Κατά την διάρκεια έναρξης κατασκευής μια εγχώριας κατασκευής κορβέτας τον Ιούλιο του 2017 ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εξέφρασε τον στόχο της χώρας του να«κατασκευάσει τα δικά της αεροπλανοφόρα» σε μια προσπάθεια της Άγκυρας να γίνει «ανεξάρτητη στον τομέα της άμυνας μέχρι το 2023».
«Πρέπει να κινηθούμε ακόμη γρηγορότερα», είπε ο Ερντογάν. «Είμαστε υπερήφανοι για την ικανότητά μας να κατασκευάζουμε στρατιωτικά πλοία, ειδικά για την κατασκευή υποβρυχίων».
Η παρατήρηση του Ερντογάν δεν είναι τελείως υπερβολική. Έρχεται την περίοδο μετά από έναν περίπου χρόνο όταν η Τουρκία άρχισε την κατασκευή του «TCG Anadolu», ενός αμφίβιου επιθετικού πλοίου βασιζόμενο στο «Juan Carlos I» της Ισπανίας.
Αυτό το μικρό αεροπλανοφόρο, το οποίο η Τουρκία σκοπεύει να έχει έτοιμο σε 3 χρόνια, θα γίνει η ναυαρχίδα του τουρκικού ναυτικού και θα μπορεί να μεταφέρει ακόμα και 6 με 8 F-35B που μπορούν να απογειώνονται και να προσγειώνονται κάθετα.
Η Τουρκία έχει ήδη σχέδια για την αγορά των F-35 και μπορεί κάλλιστα να αγοράσει διαφορετικές παραλλαγές του μαχητικού αεροσκάφους.
Εναλλακτικά το Anadolu θα μπορούσε να επιχειρήσει σαν ελικοπτεροφόρο μεταφέροντας τα επιθετικά ελικόπτερα TAI/AgustaWestland T129 τα οποία η Τουρκία παράγει μαζί με την Ιταλία μαζί με ελικόπτερα βαρέων μεταφορών τύπου Chinook. Το «Juan Carlos I» της Ισπανίας εκτός από το να ενεργεί σαν πλοίο μεταφοράς στρατευμάτων μεταφέρει και αεροσκάφη AV-8B Harrier.
Το αρνητικό αυτών των σχεδίων και των δηλώσεων του Ερντογάν αφορά στις προσπάθειες της Τουρκίας να επιδείξει την δύναμή της σε μια περιοχή με ήδη τεταμένες εντάσεις - η συνεχιζόμενη τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο με τις συνεχείς καθημερινές παραβιάσεις του ελληνικού Εθνικού Εναέριου Χώρου αλλά και την αποστολή της φρεγάτας Gokceada (Ίμβρος) στην Κύπρο με σκοπό να παρενοχλήσει την γεώτρηση του «West Capella»στο οικόπεδο 11 της κυπριακής ΑΟΖ.
Μάλιστα Τούρκοι στρατιώτες αυτήν την στιγμή είναι σταθμευμένοι στην περιοχή του Κόλπου και συγκεκριμένα στο Κατάρ. Η Τουρκία έχει χτίσει μια βάση στην Σομαλία για να βοηθήσει στην εκπαίδευση του στρατού της χώρας στην μάχη ενάντια στην Al Shabaab και έχει στρατεύματα σε Ιράκ και Συρία.
Εν ολίγοις ο τουρκικός στρατός δεν περιορίζεται στα δικά του σύνορα ή ακόμα και εντός της περιοχής του.
Η Αίγυπτος είναι η μόνη χώρα στην περιοχή που έχει στο οπλοστάσιό της τα γαλλικά Mistral που αγόρασε το 2015 δίνοντάς της μια ικανότητα που μερικές μόνο χώρες στον κόσμο διαθέτουν. Όμως αυτά τα πλοία δεν έχουν δει ακόμα μάχες ούτε έχουν αναπτυχθεί έξω απ΄ τις ακτές της Αιγύπτου. Επίσης δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν μαχητικά αεροσκάφη όπως το «Juan Carlos I» ή το Anadolu.
Μια εξαιρετικά αμφίβολη έκθεση το 2015 ανέφερε ότι το Ισραήλ προσπάθησε ανεπιτυχώς να αγοράσει ένα «μοντέρνο αεροπλανοφόρο» από τις ΗΠΑ, χωρίς να αναφέρει την κλάση. Η απόκτηση ενός αεροπλανοφόρου από το Ισραήλ θα πρόβαλε την αεροπορική και ναυτική ισχύ της χώρας ενάντια στα εχθρικά διακείμενα κράτη απέναντί του, πρωτίστως το Ιράν.
Μάλιστα και το Ιράν ισχυρίστηκε τον Δεκέμβριο του 2016, ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις του έχουν σχέδια να ενταχθούν στο κλειστό κλαμπ των χωρών που έχουν αεροπλανοφόρα.
«Η κατασκευή ενός αεροπλανοφόρου είναι ανάμεσα στους στόχους του Ναυτικού και ελπίζουμε να το επιτύχουμε σύντομα» είπε ο αναπληρωτής διοικητής για τον συντονισμό του ιρανικού Ναυτικού ναύαρχος Peiman Jafari Tehranip στο πρακτορείο Fars.
Μάλιστα οι βλέψεις του Ερντογάν ταυτίζονται με αυτές του Σάχη του Ιράν την δεκαετία του 1970 όταν σπαταλούσε τεράστια ποσά στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας του σκοπεύοντας να την κάνει κυρίαρχη δύναμη στον Περσικό Κόλπο αλλά και στον Ινδικό Ωκεανό.
Το Ιράν παρενέβη στις συγκρούσεις των γειτονικών χωρών κυρίως στο ιρακινό Κουρδιστάν και το Ομάν. Όμως η ιρανική επανάσταση του 1979 άλλαξε τα σχέδια του Σάχη.
Έτσι λοιπόν η προσπάθεια του Ερντογάν για την μετατροπή της Τουρκίας σε παγκόσμια στρατιωτική δύναμη κατασκευάζοντας και διατηρώντας πανάκριβο υλικό να μπορούσαν εύκολα να αντιστραφούν καθώς η εσωτερική πολιτική κατάσταση είναι ρευστή - με την κυβέρνηση του Ερντογάν να γίνεται ολοένα και πιο αυταρχική και καταπιεστική - ειδικά μετά το πραξικόπημα του Ιουλίου του 2016.
Τους τελευταίους μήνες τα μονά αεροπλανοφόρα που εισήλθαν κοντά στην Μέση Ανατολή εκτός από τα αμερικανικά ήταν το ρωσικό και το γαλλικό.
Το γαλλικό «Charles de Gaulle» είναι ικανό να μεταφέρει 40 μαχητικά αεροσκάφη Dassault Rafaleπου οι χώρες της Μέσης Ανατολής θα ήθελαν να εντάξουν στο οπλοστάσιό τους.
Το ρωσικό «Admiral Kuznetsov» αν και αρκετά παλιό συνεχίζει να προβάλει την ναυτική ισχύ της Ρωσίας σε κάθε μεριά και έδειξε τις απαράμιλλες ικανότητές του κατά την διάρκεια επιχειρήσεων στην Συρία.
Η Τουρκία ευελπιστεί να ενταχθεί στο κλειστό κλαμπ των χωρών με αεροπλανοφόρα με την κατασκευή του «TCG Anadolu». Πώς όμως η Ελλάδα θα καταφέρει να απαντήσει σε αυτά τα σχέδια;
Ένας καλός τρόπος που το Πολεμικό Ναυτικό θα μπορούσε να απαντήσει σε αυτήν την αυξανόμενη τουρκική προκλητικότητα με την ναυπήγηση ενός αεροπλανοφόρου θα ήταν η τοποθέτηση αντιπλοϊκών πυραύλων μεγάλης εμβέλειας στην Λήμνο αλλά και στην ανατολική ακτή της Κρήτης.
πηγη:pronews
