ΜΠΟΡΕΙ να ενοχλεί κάποιους που εξυπηρετούν σκοπιμότητες αλλά θα πρέπει να τίθεται συνεχώς. Θα μπορούσε οποιοδήποτε κράτος να αποδεχθεί να εγγυάται την ανεξαρτησία του τρίτη χώρα; Και, πιο συγκεκριμένα, να τους εγγυάται η Τουρκία; Δεν πιστεύουμε πως θα βρεθεί έστω και μια χώρα που θα θέλει αυτό να γίνει.
Γιατί λοιπόν κάποιοι επιμένουν αυτό να ισχύσει στην Κύπρο; Προχθές, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε ομιλία του στο 19ο Παγκόσμιο Συνέδριο Αποδήμων Κυπρίων, κάλεσε ονομαστικά ΗΠΑ και Βρετανία να απαντήσουν εάν θα δέχονταν στα δικά τους πολιτικά συστήματα, για να ληφθεί μια απόφαση, να χρειάζεται και η σύμφωνος γνώμη μίας εκ των πολιτειών στην περίπτωση της Αμερικής ή της Σκωτίας για την περίπτωση της Βρετανίας, και εάν οι χώρες αυτές θα δέχονταν οποιαδήποτε άλλη χώρα, ή την Τουρκία, να εγγυηθεί την ασφάλειά τους. Απάντηση δεν αναμένεται να δοθεί καθώς και καμία εκ των δύο αυτών χωρών δεν θα ενοχλείτο εάν η Τουρκία εγγυάτο την ανεξαρτησία και την ασφάλεια της Κύπρου.
ΤΟ ίδιο θέμα έχουν εγείρει και Κύπριοι ευρωβουλευτές προς τους συναδέλφους τους. Τέσσερις ευρωβουλευτές, που ανήκουν σε τέσσερα διαφορετικά κόμματα, απέστειλαν επιστολή ενημέρωσης σε όλους τους συναδέλφους τους ευρωβουλευτές (από 28 κράτη-μέλη) σχετικά με τα συμβάντα στην Ελβετία για το Κυπριακό. Την επιστολή συνυπέγραψαν οι Λευτέρης Χριστοφόρου (ΕΛΚ-EPP), Κώστας Μαυρίδης (Σ και Δ – S&D), Δημήτρης Παπαδάκης (Σ και Δ – S&D) και Ελένη Θεοχάρους (ΕΣΜ-ECR). Η επιστολή των τεσσάρων ευρωβουλευτών απευθύνεται σε κάθε ξένο ευρωβουλευτή πληροφορώντας τον ότι «εάν η χώρα σας, κράτος-μέλος της ΕΕ, ήταν θύμα εισβολής και κατοχής, εμείς θα σας υποστηρίζαμε πλήρως ώστε να μην γίνει αποδεκτός ο εισβολέας με τα στρατεύματά του και να καταστεί εγγυητής της» και ζητείται η στήριξή τους για να επικρατήσουν στην Κύπρο οι βασικοί κανόνες δικαίου της ΕΕ.
ΑΥΤΑ τα μηνύματα είναι σημαντικά καθώς αγγίζουν τον πυρήνα του προβλήματος. Αυτά τα μηνύματα θα πρέπει να είναι συνεχή και να απευθύνονται προς όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων και προς όλα τα κέντρα που μπορούν να επηρεάσουν ή να διαμορφώσουν πολιτικές. Δεν εγείρεται από κυπριακής πλευράς ένα ζήτημα το οποίο εμπεριέχει το στοιχείο της υπερβολής. Είναι ένα ζήτημα το οποίο ξυπνά, θεωρούμε, τα αντανακλαστικά των τρίτων. Είναι ένα θέμα που σαφώς και καμία άλλη χώρα δεν θα δεχόταν να ισχύσει στη δική της επικράτεια. Ούτε αυτή η Τουρκία δεν θα αποδεχόταν μια τρίτη χώρα να εγγυάται την ασφάλεια μειονοτήτων, οι οποίες ζουν στην επικράτειά της. Όπως ανέφερε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ενώπιον του συνεδρίου των Αποδήμων, η Κύπρος πρέπει επιτέλους να γίνει ξανά ένα ομαλό κράτος, μακριά από τις όποιες παρεμβάσεις τρίτων. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης εξέφρασε και τη βεβαιότητα ότι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι μπορούν να συμβιώσουν και να συνδημιουργήσουν, «αρκεί να μη μετατρέπονται σε όργανα εξυπηρέτησης τρίτων», εννοώντας την Τουρκία και τους Τ/κ. Θα πρέπει, λοιπόν, να δοθεί μάχη και γι’ αυτό το αυτονόητο. Ότι, δηλαδή, η Κύπρος δεν χρειάζεται εγγυητές. Όπως δεν χρειάζεται καμία άλλη χώρα.
