Σχόλιο: Τόσο το παρόν άρθρο που αναδημοσιεύουμε όσο και το άρθρο για τον μαζικό τουρισμό αναφέρονται σε δύο φαινόμενα (μετανάστευση/ανεξέλεγκτος τουρισμός) που αποτελούν βασικά προβλήματα που δημιουργεί η παγκοσμιοποίηση και η κατάργηση κάθε εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας, που έχει όχι μόνο οικονομικές αλλά και πολιτιστικές, πέρα βέβαια από τις πολιτικές συνέπειες.
Επιπλέον, και τα δύο θέματα είναι άκρως επίκαιρα, αφού όσον αφορά το μεταναστευτικό οι “πάτρωνες” μας στην ΕΕ ετοιμάζονται να μας στείλουν χιλιάδες ακόμα μετανάστες (γι’ αυτό και η ΕΡΤ καθιέρωσε μέχρι και δελτίο ειδήσεων για μετανάστες – πανευρωπαΐκή αποκλειστικότητα !) ενώ όσον αφορά το τουρισμό ο xxxx Τσίπρας και η κουστωδία του βγαίνουν συνεχώς και τονίζουν ότι ο τουρισμός θα μας “σώζει”, ενώ βέβαια ο τουρισμός (ποιοτικός όμως, που σέβεται τις τοπικές κοινωνίες και τη φύση και όχι τα καραβάνια των μεθυσμένων “all-inclusive” ή τον πολυτελή τουρισμό για τις ελίτ και τα λίγα προνομιούχα στρώματα, χάρη στα οποία καταστρέφονται τα τοπία και η φύση σε ειδυλλιακά σημεία της χώρας) θα έπρεπε να είναι συμπληρωματικός σε μια αυτοδύναμη οικονομία.
Σήμερα το μεταναστευτικό αποτελεί για την χώρα μας ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα και η λύση είναι η ακριβώς αντίθετη από αυτή που προωθούν οι γκαουλάιτερ, μέσω της δήθεν κυβέρνησης των εντολοδόχων τους. Σήμερα αποκαλύπτεται σε όλο της το μεγαλείο η εγκληματική σπείρα των επιστατών της Υπερεθνικής Ελίτ που “κυβερνά” τη χώρα, εφόσον αποδέχονται και άλλους επιπλέον πρόσφυγες από τη Γερμανία, όπως δήλωσε (με το εκπληκτικής υποτέλειας επιχείρημα “Θα δεχθούμε πρόσφυγες από τη Γερμανία για να μην βγούμε από την ΕΕ!”) ο επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια Μουζάλας που …δένει τα κορδόνια των αφεντικών μας.
Όπως έχουμε τονίσει επανειλημμένα, για το ΜΕΚΕΑ, η μετανάστευση είναι απλά ένα ολέθριο σύμπτωμα της οικονομικής παγκοσμιοποίησης αλλά συγχρόνως και μέσον για την πολιτιστική ισοπέδωση το λαών, στο πλαίσιο της πολιτιστικής παγκοσμιοποίησης. Για εμάς, είναι αυτονόητη προϋπόθεση της εθνικής και οικονομικής κυριαρχίας των λαών η αποκλειστική δυνατότητα καθορισμού του αριθμού των μεταναστών στη χώρα τους. Τα περι «ανθρωπιστικής» μεταχειρίσεως των μεταναστών και λοιπά αποτελούν άθλια προπαγάνδα της υπερεθνικής ελίτ, των Σόρος και των
καλοπληρωμένων από αυτούς ΜΚΟ. Δεν είναι ανθρωπισμός να πεινούν κυριολεκτικά οι διπλανοί σου και εσύ να ταΐζεις τους μετανάστες που δημιούργησαν οι ίδιες ελίτ, οι οποίες τώρα δήθεν σκίζονται για την ευημερία τους. Οι ελίτ που τους δημιούργησαν πρέπει και να τους
αναλάβουν, λύνοντας καταρχήν τα προβλήματα που οι ίδιες δημιούργησαν στις χώρες αυτές.
καλοπληρωμένων από αυτούς ΜΚΟ. Δεν είναι ανθρωπισμός να πεινούν κυριολεκτικά οι διπλανοί σου και εσύ να ταΐζεις τους μετανάστες που δημιούργησαν οι ίδιες ελίτ, οι οποίες τώρα δήθεν σκίζονται για την ευημερία τους. Οι ελίτ που τους δημιούργησαν πρέπει και να τους
αναλάβουν, λύνοντας καταρχήν τα προβλήματα που οι ίδιες δημιούργησαν στις χώρες αυτές.
Περιττό να τονίσουμε ότι το παρόν άρθρο για την μετανάστευση που δημοσιεύτηκε στους συστημικούς Times του Λονδίνου αν είχε γραφτεί από Έλληνα δημοσιογράφο θα είχε χαρακτηριστεί συλλήβδην από όλους τους υπαλλήλους εν Ελλάδι της υπερεθνικής ελίτ ως φασιστικό, ρατσιστικό κλπ..
Καιρός για μια σκληρότερη γραμμή στη μεταναστευτική κρίση
Clare Foges, The Times (07-08-2017)
Τα δυτικά έθνη πρέπει να πάρουν αυστηρά μέτρα περιορισμού των θαλάσσιων διαβάσεων και να μεταρρυθμίσουν τη Σύμβαση του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες
Ο συναγωνισμός μεταξύ των αξιωματούχων των Ηνωμένων Εθνών για το ποιος θα κάνει το πιο εμπρηστικό σχόλιο για το Ηνωμένο Βασίλειο συνεχίζεται. Πρώτα ήταν ο εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο οποίος δήλωσε ότι ο σεξισμός είναι πιο διαδεδομένος εδώ από οποιαδήποτε άλλη χώρα έχει επισκεφθεί. Στη συνέχεια, ο ειδικός εκπρόσωπος του ΟΗΕ για τη διεθνή μετανάστευση περιέγραψε τα βρετανικά σχέδια χτισίματος ενός τοίχου γύρω από το λιμάνι του Calais ως «απάνθρωπα». Τώρα έχουμε τον Volker Türk, τον υψηλό επίτροπο των Ηνωμένων Εθνών για τους πρόσφυγες, να αγωνίζεται σκληρά για το πρώτο βραβείο.
Την περασμένη εβδομάδα ο κ. Türk δήλωσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο πρέπει να «επιταχύνει» και να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της μεταναστευτικής κρίσης. Δεν έχει σημασία ότι έχουμε δώσει εκατοντάδες εκατομμύρια για να βοηθήσουμε τους πρόσφυγες στα στρατόπεδα γύρω από τη Συρία ή ότι το 2016 επαναεγκαταστήσαμε περισσότερους πρόσφυγες από οποιαδήποτε άλλη χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο μεγαλόσχημος αξιωματούχος διατάζει ότι πρέπει να διπλασιάσουμε τον αριθμό των προσφύγων που δεχόμαστε. Επέκρινε τους Βρετανούς πολιτικούς για «ανεύθυνη» ρητορική, ζήτησε «περισσότερη κατανόηση» και ζήτησε από όλους όσους εργάζονται σε αυτόν τον τομέα να ακούσουν τη «φωνή της λογικής».
Είναι ο κ. Türk και οι συνάδελφοί του που αγνοούν τη λογική και οι οποίοι ήταν καταστροφικά ανεύθυνοι στη πυροδότηση της μαζικής μετανάστευσης. Είναι καιρός να απορριφθεί απερίφραστα η προσέγγισή τους. Δεν χρειαζόμαστε περισσότερη «κατανόηση» ή ακόμα μεγαλύτερη αύξηση του αριθμού προσφύγων.
Η μεταναστευτική κρίση των τελευταίων ετών ήταν ένα μάθημα για τους κινδύνους που προκύπτουν όταν αφήνεις την καρδιά να υπερκεράσει το κεφάλι. Από την πολιτική «καλώς ήρθατε πρόσφυγες» της Άγκελα Μέρκελ μέχρι τα πλοία των ΜΚΟ που ψάχνουν τη Μεσόγειο για μετανάστες προς διάσωση, η βραχυπρόθεσμη συμπόνια κλιμάκωσε την κρίση, ενισχύοντας τον μαγνήτη που ελκύει εκατομμύρια από τις αναπτυσσόμενες χώρες στην Ευρώπη. Μπορεί να βλέπουμε λιγότερες εικόνες από πακτωμένα σκάφη στις οθόνες μας αυτές τις μέρες, αλλά οι αριθμοί αυξάνονται. Περισσότεροι από 83.000 μετανάστες έφθασαν στη νότια Ιταλία κατά το πρώτο εξάμηνο του τρέχοντος έτους, αριθμός αυξημένος κατά 19% σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο του περασμένου έτους. Περισσότεροι από 2.300 πέθαναν κατά τη διέλευση το 2017. Στο Καλαί (Calais) σχηματίζεται ένα νέο στρατόπεδο ζούγκλα, με περίπου 1.000 μετανάστες να κοιμούνται στα πρόχειρα.
Η γραμμή μεταξύ προσφύγων και οικονομικών μεταναστών γίνεται όλο και πιο ασαφής. Οι τρεις πρώτες χώρες καταγωγής όσων έφτασαν στην Ιταλία το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους ήταν η Νιγηρία, το Μπαγκλαντές και η Γουινέα. Σύμφωνα με στοιχεία του ΟΗΕ, επτά στους δέκα που έρχονται στη Λιβύη διαφεύγουν εξαιτίας της φτώχειας. Όταν το Ηνωμένο Βασίλειο πήρε 750 παιδιά (ή νέους) από τη «Ζούγκλα» πέρυσι, λιγότεροι από δέκα ήταν από τη Συρία. Από τη Σενεγάλη έως το Μπαγκλαντές, εκατομμύρια στρέφουν τα βλέμματά τους σε μια ζωή στην Ευρώπη. Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Antonio Tajani, προειδοποίησε πρόσφατα ότι θα υπάρξει «έξοδος βιβλικών διαστάσεων αν δεν αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα». Ποιοι από τους ηγέτες μας θα τολμήσουν να το πουν: ότι αυτό το κύμα από τα φτωχότερα έθνη πρέπει να σταματήσει πιο πειστικά; Ότι για χάρη της Ευρώπης και του αναπτυσσόμενου κόσμου πρέπει να χαραχτεί μια σκληρότερη γραμμή ανάμεσα τους;
Οι περισσότεροι θα δείξουν κατανόηση προς εκείνους που θέλουν να ξεφύγουν από τη φτώχεια, ειδικά όταν το διαδίκτυο έχει πιέσει τις μύτες τους στο παράθυρο της ευημερούσας Δύσης. Όμως, πίσω από τον καθένα που καταφέρνει να φτάσει στην Ιταλία υπάρχουν πολλοί περισσότεροι που θα ενθαρρυνθούν να ξεκινήσουν το ίδιο ταξίδι. Οι δυνητικοί αριθμοί προκαλούν ζάλη. Μια επιτάχυνση της τρέχουσας κρίσης θα αποτελούσε καταστροφή όχι μόνο για τη Δύση, αλλά και για τα αναπτυσσόμενα κράτη που θα έχαναν ένα πλήθος νέων, ικανών, εργατικών πολιτών.
Μακροπρόθεσμα, η πιο καλοπροαίρετη και λογική στρατηγική είναι να βελτιωθεί η ζωή στις φτωχότερες χώρες και έτσι να αποδυναμωθεί η επιθυμία για μετανάστευση. Αλλά η αντιμετώπιση αυτού του «παράγοντα ώθησης» θα είναι το έργο δεκαετιών. Υπάρχουν δύο «παράγοντες έλξης» που πρέπει να αντιμετωπιστούν επειγόντως. Ο πρώτος είναι η γνώση ότι, μόλις διασωθεί στην κεντρική Μεσόγειο, η διέλευση στην ηπειρωτική Ευρώπη είναι εξασφαλισμένη. Το τέχνασμα των διακινητών ανθρώπων είναι να παραδώσουν τους μετανάστες όχι στην Ιταλία, αλλά ακριβώς πέρα από τα όρια των χωρικών υδάτων της Λιβύης, ώστε να μπορούν να σωθούν από τα πλοία των ΜΚΟ που βρίσκονται εκεί. Αν και κινούνται από ευγενή ένστικτα , οι φιλανθρωπικές οργανώσεις που περιπολούν αυτά τα νερά βοηθούν ουσιαστικά τους διακινητές και πρέπει να σταματήσουν να το κάνουν. Οι Ιταλοί είναι πολιορκημένοι και χρειάζονται περισσότερη διεθνή υποστήριξη για να συνεργαστούν με την ακτοφυλακή της Λιβύης για να επιστρέψουν τα πλοία στα λιμάνια της Λιβύης. Όπως δήλωσε ο Bill Gates (όχι κάποιος σκληροπυρηνικός): «Η Ευρώπη πρέπει να κάνει πιο δύσκολη για τους Αφρικανούς την πρόσβαση στην ήπειρο μέσω των σημερινών διαδρομών διαμετακόμισης.» Η επιστροφή των πλοίων μπορεί να μην είναι μια ευχάριστη πρόταση βραχυπρόθεσμα αλλά μέχρι η κεντρική Μεσόγειος να θεωρείται ως οδός χωρίς ελπίδα, οι αριθμοί θα συνεχίσουν να αυξάνονται μαζί με τα κέρδη των διακινητών.
Ο δεύτερος μεγάλος παράγοντας έλξης είναι η απελπιστικά απαρχαιωμένη Σύμβαση περί Προσφύγων του ΟΗΕ. Ο ορισμός του αιτούντα άσυλο ως κάποιου που έχει «βάσιμο φόβο δίωξης στη χώρα του» είναι τόσο ελαστικός, που με λίγη φαντασία, μπορεί να καλύψει πολλά εκατομμύρια ανθρώπων. Αναπτύχθηκε πριν τα smartphones δώσουν στους κατοίκους του αναπτυσσόμενου κόσμου την ικανότητα να μάθουν τα δικαιώματά τους σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο. Εάν η άφιξη σας και μόνο στο ιερό έδαφος της Δύσης σας δίνει βήμα και μια αξιοπρεπή πιθανότητα διαμονής, θα κάνετε οτιδήποτε για να φτάσετε εκεί. Μόνο εάν οι δυτικές χώρες μεταρρυθμίσουν τη σύμβαση, περιορίζοντας ριζικά τον ορισμό της δίωξης, έχουμε ελπίδα να ελέγξουμε την κρίση.
Χωρίς αμφιβολία διάφοροι αξιωματούχοι του ΟΗΕ θα λένε ότι τέτοιες ενέργειες στερούνται συμπόνιας. Η εναλλακτική λύση είναι να παρατείνουμε αυτή την καταστροφή, προσελκύοντας περισσότερους να θέσουν σε κίνδυνο τη ζωή τους, πλουτίζοντας τους διακινητές ανθρώπων, συντρίβοντας τα ευρωπαϊκά έθνη και σκληραίνοντας τις καρδιές κατά των πραγματικών αιτούντων άσυλο. Αυτό δεν μου φαίνεται και πολύ συμπονετικό.
