Γράφει
ο Καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος
Από σήμερα, Δευτέρα 11 Σεπτεμβρίου 2017,
μετά τα «πανηγύρια» εγκαινίων και «εξαγγελιών» της 82ης
Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης, έρχονται ξανά στο προσκήνιο χτυποκάρδια,
αγωνίες, χαρές
και προσδοκίες με το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς.
Ήδη ξεκίνησαν οι ηλεκτρονικές εγγραφές σε
ΑΕΙ και ΑΤΕΙ για τα παιδιά που με τις επιδόσεις τους στις φετινές Πανελλήνιες
πέτυχαν μια θέση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Όπως
κάθε χρόνο, ως συνταξιούχος Πανεπιστημιακός δάσκαλος (αλλά ΟΧΙ αποκομμένος από
την ακαδημαϊκή ζωή και περήφανος παππούς εγγονιού που φέτος τελειώνει το Δημοτικό) καταθέτω ξανά εδώ στο φιλόξενο και
φιλικό blog
απλές συμβουλές για παιδιά, γονείς, συγγενείς και συναδέλφους ‘δασκάλους’ με το
ξεκίνημα της Νέας Χρονιάς;
Για τα «πρωτάκια» και τους γονείς τους τα
χτυποκάρδια έχουν μέσα τους την ιδιόμορφα ανυπέρβλητη γοητεία και δυσκολία του
πώς θα αποχωρισθεί η μανούλα τον κανακάρη ή την κανακάρισσα της, πώς θα φανεί
στα παιδιά ο κόσμος του σχολείου όπου θα πρέπει να υποταχθούν σε νέους κανόνες,
να μάθουν να συνυπάρχουν με ένα τσούρμο άλλα παιδάκια να δεχθούν ότι δεν είναι
ΟΛΑ δικά τους, ότι στο σχολείο ΔΕΝ πρόκειται να ικανοποιηθούν όλες οι επιθυμίες
τους όπως συνέβαινε μέχρι τώρα στο σπίτι τους;
Η συμβουλή μου εδώ είναι απλή:
ΑΠΟΓΑΛΑΚΤΙΣΜΟΣ!…
Μαμάδες (κυρίως και δευτερευόντως
μπαμπάδες) κόψτε τον συμβολικό «ομφάλιο λώρο» και αφήστε το παιδί σας να
ενταχθεί στην ομάδα, να απελευθερωθεί από την οικοστρέφεια που άθελά μας γονείς
και συγγενικό περιβάλλον καλλιεργούμε.
Τη νεότερη στην ηλικία και σχετικά άπειρη
δασκάλα, αυτήν που θα κληθεί, όπως το θέλει και ο ποιητής μας, «να σμιλέψει
ψυχές» θα συμβούλευα να μάθει ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ!
Να μάθει, ως δασκάλα, να κρατά ίσες
αποστάσεις καθώς θα σκύβει με αγάπη πάνω από όλα τα παιδιά, να ξεπεράσει τις
δικές της ανθρώπινες υποκειμενικές αδυναμίες διαφορετικής αντιμετώπισης των
παιδιών που η Πολιτεία της εμπιστεύθηκε.
Για τους συναδέλφους της μέσης εκπαίδευσης
οι συμβουλές μου υποχρεωτικά επικεντρώνονται στο ιδιόμορφα απαιτητικό θέμα της
εφηβείας που ταλανίζει κάθε γενιά. Οι έφηβοι δεν αντιμετωπίζουν μόνο τις
εγγενείς στα μαθήματα απαιτήσεις και δυσκολίες αλλά παράλληλα με ιδιαίτερη
έμφαση απαιτήσεις ψυχοκοινωνικές καθώς οδεύουν από την παιδική στην εφηβική
ηλικία.
Στο κρίσιμο σταυροδρόμι της εφηβείας
αρχίζουν οι υποκειμενικές δυσκολίες της αποδοχής ή απόρριψης του σωματικού και
ψυχό-συναισθηματικού τους ΕΓΩ που ταυτίζεται με το πώς το ίδιο το παιδί
“βλέπει” τον εαυτό του, πώς νομίζει ότι το βλέπουν οι άλλοι και κατά πόσο
αισθάνεται ότι αυτό που ΕΙΝΑΙ βρίσκεται μέσα ή έξω από τα πρότυπα που το
κοινωνικό σύστημα καθιερώνει και προβάλλει με τα ΜΜΕ.
Η συμβουλή μου στους γονείς των εφήβων
περικλείεται πάλι σε απλή αλλά ταυτόχρονα απαιτητική έννοια ..ΥΠΟΜΟΝΗ.
Στους λιγότερο έμπειρους συναδέλφους της
Μέσης εκπαίδευσης θα συνιστούσα να επιδείχνουν στον σύγχρονο έφηβο ΑΓΑΠΗ και
ΑΝΟΧΗ την ίδια στιγμή που θα απαιτούν και προσήλωση σε κάποια πλαίσια
ευπρέπειας.
Στα παιδιά συνιστώ περισσότερη προσπάθεια
για δημιουργικότητα και απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων με συνεπή και σταθερή
προσήλωση στην επίτευξη στόχων.
Για γονείς παιδιών της τριτοβάθμιας
εκπαίδευσης οι συμβουλές μου αφορούν στις αυξημένες προσδοκίες που δεν
ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Είναι δεδομένο ότι στα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ
προετοιμάζονται τα αυριανά στελέχη και οι ηγέτες του κοινωνικού και οικονομικού
μας συστήματος.
Το πτυχίο ΑΕΙ ή ΑΤΕΙ από μόνο του ποτέ ΔΕΝ
εξασφάλιζε την επιθυμητή θέση εργασίας αλλά ήταν και παραμένει το ΚΛΕΙΔΙ με το
οποίο οι φοιτητές και οι φοιτήτριες θα ανοίξουν την πόρτα της προσωπικής τους
κοινωνικής, οικονομικής και επαγγελματικής ολοκλήρωσης μέσα στο δραματικό
ελληνικό οικονομικό περιβάλλον «μνημονίων» .
Και εσείς οι πανεπιστημιακοί πρώην
«συνάδελφοι» μου σε ΑΕΙ και ΑΤΕΙ απαιτείται (όσο και αν μου θυμώσουν οι
ιδιοκτήτες καφετεριών θα το πω) να επαναφέρεται τα παιδιά στα αμφιθέατρα και
τις αίθουσες διδασκαλίας.
Να συνεχίσετε άοκνα και δημιουργικά τις
προσπάθειες για παραγωγική ζεύξη των γνώσεων και δεξιοτήτων που προσφέρει η
τριτοβάθμια εκπαίδευση με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας (με την οποία
προσωπικά δέχομαι την διασύνδεση αλλά απορρίπτω ΚΑΤΗΓΟΡΗΜΑΤΙΚΑ την υποτέλεια)
σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα κορεσμένα εδώ και χρόνια με πληθώρα πτυχιούχων
και τώρα πια ελάχιστες θέσεις εργασίας!..
Σίγουρα η σχολική χρονιά του 2017-2018
ξεκινά με αυξανόμενες οικονομικές – και όχι μόνο - δυσκολίες όπως βλέπουμε από
το 2010 και μετά την υποταγή μας σε μνημονιακές πρακτικές σε κάθε ελληνική
οικογένεια, σε κάθε ελληνικό σπίτι.
Τα πράγματα είναι πολύ πιο δύσκολα για
σπίτια με άνεργους μπαμπάδες, τραγικά με άνεργους μπαμπάδες και άνεργες
μαμάδες, για σπίτια και οικογένειες με παππούδες και γιαγιάδες που ζούνε πλέον με
«σακατεμένες» συντάξεις αδυνατώντας να προσφέρουν βοήθεια…
Αλλά προσωπικά
σήμερα από βάθος καρδιάς για παιδιά, γονείς και δασκάλους εύχομαι να είναι
παραγωγική, με υγεία και μεράκι για απόκτηση χρήσιμων γνώσεων η νέα ΣΧΟΛΙΚΗ
ΧΡΟΝΙΑ!..
