Του Φρίξου Παλαιολόγου
Στο περιθώριο του δράματος με τους 2 Έλληνες στρατιωτικούς οι οποίοι κρατούνται στις τουρκικές φυλακές, η επίσκεψη που πραγματοποίησε για να τους δει, ανήμερα την Κυριακή του Πάσχα, ο Μητροπολίτης Αδριανούπολης, λειτούργησε ως χαραμάδα προσδοκίας.
Πολύ περισσότερο, όταν την ανακοίνωση έκανε ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος, στο πλαίσιο της αναστάσιμης δήλωσής του, προφανώς μετά από σχετικές συνεννοήσεις με την κυβέρνηση του Ταγίπ Ερντογάν.
Η κίνηση θετική, μάλλον όμως πεπερασμένης χρησιμότητας. Στο σημείο στο οποίο έχουν οδηγηθεί τα πράγματα, μια πραγματικά εμβληματική πρωτοβουλία θα ήταν να επιδιώξει να τους επισκεφτεί στις φυλακές της Αδριανούπολης, ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
Φυσικά, οι δυσκολίες του σχετικού εγχειρήματος είναι κατανοητές. Όπως κατανοητές είναι και οι ευαίσθητες ισορροπίες τις οποίες καλείται να κρατήσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης, που εδώ και δεκαετίες, μαζί με το Πατριαρχείο (εδώ και αιώνες) βιώνουν στην καθημερινότητά τους τον παραλογισμό και τις ακρότητες κάθε τουρκικής κυβέρνησης.
Πολύ περισσότερου του σημερινού ασταθούς και ανεξέλεγκτου Ταγίπ Ερντογάν.Ακόμη κι έτσι όμως, θα άξιζε μια προσπάθεια.
Ο κ. Βαρθολομαίος δεν είναι συνηθισμένη προσωπικότητα. Και σε συνδυασμό με την οικουμενική ηχώ του εκκλησιαστικού αξιώματός του, θα μπορούσε να πετύχει, στην παρούσα δεδομένη συγκυρία περισσότερα από κάθε άλλον.
ysterografa.gr/
