Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Θεσσαλονικιός δεν είμαι περισσότερο από τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη. Την αγάπη για τη Μακεδονία και τη συμπρωτεύουσα μου τη μεταλαμπάδευσε ο πατέρας μου τα καλοκαίρια του 1978, του 1979 και του 1980. Υπηρέτησε τη θητεία του στο Κλεισοχώρι Εδέσσης, αγάπησε τον Βορρά και η σκέψη του να ανεβαίνουμε για διακοπές στη Θεσσαλονίκη, στην Εδεσσα, στη Νάουσα, στη Φλώρινα, στη Βέροια, στην Καστοριά, για να γνωρίσουμε τον τόπο μας, υπήρξε σοφή. Του τη χρωστάω. Μας πήγε με τον αδερφό μου στο Μουσείο της Θεσσαλονίκης, όπου τα παιδικά μάτια μου θαμπώθηκαν από τον χρυσό των αρχαίων Μακεδόνων.
Μας «ξενάγησε» στο βασίλειο της Βεργίνας, εκεί όπου ο Μανόλης Ανδρόνικος έφερε στο φως την εκθαμβωτική πολιτιστική μας κληρονομιά. Μας πήγε στους Ευζώνους, στα τότε σύνορα με τη Γιουγκοσλαβία, για να έχουμε αίσθηση της εσχατιάς. Οταν ανακαλώ λοιπόν στη μνήμη μου εγώ, ο μη Μακεδών, όλες αυτές τις εικόνες, ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ένας γνήσιος Μακεδόνας, όπως ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γιάννης Μπουτάρης, συμπεριφέρεται έτσι στην Ιστορία της πόλης του, του γενέθλιου τόπου του. Τη μία δηλαδή να αποκαλεί τη Βόρειο Ηπειρο «Νότιο Αλβανία», την άλλη να κολακεύει τον Κεμάλ, την τρίτη να επισκέπτεται τα Σκόπια και να τα λέει «Μακεδονία», την τέταρτη να προτείνει τη μετονομασία του αεροδρομίου «Μακεδονία» και πάει λέγοντας. Δεν γνωρίζω αν ο κύριος δήμαρχος θέλει να παραστήσει κάποιον από αυτούς που ο Ιων Δραγούμης ονόμαζε «αντικειμενικούς Ελληνες», προσωπικά δεν διακρίνω τίποτε το «πεφωτισμένο» στη δράση του.
Με την άνεση του ανθρώπου που τον εξοργίζουν συνήθως όσα λέει ο δήμαρχος αλλά περιέργως δεν τον αντιπαθεί -το αντίθετο, είναι κιμπάρης τύπος-, θα ήθελα να τον ρωτήσω με παράπονο: «Είπες, δήμαρχε, στο δημοτικό συμβούλιο ότι “Χάσαμε”. Με αυτήν τη λογική, πρέπει να πας αύριο στο Αρχαιολογικό Μουσείο, να κοιτάξεις καταπρόσωπο τις προτομές των αρχαίων Μακεδόνων και να τους πεις το ίδιο: “Χάσαμε!”. Πρέπει να πας αύριο στη Βεργίνα και στην Αμφίπολη, να κοιτάξεις τους τάφους αυτών που είναι εκεί για να πεις πάλι “Χάσαμε!” Να πας στο Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα στην Καστοριά, να κοιτάξεις τον Μελά και να του πεις “Χάσαμε”! Ολες οι φωνές, δήμαρχε, στη γη της Μακεδονίας σού λένε ότι κερδίσαμε και εσύ θες να τους θάψουμε βαθιά στο χώμα για να κάνεις τον καλό στους υιούς των κομιτατζήδων.
Ολοι έχουν τα δίκια τους στις διεθνείς διενέξεις, δήμαρχε, αλλά το βασικό είναι ποια φανέλα φοράς. Ακόμη και αν χάσαμε, δεν είσαι εσύ, ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης, αυτός που θα αναγνωρίσει τον νικητή. Ας είναι κάποιος άλλος. Εως πότε θα βρίσκουν οι άλλοι το δίκιο τους στα δικά μας λόγια; Μας χάρισε ποτέ κανείς τίποτε για να τους το χαρίσουμε εμείς; Την ίδια σκέψη έκανα, αγαπητέ δήμαρχε, που γνωρίζω πόσο ανεκτικός είσαι στην κριτική και πόσο άρχοντας στο να τη δέχεσαι, όταν άκουσα το υπουργείο Εξωτερικών να διαδίδει ότι η Ελλάς αναγνώρισε το 1977 μακεδονική γλώσσα. Είπα να ρωτήσω αυτόν που το επικαλέστηκε αν τα Σκόπια είναι διάδοχο κράτος της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και μπορούν να επικαλεστούν συμφωνία σε εποχή που αποτελούσαν επαρχία της και όχι κυρίαρχη οντότητα, αλλά έδωσα τόπο στην οργή. Επειδή, όμως, το θέμα έχει πολλές στροφές, ακόμη μία παράκληση, κύριε Μπουτάρη! Συμπεριφερθείτε ως δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Αλλιώς, με τη φόρα που έχετε πάρει σε λίγο δεν θα τη γλιτώσει ούτε το… “Μακεδονία Παλλάς”».
ysterografa.gr/
