Tους έβλεπες καθισμένους στις πρώτες σειρές, και δυσκολευόσουν να μην υποκύψεις στον πειρασμό να αναρωτηθείς: Πόσο καλύτερη θα ήταν η Ελλάδα μας, αν δεν είχε κανιβαλιστεί επί δεκατίες στα χέρια των μοιραίων του ΠΑΣΟΚ, που συγκεντρώθηκαν από χθες στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας για το Συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.
Για… να μας σώσουν ξανά. Αφού φυσικά πρώτα υποθήκευσαν τη χώρα και υπονόμευσαν το μέλλον της κοινωνίας μας. Και… έλειπε και ο Άκης.
Ήταν ωστόσο εκεί… εκείνος. Ο καταλληλότερος. Ο λατρεμένος των μεγάλων συμφερόντων. Ο άνθρωπος που… δεν κατάλαβε τι συνέβαινε γύρω του, την περίοδο της οκταετούς διακυβέρνησής του. Ο πολιτικός που πολύ πρόσφατα περιέγραψε τη διαφθορά… ως κοινωνικό φαινόμενο.
Δηλαδή, χωρίς πολιτική ενοχή. Χωρίς πολιτικούς… νονούς. Φταίνε οι πολίτες. Και μόνο.
Ο Κώστας Σημίτης επέδειξε για άλλη μια φορά απόλυτο θράσος απέναντι στην ελληνική κοινωνία. Μια κοινωνία άλλωστεπου ο ίδιος περιφρονούσε συστηματικά και συνειδητά. Όπως το απέδειξε, όταν αρνήθηκε στις εκλογές της 7ης Μαρτίου του 2004 να φτάσει στην κάλπη και να συντριβεί από τον Κώστα Καραμανλή, εισπράττοντας το ανάθεμα για την ιστορική ζημιά που προκάλεσαν οι κυβερνήσεις του στο μέλλον του τόπου. Αλλά… την έκανε σαν λαγός, αφήνοντας το (θαμπό) δαχτυλίδι στα χέρια του τελευταίου των Παπανδρέου.
Ο “αρχιερέας” της λεηλασίας της Ελλάδας από τη διαπλοκή. Ο “πατέρας” των… ορφανών του. Πάλι εδώ. Πάλι μπροστά μας.
ysterografa.gr/
