Το ζήτημα της ονομασίας του κρατιδίου με πρωτεύουσα τα Σκόπια και Ιστορία ενός μικρού χωριού της Κρήτης που έγραψε Ιστορία

Άρθρο Γνώμης του Γεωργίου Βασιλάκη(*)
Αθήνα 21/01/2018

Το ζήτημα της ονομασίας του κρατιδίου με πρωτεύουσα τα Σκόπια  και Ιστορία ενός μικρού χωριού της Κρήτης που έγραψε Ιστορία

Θέλω να καλέσω τους συμπολίτες μας να συμμετέχουν στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης στις 21/01/2018  λόγω του ότι μας καλεί η ιστορία μας το χρέος μας έναντι της Αρχαίας μας ιστορίας και οι Θυσίες των προγόνων μας στους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-1913 όπου η Κρήτη πρωταγωνίστησε.

Απορρίπτουμε τη παραχάραξη της ιστορίας και τιμούμε τους προγόνους μας.

Από το 1912 έως το 1923 η Κρήτη βρέθηκε στους αγώνες εθελοντικά στην αρχή και μετά το 1913 και την Ένωση με τη Πατρίδα μας ουσιαστικά και με ενεργό δράση στο μέτωπο συντεταγμένα.

Θέλω λοιπόν κάνοντας το μνημόσυνο μετά από 100 έτη των προγόνων μου να θυμηθούμε αυτούς τους ανθρώπους.

Η επιτύμμβια στήλη περιλαμβάνει τους νεκρούς στο βαλκανικό μέτωπο και την Μικρασιατική Εκστρατεία

Κατά την Είσοδο του Ελληνικού Στρατού στη Θεσσαλονίκη από τους πρώτους νεκρούς ήταν ο Κοκκινάκης Εμμανουήλ του Γεωργίου ήταν στις δυνάμεις της επιβολής της τάξης στη πόλη .Ο Μηλιαράκης Πέτρος και ο Μηλιαράκης Κωνσταντίνος έπεσαν ηρωϊκά μαχόμενοι ο δε Παπαδημητρόπουλος Νικόλαος του Ιωάννη φονεύθηκε κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής θητείας.

Άπαντες έπεσαν ηρωϊκά μαχόμενοι στη πορεία γα την απελευθέρωση της Μακεδονία μας .

Όλοι καταγόμενοι από το χωριό Πεύκος Βιάννου Ηρακλείου Κρήτης (**) . (Είναι η ιδιαίτερη Πατρίδα μου όπου Γεννήθηκα και Μεγάλωσα έως τα 18 μου έτη)

Κρήτες μαχητές Βαλκανικών πολέμων 1912-13

Οι Κρήτες μαχητές των Βαλκανικών πολέμων (1912-13) ήταν άνδρες που συγκρότησαν εθελοντικά στρατιωτικές μονάδες οι οποίες πολέμησαν στα διάφορα μέτωπα του Α΄ και του Β΄ Βαλκανικού πολέμου (***)

Αναλυτικά η δράση των Κρητών μαχητών

4ο Τάγμα Εθελοντών Κρητών

Ως τμήμα της VII Μεραρχίας του στρατού Θεσσαλίας πολέμησε στα Στενά της Πέτρας, στη μάχη της Κατερίνης (15 Οκτωβρίου 1912), στη μάχη των Γιαννιτσών (19-20 Οκτωβρίου 1912) και εισήλθε σαν εμπροσθοφυλακή της Μεραρχίας, πρώτο στην απελευθερωμένη Θεσσαλονίκη, στις 26 Οκτωβρίου 1912.

Στο Β΄ Βαλκανικό πόλεμο συμμετείχε στη μάχη του Κιλκίς-Λαχανά (19-22 Ιουνίου 1913, αυτή τη φορά ως μέρος της VI Mεραρχίας. Επίσης, πήρε μέρος στη μάχη του Σιδηροκάστρου (26-27 Ιουνίου 1913) και στη μάχη της Τσουμαγιάς (12-14 Ιουλίου 1913).

Ανεξάρτητο Σύνταγμα Κρητών

Έλαβε μέρος στις μάχες του Αργυροκάστρου, της Πρεμετής, της Κορυτσάς, της Μοσχόπολης, ενώ στις αρχές Ιουλίου του 1913 μεταφέρθηκε από τους Αγίους Σαράνταστην Καβάλα, πλην του ΙΙΙ Τάγματός του, που παρέμεινε στην Κορυτσά. Συμμετείχε στις μάχες της Ξάνθης (13 Ιουλίου), της Κομοτηνής (15 Ιουλίου) και του Νευροκοπίου (24 Ιουλίου).

Στις 14 Αυγούστου του 1913, το Ανεξάρτητο Σύνταγμα μετονομάστηκε σε 14ο Σύνταγμα Πεζικού και στις 8 Ιανουαρίου 1914 επέστρεψε πανηγυρικά στα Χανιά.

(*) Ο Γεώργιος Βασιλάκης είναι Οικονομολόγος ΕΚΠΑ

(**) Πεύκος Ηρακλείου

Συντεταγμένες: 35°2′24″N 25°28′24″E

Χώρα         Ελλάδα

Δήμος        Βιάννου

Γεωγραφία και στατιστική

Νομός        Ηρακλείου

Υψόμετρο  740

Πληθυσμός           212 (2001)

Ο παλαιότερος ναός του Πεύκου, αφιερωμένος στη μνήμη της Αγίας Άννας.

Ο Πεύκος (212 κάτοικοι το 2001) είναι χωριό της επαρχίας Βιάννου και έδρα ομώνυμου Δημοτικού διαμερίσματος του δήμου Βιάννου, στο Νομό Ηρακλείου. Βρίσκεται στις νότιες υπώρειες του όρους Ψαρή Μαδάρα,της οροσειράς Δίκτης (υψ. 2.141μ.) σε απόσταση 10 χιλιομέτρων στα ανατολικά της Άνω Βιάννου.

Το όνομα του χωριού είναι φυτωνύμιο και οφείλεται στο μεγάλο πεύκο που υπήρχε στον άνω συνοικισμό .Το χωριό αναφέρεται στην απογραφή του Καστροφύλακα (Κ97) το 1583 με το όνομα Pefco και με 220 κατοίκους. Στους βαλκανικούς πολέμους είχε τη συμμετοχή του σε νεκρούς για την απελευθέρωση της Ηπείρου Θεσσαλίας Μακεδονίας και Θράκης

(***)Τον Οκτώβριο του 1912, η Κρήτη τελούσε ουσιαστικά σε καθεστώς αυτονομίας, με έλληνα ύπατο αρμοστή (τον Πρίγκηπα Γεώργιο) και υπό την επικυριαρχία του Σουλτάνου.

Παρά το ότι οι κάτοικοί της, τυπικά ακόμη θεωρούνταν οθωμανοί υπήκοοι, πολλοί από αυτούς έσπευσαν να στελεχώσουν 16 λόχους, οι οποίοι με την κήρυξη των πρώτων εχθροπραξιών μεταφέρθηκαν στον Πειραιά.

Στη συνέχεια, με τη συνδρομή επιπλέον Κρητών μαχητών που κατέφθαναν συνεχώς, συγκροτήθηκαν στην Αθήνα τέσσερα Κρητικά Τάγματα.

Τα τρία από αυτά ενώθηκαν στη δημιουργία του Ανεξάρτητου Συντάγματος Κρητών που διατέθηκε στην στρατιά της Ηπείρου, ενώ το τέταρτο (ανεξάρτητο) Τάγμα στάλθηκε για ενσωμάτωση στη στρατιά Θεσσαλίας.

Τόσο το Σύνταγμα, όσο και το 4ο Τάγμα Κρητών πολέμησαν ηρωϊκά και οι άνδρες τους διακρίθηκαν σε πολλές συγκρούσεις των δυο Βαλκανικών πολέμων, από τον Οκτώβριο του 1912 έως και τον Ιούλιο του 1913.

Μάλιστα, το 4ο Τάγμα, υπό την ηγεσία του ταγματάρχη Γεώργιου Π. Κολοκοτρώνη (εγγονού του Θ. Κολοκοτρώνη) υπέστη πολύ μεγάλες απώλειες, μεγαλύτερες από κάθε άλλη μονάδα του ελληνικού στρατού, αφού έχασε συνολικά τους 950 από τους 1.000 άνδρες του, συμπεριλαμβανομένου και του διοικητή του, που έπεσε μαχόμενος στις 12 Ιουλίου 1913, στην Άνω Τσουμαγιά.

Στην Καβάλα, πλην του ΙΙΙ Τάγματός του, που παρέμεινε στην Κορυτσά. Συμμετείχε στις μάχες της Ξάνθης (13 Ιουλίου), της Κομοτηνής (15 Ιουλίου) και του Νευροκοπίου (24 Ιουλίου). Στις 14 Αυγούστου του 1913, το Ανεξάρτητο Σύνταγμα μετονομάστηκε σε 14ο Σύνταγμα Πεζικού και στις 8 Ιανουαρίου 1914 επέστρεψε πανηγυρικά στα Χανιά.