«Γράφει» ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Θα το ομολογήσω σήμερα με πολλή ειλικρίνεια:
κάθε φορά που συνθέτω ένα σύντομο άρθρο για το διαδίκτυο, το θέμα του τίτλου
αποτελεί πάντα σημείο αιχμής του προβληματισμού μου.
Στα blogs και στο διαδίκτυο, όπως και σε όλα τα έντυπα και
ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ, αποτελεί πρόκληση τα άρθρα και τα σχόλια ως υπότιτλοι στην
εικόνα να έχουν αυτό που στα δημοσιογραφικά γραφεία (και σε πανεπιστημιακά
αμφιθέατρα) αποκαλούσαμε και συνεχίζουμε να χαρακτηρίζουμε ως «πιασάρικο
τίτλο…»
Με άλλα λόγια καθώς τα μάτια των
αναγνωστών βλέπουν τον τίτλο να ανοίγει η όρεξη με τη γνωστή προτροπή: «διαβάστε
περισσότερα…»
Ο σημερινός μου τίτλος αναδεικνύει τον
συγκεκριμένο προβληματισμό και μαζί το περιεχόμενο του σύντομου άρθρου μου
καθώς ακούω, όχι πια σε καθημερινή βάση, αλλά κάθε φορά που συνομιλώ με συμπολίτες
μας ή παρακολουθώ ΜΜΕ την ίδια ερώτηση:
«Γιατί με τόσα που…μας κάνουν ΔΕΝ
αντιδρούμε εμείς οι Έλληνες;»
Γίναμε
καλοπερασάκηδες και τεμπέληδες και αράξαμε στους καναπέδες!
Είναι αυτό μια σοβαρή «αιτιολογία» όταν
τυλιγόμαστε με κουβέρτες καθώς κλείσανε τα κοινόχρηστα καλοριφέρ και για
πολλούς δεν υπάρχει πια χρήμα όχι για πετρέλαιο ή θερμάστρες αλογόνου, αλλά
ούτε για…καυσόξυλα;
«Μας ψεκάζουν…» λένε κάποιοι άλλοι αιτιολογώντας την απίστευτη υπομονή
του ελληνικού Λαού που ξεπερνά εκείνη του Βιβλικού Ιώβ!...
Όχι, δυστυχώς, δεν μας…ψεκάζουν!.. Ξεχάστε
αυτή την εξήγηση…
Και τι θα θέλατε να κάνουμε;
Μαζευτήκαμε στις πλατείες, γέμισε με κόσμο
το Σύνταγμα και μια και δυο και τρεις φορές.
Μετά οι «Κρατούντες» μας ρημάξανε στα
χημικά και στο ξύλο, αντισταθήκαμε, κουραστήκαμε και τώρα πια «αραχτοί» στον
καναπέ μετράμε τον πληγωμένο εγωισμό μας!
Πολύ ωραία εξήγηση εμπλουτισμένη με μια
δόση αυτάρεσκου «ηρωισμού»…
«Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα
κάνει…κρεμαστάρια!..»
Τα «παράτησε» ο Παπανδρέου αδυνατώντας να
επαληθεύσει το ιστορικά-ανιστόρητο «λεφτά υπάρχουν», δοκιμάσαμε τον τεχνοκράτη
Παπαδήμο (που πρόσφατα έπεσε και θύμα τρομοκρατικής ενέργειας), είχαμε στο
ΕΘΝΙΚΟ ΠΙΛΟΤΗΡΙΟ Σαμαρά, Βενιζέλο, Κουβέλη και Καρατζαφέρη και είδαμε τα
«γκρίζα» χάλια μας να γίνονται «μαύρα» και ακούστηκε η φωνή του Τσίπρα, με
πρίμο σεκόντο Καμμένου, υποσχόμενη «να σκίσει τα μνημόνια» και τα
άλλα…κακά!
Αιώνιοι
εραστές, εμείς οι Έλληνες, όσων υπόσχονται ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ, το χάψαμε!..
Πήγαμε σε δυο ραγδαίες εκλογικές
αναμετρήσεις Ιανουάριο και Σεπτέμβριο 2015 και δώσαμε την Εξουσία «για
πρώτη φορά στην…Αριστερά» τιμωρώντας Πράσινους και Μπλε.
Έκτοτε «η πρώτη φορά…Αριστερά» σε εκπληκτικά αγαστή συνεργασία με τους
ΑΝΕΛ υπόσχονται ΤΕΛΟΣ της τραγωδίας ενώ μάλλον μας σπρώχνουν πιο βαθιά στην
απαξίωση...
Άντε
ομαδικά, πλέον, οι κάποτε πράσινοι και μπλε και τώρα πια …πολύχρωμοι με κόκκινο
στο φόντο, να γίνουμε για πολλοστή φορά…κοψοχέρηδες!
«Δεν φταίμε εμείς,» είπαν αιτιολογώντας την πράξη τους στον Θεό οι
πρωτόπλαστοι, «το φίδι μας…εξαπάτησε!»
Είναι δυνατόν οι Έλληνες που με τόση
αυταρέσκεια τραγουδούσαμε: «Ο Τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υποφέρει» τώρα να στεκόμαστε με τόση υπομονή στις ουρές δωρεάν
συσσιτίων, στα γραφεία του ΟΑΕΔ, και στις κατά τόπους Δ.Ο.Υ. και να ψελλίζουμε
ψιθυριστά, «Σφάξτε μας ΘΕΣΜΟΙ να…αγιάσουμε;»
Πώς συμβιβάζεται η περηφάνια μας, ο
Εθνικός μας «τσαμπουκάς», ο αυθορμητισμός μας και η τάση μας για
επαναστατικότητα με αυτή την συμπεριφορά ηττοπάθειας, άνευ όρων παράδοσης και
οσφυοκαμψίας που ξαφνιάζει τους εκτός Ελλάδας εχθρούς μας και φέρνει δάκρυα σε
φίλους;
Μία σοβαρού επιπέδου επιστημονική
αξιολόγηση της ψυχοκοινωνικής μας κατάστασης, πέρα από τις ανόητες
«αιτιολογίες» των «ξένων δακτύλων» και της επιβάρυνσης του εθνικού μας DNA με εναέριους ψεκασμούς, μας προσφέρει η θεωρία «της γνωστικής ασυμφωνίας» (cognitive dissonance) του Αμερικανού ψυχολόγου Leon Festinger.
Σύμφωνα με την θεωρία ένα άτομο ή μια
ομάδα μπορεί να διατηρούν συνειδητά τόσο διανοητικά όσο και συναισθηματικά
αντικρουόμενα στοιχεία, και να συμπεριφέρονται επηρεαζόμενο από αυτά.
Με άλλα λόγια οι άνθρωποι έχουμε την
ικανότητα να αιτιολογούμε και να διατηρούμε, σε παράλληλη διάταξη και
ταυτόχρονα, ασυμβίβαστα δεδομένα, εφόσον αυτά ικανοποιούν κάποιες
αντικρουόμενες μεν, αλλά θεμελιακές μας ανάγκες, πραγματικές ή συμβολικές.
Οι άνθρωποι διαθέτουμε την τάση να
φροντίζουμε την διατήρηση ισορροπίας μεταξύ πραγματικότητας και προσδοκιών.
Μειώνουμε τη σημασία ενός από τους συγκρουόμενους παράγοντες και προσθέτουμε
κάποια στοιχεία στον άλλο ή τον αλλάζουμε καθολικά.
Αυτή η διαδικασία ρίχνει φως στην
αινιγματική, παράλογη, ακόμη και καταστροφική μας συμπεριφορά.
Είναι, αναμφίβολα, θλιβερή η ψυχική
κατάσταση που μας περιγράφει τώρα ως Έλληνες ενώ εξελίσσεται το οικονομικό,
κοινωνιολογικό, πολιτικό και πολιτιστικό ιστορικά ανιστόρητο δράμα μας…
Δεν κάνουμε αυτά που κάποιοι περιμένανε να
κάνουμε ενώ διατηρούμε στο προσκήνιο του πολιτικού γίγνεσθαι Κόμματα και
πρόσωπα που μας οδήγησαν εδώ και συνεχίζουν να μας απαξιώνουν…
Γυρίστε στις εποχές που πέρα από «το κεραμίδι
πάνω από το κεφάλι μας» θέλαμε και το εξοχικό μας, εκατομμύρια Ελλήνων είχαν
δυο αυτοκίνητα και από δέκα πιστωτικές κάρτες και απολαμβάναμε
«διακοπών-δάνεια»…
Διανθίζω τον τίτλο μου θυμίζοντάς σας τον
τότε Πρωθυπουργό κ Κωνσταντίνο Σημίτη, και τον τότε Διοικητή της Τράπεζας της
Ελλάδος κ Λουκά Παπαδήμο να στέκονται χαμογελώντας μπροστά στο ΑΤΜ και να
κάνουν την πρώτη ανάληψη σε…Ευρώ!..
Δεν θα πάρω όρκο εάν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ το
έκαναν εσκεμμένα από το καλοκαίρι του 2004 μέχρι το καλοκαίρι του 2010 ή…κατά
λάθος, αλλά όταν ψύχραιμα και αντικειμενικά γυρίζω το βλέμμα μου στο παρελθόν ή
διαπίστωση είναι απλή:
Μας «νανούρισαν» πείθοντάς μας ότι
γινόμαστε εμίρηδες…
Τον Μάη του 2010 ξυπνήσαμε διαπιστώνοντας
ότι είμαστε… «κακομοίρηδες!»
Η
πίκρα δεν εξαντλήθηκε στην βίαιη…αφύπνιση! Αυξάνεται με τη διαπίστωση ότι και σήμερα η ΕΞΟΥΣΙΑ πρωτοτυπεί βρίσκοντας τρόπους να «νανουρίζει ως εμίρηδες» εκείνους τους «κακομοίρηδες» που ακόμη… κοιμούνται!....
