 |
| Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
Μετά τη σύλληψη του Γάλλου πρώην Προέδρου Νικολά Σαρκοζί, πολλοί εδώ στην Ελλάδα άρχισαν δήθεν αθώα να διερωτώνται αν και εδώ στην Ελλάδα θα έλθει ποτέ η ώρα που θα συλληφθεί ένας πρώην πρόεδρος ή πρώην πρωθυπουργός.
Ως γνωστόν. Ο Σαρκοζί συνελήφθη στις 20 Μαρτίου και στις 21 Μαρτίου του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για «παθητική δωροληψία», «παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής του εκστρατείας» και «αποδοχή λιβυκών κρατικών πόρων». Μετά την απαγγελία των κατηγοριών, αφέθηκε ελεύθερος.
Παρά το γεγονός ότι οι περί χρηματισμού από τον Καντάφι κατηγορίες ανάγονται στην προεκλογική του εκστρατεία του 2007 που τον οδήγησε στην προεδρία και οι πρώτες αναφορές έγιναν το 2011 από τον ιστότοπο Mediapart, επισήμως, η δικαστική έρευνα ξεκίνησε τον Απρίλιο του 2013.
Το 2012, το Mediapart δημοσίευσε ένα σημείωμα που αποδιδόταν στον Μούσα Κουσά, πρώην επικεφαλής των υπηρεσιών εξωτερικών πληροφοριών της Λιβύης, που άφηνε να εννοηθεί ότι υπήρξε μια λιβυκή χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του Νικολά Σαρκοζί.
Ακολούθησαν και άλλα δημοσιεύματα από τον συγκεκριμένο αυτόν ιστότοπο, ωστόσο, όλα αυτά τα χρόνια, το «Κεντρικό Γραφείο καταπολέμησης της διαφθοράς και των φορολογικών και οικονομικών αδικημάτων της Ναντέρ» εργαζόταν για τη συγκέντρωση στοιχείων και, κυρίως, μαρτύρων.
Δηλαδή, δεν υπήρχε μόνο δυσκολία να εντοπιστεί η ροή του λιβυκού χρήματος, αλλά έπρεπε και να βρεθούν μάρτυρες. Κανονικοί μάρτυρες, όχι μάρτυρες με κουκούλες.
Όλα αυτά τα χρόνια, ο δικαστής Σερζ Τουρνέρ συγκέντρωνε καταθέσεις και ομολογίες μεσαζόντων.
Και μόνο όταν τους βρήκε προχώρησε. Δίνοντας, όμως, στη δημοσιότητα τα ονόματά τους! Χωρίς να τους κρύψει πίσω από κουκούλες.
Μάθαμε, λοιπόν, τις προάλλες – μαζί με την σύλληψη του Σαρκοζί – και τα ονόματα των μαρτύρων:
Του 68χρονου Ζιάντ Τακιεντίν, ενός Γάλλο-Λιβανέζου επιχειρηματίας που τον Νοέμβριο του 2016 ομολόγησε (υπάρχει βίντεο) ότι στα τέλη του 2006 αρχές του 2007 μετέφερε από την Τρίπολη της Λιβύης στο Παρίσι 5 εκατομμύρια ευρώ που παρέδωσε στον Ν. Σαρκοζί και στον βασικό του σύμβουλο Κλοντ Γκεάν.
Του 59χρονου Αλεξάντρ Ντζουχρί, Γάλλου επιχειρηματία αλγερινής καταγωγής, ο οποίος είχε συλληφθεί τον Ιανουάριο στο Λονδίνο, βάσει διεθνούς εντάλματος, και στο σπίτι του στην Ελβετία βρέθηκαν έγγραφα με στοιχεία που ενοχοποιούν τον Γκεάν, όπως μια αγορά διαμερίσματος στο Παρίσι.
Του Μπασίρ Σαλέχ, 72 ετών, πρώην διευθυντή του γραφείου του Καντάφι, για τον οποίο λένε ότι ήταν ο ταμίας του και είχε χρηματίσει και υπουργός των Οικονομικών. Αυτός ήταν μέχρι πρόσφατα προστατευόμενος μάρτυρας, αλλά προκειμένου να κατηγορηθεί ο Σαρκοζί, η ταυτότητά του αποκαλύφθηκε.
Επίσης, έγινε γνωστό ότι τα χέρια των ανακριτών βρίσκεται το σημειωματάριο του
Σουκρί Γκανέμ, υπουργός πετρελαίου του Καντάφι, που πέθανε κάτω από «περίεργες συνθήκες» το 2012. Το πτώμα του βρέθηκε στον Δούναβη στις 29 Απριλίου του 2012 μεταξύ των δύο γύρων των προεδρικών εκλογών.
Και ακόμη δεν βρέθηκε Γάλλος υπουργός να μιλήσει «για το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως γαλλικού κράτους», ούτε συγκάλεσε σύσκεψη ο Μακρόν, ούτε έκανε δηλώσεις ο Γάλλος Τζανακόπουλος, ούτε στήθηκαν κάλπες στο γαλλικό κοινοβούλιο, ούτε στήθηκε εξεταστική επιτροπή για να ψάξει να βρει αν έχει αρμοδιότητα να ασχοληθεί με το θέμα χωρίς να εξετάσει μάρτυρες.
Με λίγα λόγια, κουκουλοφόρους μάρτυρες δεν είδαμε στη Γαλλία.
Αυτά για όσους αρέσκονται αυτές τις μέρες να αναφέρονται με νόημα στην υπόθεση Σαρκοζί…
