Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου
Χθες, στη Νέα Υόρκη, πραγματοποιήθηκε ένα σημαντικό συνέδριο για την ελληνική οικονομία. Το διοργάνωσε η Capital Link, υπό την ηγεσία του Νίκου και της Όλγας Μπορνόζη, και άφησε τις καλύτερες των εντυπώσεων. Ήταν ένα επιτυχημένο συνέδριο και εκατοντάδες άνθρωποι είχαν την ευκαιρία να ακούσουν από επίσημα κυβερνητικά χείλη, από Έλληνες επιχειρηματίες και στελέχη των τραπεζών και των διεθνών αγορών, από Αμερικανούς αξιωματούχους, ότι η Ελλάδα μπορεί επιτέλους να εξέλθει των Μνημονίων και των Προγραμμάτων, εάν συνεχίσει να συμπεριφέρεται με σοβαρότητα, και πριν, αλλά και στη μετα-μνημονιακή εποχή.
Μεγάλη κουβέντα, θα πείτε, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Όλοι οι άνθρωποι που αγαπούν την Ελλάδα, φοβούνται τους ανεύθυνους πολιτικούς. Και υποστηρίζουν τη θέση τους με στοιχεία. Βεβαίως, όταν ομιλούν για πολιτικούς αναφέρονται σε όλους. Διότι δεν έγιναν «οσίες» και «παρθένες» οι πολιτικοί του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, ως δια μαγείας. Φέρουν βαρύτατη ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση… Δεν βαπτίστηκαν στον Ιορδάνη ποταμό από τη μία μέρα στην άλλη…
Κυβέρνησαν πριν τα Μνημόνια και οδήγησαν τη χώρα στον γκρεμό. Όλοι μαζί, πιασμένοι χέρι-χέρι, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ τους ακολούθησε. Προσπάθησε να είναι διαφορετική, αλλά δεν είχε πιστέψει ότι η χώρα ήταν υπό «οικονομική κατοχή» μετά το πρώτο Μνημόνιο που υπέγραψε ο εξοχότατος Γεώργιος Παπανδρέου, όταν δεν αντιλήφθηκε ότι κρατούσε ολόκληρη την Ευρώπη στο χέρι, αφού ήταν εκτεθειμένη στα ελληνικά ομόλογα, σε επίπεδο πολλών δισεκατομμυρίων. Έτσι, τα έκαναν και οι «σύντροφοι» οι Συριζαίοι σαλάτα, αν και τώρα έχουν την ευκαιρία μίας «δικαίωσης» με την έξοδο, παρά το γεγονός ότι φόρτωσαν και αυτοί τη χώρα με δανεικά. Ήταν ο μοιραίος πρωθυπουργός ο εξοχότατος κ. Παπανδρέου…
Ενώ δεν ευθύνεται προσωπικά για την κατάσταση της οικονομίας μέχρι το 2009, ήταν μέλος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, που τις χαρακτήριζε η άνευ προηγουμένου διαφθορά. Αλλά, είναι μοιραίος για τη διαχείριση της κρίσης. Όπως έγραψα και στο βιβλίο μου, «Τρόικα, ο δρόμος προς την καταστροφή», τότε η Ελλάδα χρειαζόταν χειρούργο καρδιολόγο ολκής, και είχε την ατυχία να διαθέτει …οδοντίατρο!
Στο συνέδριο ακούσαμε και τα θετικά και τα αρνητικά. Φαίνεται ότι οι θυσίες του λαού πιάνουν τόπο και η χώρα «σπάει τα δεσμά», αλλά την ίδια στιγμή εκφράζεται ανησυχία για τη συνέχεια, για μετά την 1η Αυγούστου όταν εκπνεύσει το παρόν Μνημόνιο. Ο τρόμος και ο φόβος όσων γνωρίζουν την εύθραυστη κατάσταση της οικονομίας είναι αυτός: ανησυχούν μην αρχίσουν οι διορισμοί και οι αυξήσεις. Θα είναι λένε τορπίλη στα θεμέλια της οικονομίας.
Ο καθένας έχει τις απόψεις του, άρα δικαιούμαι και εγώ: Διορισμοί δεν χρειάζονται -είναι ήδη πολλοί οι δημόσιοι υπάλληλοι- αλλά μία μικρή αύξηση πρέπει να γίνει. Έστω και σαν επιβράβευση των θυσιών του ελληνικού λαού. Αυτό που πέρασαν οι Έλληνες από τον Μάιο του 2010 είναι απερίγραπτο. Τα Μνημόνια μετέτρεπαν τους νοικοκυραίους σε επαίτες. Απαράδεκτα πράγματα…
Η Ελλάδα, όπως ακούσαμε, βγαίνει από τα Μνημόνια, αλλά απαιτείται σύνεση. Και αγάπη για την Πατρίδα. Δεν φτάνει να είμαστε Έλληνες, ειπώθηκε στο συνέδριο. Πρέπει να την αγαπάμε την Ελλάδα. ‘Η αν θέλετε, πρέπει να αγαπήσουμε ξανά την Πατρίδα, και να αποφύγουμε όπως ο διάολος το λιβάνι νέα εμπλοκή με το ΔΝΤ και τους χωρίς αισθήματα μηχανισμούς των Ευρωπαίων. Ο πρωθυπουργός της χώρας, αλλά και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπως και τα υπόλοιπα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, πρέπει να σχηματίσουν μέτωπο για τη σωτηρία της οικονομίας και να προστατεύσουν την Ελλάδα από τους άρπαγες γείτονες της, με επικεφαλής την Τουρκία…
Μόνο έτσι ίσως ξεχάσουν οι πολίτες τα ανομήματα και τις ευθύνες των πολιτικών.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Σ’ αυτό το συνέδριο ειπώθηκε και μία αλήθεια, που στην Ελλάδα δεν μας αρέσει να την ακούμε. Μπροστά στον κίνδυνο, στην Κύπρο είναι όλοι ενωμένοι. Η βοήθεια που έδωσε στον Πρόεδρο Αναστασιάδη ο αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος (ΔΗΚΟ), Νικόλας Παπαδόπουλος, δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια. Έστω και αν βρισκόταν στην αντιπολίτευση φέρθηκε υπεύθυνα. Μία ήταν η επιλογή των Κυπρίων: Η άμεση έξοδος από τα Μνημόνια.
Και η συνεργασία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης (εκτός του ΑΚΕΛ που φέρει τη βασική ευθύνη για την τραγωδία της οικονομίας) ήταν άψογη. Γιατί στην Ελλάδα δεν μπορούμε να δούμε την ίδια υπευθυνότητα μεταξύ των κομμάτων; Διότι λένε πως όταν έρθουν στην εξουσία θα τα κάνουν καλύτερα από τους προηγούμενους, και στο τέλος τα κάνουν χειρότερα… Βασικά τα κάνουν σαλάτα ή τα κάνουν σαν τα …μούτρα τους. Η έξοδος από τα Μνημόνια προϋποθέτει αλληλοκατανόηση και όχι σαμποτάζ…
ysterografa.gr
