Και τι είναι η Ελλάδα δοχείο αποθηκεύσεως μουσουλμάνων; Γιατί δεν πάνε σε αραβικές χώρες; ΑΛΕΞ
Έντονα προετοιμάζονται Ελλάδα και Κύπρος για την υποδοχή κύματος προσφύγων από τον Λίβανο μόλις ξεκινήσει το Ισραήλ τις επιχειρήσεις του εναντίον της σιιτικής Χεζμπολάχ.
Ήδη έχει πραγματοποιηθεί μεταφορά 1200 Σύρων προσφύγων από το Λίβανο στην Κύπρο και όλα δείχνουν ότι ενό ο πόλεμος στην Συρία τελειώνει με νίκη του άξονα Ρωσίας-Ιράν και Συρίας, ένας άλλος είναι στα πρόθυρα να ξεκινήσει.
Η «αφορμή» στάθηκε η «θεατρική» παραίτηση προ δύο μηνών του πρωθυπουργού του Λιβάνου Χαρίρι ο οποίος διέφυγε στο Ριάντ και την ανακοίνωσε από εκεί παραβιάζοντας κάθε κανόνα λογικής δείχνοντας έτσι ότι κάποιον άλλο σχεδιασμό εξυπηρετούσε.
Η ρωσική νίκη στη Συρία και η επικράτηση του Ορθόδοξου-σιιτικού-αλεβιτικού «τόξου» στην Μέση Ανατολή σήμαινε ότι το αντίπαλο «μπλοκ» Δυτικών-Σουνιτών έπρεπε να βρει ένα καινούριο μέτωπο για να κερδίσει και μάλιστα επειγόντως.
Οι διπλωματικές υπηρεσίες της Κυπριακής Δημοκρατίας βρίσκονται επί ποδός, τόσο για το ενδεχόμενο έναρξης των εχθροπραξιών στον ποταμό Λιτάνι στον Λίβανο, εκεί που το 2006 το Ισραήλ αναγκάστηκε να συνάψει μια ταπεινωτική ανακωχή καθώς αποδείχτηκε ανέτοιμο για μια συνολική σύγκρουση με την εμπειροπόλεμη πλεόν Χεζμπολάχ.
Μια Χεζμπολάχ η οποία ναι μεν λαμβάνει χρηματοδότηση από το Ιράν και έχει σιιτικό χαρακτήρα αλλά λίγοι γνωρίζουν εδώ στην Ελλάδα ότι μεγάλο μέρος των μαχητών της αποτελείται από Ελληνορθόδοξους του Λιβάνου (Ρουμ ορθοντόξ) τους οποίους προσωπικά προσκάλεσε πριν λίγα χρόνια να «πυκνώσουν» τις γραμμές της, ο ίδιος ο ηγέτης της Χασάν Νασράλα.
Στην Λευκωσία και στην Αθήνα φοβούνται τις παράπλευρες επιπτώσεις ανθρωπιστικού χαρακτήρα.
Σε διπλωματικό επίπεδο η εκτίμηση που υπάρχει είναι, ότι ο Λίβανος βρίσκεται ένα βήμα πριν το πολεμικό χάος, εξέλιξη η οποία θα προκαλέσει μαζικές μετακινήσεις ξένων πολιτών που διαμένουν στον Λίβανο αλλά και χιλιάδων προσφύγων είτε Σύρων, είτε εύπορων Λιβανέζων που θα επιχειρήσουν να αποστείλουν τις οικογένειές τους σε ασφαλείς χώρες.
Το «κύμα» θα φτάσει μέχρι την... Αθήνα και έτσι η Ελλάδα θα χρειαστεί να διαχειριστεί μια ακόμα ανθρωπιστική κρίση.
Πώς φτάσαμε ως εδώ; Μα πολύ απλά όλα οφείλονται στην ρωσική-ιρανική νίκη στην Συρία. Αμερικανοί, Ισραηλινοί και σουνιτικά βασίλεια θέλουν να «ρεφάρουν» και μάλιστα άμεσα.
Πριν δύο μήνες, ο Thamer Αl-Sabhan, σαουδάραβας υπουργός, κάλεσε σε «ανατροπή τη Χεζμπολάχ» και ανακοίνωσε «καταπληκτικές εξελίξεις» τις «ερχόμενες μέρες». Αναφερόμενος –με tweet- στην κυβέρνηση του Λιβάνου, ο υπουργός δήλωσε: «Έστειλα αυτό το tweet στην κυβέρνηση, επειδή το κόμμα του Σατανά (Χεζμπολάχ) εκπροσωπείται σ΄ αυτή και πρόκειται για ένα τρομοκρατικό κόμμα. Το πρόβλημα δεν είναι να ανατραπεί η κυβέρνηση του Λιβάνου, αλλά να ανατραπεί η Χεζμπολάχ ».
Είναι γνωστό πως «Ενώ υπήρξαν μάχες στη Συρία και το Ιράκ, στο Λίβανο επικρατούσε σχετική ειρήνη. Τώρα που ο πόλεμος στη Συρία πλησιάζει στο τέλος του, οι αντίπαλοι επανέρχονται στο πολεμικό πεδίο του Λιβάνου. Η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αναζητούν ένα άλλο μέρος όπου θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν την απώλεια της Συρίας.
Η βίαιη επιθυμία να ισοφαρίσουν την κατάσταση θα μπορούσε να τους οδηγήσει να προσπαθήσουν να ξανακερδίσουν στο Λίβανο. Οι χώρες του Κόλπου, το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν θέλουν το Ιράν να αποκομίσει τα οφέλη μιας νίκης στη Συρία. Αν επιδιώξουν να εξισορροπήσουν τις περιφερειακές σχέσεις με την Τεχεράνη στη Μέση Ανατολή, ο μόνος τόπος για να γίνει αυτό είναι ο Λίβανος, παρά τους πολλούς κινδύνους που θα συνεπαγόταν».
«Σε αυτή την περίπτωση, παρά την απροθυμία της να θέσει σε κίνδυνο την επιρροή της στο Λίβανο, η Χεζμπολάχ δεν μπορεί να έχει άλλη επιλογή παρά να δεχτεί την πρόκληση, ειδικά αν έχει ισραηλινό συστατικό. Η λιβανική πολιτική οργανώνεται σύμφωνα με μια περίπλοκη συμφωνία. Το στρατόπεδο των Σουνιτών, που χρηματοδοτείται από τους Σαουδάραβες, είναι ο πρωθυπουργός Χαρίρι. Η θέση του προέδρου καταλαμβάνεται από τον πρώην χριστιανό στρατηγό Michel Aoun. Η θέση του Προέδρου του Κοινοβουλίου καταλαμβάνεται από τον αρχηγό του σιιτικού κινήματος Amal Nabih Berri. (...) Ο Χαρίρι είχε πρόσφατα διορίσει έναν πρεσβευτή του Λιβάνου στη Συρία.
Επίσης, με πρόσκληση του Χαρίρι, πραγματοποίησε επίσκεψη στη Βηρυτό ο Ali Velayati, ανώτερος σύμβουλος του Χαμενεΐ, ανώτατου ηγέτη του Ιράν. Οι Σαουδάραβες δεν εκτίμησαν τις κινήσεις αυτές. Έτσι, το σχέδιο Thamer ξεκίνησε. Έστειλαν ένα ιδιωτικό αεροσκάφος και έφεραν τον Χαρίρι στο Ριάντ (σ.σ. ουσιαστικά τον απήγαγαν). Εκεί, ο Σαουδάραβος πρίγκιπας-διάδοχος Mohammad bin Salman έδωσε στον Χαρίρι την επιστολή παραίτησης (γραμμένη από τον Thamer;) που διάβασε στη Σαουδική τηλεόραση» αναφέρει η αμερικανική Moon.
Aκολουθεί το διάγγελμα του Χαρίρι που είχε γίνει από το Ριάντ!
Είναι πολύ πιθανό η κυβέρνηση Ν.Τραμπ να αναγγείλει νέες κυρώσεις κατά της Χεζμπολάχ και του Λιβάνου γενικώς. Η Σαουδική Αραβία θα τοποθετήσει κάποιους από τους ελεγχόμενους από αυτήν μαχητές των al-Qaeda/ISIS από Συρία και Ιράκ στο Λίβανο και πιθανότατα να χρηματοδοτήσει και τοπικές εξτρεμιστικές ενέργειες.
Πιθανότατα θα ξεκινήσουν νέες ταραχές Σουνιτών εναντίον Χριστιανών και Σιιτών αν και η αριθμητική αναλογία δεν τους βολεύει. Αποτελούν περίπου το 25% του πληθυσμού του Λιβάνου.
Πιθανότατα οι ΗΠΑ να πιέσουν τον Στρατό του Λιβάνου να εμπλακεί σε επιχειρήσεις κατά της Χεζμπολά αν και αυτό κρίνεται ανεδαφικό
Το Ισραήλ πάντως φέρεται αποφασισμένο να καταστρέψει την Χεζμπολάχ τις επόμενες ημέρες, το ζήτημα είναι μπορεί;
Τώρα για να μην υπάρχει κάποιο γεωπολιτικό μπέρδεμα. Το μέτωπο του Λιβάνου έχεις ως εξής:
Ισραήλ, Σαουδική Αραβία και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα είναι μαζί, ένα μπλοκ με την διακριτική υποστήριξη των ΗΠΑ που και αυτές θέλουν μια «ρεβάνς» λόγω της ήττας στο συριακό και καθώς θεωρούν και έτσι είναι, την Χεζμπολάχ, ότι έπαιξε κρίσιμο ρόλο για να κρατηθεί ο Άσαντ στην εξουσία, ειδικά στις μάχες της Δυτικής Δαμασκού, αφού εάν δεν είχε βοηθήσει η σιιτική οργάνωση η Δαμασκός θα είχε πέσει στα χέρια των ισλαμιστων εξτρεμιστών που πλέον οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αποκρύψουν ότι βοηθούσαν.
Το άλλο στρατόπεδο έχει, την σιιτική Χεζμπολάχ, τους Ρουμ Ορθοντόξ και το Ιράν. Η Ρωσία αν και με το Ισραήλ έχει καλές σχέσεις ωστόσο διακριτικά θα βοηθήσει το σιιτικό στρατόπεδο, είτε πολιτικά είτε και εξοπλιστικά, διότι οι σιίτες αποτελούν πλέον βασικό σύμμαχο του ορθόδοξου μπλοκ.
Να προσθέσουμε επίσης ότι ο ρωσικός παράγοντας έχει και οικονομικά συμφέροντα αφού επιδιώκει να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα του Λιβάνου στην ΑΟΖ της χώρας αντικαθιστώντας τους Αμερικανούς.
Eίναι όπως στο Dune για όποιον το έχει διαβάσει, οι Χαρκόνεν μισούν τους Ατρείδες και ο Αυτοκράτορας ζηλεύει τους Ατρείδες γιατι μεγαλώνει η εξουσία τους και βοηθάει τους Χαρκόνεν για να τους εξαφανίσει και να παραμείνει αυτός στην κορυφή... το γεωπολιτικό παιχνίδι δεν αλλάζει ποτέ...
Στην Γεωπολιτική δεν υπάρχουν φιλίες παρά μόνο διαχρονικά συμφέροντα
pronews
