Του Στέλιου Παπαθεμελή*
Ακατάσχετο το παραλήρημα του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για την Επέτειο της Αλώσεως. Αθυρόγλωσσος ο ισλαμιστής Γόνοι ελληνικών οικογενειών που εξισλαμίσθηκαν και εκτουρκίσθηκαν βιαίως τα δραματικά εκείνα χρόνια, οι περισσότεροι σημερινοί τούρκοι, θέλουν να ξεχνούν, ή και να κρύβουν για ευνόητους λόγους την προέλευσή τους, εμφανιζόμενοι συχνά «τουρκότεροι» των τούρκων.
Όμως ως συνήθως η φυσιογνωμία τους διαλαλεί την απώτερη ταυτότητά τους και αποδεικνύει ότι όλος αυτός ο κόσμος δεν έχει καμία εθνοφυλετική σχέση με τους τουρκομάνους. Δέστε για παράδειγμα το εξώφυλλο του ΒΗΜΑgino (28/5/17) «Τούρκοι στην Αθήνα», όπου οι φωτογραφίες 5 νεαρών παιδιών που εγκατέλειψαν τη χώρα τους και αποφάσισαν να μεταναστεύσουν στην Ελλάδα. Δεν τους ξεχωρίζεις φυσιογνωμικά από Ελληνόπουλα!
Οι Πανέλληνες στεκόμαστε με δέος και συγκλονισμό στην ημερομηνία 29 Μαΐου 1453. Γνωρίζουμε ωστόσο ότι αυτή η Άλωση, η “Δευτέρα Άλωσις” για την οποία επαίρεται ο νεοσουλτάνος, δεν θα συνέβαινε ποτέ, αν δεν είχε προηγηθεί η πρώτη Άλωση, εκείνη του 1204, από τους Φράγκους της Δ΄ Σταυροφορίας. Εκείνοι δήωσαν, κατέκλεψαν, σφετερίστηκαν και μετέφεραν στην Βενετία και την άλλη Δύση τον αμύθητο πλούτο της Βασιλεύουσας, τα ιερά και τα φυλαχτά του Γένους. Το σκήνωμα της Αγίας Ελένης που μας δάνεισαν εσχάτως για λίγες ημέρες οι κλεπταποδόχοι είναι ένα απ’ αυτά.
Το μήνυμα που εξέπεμψε τότε ο μαρτυρικός Αυτοκράτωρ, με την άρνησή του να παραδώσει την Πόλη, ήταν η μέχρι της τελικής νίκης Αντίσταση του Ελληνισμού κατά του Κατακτητή.
Αυτό το ενστερνίσθηκε σύμπας ο υπόδουλος Ελληνισμός με την Κλεφτουριά και τα Αρματολίκια και ανέδειξε την Μεγάλη Ιδέα ανάκτησης της ιερής του Πόλης. Ο νεοοθωμανός που ναρκισσεύεται σήμερα ότι η «Κωνσταντινούπολη (αυτός την εκφέρει Ιστανμπούλ, κακότεχνη τουρκική εκφορά του “Εις την Πόλιν”), είναι το απαύγασμα της Τουρκίας».
Η Κωνσταντινούπολη ως παγκόσμια ακτινοβολία πολιτισμού είναι βεβαίως η Βυζαντινή Κωνσταντινούπολη. Όχι η οθωμανική της συνέχεια. Η τελευταία μόνο στο βαθμό που λειτουργεί ως «το Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο», Byzance apresByzance, όπως καταγράφουν οι ιστορικοί, έχει πολιτισμική προσφορά.
Ο Μέγας Ιεροεξεταστής του Βερολίνου, με υπερεξουσίες του δεσμείν και λύειν και τους πάντες απέναντί του, αφού επί 7 χρόνια απεργάζεται την καταστροφή της Ελλάδος, συνεχίζει παρά την γενική κατακραυγή των υπολοίπων εταίρων, να ορθώνει βερολινέζικα τείχη, που αποτρέπουν τη διευθέτηση του χρέους και ματαιώνουν την απαρχή εξόδου μας από τα μνημονιακά κάτεργα σκοτώνοντας την πραγματική οικονομία.
Και επειδή ενός κακού μύρια έπονται, παγώνουν την ποσοτική χαλάρωση (νεοελληνιστί κιουί – QE), άρα δεν βγαίνουμε στις αγορές. Όμηροι του γερμανικού ηγεμονισμού, τον οποίο περιποιήθηκε προχθές δεόντως ο απρόβλεπτος Τραμπ.
Μία αυτονόητη, αξιοπρεπή δήλωση αποτόλμησε ο πρωθυπουργός: «εάν δεν δοθεί το χρέος θα ανακληθούν τα μέτρα» και οι συστημική αρθρογραφία ξεσπάθωσε έτοιμη να τον κατασπαράξει με το επιχείρημα ότι «προσβάλλει τους δανειστές» και «θυμώνει τον Σόιμπλε». Και να σκεφθεί κανείς ότι, ούτε και που ήταν όπως απεδείχθη στις προθέσεις του Τσίπρα η πραγματοποίηση της απειλής…
Ο κ. Τσίπρας ζητάει τώρα «καθαρή λύση», αλλά αφού έχει τελειώσει η «βρώμικη δουλειά», ψηφίσθηκαν δηλαδή τα ανθρωποφαγικά νέα μέτρα, γιατί να του ανταποδώσουν λύση και μάλιστα «καθαρή»;
Τα ανεξέλεγκτα ξεσπάσματα του Αμερικανού, κατά πάντων και πασών, δεν είναι καλά σημάδια. Άλλο ότι σε πολλά έχει δίκαιο ασχέτως savoir – vivre, είναι ανεξήγητη οπωσδήποτε η στόχευση με απόλυτο μάλιστα τρόπο του Ιράν. Το σιιτικό Ιράν δεν εξάγει τρομοκρατία, δεν σχετίζεται με οργανώσεις του είδους. Το ISIS όπως και ο Μπιν Λάντεν και η Αλ Κάιντα, είναι σουνιτικά προϊόντα (Σαουδική Αραβία, Τουρκία, Εμιράτα).
Υπάρχει όμως μια αρχόμενη κλιμάκωση ρήξης, προς το παρόν, ακαθορίστων διαστάσεων, Ευρώπης – ΗΠΑ που ξεκινάει από το αβυσσαλέο χάσμα, το έλλειμμα του αμερικανο-γερμανικού ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών σε βάρος των ΗΠΑ. Σιγά να μην άφηνε ο Τραμπ τους Γερμανούς να μπαινοβγαίνουν στις ΗΠΑ και να «αλέθουν» χωρίς να πληρώνουν αλεστικά της αυτοκινητοβιομηχανίας κ.α.
Η ευρωαμερικανική ρήξη είναι ένα νέο επιβαρυντικό στοιχείο που πρέπει να σταθμίζεται συνεχώς στη διαχείριση της εξωτερικής μας πολιτικής. Γράψαμε και προ ημερών για την συζητούμενη στις Βρυξέλλες ασχέτως προς την εξέλιξη της σχέσης ΗΠΑ – Ε.Ε, περίπτωση σύναψης “ειδικής σχέσης” με την ισλαμική Τουρκία. Πρέπει να αποτρέψουμε παντί σθένει την μονομέρεια μιας τέτοιας εκδοχής που θα εξυπηρετούσε αποκλειστικά τα οικονομικά και εμπορικά συμφέροντα των εταίρων μας αλλά θα παρέβλεπε την γεωπολιτική της πλευρά. Καμμία “ειδική σχέση” Τουρκίας – ΕΕ δεν πρέπει να υπογραφεί αν δεν πειθαναγκάζει την Άγκυρα με σαφείς και συγκεκριμένες κυρώσεις σε περίπτωση αθέτησης, σε σχέσεις καλής γειτονίας με τις δύο άμεσης γειτνίασής της χώρες μέλη της Ε.Ε, Ελλάδα και Κύπρο.
Σωστά αντέδρασαν οι δύο ελληνικές κρατικές οντότητες στις πρωτοβουλίες του νορβηγού τουρκολομπίστα Άϊντε, που από κοινού με τον Ερντογάν και τον Κατοχικό εγκάθετο, εκβιάζουν την Μεγαλόνησο με την απειλή θερμού στρατιωτικού επεισοδίου προκειμένου να ματαιώσουν έρευνες και εκμετάλλευση στην Κυπριακή ΑΟΖ.
Και ενώ οι εγχώριοι αναμορφωτές κατεδαφίζουν ό,τι σταθερό της ελληνικότητας έχει απομείνει όπως τα υπόλοιπα της κλασσικής μας παιδείας, η είδηση εξ Εσπερίας μάς πληροφορεί ότι ο νέος Γάλλος πρόεδρος Μακρόν, με απόφασή του, επαναφέρει την γενική και κλασσική παιδεία στην γαλλική Εκπαίδευση. «Βαρύ απαιδευσία», ανυπόφορο κακό η αμορφωσιά (εννοείται των ημετέρων) έλεγε ο Πιττακός.
*Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
