Του Στέλιου Παπαθεμελή*
Ο έξοχος ποιητής και στοχαστής Νικηφόρος Βρεττάκος σ’ ένα εκπληκτικό του κείμενο είχε χαρακτηρίσει την δυστυχώς συνεχιζόμενη ως τις μέρες μας «φθορά της γλώσσας μας, φθορά του έθνους» (Εκδ. Φιλιππότη, 1990). Ο ποιητής εντοπίζει την παθογένειά της στην αμβλυμένη εθνική μας συνείδηση, αποτέλεσμα της έκπτωσης των εθνικών, πολιτικών και ηθικών αξιών που ανέξειξε ο λαός μας στην μακρά ιστορική του διαδρομή.
Η εντός των συνόρων συστηματική εκ των ένδον επίθεση στη γλώσσα και στην ιστορία μας, βρίσκει ευτυχώς, πολλούς ξένους ελληνιστές και ελληνίζοντες, υπερασπιστές της γλώσσας και της ιστορίας μας. Λαμπρό το κείμενο που διακινεί ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο, έγκριτος Ιταλός, λόγιος και μεταφραστής Ελλήνων ποιητών. Οι υπογράφοντες εκτιμούν ότι τα πρόσφατα μέτρα της παιδείας οδηγούν «στη συρρίκνωση της έκτασης και του βάθους της πατριδογνωσίας των Ελλήνων μαθητών με αποτέλεσμα να μειώνονται σημαντικά οι δύο πρωταρχικής σημασίας πυλώνες της ελληνικής εθνικής υπόστασης: η Γλώσσα και η Ιστορία».
Και διαμαρτύρονται «για τη συνεχή πολιτική ταπείνωσης αυτής της μοναδικής γλωσσικής και ιστορικής διαχρονίας της Ελλάδας, την οποία ανέλαβε το Υπουργείο Παιδείας (που «έχασε» στον δρόμο και τον «εθνικό» του χαρακτήρα!) με την υιοθέτηση μιας, πιστεύουμε, άκρως διαφθείρουσας και παρεκκλίνουσας «αναμόρφωσης» των προγραμμάτων σπουδών των Αρχαίων και Νέων Ελληνικών και Ιστορίας. Έτσι, η καταρράκωση της οικουμενικής διάστασης της Ελληνικής Γλώσσας και η αλλοίωση / νόθευση, εις βάρος του Ελληνισμού, ιστορικών πραγματικοτήτων πέραν κάθε αμφιβολίας, προσφέρει χείριστη υπηρεσία στην σημερινή σπουδάζουσα νεολαία και τους πολίτες τού αύριο»!
Οι υπογράφοντες ζητούν την δίκαιη επαναφορά των διδασκαλιών που περικόπηκαν και επισημαίνουν ότι: «Η αποδόμηση και αλλοτροίωση που επιχειρείται, της ελληνικής γλωσσικής και ιστορικής παιδείας, συνταγματικά κατοχυρωμένων, χρησιμοποιώντας παράγωγα, ανεκδιήγητου «παγκοσμιοποιημένου» τύπου, «πολυπολιτισμικά» ιδεολογήματα τα οποία δεν συναντάμε σε καμία ευρωπαϊκή χώρα που σέβεται τον εαυτό της και το μέλλον της, επιβάλλεται να παύσουν ώστε να μην υποστεί και αυτή την βαριά υποβάθμιση ο Ελληνικός Λαός, ήδη ευρισκόμενος σήμερα σε σκληρή δοκιμασία επιβίωσης». Χίλια μπράβο τους και άξιος ο μισθός τους!
Βέβαια «Ο λαός των λειψάνων ζη και βασιλεύει
χιλιόψυχος, το πνεύμα και στο χώμα λάμπει». (Κωστής Παλαμάς, που επιμένει στο «αχάλαστο» των πατρίδων).
«Πατρίδες! Αέρας, γη, νερό, φωτιά! Στοιχεία
αχάλαστα και αρχή και τέλος των πλασμάτων» (Πατρίδες).
Ο εχθρός βεβαίως και υπάρχει και βυσσοδομεί με κάθε μέσο εναντίον της εθνικής μας υπόστασης. Η πρόσφατη εκτόξευση σε θέση αντιπροέδρου της τουρκικής κυβέρνησης ασήμαντου θρακογενούς ονόματι Τσαβούσογλου, σηματοδοτεί πολλά. (Ο Κορνήλιος Καστοριάδης έχει αναδείξει το φαινόμενο που ακούει στο όνομα «άνοδος της ασημαντότητας»). Το άτομο διετέλεσε πρόεδρος του εγκαθέτου συλλόγου των (αυτο)αποκαλούμενων «Τούρκων Δυτικής Θράκης», οργάνου της Άγκυρας, υπονομευτικού της κρατικής μας υπόστασης. Προφανώς ο Ερντογάν εξετίμησε το ανθελληνικό μένος του ανδρός, και τον προήγαγε σε αντιπρόεδρο με αρμοδιότητα τους εκτός Τουρκίας Τούρκους. Η περίπτωση πάντως είναι μια ακόμη καμπάνα, καμπανάρα για να αφυπνιστεί επιτέλους το ελληνικό κρατικό imperium απέναντι στην απειλή που συνιστά αυτό που ονομάζεται «Τουρκία εντός των ελληνικών τειχών».
Να μην ξεχνούμε τον πάντων σοφώτατον της πολιτικής Θουκυδίδη, που έλεγε πως προσιδιάζει γενικά στη φύση των ανθρώπων να περιφρονούν όσους υποχωρούν και να θαυμάζουν όσους αντιστέκονται ανυποχώρητα. «Πέφυκε γαρ και άλλως άνθρωπος, το μεν θεραπεύον υπερφρονείν, το δε μη υπείκον θαυμάζειν» (ΙΙΙ, 39, 5).
Σποραδικά μεν, αλλά θετικό γεγονός, ότι αφυπνιστικά για την εθνική ραστώνη κείμενα βλέπουν το φως της δημοσιότητας. Δείγμα η μελέτη των Σάββα Ρομπόλη - Β. Μπέτση (Βήμα 20/8/17). Αλιεύουμε αριθμούς - κεραυνούς για τους δείκτες γονιμότητας ανά γυναίκα (σε ηλικία γονιμότητας):
α) 1960-81, 2,3 παιδιά
β) 1982-88, 1,5 ‘’
γ) 1989-99, 1,2 ‘’
δ) 2000-09, 1,5 ‘’
ε) 2010-17, 1,2 ‘’ Δηλαδή χανόμαστε! Εξαφανιζόμαστε…
Με τους τρέχοντες ρυθμούς ο παιδικός πληθυσμός (0 – 14 ετών) στην Ελλάδα από 1,6 εκατ. σήμερα, το 2060 θα πέσει στις 923.000.
Η καταλυτική επικυριαρχία των ανισοτήτων, το υψηλό και αδιόρθωτο επίπεδο ανεργίας, η αδίστακτη αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων και ασφαλώς η, συνήθως αποσιωπώμενη διαρκής απομάκρυνση από τις παραδοσιακές αξίες ζωής, παρ’ ότι το αποκούμπι στην περίοδο της κρίσης στάθηκε η οικογένεια, είναι οι βασικές αιτίες της σύγχρονης απαιδίας.
Η κρίση, εκτιμούν οι αναλυτές, επηρέασε το 92% των ελληνικών νοικοκυριών. Και τα νέα νοικοκυριά όταν ο 1 ή και οι 2 του ζεύγους είναι άνεργοι χωρίς ορατή προοπτική είναι επόμενο να εξορκίζουν την τεκνογονία.
Στα 3000 χρόνια της ελληνικής ιστορίας είναι η τρίτη φορά που βρισκόμαστε αντιμέτωποι στο φαινόμενο της «απαιδίας» και «ολιγανθρωπίας». Πρώτη στην εποχή υποταγής στη Ρώμη. Δεύτερη στην Άλωση και τρίτη τώρα.
Ο Πολύβιος (Ιστορίαι, 36) εντοπίζει: «Επέσχεν εν τοις καθ’ ημάς καιροίς την Ελλάδαν πάσαν απαιδία και ολιγανθρωπία, δι’ ην αι τε πόλεις εξερημώθησαν και αφορία είναι συνέβαινε». Τα αίτια της τότε απαιδίας: αλαζονεία, φιλοχρηματία, ραθυμία, δεν ταυτίζονται με τα τρέχοντα. Πάντως και τότε και τώρα «ταχέως έλαθεν το κακόν αυξηθέν».
Να αντιδράσουμε σύσσωμοι και σύψυχοι στην απαιδία, την απαιδευσία και την αγλωσσία.
Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
