- του Χρήστου Μαυραγάνη
Το αίμα μου πάγωσε. Πάγωσε στην είδηση ότι οι συνάδελφοί μας δέχθηκαν ΠΑΛΙ επίθεση. Πάγωσε, μέχρι να πληροφορηθώ ότι κανένας τους δεν είχε γρατζουνιά. Κι αμέσως μετά το αίμα μου άρχισε να
βράζει. Να βράζει από θυμό. Το συναίσθημα της οργής με κυρίευσε. Γιατί; Ήταν αυτό το «ΠΑΛΙ». ΠΑΛΙ στόχος τα ΜΑΤ. ΠΑΛΙ η στατική διμοιρία στη Χαριλάου Τρικούπη. ΠΑΛΙ με καλάσνικοφ. ΠΑΛΙ για να σκοτώσουν. ΠΑΛΙ οι βολίδες στο ύψος της κεφαλής. ΠΑΛΙ η ίδια οργάνωση. ΠΑΛΙ, ΠΑΛΙ, ΠΑΛΙ…
Κι όσο τα σκέφτεται κανείς τόσο το αίμα του βράζει. ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ κανένας δεν αναλαμβάνει την ευθύνη; ΓΙΑΤΙ πρέπει να έχουμε τη διμοιρία έναν ακίνητο στόχο στο σκόπευτρο ενός άρρωστου τρομοκράτη; ΓΙΑΤΙ πρέπει να ευχόμαστε αυτός ο άρρωστος να αστοχήσει; ΓΙΑΤΙ του δίνουν κάποιοι αυτό το δικαίωμα. ΑΛΛΟΙ του το δίνουν. ΑΛΛΟΙ συνεχίζουν να μην αναλαμβάνουν την ευθύνη και να απαλλάξουν επιτέλους τη διμοιρία από τη φύλαξη σταθερού «στόχου».
ΟΧΙ, κύριοι, ΔΕΝ θα σας το επιτρέψουμε. ΟΧΙ δεν θα αφήσουμε τους συναδέλφους μας έρμαια στον κάθε άρρωστο. ΟΧΙ δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε για αυτούς.
Υποβάλαμε τη μηνυτήρια αναφορά τον περασμένο Φεβρουάριο. ΤΙΠΟΤΑ. Προχωρήσαμε σε παραστάσεις διαμαρτυρίας. ΤΙΠΟΤΑ. Προχωρήσαμε σε συναντήσεις με τους αρμοδίους. ΤΙΠΟΤΑ. Τώρα ενημερώσαμε την κυρία Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου.
Δεν ζητάμε τίποτα περισσότερο από το αυτονόητο. Εμείς φροντίζουμε για την ασφάλεια των πολιτών. Κάποιοι πρέπει να φροντίσουν για τη δική μας ΑΣΦΑΛΕΙΑ.
Κύριοι ΠΡΟΣΟΣΧΗ: Όσο εύκολο είναι να υπάρχει παράτυπα μία στατική διμοιρία μπροστά από έναν φυλασσόμενο στόχο, τόσο εύκολο είναι αυτοί οι αστυνομικοί να γίνουν ΣΤΟΧΟΣ.
ΔΕΝ θα το επιτρέψουμε. Θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας οι συνάδελφοί να μην κινδυνεύσουν ΠΑΛΙ.
Πρόεδρος Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Αθηνών
το άρθρο του δημοσιεύεται στην εφημερίδα της Ένωσης, "ΣΥΓΧΡΟΝΗ Α
