπή, το αιωνόβιο Υπερταμείο (διότι περί αυτού πρόκειται) προστίθεται ως αντισυμβαλλόμενος (μέχρι τώρα ήταν μόνο το ΤΧΣ, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, ξέρετε αυτό από το οποίο ο κ. Τσίπρας θα έπαιρνε τα λεφτά για να τα μοιράσει αφού θα έσχιζε το μνημόνιο).
Τι σημαίνει αυτό; Μα ότι σε περίπτωση που για κάποιο λόγο το ελληνικό Δημόσιο αθετήσει τις πληρωμές του, οι δανειστές θα πληρώνονται μέσω του Υπερταμείου, στο οποίο έχει μεταφερθεί όλη η δημόσια περιουσία.
Δηλαδή, τα δάνεια από τον Μηχανισμό θα δίνονται πλέον με εγγύηση δημόσιας περιουσίας!
Η τροποποίηση αυτή της δανειακής σύμβασης, που προέκυψε από το Μνημόνιο του καλοκαιριού του 2015, ουσιαστικά τροποποιεί το ίδιο το Τρίτο Μνημόνιο. Αποδεικνύεται έτσι πως αυτά που εφαρμόζονται τώρα δεν είναι αυτά που ψηφίστηκαν τότε.
Πλέον, ο ESM θα μπορεί να στρέφεται εναντίον του Υπερταμείου, διεκδικώντας την πληρωμή των οφειλών με μέτρα αναγκαστικής είσπραξης.
Και ναι, ήδη από το πρώτο μνημόνιο το ελληνικό Δημόσιο είχε παραιτηθεί από την ασυλία και με το δεύτερο μνημόνιο τον ρόλο του εγγυητή είχε αναλάβει το ΤΧΣ, που είχε στο χαρτοφυλάκιό του τις μετοχές όλων των συστημικών τραπεζών της χώρας.
Το ΤΧΣ είχε υπογράψει την δανειακή σύμβαση και είχε αναλάβει την υποχρέωση να πληρώνει όποια δόση δανείου δεν θα μπορούσε να πληρώσει το Ελληνικό Δημόσιο.
Τότε, όμως, δεν υπήρχε το Υπερταμείο, που σκόπιμα οι δανειστές επέβαλαν στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τη δημιουργία του, ώστε να υπάρχει εκεί συγκεντρωμένη όλη η δημόσια περιουσία.
Και το έπραξαν σκόπιμα, ώστε να μπορούν να φθάσουν στην απόφαση της 27ης Μαρτίου, προσθέτοντας το Υπερταμείο ως αντισυμβαλλόμενο. Για να βρίσκεται δηλαδή το σύνολο της δημόσιας περιουσίας στη διάθεση των πιστωτών!
Αν, βέβαια, ρωτήσει κανείς τον Τσακαλώτο, θα επαναλάβει όσα είπε στη Βουλή στις 28 Ιουνίου 2017, κατά την ακρόαση της διοίκησης του Υπερταμείου: Ότι «ο ελληνικός λαός ψήφισε το 2016 γνωρίζοντας το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και ότι αυτό περιλάμβανε και το Υπερταμείο που ήταν αποτέλεσμα συμβιβασμού με τους δανειστές».
Υποστηρίζουν δηλαδή πως όταν ο ελληνικός λαός ψήφισε τον Σεπτέμβριο του 2015, γνώριζε τα πάντα και για το Υπερταμείο και για τον μελλοντικό ρόλο του, όπως θα αποφασιζόταν τον… Μάρτιο του 2018!
«Πήγαμε με αυτόν τον συμβιβασμό στον ελληνικό λαό, και είναι προφανές ότι αν δεν είχαμε αυτή την πίεση των πιστωτών, δεν θα ήταν στο πρόγραμμά μας αυτό το ταμείο. Εμείς ούτε πανηγυρίζουμε ούτε θριαμβολογούμε. Είπαμε ως Αριστερά, “κάθε εμπόδιο για καλό”», είχε πει ο κ. Τσακαλώτος τον Ιούνιο του 2017.
Τότε ήταν που ο πρόεδρος του Υπερταμείου κ. Διαμαντόπουλος είπε το καταπληκτικό:
«Είμαστε πολύ περήφανοι που αναλάβαμε. Δεν θεωρούμε ότι μπήκαμε για να ξεπουλήσουμε αλλά για να αναπτύξουμε παραπάνω τις δημόσιες επιχειρήσεις. Προσωπικά, δεν θα ήμουν σε αυτή τη θέση αν ήταν ξεπούλημα. Και στο παρελθόν μου έγινε πρόταση για το ΤΑΙΠΕΔ και δεν το δέχτηκα γιατί δεν ήθελα το ξεπούλημα. Με διαφορετική σύνθεση η Βουλή, με μεγάλη ιστορικά πλειοψηφία ψήφισε το ΤΑΙΠΕΔ. Και εμείς δεν θα απολογηθούμε για το ΤΑΙΠΕΔ. Εργάζομαι στην Εταιρία γιατί πιστεύω ότι μπορώ να βάλω ένα λιθαράκι για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Η Εταιρία καλείται να δημιουργήσει έσοδα, μέρος των οποίων θα πάνε για το χρέος και ένα ισόμερο ποσό για την ανάπτυξη. Αν το πετύχουμε αυτό, θα είναι επιτυχία όλων μας και ίσως μετά από 99 χρόνια να παρατείνουν τη λειτουργία του για άλλα 99 χρόνια».
Τι έχει να πει τώρα που το Υπερταμείο μπαίνει αντισυμβαλλόμενος έναντι των πιστωτών;
Και τι έχει να πει η διευθύνουσα σύμβουλος κ. Αικατερινάρη, που τότε έλεγε:
«Έχουμε πολύ μεγάλο ρόλο να διατελέσουμε. Το Υπερταμείο καλείται να διαχειριστεί το ταμείο της Ελλάδος, αξιοποιώντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την περιουσία του Δημοσίου. Η εταιρία πρέπει να λειτουργήσει με αξιοκρατικά κριτήρια και διαφάνεια. Δεν ανήκει στον δημόσιο τομέα, λειτουργεί με κριτήρια ιδιωτικά, αλλά έχει συσταθεί για ειδικό σκοπό: για να διασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον».
Με ποιον τρόπο θα διασφαλίσει το δημόσιο συμφέρον όταν τελικά, όπως αποκαλύπτεται, ο μόνος σκοπός του ήταν να διασφαλίσει το συμφέρον των δανειστών;
Προφανώς τίποτε. Έτσι κι’ αλλιώς και όταν στις 3 Απριλίου όλοι αυτοί παρουσίασαν το Στρατηγικό Σχέδιο 2018-2022 του Υπερταμείου, πάλι δεν είχαν να πουν τίποτε. Ένα ευχολόγιο και μια αρλουμπολογία.
Διότι ο σκοπός τους ήταν άλλος και το γνώριζαν από την αρχή…
