«Η μεγάλη προδοσία – Κάτω τα χέρια από το ΠΑΣΟΚ» ανέβασε από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού στο Διαδίκτυο ο καθηγητής Θόδωρος Καρυώτης, υποψήφιος βουλευτής Επικρατείας το 2012, όταν τελείωσαν οι εναρκτήριες ομιλίες στο περίφημο «συνέδριο» της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης».
Με δυο φράσεις τα είπε όλα: το «συνέδριο» εξαφάνισε το κόμμα που άλλαξε την πορεία την χώρας και τον τρόπο άσκησης της πολιτικής.
Σα να μην υπήρξε ποτέ, ή σα να συνιστά ψόγο για τους πολίτες που το υποστήριξαν και δεν το εκμεταλλεύθηκαν για λογαριασμό τους καιροσκοπικά.
Σα να ήταν το ΠΑΣΟΚ μόνο όσοι έγιναν υπουργοί, ή όσοι επωφελήθηκαν παριστάνοντας τα «στελέχη».
Αν εξαιρεθούν παλιά στελέχη που πήγαν για συναισθηματικούς λόγους, χωρίς να περιμένουν τίποτε και το έδειχναν με τον τρόπο τους, ήταν το «συνέδριο των καιροσκόπων».
Ήτοι των παλιών αξιωματούχων που το χαντάκωσαν, όταν έγιναν εξουσία – αλλά θέλουν κι άλλη.
Μέχρι τους σουλατσαδόρους και μερικούς που εντάσσονται στην παροιμία «κι η μυλωνού τον άνδρα της με τους πραματευτάδες».
Στην ουσία πρόκειται για την κορύφωση μιας πολυετούς συνωμοσίας για διάλυση του ΠΑΣΟΚ και την εξαφάνισή του ιστορικού ίχνους του ιδρυτή του.
Ο τελικός στόχος είναι η διαγραφή από το δημόσιο βίο των ιδεών, των οραμάτων και των συνθημάτων που αποτυπωθήκαν πριν από 42 χρόνια στη διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.
Όχι πια σοσιαλιστές, μόνο «δημοκράτες». Όχι «αγρότες, εργάτες και φοιτητές» αλλά «επενδυτές, μάνατζερς και γιάπηδες».
Όχι άλλο απέναντι στη Δεξιά, αλλά τμήμα της -εξ ου και ο σημερινός αρχηγός της ΝΔ δεν έχασε την ευκαιρία.
Η εμφάνιση του τύπου «παρίσταμαι και χαιρετίζω» – τη διάλυσή του ΠΑΣΟΚ- του Κυριάκου Μητσοτάκη συμβόλισε την πιο αποτρόπαιη ιδεολογική υποταγή κόμματος στους αντιπάλους του, που γνώρισε ποτέ η Ιστορία.
Όσοι «κεντροαριστεροί» συγκρότησαν το «συνέδριο», αγχωμένοι να μην εμπεδωθεί η φράση του Γιάννη Πανούση -που τους πρόβαλε: «κεντρικός κορμός της Κεντροαριστεράς είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και τον πρώτο λόγο έχει ο Τσίπρας, άρα εκεί πρέπει να συγκλίνει το Νέο ΠΑΣΟΚ» έστησαν μια αντιΣΥΡΙΖΑ συνάθροιση.
Έτσι όμως, από όσα είπαν και εκεί που το πάνε, χαρίζουν στον Αλέξη Τσίπρα την Κεντροαριστερά και τα κοινωνικά στρώματα που εκπροσωπεί διαχρονικά.
Δεν κατάλαβαν ότι κηδεύοντας το ΠΑΣΟΚ ανέστησαν τον ΣΥΡΙΖΑ: όσοι προσέφυγαν εκεί δεν έχουν πλέον που να παλιννοστήσουν στον… Πόντα; Ή στο περιβάλλον της Φώφης- παιδιά διαλεχτά ένα προς ένα.
Αρχηγός κόμματος που… δεν υπάρχει
Συντρίβει την ιστορική μνήμη το ότι πρωταγωνιστές σ’ αυτό το ανίερο εγχείρημα, εκτός από τον Κ. Σημίτη που ποτέ δεν συμπάθησε το ΠΑΣΟΚ και ιδίως τον ιδρυτή του, ήταν οι δυο κληρονόμοι ονομάτων με διαδρομή στη δημοκρατική παράταξη.
Πολλοί πιστεύουν ότι η κόρη του Γιώργου Γεννηματά δεν έπεσε κάτω από τη μηλιά.
Παρουσία χωρίς πολιτικό περιεχόμενο, αδύναμη να υπερασπιστεί τον εαυτό της, ακόμη και σε κατηγόριες που θα έκαναν οποιονδήποτε πολιτικό να θέλει να κρυφτεί, κηδεύει το κόμμα της χαμογελώντας.
Δεν εμφανίσθηκε ούτε μια στιγμή ως ΠΑΣΟΚ. Είχε ενώπιον της το ΠΑΣΟΚ και μιλούσε για τη … «Δημοκρατική Συμπαράταξη», που θα ιδρύσει το… Δεκέμβριο.
Δηλαδή για το τίποτε.
Για κάτι που δεν υπάρχει.
Για τους παλαιούς του ΠΑΣΟΚ, παρέδωσε ιδιοχείρως τα σφυριά που κλείνουν το φέρετρο του κόμματος του Ανδρέα Παπανδρέου στους υβριστές του.
Ίσως πιστεύοντας πως είναι ηγέτης και της αξίζει δικό της κόμμα.
Πολιτικοί παρατηρητές σημείωναν ότι εκτός από ανερυθρίαστη η Γεννηματά- γι’ αυτό που πάει να κάνει, ήταν και ανυποψίαστη γι’ αυτό που την περιμένει, καθώς το τέλος του ΠΑΣΟΚ ισοδυναμεί με το δικό της τέλος.
Μερικοί από αυτούς έκαναν με τουπέ και… υποδείξεις σε μπαρουτοκαπνισμένους πολιτικούς της ιστορικής πορείας του ΠΑΣΟΚ, με ύφος «ήλθε καινούργιος σερίφης στην πόλη».
Καλώς τα παιδιά…
Πολιτικοί παρατηρητές σημείωναν ότι εκτός από ανερυθρίαστη η Γεννηματά- γι’ αυτό που πάει να κάνει, ήταν και ανυποψίαστη γι’ αυτό που την περιμένει, καθώς το τέλος του ΠΑΣΟΚ ισοδυναμεί με το δικό της τέλος.
Σε πολλούς από όσους ήταν στην αίθουσα αρέσει η ιδέα της διάλυσης του ΠΑΣΟΚ – πράξη που θα αποδεσμεύσει τα δαιμόνια της συκοφάντισής του- αλλά δεν αρέσει η ίδια. Για την υπογραφή τη θέλουν.
Η αλήθεια είναι ότι η Φώφη, χωρίς να έχει καμία εξουσιοδότηση για τέτοια συζήτηση, πόσο μάλλον απόφαση, από όσους την εξέλεξαν 2015, προχωράει στην πράξη διάλυσης του κόμματος που ίδρυσε Ανδρέας Παπανδρέου.
Αν δεν έχει αυτό στο μυαλό της, θα το έδειχνε.
Συνιστά προσβολή για τα εκατομμύρια των πολιτών που το στήριξαν και ιστορική ύβρη ταυτόχρονα να καταργηθεί από αναρμοδίους – και πρώην αντίπαλους του -του ΠΑΣΟΚ.
Οι παρατηρητικοί βρήκαν ότι με την απαγγελία μιας ανούσιας ομιλίας, έδειξε να ενδιαφέρεται απλώς για την υποκλοπή απόφασης- από ποιόν άραγε και με νομιμοποίηση τις …προσκλήσεις που έστελνε η ίδια;- για εκλογή της στην ηγεσία ενός νέου κόμματος προτού αυτό υπάρξει. Σα να έψαχνε για κορόιδα. Την ιδέα πυροβολήσαν οι «εταίροι» της, αλλά και ο Νίκος Ανδρουλάκης -εν δυνάμει διάδοχος της.
Ενόχλησε πολλούς στο ΠΑΣΟΚ ότι μιλούσε με το συνήθη στόμφο της, σαν να μην υπήρξε ποτέ το ΠΑΣΟΚ, – ως ΠΑΣΟΚ- χωρίς αναφορές στα ιδεολογικά χαρακτηριστικά του, στα σύμβολα και το όνομα του.
Βρήκαν ότι η επιχείρηση εξαφάνισης του έχει στον πυρήνα αρκετή δειλία.
Πάντως έχει παλαιοκομματική πονηρία, αν κριθεί από τον περίεργο τύπο, στον οποίο δόθηκε ο λόγος με ιδιότητα ..αρχηγού κόμματος και ανάμεσα στα ευτράπελα που είπε κατέληξε, ότι δεν χρειάζεται να εκλεγεί πρόεδρος, γιατί υπάρχει πρόεδρος και είναι η κυρία Γεννηματά – την «έδωσε» κατά κάποιο τρόπο.
Ο διασπαστής που …ενώνει!
Παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ κοίταξαν με οίκτο τον υποταγμένο στον ίδιο σκοπό γιο του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ήδη τον έχουν χαρακτηρίσει κατώτερο του ονόματος και αχάριστο του κόμματος, και του καταλογίζουν ότι πήρε το ΠΑΣΟΚ ως κληροδότημα, συνωμοτώντας με τον Σημίτη.
Το αλλοίωσε, το παρέδωσε στους κηπουρούς του – από τους οποίους δεν είναι κανένας στην πολιτική σήμερα.
Το καταχρέωσε, το διέλυσε και το άφησε ρετάλι, αφού προηγουμένως το διέσπασε ανεμπόδιστα.
Παρότι η κομματική βάση τον κατέστησε αποσυνάγωγο τώρα διακρίνουν ότι συναλλάσσεται με τη Φώφη για να ξαναμπεί άκοπα στη Βουλή και να το εγκαταλείψει ξανά.
Για να περιφέρεται ως επικεφαλής – δαπάναις του ΠΑΣΟΚ -μιας ανυπόληπτης οργάνωσης, τον Νο 2 της οποίας, επίσης ανυπόληπτο πρόσωπο- κουβάλησε στην Αθήνα.
Η στιγμή της ομιλίας του -με την οποία -με την ίδια ακρισία- ζήτησε και δικαίωση για το ανοσιούργημα του 2010 – ήταν γι’ αυτά τα στελέχη ίσως η μελανότερη στιγμή στην ιστορία του ΠΑΣΟΚ.
Η παρουσία του ισοδυναμούμε με επιβράβευση όσων δεν είναι το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Από εκεί και πέρα το «τίποτα» συμπληρώθηκε με τις μεγαλοστομίες -ακόμη και … «πάμε για πρώτο κόμμα» ακούστηκε- και τις εμφανώς αντικρουόμενες προσωπικές επιδιώξεις όσων παριστάνουν τους πρωταγωνιστές που έφεραν μαζί και τους χειροκροτητές τους με πρώτον τον Γ. Παπανδρέου.
Τελικά οι πιο ρέμπελοι καταλήγουν ότι ήταν το συνέδριο των πολιτικών προβληματικών, καθώς όλοι έχουν και από ένα πρόβλημα, για το οποίο εμφανίσθηκαν ενώπιον των άλλων.
«Σε νίκησα Ανδρέα»
Σ’ αυτό το περιβάλλον ο Κ. Σημίτης, με πολλές σκοτούρες για διωκόμενα δεξιά και αριστερά του «χέρια” αυτή την περίοδο, προσπάθησε να προβάρει το ρόλο του … υπερκομματικού και του από καθέδρας διδασκάλου.
Αφού παρακολούθησε τη διαδικασία με «ξινό» ύφος και απαξίωσε τους πάντες με την ομιλία του σε στυλ «δεν είστε ικανοί για τίποτε», χωρίς και αυτή τη φορά ένα ψήγμα αυτοκριτικής, ζήτησε απλώς νέο κόμμα.
Να φύγει το ΠΑΣΟΚ που τον στοιχειώνει και ό,τι νάναι στη θέση του.
Να μπορεί να πει ότι νίκησε τον Ανδρέα Παπανδρέου και τα έργα του.
Εν τω μεταξύ δεν κατέβασε κανείς από το προεδρείο έναν παλιό υποτακτικό του που τον ανήγγειλε αβαντάροντας τον για την κυβερνητική θητεία του- ήτοι για την περίοδο κατά την οποία το ΠΑΣΟΚ υπέστη καταστάσεις , στοιχεία και πρόσωπα για τα οποία ντρέπεται.
Η εμφάνιση του τύπου «παρίσταμαι και χαιρετίζω» – τη διάλυσή του ΠΑΣΟΚ- του Κυριάκου Μητσοτάκη συμβόλισε την πιο αποτρόπαιη ιδεολογική υποταγή κόμματος στους αντιπάλους του, που γνώρισε ποτέ η Ιστορία.
Οι εκπρόσωποι των «Κινήσεων Πολιτών» δηλαδή οι εκπρόσωποι του εαυτού τους, μόνο που δεν άνοιξαν σαμπάνιες για την ιδέα ότι από εδώ και στο εξής θα μπορούν να σκυλοβρίζουν το ΠΑΣΟΚ και να διασύρουν τον Ανδρέα Παπανδρέου – όπως έκαναν, πάντα, για να βρουν στέγη το κόμμα του από άφρονες επίγονους του.
Ένας από αυτούς ακόμη και την κατάργηση των συμβόλων και του ονόματος ανήγγειλε με χαρά, σα να του πέφτει λόγος.
Ο Βαγγέλης Βενιζέλος ήταν πάλι σε λάθος γραμμή.
Πήγε σε μια σύναξη που τον έχει απορρίψει για να πετάξει σπόντες για τον διασπαστή Παπανδρέου , -χωρίς να επιχειρήσει αναμέτρηση μαζί του, όπως δεν έκανε και το 2004 οπότε μπορούσε να σώσει το ΠΑΣΟΚ και τον εαυτό του.
Για να κάνει επίδειξη ρητορείας κατά του ΣΥΡΙΖΑ και να διαφημίσει το «Ελλάδα μετά», τίτλο του κόμματος που ονειρεύεται.
Όπως και το 1974 ήταν εκτός της ιστορικής συγκυρίας, ψιλοδιεκδικώντας ακόμη και την πατρότητα της ιδέας για διάλυση.
Για πολλούς παρατηρητές αυτός που διέφερε σ’ αυτό «συνέδριο»-κηδεία του ΠΑΣΟΚ, ήταν ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Θανάσης Θεοχαρόπουλος .
Ανέπτυξε απλώς με συγκροτημένο πολιτικό λόγο, με αξιοπρέπεια και συνέπεια τις προτάσεις του κόμματος του, χωρίς τις μικρότητες που ακούσθηκαν από άλλους.
Η σιωπή των… βρεφών
Πρακτικά το «συνέδριο» σκηνοθέτησε τον θάνατο του ΠΑΣΟΚ.
Αλλά για πολλούς το πιθανότερο είναι ότι το παρδαλό σχήμα που προσπαθούν να στήσουν στη θέση του οι επίορκοι του ΠΑΣΟΚ είναι οι μουσαφιραίοι, δεν θα υπάρξει ποτέ.
Σ’ αυτό το σχήμα παραγόντων, θα αλληλοεξοντωθούν στην πορεία.
Άλλωστε το ίδιο το ΠΑΣΟΚ δεν είπε ακόμη την τελευταία τη λέξη, αν κρίνουμε από όσα έγραφαν στα ΝΕΑ ο ΑΠ. Κακλαμάνης ,ο Δημ. Κρεμαστινός, αλλά και ο Μιλτ. Παπαϊωάννου- με τον Κώστα Λαλιώτη πάντα κυρτωμένο σ΄ αυτό το θέμα και τον Κ. Σκανδαλίδη να συμβιβάζεται ταπεινωτικά, σα να μην ξέρει για τι μιλάμε.
Είναι πράγματι εντυπωσιακή η σιωπή όσων ξεκίνησαν ως πολιτικά βρέφη στο ΠΑΣΟΚ και σήμερα ως ενήλικοι έχασαν τη μιλιά τους, παρότι ξέρουν ότι αυτό που οργανώνεται, από τον ίδιο άνθρωπο, είναι η ρεβάνς του «Πεντελικού».
Εκτός από όσους πήγαν στη σύναξη από καθήκον και στη μνήμη παλαιών ημερών- και φαινόταν στα πρόσωπα του η λύπη για όσα άκουγαν- στην πυρακτωμένη από τον καύσωνα αίθουσα έλλειπε η πραγματική βάση του ΠΑΣΟΚ και στη θέση της βρέθηκε η πρώην νομενκλατούρα και κάποιοι μηχανισμοί, χωρισμένοι σε «κλάκες» για να χειροκροτούν τον ομιλητή της αρέσκειας τους.
Πρωτίστως έλειπε η η ιδεολογία που γιγάντωσε το ΠΑΣΟΚ -για να το αποδυναμώσουν οι ηγεσία τους αργότερα και «η απαράδεκτη αλαζονεία στελεχών του, το ισχυρό πελατειακό καθεστώς και οι γκρίζες σχέσεις στελεχών με οικονομικά συμφέροντα» όπως είπε ο υπ. αριθμόν 1 αντίπαλος της Φώφης Νίκος Ανδρουλάκης.
Είναι τραγικό: διέγραψαν την ιδεολογία του ΠΑΣΟΚ και κράτησαν τα πρόσωπα που την κηλίδωσαν! Σα να ήταν οι ιδέες και οι αρχές του που πήγαν τη χώρα στο ΔΝΤ και έφεραν τη διαπλοκή στο εσωτερικό του.
Άραγε αυτή η ιδεολογία, οι νέοι στους οποίους απευθύνεται και ιστορία που βιάζεται, θα εκδικηθούν ποτέ τους «θυρωρούς» που προσπαθούν να διαγράψουν ιδέες, πρόσωπα και διαδρομές- ορισμένοι μάλιστα για να φανούν αρεστοί σε σπόνσορες και προστάτες; . Ο καθηγητής Καρυώτης -φίλος και συνοδοιπόρος του Ανδρέα Παπανδρέου σε δύσκολους καιρούς- εκεί πέραν του Ατλαντικού έχει κάθε λόγο να είναι λυπημένος για τη μαχαιριά…
Του Γ. Λακόπουλου στο ΑΝΟΙΧΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ με τίτλο: ΔΗ.ΣΥ: Το «συνέδριο» του τίποτε και η εξαφάνιση του Ανδρέα, του ΠΑΣΟΚ και της Ιστορίας
tribune
