Του Στέλιου Παπαθεμελή*
Ένας σύγχρονος αλλά προβληματιζόμενος αγνωστικιστής, ο Lesek Kolakowski, εντοπίζει πως το υπαρξιακό ερώτημα στις μέρες μας «δεν είναι αν υπάρχει Θεός, αλλά πού θα είχαμε φτάσει χωρίς Θεό»!
Κάποιοι αδιόρθωτοι ιθαγενείς που φαντασιώνονται ότι πρωτοτυπούν, εξ αφορμής της Θείας Ενανθρωπήσεως – αυτοί δεν καταλαβαίνουν τέτοια – βαττολογούν κατά ιερών και οσίων.
Εκ του περισσεύματος της καρδίας οι στίχοι του Αχιλλέως Παράσχου (1838-1895, εθνικός ποιητής της εποχής του, απαθανάτισε τις προσδοκίες και τις απογοητεύσεις της, προσδοκίες και απογοητεύσεις και της δικής μας):
«Χριστέ! Σε τούτα τ’ άπιστα, καταραμένα χρόνια//, Που δεν πιστεύουν τίποτε, ούτ’ αγαπούν κανένα//, Που φως μας οδηγεί τυφλό και μας παγώνουν χιόνια//, Εγώ πιστεύω και αγαπώ ολόψυχα Εσένα!//
Πιστεύω σαν τη μάνα μου, πιστεύω σαν παιδάκι//, Πίνω τ’ αθάνατο νερό και αφήνω το φαρμάκι (…)
Πιστεύω! Να τα φώτα μου, το Ευαγγέλιό μου// Διαβάζω μ’ άδολη καρδιά και βρίσκω το Θεό μου.// Και ποιο σκοτάδι, ποια νυχτιά αυτό δεν εξορίζει;// Σαν ήλιος κάθε του ψηφί και γράμμα με φωτίζει.// Βλέπω, ακούω το Θεό, σε κάθε του σελίδα,// Και πιάνω με τα χέρια μου, την πιάνω την ελπίδα!»
«Πιάνουμε» και εμείς την ελπίδα με την εγγύηση του θεόπτη Ευαγγελιστή Ιωάννη της «Αποκαλύψεως» (21, 1): «Και είδον ουρανόν καινόν και γην καινήν (=τότε είδα έναν καινούργιο ουρανό και μια καινούργια γη».
Στην φιλοπαίγμονα γλώσσα του ΣΤΑΘΗ στα «Πράσσειν-άλογά» του οι …συνιστώσες Wall StreetJournal, Deutsche Bank και Handelsblatt διαπιστώνουν ότι η ελληνική οικονομία «πάει σφαίρα και βολίδα». Θου Κύριε φυλακήν τω στόματί των, δεν ρωτούσαν και τον ελληνικό λαό, ο οποίος με την ψυχή στα δόντια συγκεντρώνει σπυρί σπυρί το τοκοχρεωλύσιο του μηνός. Αγωνία χωρίς τελειωμό ώσπου να ξεπηδήσει εδώ κάποιος τιμωρός και εκδικητής «απ’ τα κόκκαλα βγαλμένος των Ελλήνων τα ιερά»!
Τα πάρτυ διορισμών και διασπάθισης του απολειπόμενου από τους δανειστές δημοσίου χρήματος με τις ελεγχόμενες από την Εξουσία ΜΚΟ και «συνιστώσες» είναι ατελείωτα.
Ο Μανόλης Κοττάκης κάνει μια ενδιαφέρουσα αναδρομή («Δ», 24/12/17) στην ταυτότητα τού 1 εκατ. αναποφάσιστων Ελλήνων με σημείο αναφοράς την ψήφο τους στο Δημοψήφισμα (2015). Σύμφωνα με έρευνα της Kappa Research: 85% απορρίπτουν την παγκοσμιοποίηση, 70% απεχθάνονται τις μεγάλες επιχειρήσεις για τα υπερκέρδη τους, 70% έχουν εμπιστοσύνη μόνο στον Στρατό, 60% θεωρούν ότι οι μετανάστες βλάπτουν την χώρα, 65% θέλουν απλή αναλογική, 70% είναι υπέρ του διαχωρισμού Εκκλησίας – Κράτους. Επειδή από την όλη εικόνα της έρευνας είναι αδιανόητο 70% των ερωτηθέντων να είναι κόντρα στην Εκκλησία, οι δημοσκόποι οφείλουν εφεξής μία ερώτηση – αποσαφήνηση αν ο απαντών είναι υπέρ του διαχωρισμού επειδή επιθυμεί την απελευθέρωση της Εκκλησίας από τις επεμβάσεις του Κράτους, ή αντιθέτως επιθυμεί ένα άθρησκο Κράτος. Πάντως η έρευνα επιβεβαιώνει την εμμονή των συμπατριωτών μας στις παραδοσιακές αξίες του Ελληνισμού.
«Γηράσκω αεί διδασκόμενος» (Σόλων): Τρολλ και τρολλάρισμα (Troll+trolling), νεοφανής όρος σταsocial media = χρήστης του internet με πονηρά προκλητικές, ή σκόπιμα ανόητες, ή επιτηδευμένα εκτός θέματος απόψεις.
Είδηση: «Οι ορδές των τρολλ που χρησιμοποιούν ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ πληρώνονται 0,60 ευρώ την τρολλιά. Φθηνά πουλάνε την βρωμιάρα ψυχή τους αυτά τα ανθρωποειδή. Θαρρούσα ότι “το ηθικό πλεονέκτημα” ενός τρολλ αξίζει περισσότερα στην κλίμακα αξιών της ανθρωποφαγίας» (δια χειρός ΣΤΑΘΗ, «Πράσσειν-άλογα», 22/12/17). Είναι τα «λεβεντόπαιδα» που δημιουργούν μπούγιο στο διαδίκτυο υπέρ της πολιτικής ελίτ που πληρώνει. Έτσι μεταλλάσσεται το εκλογικό σώμα σε «ζαλισμένο κοπάδι» (Τσόμσκι). Αυτά στη σημερινή Ελλάδα.
Σ’ εκείνη του Β’ μ.Χ. αιώνα ο Λουκιανός (120-200 μ.Χ.) πολύ προχωρημένα θεωρούσε ότι εξάωρη καθημερινή εργασία είναι υπεραρκετή. «Εξ ώραι μόχθοις ικανόταται, αι δε μετ’ αυτάς γράμμασι δεικνύμεναι Ζ.Η.Θ.Ι. λέγουσι βροτοίς» (=Εξάωρος καθημερινός μόχθος είναι υπεραρκετός, οι υπόλοιπες ώρες της ημέρας με τα συνεχή γράμματα του αλφαβήτου ΖΗΘΙ λένε στον άνθρωπο ΖΗΣΕ (ΖΗΘΙ)! Σήμερα δεν φτάνουν ούτε 16 σε ένα μεροκαματιάρη, αν βρίσκει και δουλεύει, για να ζήσει τη φαμίλια του. Στον ιδιωτικό τομέα ο μηνιαίος μισθός ενός νέου είναι μόλις 586 ευρώ.
Από έρευνα της «διαΝΕΟσις» («Κ» 5/3/17): Το 51% των ερωτηθέντων δεν εμπιστεύεται “καθόλου” τα πολιτικά κόμματα, όπως και το 46% τις ΜΚΟ, το 52% εμπιστεύεται “λίγο” και “καθόλου” τις ανεξάρτητες αρχές, ενώ η οικογένεια αναδεικνύεται ο πιο αξιόπιστος θεσμός με 74%.
Το ποσοστό εμπιστοσύνης στην οικογένεια και κατ’ επέκταση στις αξίες ζωής που την διέπουν, επαληθεύει τις αντοχές του Ελληνισμού. Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει!
Η έρευνα κέντρισε την προσοχή δύο καθηγητών του Χάρβαρντ, των Εκιέρτ και Χολ. Ο πρώτος δηλώνει: «Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο για μένα ήταν το γεγονός πως μεγάλο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας χάνει την εμπιστοσύνη του στα πολιτικά κόμματα, στις ΜΚΟ, στις ανεξάρτητες αρχές και φαίνεται ότι στρέφεται περισσότερο στον εαυτό του και στον οικογενειακό του περίγυρο».
Ενώ ο Χολ εκτιμά ότι: «Οι έρευνες δείχνουν το πραγματικό κόστος της κρίσης του ευρώ στην Ελλάδα και συγκεκριμένα το γεγονός ότι στο τέλος θα αφήσει μια γενιά της οποίας τα εισοδήματα και οι θέσεις εργασίας μπορεί να μην αποκατασταθούν ποτέ από τα χτυπήματα που δέχτηκαν» («Κ», 23-24/12/17).
Τα σωστά μαθήματα παραδίδονται ενίοτε από εκείνους που δεν το περιμένεις:
α) Διάσκεψη των Παρισίων προ εβδομάδων για το κλίμα με την παρουσία 50 ηγετών, πλην Τραμπ (καμία σχέση με το «πλην Λακεδαιμονίων») σοβαρή έκκληση Μακρόν: «Πρέπει όλοι να κινηθούμε γιατί θα κληθούμε όλοι να λογοδοτήσουμε. Δεν μπορούμε να πούμε πως δεν γνωρίζαμε»!
β) Απόφαση Μακρόν για απόλυτη απαγόρευση κινητού σε όλα τα γαλλικά σχολεία από τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Ο εθισμός των παιδιών και των εφήβων στην (παρα)χρήση του κινητού υπόθεση δημόσιας υγείας.
Ιδού ένας εξευρωπαϊσμός που θα τιμούσε και την ημέτερη κυβέρνηση!…
Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
