 |
| Γράφει η Σοφία Βούλτεψη |
Ο… εφημερεύων Μεσσίας των ημερών ακούει στο όνομα Εμμανουέλ Μακρόν.
Στην κυβέρνηση καταβάλλουν κάθε προσπάθεια να τον εμφανίσουν (όπως άλλωστε κάνουν με κάθε ξένο ηγέτη που επισκέπτεται τη χώρα) ως το μεγάλο της στήριγμα, τόσο όσον αφορά στις σχέσεις με τους δανειστές, όσο και όσον αφορά στις επενδύσεις που η Γαλλία θα μπορούσε να φέρει στην Ελλάδα.
Με διάφορα non paper μας ενημερώνουν πως Τσίπρας και Μακρόν θα συζητήσουν για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ευρώπη (την οποία δεν άλλαξαν με τον Ολάντ και τώρα φαντάζονται πως θα την αλλάξουν με τον Μακρόν).
Μας λένε μάλιστα ότι ο κ. Τσίπρας «συμμερίζεται σε μεγάλο βαθμό τις θέσεις του Εμανουέλ Μακρόν, και για το λόγο αυτό η ελληνική πλευρά θεωρεί κομβική την επίσκεψη Μακρόν για τον προσανατολισμό του διαλόγου αναφορικά με το μέλλον της Ευρώπης»!
Διότι, «τόσο ο Αλέξης Τσίπρας όσο και η ελληνική κυβέρνηση στο σύνολο της συμφωνούν σε μεγάλο βαθμό με τις σκέψεις του Γάλλου Προέδρου για την ανάγκη ύπαρξης πολιτικού ελέγχου και λογοδοσίας στην άσκηση της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής. Με την ελληνική πλευρά να προσδίδει εξίσου ιδιαίτερη έμφαση -πέρα από τον απολύτως αναγκαίο εκδημοκρατισμό της οικονομικής διακυβέρνησης- και στην αποκατάσταση της ισορροπίας της οικονομικής με την κοινωνική διάσταση της Ευρώπης, θέμα που συνδέεται στενά με την εγκατάλειψη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών της μονόπλευρης λιτότητας»!!!
Δηλαδή, την ώρα που εφαρμόζουν τα πιο σκληρά μνημόνια και ξεκινούν οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, συνεχίζουν να μιλούν για… τερματισμό της λιτότητας – και μάλιστα με την βοήθεια του Μακρόν!
Και την ίδια ώρα, αναιρούν όλα τα προηγούμενα, αναφέροντας πως «ο Γάλλος Πρόεδρος με αιχμή την ενίσχυση της χώρας του προχωρά στην αναβάθμιση του γαλλογερμανικού άξονα, στη δυναμική παρουσία της Γαλλίας στη Λιβύη, παράλληλα σχεδιάζει την ανάπτυξη της γαλλικής/ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας ενώ και ο αναβαθμισμένος ρόλος της χώρας του στα Δυτικά Βαλκάνια αποτελεί στόχευση για τον κ. Μακρόν, κάτι που αναμένεται να αποτυπωθεί και κατά τις επισκέψεις του σε Βουλγαρία και Ρουμανία. Εξάλλου, ο Γάλλος Πρόεδρος επιχειρεί και μια ισορροπημένη σχέση μεταξύ ΗΠΑ-Γαλλίας. Σε αυτό το πλαίσιο η αναβαθμισμένη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας καθιστά τη χώρα μας σημαντικό εταίρο».
Είναι προφανές ότι τίποτε από τα παραπάνω – από τον γαλλογερμανικό άξονα ως τη… Λιβύη – δεν αποτελεί εγγύηση για όλα αυτά τα οποία ονειρεύονται.
Όσο για τις επενδύσεις, η Γαλλία δεν έχει καλή εμπειρία από τις παλαιότερες κινήσεις της στην Ελλάδα, οπότε τα πράγματα εκεί είναι εξίσου δύσκολα.
Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα είναι η δημοσκοπική κατάρρευση του Μακρόν στη Γαλλία. Είναι τόσο μεγάλη που πραγματικά αποτελεί σπάνια αρνητική πρωτιά για τόσο πρόσφατα εκλεγμένο πολιτικό.
Τον Ιούλιο η δημοτικότητά του είχε υποχωρήσει κατά 10 μονάδες. Και πρόσφατα, από δημοσκόπηση της Journal du Dimanche, προκύπτει νέα υποχώρηση της τάξης των 14 μονάδων.
Μόνο το 40% των Γάλλων δηλώνουν ικανοποιημένοι, ενώ το 57% τοποθετείται αρνητικά.
Μάλιστα, στα μέσα Ιουλίου, είχε παραιτηθεί ο αρχηγός του γενικού επιτελείου των γαλλικών ενόπλων δυνάμεων Πιερ ντε Βιλιέ, δηλώνοντας πως «δεν είναι πλέον σε θέση να διασφαλίσει την διατήρηση του μοντέλου του στρατού στο οποίο πιστεύει ως εγγύηση της προστασίας της Γαλλίας και των Γάλλων, σήμερα και αύριο, και να υποστηρίξει τις φιλοδοξίες της χώρας μας». (Αυτό για τα γεωστρατηγικά συμφέροντα στα οποία αναφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ).
Ο Μακρόν είχε προεκλογικά υποσχεθεί να φθάσει ο αμυντικός προϋπολογισμός στο 2% του γαλλικού ΑΕΠ, δηλαδή στα 50 δις ευρώ το 2025. Κι’ αυτό διότι είχε διατυπωθεί η άποψη ότι πρέπει να ικανοποιούνται οι ανάγκες άμυνας τόσο για τα στρατεύματα που βρίσκονται εκτός της χώρας (Αφρική) όσο και για την αντιμετώπιση εσωτερικά της τρομοκρατίας.
Ξαφνικά, ανακοινώθηκαν περικοπές 825 εκ ευρώ. Ως γνωστόν, ο Γάλλος Πρόεδρος έχει δεσμευτεί να περιορίσει το έλλειμμα κάτω του 3% του ΑΕΠ.
Άρα, πώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα πολεμήσει την λιτότητα μαζί με τον Μακρόν;
Θυμίζω επίσης πως σε μια ομιλία του – ποταμό ενώπιον του γαλλικού Κογκρέσου, στις 3 Ιουλίου, ο Μακρόν είχε αναφερθεί σε μια σειρά θεσμικές αλλαγές.
Την ομιλία εκείνη είχε κριτικάρει ο γαλλικός Τύπος, ως «ασαφή», «πολύ γενικό πολιτικό λόγο» και «δύσπεπτο κήρυγμα».
Την πιο σκληρή κριτική άσκησε η Humanite. Στο κύριο άρθρο, ο διευθυντής σύνταξης της εφημερίδας, ο Πατρίκ Απέλ-Μιλέρ, είχε μιλήσει για «ένα μακρύ, δόλιο κήρυγμα, ένα μάτσο κοινοτοπίες και ένα μείγμα μεγάλων αρχών που περιορίστηκαν σε κλισέ».
Τώρα πώς ο αριστερός ΣΥΡΙΖΑ θα επωφεληθεί από κάποιον που δέχεται τέτοια βέλη κριτικής από τον γαλλικό αριστερό Τύπο, αποτελεί σίγουρα μυστήριο αντάξιο των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Αξίζει επίσης να σημειώσουμε ότι στη δική του ομιλία, στις 4 Ιουλίου, ενώπιον της Εθνοσυνέλευσης, ο πρωθυπουργός Εντουάρ Φιλίπ είχε πει ότι θα πρέπει οι Γάλλοι να έχουν «το κουράγιο να αντιμετωπίσουν με θάρρος και ειλικρίνεια» την οικονομική κατάσταση της χώρας. Αναφερόμενος στο δημοσιονομικό έλλειμμα των 8 δις που διαπίστωσε το Ελεγκτικό Συνέδριο στα τέλη του Ιουνίου, ύστερα από έλεγχο που είχε ζητήσει ο Εμμανουέλ Μακρόν, ο Εντουάρ Φιλίπ δήλωσε: «Η διαπίστωση είναι σοβαρή, 8 δις ευρώ μη χρηματοδοτούμενες δαπάνες. Το χρέος μας έχει φθάσει σε ένα ανυπόφορο ύψος: 2.147 δις ευρώ. Κάθε χρόνο η Γαλλία δαπανά 42 δις ευρώ για την αποπληρωμή των τόκων, πρόκειται για ένα ποσό που ξεπερνάει τον προϋπολογισμό μας για την εθνική άμυνα. Αυτό το χρέος, μας κάνει να είμαστε στο έλεος των χρηματοπιστωτικών αγορών των οποίων οι διακυμάνσεις επηρεάζουν όλο και περισσότερο το μέλλον μας. Εάν τυχόν προέκυπτε μια νέα κρίση δεν έχουμε κανένα περιθώριο ελιγμών.
«Κάτω από το ανήσυχο βλέμμα των Γάλλων χορεύουμε πάνω σε ένα ηφαίστειο που βρυχάται όλο και πιο δυνατά. Οι Γάλλοι δεν πιστεύουν στις απλοϊκές λύσεις, στην έξοδο από το ευρώ ή στη διαγραφή του χρέους», είχε πει. Προσθέτοντας πως «στόχος μου είναι να φέρω το έλλειμμα κάτω από το όριο του 3% του ΑΕΠ από το 2017 και να οδηγήσω τη στρατηγική των δημόσιων οικονομικών με βάση τους κάτωθι απλούς κανόνες:
- Να μειώσω μέσα στην πενταετία τη φορολογική πίεση κατά μια μονάδα του ΑΕΠ.
- Να μειώσω τη δημόσια δαπάνη κατά τρεις μονάδες ΑΕΠ, κατά την ίδια περίοδο».
Διότι, όπως είπε, «η Γαλλία δεν μπορεί να είναι συγχρόνως πρωταθλήτρια των δημόσιων δαπανών και πρωταθλήτρια φοροσυλλέκτρια».
Από τα παραπάνω, δεν βλέπω σε τι θα συνίστατο η βοήθεια της Γαλλίας προς την Ελλάδα αυτή την εποχή…
