 |
| Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
Μέσα στη γενική σύγχυση ξεχάσαμε και την Βενεζουέλα! Σχεδόν απαρατήρητη πέρασε η είδηση (20 Φεβρουαρίου) ότι στη χώρα-πρότυπο του κ. Τσίπρας ξεκίνησε η πώληση 38,4 εκατομμυρίων petros, δηλαδή ενός νέου ψηφιακού νομίσματος που βασίζεται στα αποθέματα πετρελαίου της χώρας.
Το… κρυπτονόμισμα, η αξία του οποίου είναι ίση με αυτή ενός βαρελιού πετρελαίου, σκοπό έχει να αντιμετωπίσει αυτό που ο Μαδούρο αποκαλεί «οικονομικό πόλεμο» κατά της θεάρεστης κυβέρνησής του.
Παράλληλα, οργανώνονται και οι προεδρικές… κρυπτοεκλογές της 22ας Απριλίου, με τον Μαδούρο να έχει αποκλείσει τους δύο πολιτικούς αντιπάλους του Καπρίλες και Λόπες από τη συμμετοχή σε αυτές και να έχει απαγορεύσει στον συνασπισμό της αντιπολίτευσης «Mesa de Unidad Democratica» (MUD) και σε κάποια από τα κύρια κόμματα που τον απαρτίζουν να συμμετάσχουν με τα ονόματά τους!
Την ίδια ώρα, τα μπλακάουτ συνεχίζονται στο Καράκας, η πείνα θερίζει, στη χώρα μαίνεται ο «πόλεμος του ψωμιού», η κυβέρνηση καλεί τους πολίτες να εκτρέφουν κουνέλια για να έχουν κάτι να φάνε, οι Βενεζουελανοί πετροβολούν αγελάδες για να εξασφαλίσουν ένα κομμάτι κρέας και εισβάλλουν σε αποθήκες τροφίμων και σούπερ μάρκετς για λίγο λάδι και αλεύρι, χάνοντας τη ζωή τους σε επεισόδια λεηλασίας, εκατοντάδες στελέχη της αντιπολίτευσης οδηγούνται στις φυλακές και 49 μέσα ενημέρωσης έκλεισαν κατ’ εντολήν της κυβέρνησης μέσα στο 2017.
Αλλά ο Μαδούρο, μοναδικός πλέον υποψήφιος για τις εκλογές, δηλώνει «απλός εργάτης, ταπεινός άνθρωπος του λαού»…
Γι’ αυτόν, τα πράγματα είναι απλά: Κατηγορεί τους πολιτικούς του αντιπάλους για συνωμοσία και τους αποκλείει από τις εκλογικές διαδικασίες, επιτυγχάνοντας τον στόχο του: Να είναι ο μοναδικός υποψήφιος, να μην υπάρχει άλλη επιλογή.
Βέβαια, ο κ. Τσίπρας δεν κάνει καμιά αναφορά στις τελευταίες εξελίξεις στη Βενεζουέλα, παριστάνει ότι έχει αποστασιοποιηθεί. Και στις 18 Ιανουαρίου η Ελλάδα ήταν μία από τις 28 χώρες της ΕΕ που άναψαν το πράσινο φως για την επιβολή νέων κυρώσεων σε βάρος του Καράκας, ως αντίδραση στην καταστολή της αντιπολίτευσης στη Βενεζουέλα. Ήδη, στις 13 Νοεμβρίου 2017 οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ (και της Ελλάδας) είχαν εγκρίνει την επιβολή οικονομικών κυρώσεων εις βάρος της Βενεζουέλας καθώς και εμπάργκο στην πώληση όπλων,
Ωστόσο, στην πραγματικότητα, ο κ. Τσίπρας βαδίζει στον δρόμο που χάραξε ο Μαδούρο. Και προσπαθεί να φθάσει στις εκλογές, έχοντας εξουδετερώσει όλους τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Δεν μπορεί, βέβαια, να τους βάλει στη φυλακή, αλλά, όπως βλέπουμε, το προσπαθεί κολλώντας τους τη ρετσινιά του διεφθαρμένου – συλλήβδην! Και προσπαθώντας να φορτώσει την δική του ανικανότητα και άθλια οικονομική κατάσταση στα «σκάνδαλα» των προκατόχων του.
Κάτι τέτοιο άλλωστε κάνει και ο Μαδούρο. Στις 30 Νοεμβρίου 2017 συνελήφθησαν ο πρώην υπουργός Πετρελαίου και ο πρώην επικεφαλής της κρατικής πετρελαϊκής εταιρείας PDVSA, τέσσερις ημέρες αφότου παύτηκαν από τα καθήκοντά τους, στο πλαίσιο της έρευνας ενός σκανδάλου διαφθοράς. Ο Μαδούρο ανέθεσε τα καθήκοντα και των δύο σε αξιωματικό του στρατού, υποστηρίζοντας πως για το χάλι της χώρας και τα δεινά του λαού ευθύνεται το «καρτέλ της διαφθοράς». Προηγουμένως είχαν συλληφθεί και ο πρόεδρος και οι πέντε αντιπρόεδροι της Citgo, θυγατρικής της PDVSA, που κατηγορούνται για διαφθορά, σύσταση και συμμορία και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα. Συνολικά, για την υπόθεση αυτή είχαν ήδη φυλακιστεί περίπου 65 άτομα.
Λίγο νωρίτερα, στις 23 Νοεμβρίου, η Βενεζουέλα είχε κηρυχθεί σε καθεστώς επιλεκτικής χρεοκοπίας, καθώς δεν μπόρεσε να καταβάλει δύο πληρωμές 237 εκ. δολαρίων για ομόλογα λήξης 2025 και 2026.
Και πιο πριν, στις 17 Νοεμβρίου, στάση πληρωμών είχε θεωρηθεί η μη καταβολή τριών οφειλόμενων δόσεων από τον κρατικό όμιλο πετρελαϊκών προϊόντων της Βενεζουέλας.
Όλα αυτά ενώ επί μήνες μαίνονταν οι αντικυβερνητικές διαδηλώσεις, δεκάδες άνθρωποι έχαναν τη ζωή τους – την ώρα που ο πρεσβευτής της Βενεζουέλας, τον Ιούλιο του 2017, επισκεπτόταν το κάμπινγκ της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στο Γιαννιτσοχώρι Ηλείας, όπου ήταν κεντρικός ομιλητής σε εκδήλωση για τη… γη του Μπολιβάρ!
Λίγες μέρες αργότερα, συλλαμβάνονταν με τις πιτζάμες οι δύο ηγέτες της αντιπολίτευσης, από πράκτορες της Sebin, δηλαδή των μυστικών υπηρεσιών του Μαδούρο.
Και έναν μήνα αργότερα, στις 10 Σεπτεμβρίου 2017, στη συνέντευξη Τύπου στο πλαίσιο της ΔΕΘ, ο κ. Τσίπρας εκλήθη να απαντήσει αν η κυβέρνησή του στηρίζει το καθεστώς Μαδούρο. Ιδού τι απάντησε – ενώ είχαν συμβεί όλα αυτά που προανέφερα:
«Κοιτάξτε, η ελληνική κυβέρνηση, να σας είμαι ειλικρινής, έχει τόσα πολλά θέματα δύσκολα να ασχοληθεί, που το τελευταίο πράγμα που θα έκρινε τις εξελίξεις στη Βενεζουέλα θα ήταν αν στηρίζει το καθεστώς ή δεν στηρίζει το καθεστώς. Όμως, εγώ θα ήθελα να σας πω το εξής. Μας προβληματίζει το γεγονός ότι στη Βενεζουέλα, αυτήν τη στιγμή, υπάρχει μια κατάσταση έντονης κοινωνικής αντιπαράθεσης, στα πρόθυρα του εμφύλιου σπαραγμού. Θέλω να σας επισημάνω ότι αυτό που εσείς ονομάσατε καθεστώς -και βεβαίως έχετε κάθε δικαίωμα να κάνετε αυτήν την κρίση- είναι μια κυβέρνηση η οποία έχει εκλεγεί με δημοκρατικές διαδικασίες. Είναι μια κυβέρνηση, η οποία, παρότι βεβαίως έχει εκλεγεί με δημοκρατικές διαδικασίες, κρίνεται από τις αποφάσεις της. Αυτό λοιπόν το οποίο, σε επίπεδο διπλωματίας και εξωτερικής πολιτικής, έχω ζητήσει και από τον υπουργό Εξωτερικών -και δεν το κάνω εξαιτίας του γεγονότος ότι στη Βενεζουέλα είναι μια κυβέρνηση που είναι προσκείμενη στην Αριστερά, θα το κάναμε σε κάθε διαφορετική περίπτωση, διότι αυτή, αν θέλετε, είναι η στρατηγική της χώρας μας- αυτό, λοιπόν, που έχουμε δώσει ως κατεύθυνση, είναι να γίνει μια προσπάθεια διπλωματικής επίλυσης της κρίσης και διπλωματικής παρέμβασης από την πλευρά της Ε.Ε. για την επίλυση της κρίσης. Δεν είναι καθόλου ευχάριστο αυτό που βλέπουμε στα ΜΜΕ, αν και πολλές φορές υπάρχει και το στοιχείο της υπερβολής. Αλλά, όταν μια χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα μιας εμφύλιας σύρραξης και μιας τόσο μεγάλης έντασης, νομίζω ότι η Ευρώπη -και αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος της Ευρώπης- δεν είναι τόσο να επιβάλει κυρώσεις, όσο το να διεκδικήσει τους τρόπους εκείνους μέσα από τους οποίους θα μπορέσει να υπάρξει μια εξομάλυνση και μια συνεννόηση ανάμεσα στις δύο πλευρές. Αυτή, λοιπόν, είναι η θέση και η στάση αρχής της ελληνικής κυβέρνησης. Και θα ήταν, επαναλαμβάνω, μια θέση και στάση αρχής είτε αυτά τα γεγονότα αφορούσαν μια χώρα τόσα πολλά χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την περιοχή μας είτε μια γειτονική χώρα».
Κάπως τα στρογγύλεψε, αλλά επέμεινε ότι ο Μαδούρο εκλέγεται με δημοκρατικές διαδικασίες.
Τον Μάρτιο του 2013 ήταν πολύ πιο σαφής ο κ. Τσίπρας. Ήταν τότε που έτρεξε στην κηδεία του «ονειροπόλου συντρόφου» Τσάβες, τότε που υποστήριζε πως η Λατινική Αμερική είναι το «κοινωνικό εργαστήρι μετανεοφιλελεύθερης πολιτικής», τότε που αποχαιρετούσε τον Τσάβες ως «μεγάλο ηγέτη», «σπουδαίο επαναστάτη», «εμπνευστή των ιδεών της Δημοκρατίας και των μεγάλων επαναστατικών δημοκρατικών και προοδευτικών κατακτήσεων». Και δήλωνε:
«Ο Ούγκο Τσάβες, κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, μπόρεσε να οδηγήσει το λαό του και τους λαούς της Λατινικής Αμερικής σε δρόμους δημοκρατίας, λαϊκής κυριαρχίας και κοινωνικής απελευθέρωσης» και «σε καιρούς δύσκολους, έστρεψε τα φώτα της παγκόσμιας κοινότητας σε μία ολόκληρη ήπειρο, που αυτή τη φορά δεν ήταν πειραματόζωο βάρβαρων νεοφιλελεύθερων πολιτικών, αλλά δημιουργικό εργαστήριο δημοκρατικής διακυβέρνησης και εθνικής ανεξαρτησίας».
«Ο Ούγκο Τσάβες εναντιώθηκε στην καταπίεση και υπεράσπισε τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Έδωσε μεγάλες μάχες, ώστε να εξαλειφθεί η φτώχεια και η κοινωνική εξαθλίωση. Γι' αυτό και έγινε σύμβολο για την συντριπτική πλειοψηφία του λαού του. Οι άνθρωποι φεύγουν, η σπορά τους όμως μένει. Είμαι βέβαιος ότι ο λαός του Μπολίβαρ θα συνεχίσει να πορεύεται τον δρόμο της απελευθέρωσης και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Δρόμο που, αργά ή γρήγορα, θα πορευτούν και άλλοι λαοί, σε ολόκληρο τον κόσμο»!
Μας έλεγε δηλαδή πως, αργά ή γρήγορα, και άλλοι θα ακολουθήσουν τον δρόμο της Βενεζουέλας.
Και δεν είχε σταματήσει εκεί. Τον Ιούλιο του 2013, συνοδευόμενος από τον Νίκο Παππά πήγε στη Μόσχα για να συναντήσει τον Μαδούρο που επισκεπτόταν επίσης την Ρωσία, αλλά τελικά είχαν επαφές με κυβερνητικούς αξιωματούχους της Βενεζουέλας.
Και τον Αύγουστο του 2013 πραγματοποιήθηκε το γνωστό ταξίδι Παππά στη Βενεζουέλα, παρέα με διάφορα αμφιλεγόμενα πρόσωπα.
Όταν, το 2016, αποκαλύφθηκε το συγκεκριμένο ταξίδι, ο κ. Παππάς είπε ότι πήγε στη Βενεζουέλα προκειμένου να διερευνήσει «δυνατότητα επίσκεψης του Αλέξη Τσίπρα στη χώρα, αλλά και να προμηθευτεί η Ελλάδα προϊόντα από τα κρατικά σούπερ μάρκετ της Βενεζουέλας εκείνο τον καιρό»!
Βέβαια, ο κ. Τσίπρας είχε ήδη επισκεφθεί τη Βενεζουέλα από τον Μάρτιο. Και βέβαια, δεν μπορούμε να πιστέψουμε ότι η Ελλάδα θα επιχειρούσε να εισαγάγει προϊόντα από μια χώρα της οποίας οι πολίτες ψωνίζουν ανάλογα με τον… λήγοντα της ταυτότητάς τους και το δαχτυλικό τους αποτύπωμα, οι μπακάληδες κατηγορούνται ότι λαμβάνουν μέρος στον… οικονομικό πόλεμο κατά της κυβέρνησης και ο Μαδούρο πότε κλείνει τα πολυκαταστήματα και πότε τα επιτάσσει, βάζοντας τον στρατό να τηρεί την τάξη!
Οπότε, μετά τα άλλαξε, λέγοντας ότι ήθελε να εξετάσει αν μπορούν να γίνουν ξένες επενδύσεις και στον τομέα των κοιτασμάτων πετρελαίου, «επειδή έβλεπαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται στην εξουσία». Και ότι δεν εννοούσε εισαγωγές από τη Βενεζουέλα, αλλά εξαγωγές ελληνικών προϊόντων στη Βενεζουέλα! Και μετά μάθαμε ότι πετάχτηκε και ως την εξωτική νήσο Μαργαρίτα της Καραϊβικής με το λίαρ τζετ του αμφιλεγόμενου λιβανικής καταγωγής επιχειρηματία της Βενεζουέλας (ελεγχόμενου για παράνομες δραστηριότητες στις ΗΠΑ) Μαχέντ Χαλίλ, στου οποίου το πολυτελές ξενοδοχείο φιλοξενήθηκε!
Α, να μην το ξεχάσω. Στις 6 Οκτωβρίου 2017, ο Μαδούρο επισκέφθηκε την Τουρκία και μετά τη συνάντησή του με τον Ερντογάν, υπογράμμισε το… «κοινό όραμα που μοιράζεται το Καράκας με την Άγκυρα» για έναν «διαφορετικό κόσμο».
Όσο για τον Ερντογάν, δήλωσε πως «οι εξωτερικές παρεμβάσεις το μόνο που κάνουν είναι να επιδεινώνουν τα προβλήματα», προσθέτοντας ότι «αν και πολλές αεροπορικές εταιρείες διέκοψαν τις πτήσεις τους προς τη Βενεζουέλα, η Turkish Airlines δεν θα αφήσει μόνο του τον λαό της Βενεζουέλας»!
Αυτααααά!
