 |
| Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
Μια βδομάδα τώρα οι κυβερνητικοί – και όχι μόνο – μας έχουν ζαλίσει το κεφάλι για τη Δήλωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την Τουρκία. Ιστορική την ανεβάζουν σημαντική την κατεβάζουν, ενώ τα «για πρώτη φορά» παίρνουν και δίνουν. Το ίδιο και τα περί του «πιο ισχυρού μηνύματος στην Ιστορία της ΕΕ». Για να μην πούμε για τους διθυράμβους περί πρωτοφανούς συνεργασίας Αθήνας – Κύπρου. Προφανώς η Ιστορία αρχίζει με την κυβέρνηση Τσίπρα – Καμμένου.
Γιατί αν πανηγυρίζουμε με την τελευταία δήλωση, τότε τι έπρεπε να γίνει όταν επί Καραμανλή τέθηκε θέμα για την ίδια την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας.
Και τι έπρεπε να γίνει όταν επί Σαμαρά όταν επαναλήφθηκαν τα ίδια, συν οι προειδοποιήσεις προς την Τουρκία για τις ενέργειές της στην κυπριακή ΑΟΖ; Και τι έπρεπε να λέμε για την συνεργασία Αθήνας – Κύπρου, όταν τότε ο Αναστασιάδης είχε αναθέσει στον Σαμαρά να τον εκπροσωπήσει, λόγω ασθενείας του Κύπριου Προέδρου;
Φυσικά, κάνουν και πάλι προπαγάνδα. Και κρύβουν ακόμη και το περιεχόμενο της ίδιας της δήλωσης της 22ας Μαρτίου. Η οποία παραπέμπει στα Κείμενα Συμπερασμάτων του Οκτωβρίου 2014 και του Σεπτεμβρίου 2005.
Ιδού τι λέει η δήλωση του 2018:
«Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καταδικάζει σθεναρά τις συνεχιζόμενες παράνομες ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο και το Αιγαίο και υπογραμμίζει την πλήρη αλληλεγγύη του προς την Κύπρο και την Ελλάδα.
Υπενθυμίζοντας τα συμπεράσματά του από τον Οκτώβριο του 2014 και τη Διακήρυξη της 21ης Σεπτεμβρίου 2005, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί επειγόντως την Τουρκία να σταματήσει τις ενέργειες αυτές και να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου να διερευνά και να αξιοποιεί τους φυσικούς της πόρους σύμφωνα με το κοινοτικό και το διεθνές δίκαιο.
Στο πλαίσιο αυτό, υπενθυμίζει την υποχρέωση της Τουρκίας να σέβεται το Διεθνές Δίκαιο και τις σχέσεις καλής γειτονίας και να εξομαλύνει τις σχέσεις με όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εκφράζει τη βαθιά ανησυχία του για τη συνεχιζόμενη κράτηση πολιτών της ΕΕ στην Τουρκία, συμπεριλαμβανομένων δύο Ελλήνων στρατιωτών, και ζητεί την ταχεία και θετική επίλυση αυτών των θεμάτων μέσω διαλόγου με τα κράτη μέλη».
Με λίγα λόγια, είναι μια δήλωση που αντιμετωπίζει τα θέματα προκλήσεων στην κυπριακή ΑΟΖ (από όπου οι Τούρκοι έδιωξαν τα ευρωπαϊκά ερευνητικά πλοία) – και εκεί πήγαιναν τα περί Αιγαίου – υπενθυμίζει τις προηγούμενες δηλώσεις του 2014 και του 2005 και επαναλαμβάνει τα περί σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου και καλής γειτονίας. Όσο για τους «στρατιώτες», η δήλωση τους τσουβαλιάζει με τους άλλους Ευρωπαίους κρατούμενους στην Τουρκία.
Και η δήλωση της 20ής προς 21η Σεπτεμβρίου 2005 (αντιδήλωση της ΕΕ στη μονομερή δήλωση της Τουρκίας περί μη αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας υπό τον τίτλο «Δήλωση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας και των Κρατών Μελών της»
«ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ):
1. Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα και τα κράτη-μέλη της σημειώνουν την υπογραφή από την Τουρκία του πρόσθετου πρωτοκόλλου στη συμφωνία σύνδεσης μεταξύ της Κοινότητας και των μελών της από τη μία πλευρά και της Τουρκίας από την άλλη, σύμφωνα με τα Συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου 2004. Εκφράζουν τη θλίψη τους για το ότι η Τουρκία θεώρησε απαραίτητο να προβεί σε δήλωση σχετικά με την Κυπριακή Δημοκρατία τη στιγμή της υπογραφής.
2. Η ΕΕ και τα κράτη μέλη της καθιστούν σαφές ότι αυτή η δήλωση της Τουρκίας είναι μονομερής, δεν αποτελεί μέρος του πρωτοκόλλου και δεν έχει νομικές επιπτώσεις στις υποχρεώσεις της Τουρκίας σε σχέση με το πρωτόκολλο.
3. Η ΕΕ και τα κράτη μέλη της αναμένουν πλήρη και χωρίς διακρίσεις εφαρμογή του πρόσθετου πρωτοκόλλου και την άρση όλων των εμποδίων στην ελεύθερη διακίνηση αγαθών, συμπεριλαμβανομένων των περιορισμών στα μέσα μεταφοράς. Η Τουρκία οφείλει να εφαρμόσει πλήρως το πρωτόκολλο σε σχέση με όλα τα κράτη μέλη. Η ΕΕ θα παρακολουθήσει αυτό βήμα προς βήμα και θα αξιολογήσει την πλήρη εφαρμογή το 2006. Η Κοινότητα και τα κράτη μέλη τονίζουν ότι η έναρξη των διαπραγματεύσεων στα σχετικά κεφάλαια εξαρτάται από την εφαρμογή εκ μέρους της Τουρκίας των συμβατικών υποχρεώσεών της έναντι όλων των κρατών μελών. Η μη πλήρης εφαρμογή των υποχρεώσεων θα επηρεάσει τη συνολική πρόοδο των διαπραγματεύσεων.
4. Η ΕΕ και τα κράτη μέλη υπενθυμίζουν ότι η Κυπριακή Δημοκρατία κατέστη κράτος μέλος της ΕΕ την 1η Μαΐου 2004. Υπογραμμίζουν ότι αναγνωρίζουν μόνο την Κυπριακή Δημοκρατία ως υποκείμενο διεθνούς δικαίου.
5. Η αναγνώριση όλων των κρατών μελών είναι απαραίτητο συστατικό της ενταξιακής διαδικασίας.Έτσι, η ΕΕ υπογραμμίζει τη σημασία που αποδίδει στην ομαλοποίηση των σχέσεων μεταξύ της Τουρκίας και όλων των κρατών μελών της ΕΕ, το συντομότερο δυνατόν.
6. Το Συμβούλιο θα διασφαλίσει την εξέταση το 2006, της προόδου που θα συντελεστεί σε όλα αυτά τα θέματα.
7. Στο πλαίσιο αυτής της δήλωσης, η ΕΕ και τα κράτη μέλη συμφωνούν στη σημασία της υποστήριξης των προσπαθειών του ΓΓ του ΟΗΕ να επιτύχει συνολική διευθέτηση του κυπριακού προβλήματος, σύμφωνα με τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τις αρχές επί των οποίων είναι θεμελιωμένη η ΕΕ για μια δίκαιη και διαρκή λύση θα συμβάλει στην ειρήνη, στη σταθερότητα και στις αρμονικές σχέσεις στην περιοχή».
Ποιο είναι περισσότερο αυστηρό κείμενο; Και βέβαια, επίσης τότε είχε αντιδράσει ο Ερντογάν, πρωθυπουργός τότε, με την Άγκυρα να χαρακτηρίζει την δήλωση «μονομερή και πολιτικού χαρακτήρα» και με «άδικες προσεγγίσεις».
Και τι έλεγε ο τότε ΣΥΝ για την τότε δήλωση; Αυτά: «Το τελικό αποτέλεσμα δεν προσφέρεται για πανηγυρισμό από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης. Αντίθετα, η κυβέρνηση φέρει σοβαρές ευθύνες διότι υποτίμησε τις δυνατότητες που προέκυψαν από τα δημοψηφίσματα στη Γαλλία και την Ολλανδία, ώστε να ασκηθούν αποτελεσματικότερες πιέσεις στην Τουρκική κυβέρνηση προκειμένου να συμμορφωθεί με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Ακόμα, διότι δεν ανέλαβε πρωτοβουλίες για την σύνδεση των πιέσεων αυτών με τη δημιουργία μιας νέας δυναμικής για τη λύση του Κυπριακού. Η ελληνική κυβέρνηση συμπεριφέρεται σαν να πρόκειται, η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, να λειτουργήσει ως «αυτόματος πιλότος» για τη λύση του Κυπριακού και των ελληνοτουρκικών προβλημάτων»…
Και η δήλωση της 24ης Οκτωβρίου 2014:
«Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο εξέφρασε σοβαρές ανησυχίες σχετικά µε τις νέες εντάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο και παρότρυνε την Τουρκία να επιδείξει αυτοσυγκράτηση και να σεβαστεί την κυριαρχία της Κύπρου στα χωρικά της ύδατα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στην αποκλειστική οικονομική ζώνη της. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπενθύμισε την Δήλωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των κρατών µελών της στις 21 Σεπτεμβρίου 2005, μεταξύ άλλων και ότι η αναγνώριση όλων των κρατών µελών αποτελεί απαραίτητη συνιστώσα της διαδικασίας προσχώρησης. Υπό τις παρούσες συνθήκες, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θεώρησε ότι είναι πιο σημαντικό από ποτέ να διασφαλισθεί θετικό κλίμα ώστε να μπορέσουν να αρχίσουν εκ νέου οι διαπραγματεύσεις για τη συνολική διευθέτηση του Κυπριακού».
Την ίδια μέρα, είχαμε ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για τη Σύνοδο Κορυφής, χωρίς μια λέξη για τα συμπεράσματα για τα εθνικά μας θέματα. Την εξής:
«Άλλαξε ο Μανωλιός και βάζει τα ρούχα του αλλιώς. Η δήθεν έξοδος από το μνημόνιο είναι ένα νέο μνημόνιο με άλλο όνομα, με τις ίδιες όμως δεσμεύσεις λιτότητας και εγκλωβισμού στις απαιτήσεις των πιστωτών. Αυτό που σκόπιμα προσπαθεί να αποκρύψει η κυβέρνηση Σαμαρά είναι ότι η επιτήρηση των δανειστών θα συνεχίζεται κανονικά, με τη χώρα δεμένη πισθάγκωνα σε αυτούς. Η χώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή, που θα διαπραγματευτεί για τα συμφέροντα των πολιτών και θα εγγυηθεί την κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση».
Και την επομένη:
«Η Σύνοδος Κορυφής ήταν άλλη μια ευκαιρία για τον πρωθυπουργό ώστε να εγγυηθεί ότι η χώρα θα μείνει δεσμευμένη στους δανειστές. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο, όσο κι αν ο κ. Σαμαράς προσπαθεί να «διανθίσει» τη νέα μνημονιακή εποχή με αοριστολογίες που παραπέμπουν σε ένα νέο μνημόνιο με άλλο όνομα, αλλά τις ίδιες καταστροφικές δεσμεύσεις. Δεν μπορούν να ζητούν τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχιση του εγκλήματος, επειδή οι ίδιοι δεν θέλουν και δεν μπορούν να διαπραγματευτούν την κοινωνικά δίκαιη έξοδο από την κρίση και να υπερασπιστούν τα συμφέροντα της χώρας».
Και την μεθεπομένη (26 Οκτωβρίου 2014):
«Ο κ. Σαμαράς παρουσιάζει τη νέα μνημονιακή συμφωνία ως επιστροφή στην «κανονικότητα» και ως «έξοδο» από το μνημόνιο. Όπως όμως και να τη βαφτίσει, οι δεσμεύσεις που περιέχει προς τους δανειστές και η επιτήρησή τους, συγκροτούν μια νέα μνημονιακή θηλιά λιτότητας στην οικονομία και την κοινωνία. Είναι ξεκάθαρο ότι είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν μέχρι τέλους το μνημονιακό έγκλημα. Με τις απολύσεις στο δημόσιο, τις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό, τη φορολογική αφαίμαξη των μισθωτών και των ελεύθερων επαγγελματιών, τη διάλυση της δημόσιας υγείας και παιδείας. Σε αυτό το έγκλημα δεν θα βρουν συνένοχους. Μια κυβέρνηση με νωπή λαϊκή εντολή θα καταργήσει τα μνημόνια και θα διαπραγματευτεί τα συμφέροντα της χώρας».
Τέτοια μανία…
