Του ΓΙΑΝΝΗ ΣΥΡΜΑΛΗ
Η ώρα είναι 9:15, της Τρίτης 3 Οκτωβρίου 2017. Φθάνουμε στο αστυνομικό τμήμα του Παλαιού Φαλήρου, εκεί όπου δίνεται το σήμα για να ηχήσουν οι σειρήνες στο πλαίσιο της άσκησης Παρμενίων.
Η καρδιά του συστήματος που ελέγχει τις σειρήνες βρίσκεται στον τρίτο όροφο. Ανεβαίνουμε και μπαίνουμε στο γραφείο συσκέψεων της Πολιτικής Σχεδιασμού Εκτάκτου Ανάγκης (ΠΣΕΑ).
Η καρδιά του συστήματος που ελέγχει τις σειρήνες βρίσκεται στον τρίτο όροφο. Ανεβαίνουμε και μπαίνουμε στο γραφείο συσκέψεων της Πολιτικής Σχεδιασμού Εκτάκτου Ανάγκης (ΠΣΕΑ).
Υπεύθυνος εκεί είναι ο αστυνομικός διευθυντής, κ Παναγιώτης Γεωργόπουλος.
Στο γραφείο επικρατεί ησυχία. Μόνο μια βαριά ανδρική φωνή ακούγεται που δίνει οδηγίες.
Στο γραφείο επικρατεί ησυχία. Μόνο μια βαριά ανδρική φωνή ακούγεται που δίνει οδηγίες.
Σε ένα οβάλ τραπέζι κάθονται έξι αστυνομικοί. Εκ των οποίων οι δύο είναι γυναίκες που κρατούν τα πρακτικά της σύσκεψης. Τα μάτια τους είναι ορθάνοιχτα, το βλέμμα τους είναι σε υπερένταση και παρατηρούν τα πάντα.
Λίγο πιο πίσω από το οβάλ γραφείο του κέντρου βρίσκονται δυο αστυνομικοί, πραγματικά κολλημένοι στις οθόνες των υπολογιστών, προετοιμασμένοι για οποιαδήποτε βλάβη του συστήματος. Είναι τόσο προσηλωμένοι που δεν ανταλλάζουν κουβέντα με κανέναν.
Στην απέναντι πλευρά του γραφείου υπάρχει ένας πίνακας γεμάτος με σημειώσεις όλων των αποχρώσεων του κόκκινου. Ο υπεύθυνος κρατάει με το ένα του χέρι το μαρκαδόρο και με το άλλο σκουπίζει με ένα μαντήλι το ιδρωμένο μέτωπό του. «Μην τολμήσεις να βγάλεις φωτογραφία τον πίνακα ή εμένα» μου λέει.
Στην οθόνη υπάρχει ο χάρτης της Ελλάδας γεμάτος με κόκκινες κουκκιδίτσες. «Όπου κόκκινη κουκκίδα και σειρήνα;» τον ρωτάω.
Απαντάει καταφατικά κουνώντας το κεφάλι του και μου ψιθυρίζει να περάσουμε έξω γιατί η παρουσία της κάμερας σε συνδυασμό με εμένα που επεξεργαζόμουν τα παντα εντός του γραφείου αποτελούσαν κόκκινο πανί για τα νεύρα των αστυνομικών.
«Αυτός ο υπολογιστής που είδες, μέσω του συστήματος SAT, θα δώσει σήμα σε περίπου 600 από τις 900 συνολικά εν λειτουργία ηλεκτροκίνητες σειρήνες σ’ όλη την επικράτεια ώστε να ηχήσουν ταυτόχρονα.
Οι υπόλοιπες λειτουργούν με χειροκίνητο χειρισμό. Ωστόσο σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης επιστρατεύονται όλα τα μέσα, ακόμα και οι καμπάνες των εκκλησιών», μου τονίζει ο αστυνομικός διευθυντής.
Οι υπόλοιπες λειτουργούν με χειροκίνητο χειρισμό. Ωστόσο σε μια κατάσταση εκτάκτου ανάγκης επιστρατεύονται όλα τα μέσα, ακόμα και οι καμπάνες των εκκλησιών», μου τονίζει ο αστυνομικός διευθυντής.
Αμέσως σκέφτομαι πως δεν έχω ακούσει σειρήνα ποτέ. Στην επαρχία που μεγάλωσα ακόμα δεν έχουν ιδέα για την άσκηση Παρμενίων.
Και στις περιοχές που δεν ακούγονται πώς θα ενημερωθεί ο κόσμος;
«Η αλήθεια είναι πως σε πολλές περιοχές αντιμετωπίζεται το συγκεκριμένο πρόβλημα, ενώ δεν είναι λίγες και οι σειρήνες με βλάβες. Ωστόσο δεν ευθύνεται η αστυνομία γι’αυτό. Η ΠΣΕΑ (Πολιτική Σχεδιασμού Εκτάκτου Ανάγκης) είναι υπεύθυνη μόνο για την διαχείρισή τους. Για την αγορά, την προμήθεια και συντήρηση των σειρήνων είναι υπεύθυνες αποκλειστικά οι δημοτικές αρχές».
Ναι αλλά αν οι πολιτες δεν ακούσουν την σειρήνα πώς θα ειδοποιηθούν, πώς θα προστατευτούν;
Πριν καν προλάβω να πω την τελευταία μου λέξη ο αστυνομικός διευθυντής είχε αρχίσει ήδη να απαντά σε υψηλότερο τόνο:«Η Ελληνική Αστυνομία προσπαθεί ώστε κάθε χρόνο να βελτιώνεται. Στόχος του κλιμακίου της ΠΣΕΑ δεν είναι να καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της επικράτειας, αλλά το 100%. »μου επισημαίνει.
Έχοντας διαβάσει αρκετά για την άσκηση Παρμενίων, γνώριζα πως η πρώτη σειρήνα που θα ακουστεί, ναι αυτή με τον διακοπτόμενο ήχο έχει διάρκεια 60 δευτερολέπτων και πρόκειται για αεροπορική επιδρομή. Αεροπορική επιδρομή-διακοπτόμενος ήχος. Λήξη συναγερμού-συνεχόμενος ήχος. Και αν δε έχουμε αεροπορική επιδρομή, αλλά πχ. Χημική επίθεση;
«Η αστυνομία έχει προβλέψει τα πάντα κ. Συρμαλή» αποκρίνεται ο αστυνομικός διευθυντής και σπεύδει να συμπληρώσει: « Η αρμόδια αρχή έχει μεριμνήσει για κάθε περίπτωση εισβολής. Έχει αναπτύξει διαφορετικά μοτίβα ήχου, τα οποία και σχετίζονται με κάθε είδος εισβολής. Κάθε πολίτης πρέπει και θα ενημερωθεί εγκαίρως ώστε να προστατευτεί».
Και δεν χρειάζεται να αναρωτηθείτε αν υπάρχουν καταφύγια. Σας προλαβα εγώ. Χιλιάδες ερωτήματα πλημμύρισαν το μυαλό μου. Υπάρχουν ακόμα; Και αν ναι που; Και αν ναι υπάρχει κάποιο σχέδιο που θα τεθεί σε εφαρμογή σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης;
Η απάντηση του κ. Γεωργόπουλου;
«Και βέβαια υπάρχουν, όπως υπάρχει και σχέδιο το οποίο και πρέπει να τηρηθεί κατά γράμμα. Έτσι κάθε πολίτης θα προλάβει να προστατευτεί εγκαίρως...»
«Εφόσον έχει ενημερωθεί κύριε διευθυντά», τονίζω διακόπτοντάς τον.
«Τόσο η αστυνομικές υπηρεσίες όσο και οι αρμόδιοι φορείς προσφέρουν δωρεάν σεμινάρια και και εκπαιδευτικά προγράμματα στους πολίτες. Το κακό της ελληνικής κοινωνίας είναι οτι αδιαφορεί πεισματικά, βαριέται, δεν την νοιάζει τίποτα. Κάθε πολίτης πρέπει να καταλάβει πως αδιαφορώντας για την ενημέρωσή του, αδιαφορεί και για την προστασία του».
«Η αστυνομία βρίσκεται και θα βρίσκεται για πάντα στο πλευρό το πολίτη. Ο ρόλος της άλλωστε είναι επικουρικός».
Και σε περίπτωση εχθρικής εισβολής κύριε διευθυντά; Ποιος ο ρόλος της αστυνομίας;
«Στο πλευρό του άμαχου πληθυσμού φυσικά. Πανέτοιμη ώστε να «απλώσει» έναν ολόκληρο μηχανισμό προστασίας. Το έργο της ωστόσο γίνεται ευκολότερο όταν έχει απέναντί της ενημερωμένους πολίτες», υπογράμμισε κοιτώντας το ρολόι του ο κ. Γεωργόπουλος.
Η ώρα είναι ήδη 10:45. Απομένει ένα τέταρτο για να δοθεί η εντόλή και να ηχήσουν οι σειρήνες. Με ένα μεγάλο ευχαριστώ αποχαιρετώ τον αστυνομικό διευθυντή και κατεβαίνω με ένα πλατύ χαμόγελο τα σκαλιά του αστυνομικού τμήματος.
Φτάνοντας στην στάση Μουσών του Τραμ, κοιτώ το ρολόι μου. Είναι 11:00. Έφτασε η στιγμή σκέφτηκα...
Αμέσως κοίταξα ασυνείδητα τον ουρανό. Τον ήχο της σειρήνας τον είχα ακούσει μόνο στις πολεμικές ταινίες. Πλέον τον αναγνωρίζω...
armyvoice.gr
