 |
| Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
Μετά από τρία χρόνια, άλλα δύο μνημόνια και δυο τρεις ακόμη επαχθείς συμφωνίες για να κλείνουν οι αξιολογήσεις, ένα υπερταμείο, ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς και ό,τι άλλο βάζει ο νους, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ αγκομαχάει να πετύχει αυτό που χωρίς όλα τα παραπάνω θα είχαμε πετύχει από το 2015.
Πρέπει δηλαδή να γίνει κατανοητό πως όταν οι κυβερνητικοί – από τον πρώτο ως τον τελευταίο – επαναλαμβάνουν πως τα μακροοικονομικά μεγέθη πάνε καλά, απλά παραλείπουν να πουν πως αν κάπου οι αριθμοί πάνε καλά, είναι επειδή έχουν υπογράψει όλες αυτές τις επαχθείς συμφωνίες και τους κρατάνε στο χέρι από όλες τις μεριές.
Ας πάρουμε για παράδειγμα τις πρόσφατες ανακοινώσεις της Markit για την μεταποίηση, σύμφωνα με την οποία τον Δεκέμβριο του 2017 είχαμε βελτίωση των επιχειρηματικών συνθηκών του μεταποιητικού τομέα με τον Δείκτη Υπευθύνων Προμηθειών να κλείνει πάνω από το σημείο μηδενικής μεταβολής των 50.0 μονάδων τον Δεκέμβριο - στις 53,1 μονάδες.
Τον Οκτώβριο έκλεισε στις 52,1 μονάδες, τον Σεπτέμβριο στις 52,8, τον Αύγουστο στις 52,2.
Προσέξτε τώρα: Τον Ιούνιο και τον Ιούλιο έκλεισε στις 50,5 μονάδες, δηλαδή ελάχιστα πάνω από το σημείο μηδενικής μεταβολής. Και τότε πληροφορηθήκαμε (από την ίδια έρευνα) πως
τα επίπεδα αισιοδοξίας των επιχειρήσεων σχετικά με την αύξηση της παραγωγής τους επόμενους 12 μήνες ήταν τα υψηλότερα που έχουν καταγραφεί από τον Απρίλιο του 2014.
Δηλαδή, τον Ιούνιο του 2017 βρεθήκαμε να πανηγυρίζουμε γιατί πετύχαμε αυτό που είχε ήδη επιτευχθεί από τον Απρίλιο του 2014!
Και προσέξτε: Τον Απρίλιο του 2017, οι λειτουργικές συνθήκες του μεταποιητικού τομέα στην Ελλάδα εξακολούθησαν να επιδεινώνονται, με τον Δείκτη να κλείνει στις 48,2 μονάδες. Και αυτή ήταν η όγδοη διαδοχική επιδείνωση των συνθηκών του μεταποιητικού τομέα στην Ελλάδα, καθώς τον Μάρτιο του 2017 ο Δείκτης είχε κλείσει στις 46,7 μονάδες.
Τον Δεκέμβριο του 2016 είχε κλείσει στις 49,3 μονάδες και τον Νοέμβριο 2016 στις 48,3 μονάδες. Την ίδια ώρα, οι εταιρίες οδηγούνταν σε αύξηση των τιμών πώλησης με τον δριμύτερο αριθμό από τον Σεπτέμβριο του 2008, λόγω της αύξησης του κόστους εισροών (δηλαδή λόγω των capital control). Και βέβαια, αυτό που κυριαρχούσε το 2016 και το 2015 ήταν η μείωση των αποθεμάτων, ακριβώς επειδή αποφεύγονταν οι νέες παραγγελίες. Οπότε, σύμφωνα με την Markit, οι εταιρείες κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μικρότερο φόρτο εργασίας και μείωσαν τον αριθμό των εργαζομένων για πρώτη φορά σε διάστημα επτά μηνών.
Κοιτάξτε τώρα που βρισκόμασταν τον Δεκέμβριο του 2014. Σύμφωνα πάντα με την Markit, ο δείκτης είχε φθάσει στις 49,4 μονάδες, δηλαδή πολύ κοντά στο σημείο μηδενικής μεταβολής των 50 μονάδων.
Και αυτό συνέβη, διότι ήδη βρισκόμασταν σε προεκλογική περίοδο.
Αντίθετα, τον Ιανουάριο του 2014, ο μεταποιητικός τομέας της χώρας μας αναπτύχθηκε για πρώτη φορά, τα τελευταία 4,5 χρόνια. Ο δείκτης διαμορφώθηκε στις 51,2 μονάδες και, σύμφωνα με την Markit, επρόκειτο για την πρώτη τιμή πάνω από το σημείο μηδενικής μεταβολής των 50 μονάδων που καταγράφηκε από τον Αύγουστο του 2009 και ήταν αποτέλεσμα των έντονων αυξήσεων των επιπέδων παραγωγής και των νέων παραγγελιών. Επίσης, τα επίπεδα παραγωγής στα εργοστάσια του ελληνικού μεταποιητικού τομέα αυξήθηκαν τον ιανουάριο του 2014, για τρίτο συνεχή μήνα, ενώ ο ρυθμός ανάπτυξης επιταχύνθηκε σε έντονο βαθμό και ήταν ο ταχύτερος από τον Σεπτέμβριο του 2008.
Τον Απρίλιο του 2014, ο δείκτης είχε κλείσει στις 51,1 μονάδες και τον Μάιο στις 51. Μάλιστα, σύμφωνα με την Markit, τον Μάιο του 2014 οι νέες παραγγελίες αυξήθηκαν με έντονο ρυθμό, ενώ και η απασχόληση είχε σημειώσει έστω οριακή αύξηση.
Μετά είχαμε τις ευρωεκλογές και όλες εκείνες τις «ανωμαλίες» που οδήγησαν στις εκλογές. Και ανακόπηκε κάθε ορμή. Το δείχνουν οι αριθμοί!
Και βέβαια, αμέσως μετά, ήλθε το καταστροφικό πρώτο εξάμηνο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Έτσι, τον Ιούλιο του 2015, ο δείκτης έκλεισε στις 30,2 μονάδες, δηλαδή είκοσι ολόκληρες μονάδες κάτω από το όριο των 50 μονάδων. Το γεγονός αναφέρθηκε ως συρρίκνωση-ρεκόρ σε όλες περίπου τις μεταβλητές που εξετάζονται από την έρευνα, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής, των νέων παραγγελιών, της απασχόλησης και των αποθεμάτων. Οι χρόνοι παράδοσης προμηθειών επιμηκύνθηκαν εξίσου με ρυθμό-ρεκόρ. Η δε μείωση της παραγωγής ήταν η έβδομη σε ισάριθμους συνεχείς μήνες, καθώς οι νέες παραγγελίες μειώθηκαν κατακόρυφα και οι κατασκευαστές αντιμετώπισαν δυσκολίες στην αγορά υλικών και ημικατεργασμένων αγαθών για τη χρησιμοποίησή τους στην παραγωγική διαδικασία. Και η δριμεία μείωση των επιπέδων νέων εργασιών στα εργοστάσια των κατασκευαστών ξεπέρασε το προηγούμενο ρεκόρ του Φεβρουαρίου του 2012. Αυτά δεν τα λέω εγώ, τα είπε η ίδια η Markit.
Επιπλέον, ταστοιχεία της έρευνας του Ιουλίου 2015 υπέδειξαν την εντονότερη υποχώρηση των επιπέδων απασχόλησης που έχει ποτέ καταγραφεί στη διάρκεια των 16 και πλέον ετών συλλογής στοιχείων. Η μείωση καταγράφηκε επί τέσσερις διαδοχικούς μήνες, μετά την οριακή μείωση των θέσεων εργασίας που σημειώθηκε κατά τη διάρκεια του δεύτερου τριμήνου του έτους. Και η έλλειψη διαθεσιμότητας προμηθειών συνέβαλε στην αύξηση των μέσων τιμών αγορών, ενώ ο ρυθμός αύξησης του κόστους επιταχύνθηκε από τον προηγούμενο μήνα, καταγράφοντας τον δεύτερο ταχύτερο από τον Σεπτέμβριο του 2012.
Αν, λοιπόν, ήδη από τον Ιανουάριο του 2014 βρισκόμασταν στις 51,2 μονάδες, πού θα βρισκόμασταν αν δεν είχαν μεσολαβήσει αυτά τα τρία καταστροφικά χρόνια;
Προφανώς κοντά στον μέσο όρο της ευρωζώνης, που ήδη τον Σεπτέμβριο του 2017 βρισκόταν στο 58,1, δηλαδή στο υψηλότερο επίπεδο από τον Φεβρουάριο του 2011.
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Αν δεν είχαμε γκρεμιστεί το 2015 και το 2016 θα ήμασταν πολύ πάνω από το νούμερο για το οποίο πανηγυρίζει η κυβερνητική προπαγάνδα.
Και δεν είναι τυχαίο ότι η Markit δηλώνει πως «κινητήρια δύναμη της τελευταίας ανάπτυξης αποτέλεσε η αύξηση των νέων παραγγελιών, η οποία ήταν η εντονότερη από τον Φεβρουάριο του 2014».
Δηλαδή, αυτό που κατάφεραν ήταν να φθάσουν στον Φεβρουάριο του 2014.
Αλλά, όπως έχουμε πολλές φορές πει, οι άνθρωποι συγκρίνουν τον κακό τους εαυτό με τον χειρότερό τους εαυτό.
Και έτσι δεν χρειάζεται να απαντήσουν στο ερώτημα γιατί έπρεπε να χάσουμε τρία χρόνια για να πασχίζουμε να επιστρέψουμε στην προ του 2015 κατάσταση, με όλη τη χώρα γονατισμένη.
Διότι πρέπει όλοι να πιστέψουν πως ο κόσμος γεννήθηκε το 2015…
