Σκέψεις
από τον Δημήτρη Δρογίδη
Μετά την απόφαση
του Donald John Trump για την αλλαγή
πολιτικής στη συμφωνία για το κλίμα, μην ισχυριστεί κανείς τη «συνέχεια της
πολιτικής».
Βρισκόκαστε σε
μια παγκόσμια βαβέλ όπου όλα ανατρέπονται. Ζούμε στην πολιτική των ανατροπών ή
καλύτερα στην ανατροπή των πολιτικών. Η λογική του Henry Alfred Kissinger
παίρνει άλλη διάσταση. Τη στιγμή που η Ε.Ε αναδιπλώνεται και χάνει την
ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, κάτι που επεσήμανε και ο Emmanuel Jean-Michel Frédéric
Macron στην προεκλοιγική εκστρατεία, και είναι βαθιά πληγωμένη, τότε ανοίγουν
«οι Ασκοί του Αιόλου».
Μη τολμήσει
κανείς να επικαλεστεί τη ‘συνέχεια της πολιτικής’ αφού στα χαλκεία της πολιτικής στήνεται το καινούριο «Θέατρο Σκιών».
Όταν η Μ.Βρετανία ανοίγει το χορό των αποχωρήσεων, η Γαλλία αμφισβητεί και ο
Wolfgang Schäuble βρυχάται, έρχεται ο Donald John Trump να βοηθήσει στην
κατάρρευση.
Βέβαια, οι
κινήσεις του Προέδρου των ΗΠΑ είναι απόλυτα στοχευμένες και κατευθυνόμενες, απ’
αυτούς που σχεδιάζουν τη ‘νέα πολιτική πραγματικότητα’. Μην ισχυριστεί κάποιος
ότι ο Trump τρελάθηκε, γιατί η επιχειρηματικότητα έχει
πολιτικές προεκτάσεις κι αυτός μιλάει σαν πρόεδρος των ΗΠΑ Α.Ε. κι αυτό που τον
ενδιαφέρει είναι το «αμερικανικό όνειρο».
Φυσικά, η
εξέλιξη του Βορειοατλαντικού Συμφώνου σε σημαιοφόρο κατά της τρομοκρατίας
δημιουργεί πεδίο δόξης λαμπρό με τα τρομοκρατικά χτυπήματα του ISIS. Η απόσυρση της αμερικανικής υπογραφής δεν έχει
στόχο το κλίμα, αλλά ίσως σχετίζεται με τη διπλωματία των ΗΠΑ στα πλαίσια του
ΝΑΤΟ. Όπως βρίσκουμε σε κείμενο που αφορά τη φυσιογνωμία της συμμαχία (Λεωνίδας
Μαρκαντωνάτος NATO – Ιστορία, Καταστατικό, Δομή και Λειτουργία ) www.elnd.gr/index.php/gr/.../item/.../10_c50c7b3ac65f9523cdb8e9c3cb9784e7
«το ΝΑΤΟ ανέλαβε νέους ρόλους και νέες
υποχρεώσεις, διεύρυνε την σύνθεση του και δημιούργησε ένα δίκτυο εταιρικών
σχέσεων με απώτερο στόχο την ενδυνάμωση της παγκόσμιας ασφάλειας»
Άρα, για την
παγκόσμια ασφάλεια γίνεται επαναπροσδιορισμός της αμερικανικής ηγεμονίας. Αυτό
το έργο δε μπορεί να παιχτεί με δεσμευτικές υπογραφές. Η απειλή της κλιματικής
αλλαγής είναι το τελευταίο φύλλο συκής που διώχνει ο πλανητάρχης. Η Ευρώπη δεν
εκφράζει πολιτικό αντίλογο και τα Βαλκάνια κλείνονται στο άρμα της
αντιπαλότητας.
Ο Vladimir
Vladimirovich Putin δεν έχει τέτοια προβλήματα, παραμένει παρατηρητής και
παίζει με όλους και με όλα και οι συνομιλητές της παγκόσμιας κοινότητας (Κίνα,
Ιαπωνία) περιμένουν να πάρουν θέση ανάλογα με το σκηνικό που θα στηθεί.
Οι Ασκοί του
Αιόλου λύθηκαν, ώρα να δούμε το καινούργιο έργο που ετοιμάζεται για την
ανθρωπότητα. Με την απόσυρση της αμερικανικής υπογραφής βλέπουμε το τέλος της
πολιτικής ηθικής και υποπτευόμαστε τη φυσιογνωμία της νέας διπλωματίας.
Κάποτε ο Αντώνης
Σαμαράκης (1982) δήλωσε ότι τα όπλα που υπάρχουν μπορούν να καταστρέψουν τη γη
250 φορές! Σήμερα – 35 χρόνια μετά – πόσες φορές μπορεί να καταστραφεί ο
πλανήτης;
Μια πολιτική
εξίσωση που μπορεί να έχει πολλούς άγνωστους Χ, αλλά έχει έναν κοινό
παρονομαστή, την ανθρωπότητα. Η κλιματική αλλαγή είναι σίγουρα μια παγκόσμια
απειλή, αλλά ο Αϊνστάιν παραδέχτηκε κάποτε: «Δεν ξέρω με τι όπλα θα γίνει ο 3ος
παγκόσμιος πόλεμος, αλλά ο 4ος θα γίνει με ξύλα και πέτρες.»
*Ο Δημήτριος
Δρογίδης γεννήθηκε στη Μυτιλήνη, ζει στη Θεσσαλονίκη και εργάζεται στην Αριδαία
Πέλλας. Είναι Διδάκτορας Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris1), τέως Υπότροφος Unesco
και Συγγραφέας ιστορικών, κοινωνικών και πολιτικών μελετών.
