Στις 25 Σεπτέμβρη, οι Κούρδοι πολίτες του βορείου Ιράκ, θα προσέλθουν στις κάλπες για να αποφασίσουν την ίδρυση του Κουρδικού Κράτους. Στο δημοψήφισμα θα αποφασιστεί, αν η αυτόνομη κουρδική επαρχία του Ιράκ, θα γίνει ανεξάρτητο κράτος. Θα είναι μια κοσμογονική αλλαγή στην κουρδική Ιστορία, ενός σχεδόν αιώνα, αιματηρών αγώνων για την ίδρυση ενός ανεξάρτητου Κουρδιστάν, έγραψε σε ανάλυσή του για το ισραηλινό think tank BESA (Begin Sadat Center for Strategic Studies), ο Dr. Edy Cohen, σε μια ενδιαφέρουσα ανάλυση, τα κύρια σημεία της οποίας ακολουθούν:
Του Τρύφωνα Σεραφειμίδη
Το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, βρίσκει την Οθωμανική Αυτοκρατορία υπό διάλυση. Οι μεγάλες δυνάμεις, όντας νικήτριες του τρομακτικού πολέμου, υπόσχονται ανεξάρτητο κουρδικό κράτος.
Ωστόσο, όπως πολλές φορές στην παγκόσμια Ιστορία, οι υποσχέσεις αυτές έμειναν κενό γράμμα, ειδικότερα προς χάρη του νέου ηγέτη των Νεότουρκων και ιδρυτή του τουρκικού κράτους, Κεμάλ Ατατούρκ.
Οι Κούρδοι υπέστησαν, από τότε διώξεις και καταστολή, σε όλες τις χώρες τις περιοχής, όπου οι κουρδικοί πληθυσμοί εντοπίζονται. Η Τουρκία, το Ιράκ, η Συρία και το Ιράν πολεμούν την ιδέα ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Έτσι, αποτελεί γεγονός, ότι οι Κούρδοι είναι το πιο πολυπληθέστερο έθνος, χωρίς δικιά του κρατική οντότητα, σήμερα.
Από το τέλος του Σαντάμ το 2003, το βόρειο Ιράκ αποτελεί πλέον την αυτόνομη ιρακινή επαρχία του Κουρδιστάν. Μια ευρεία γκάμα μεταρρυθμίσεων, αυτονομιστικών πολιτικών όπως η ίδρυση κουρδικού στρατιωτικού μηχανισμού, «έστρωσαν» το χαλί για το επερχόμενο δημοψήφισμα για γίνει το τελικό βήμα: Την ίδρυση του ανεξάρτητου Κουρδιστάν.
Η ανεξαρτησία των Κούρδων, βρήκε ένα νέο, ατράνταχτο επιχείρημα την τελευταία πενταετία. Ο νικηφόρος πόλεμος του κουρδικού πληθυσμού εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, απέδειξε ότι οι Κούρδοι θέλουν και έχουν την ικανότητα να ιδρύσουν τη δικιά τους, κρατική οντότητα.
Η επικείμενη νίκη στην πόλη της Μοσούλης, στηρίχτηκε σε ένα τεράστιο ποσοστό, στην μαχητική ικανότητα των κούρδων Πεσμέργκα, που χωρίς την αρωγή τους, θα ήταν αδύνατον για τον ιρακινό στρατό να ανακαταλάβει, το δεύτερο σημαντικότερο προπύργιο του ΙSIS.
Η Βαγδάτη, ωστόσο, δεν δείχνει τη διάθεση για ανεξαρτητοποίηση των βόρειων περιοχών της. Η κεντρική ιρακινή κυβέρνηση, αλλά και μέρος της ιρακινής κοινής γνώμης θεωρεί του Κούρδους, τους Ασσύριους, του Γιεζίντι αλλά και του Τουρκομάνους, μέλη της ιρακινής κρατικής οντότητας, που ανήκουν σε ένα ιρακινό κράτος. Βασικό πεδίο αντιπαράθεσης της κεντρικής κυβέρνησης του Ιράκ με τη διοικούσα αρχή του αυτόνομου Κουρδιστάν, ήταν και είναι η διαχείριση, η πώληση και το κέρδος από την πετρελαϊκή παραγωγή στις περιοχές του τελευταίου.
Οι υποστηρικτές των Κούρδων, ως προς το αίτημα τους για ίδρυση ανεξάρτητου Κουρδιστάν, είναι πολλοί και διάφοροι. Ενδεικτικά, το τελευταίο διάστημα, η Σαουδική Αραβία στηρίζει το κουρδικό αίτημα, ως αντίποινα στην Τουρκία για την υποστήριξη της στο Κατάρ. Ένας όμως σημαντικός γεωπολιτικός σύμμαχος του ανεξάρτητου Κουρδιστάν, κινεί τα δικά του διπλωματικά νήματα, ως προς την ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους: το Ισραήλ.
Η Ιερουσαλήμ στηρίζει, απόλυτα, την ίδρυση του Κουρδιστάν. Τα λόγια του ισραηλινού προέδρου, Νετανιάχου, είναι ενδεικτικά: «Πρέπει να στηρίξουμε τους Κούρδους και το αίτημά τους για ανεξαρτησία, το δικαιούνται». Η παραπάνω δήλωση έρχεται σε αντίθεση με την δήλωση του πρώην ιρακινού προέδρου, Αλ-Μαλίκι, όπου αντιτίθεται στην ίδρυση του Κουρδιστάν, θεωρώντας ότι αυτό θα αποτελέσει ένα «δεύτερο Ισραήλ» στην περιοχή.
Η άποψη αυτή, στηρίζεται εν μέρει στο επιχείρημα, ότι η στήριξη του Ισραήλ στους Κούρδους έρχεται από την εποχή του ’60 και του ’70, όταν τους προμήθευαν με όπλα και υλικοτεχνική υποστήριξη, στον αγώνα τους εναντίον της κυβέρνησης του Ιράκ.
Λίγες χώρες της περιοχής, στηρίζουν το κουρδικό αίτημα. Ιστορικά, η Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ και η Συρία θεωρούν την ίδρυση του Κουρδιστάν, απειλή για τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα, αλλά και για την εδαφική τους, ακεραιότητα. Είναι πολύ πιθανό, Τουρκία και Ιράν να ενεργήσουν κατάλληλα, ώστε να διαιρέσουν τον κουρδικό λαό, ενόψει του δημοψηφίσματος, ώστε να εκμεταλλευτούν κατάλληλα, ένα διφορούμενο αποτέλεσμα.
Επιστρέφοντας στον παράγοντα, Ισραήλ. Τίθεται πλέον ανοιχτά, ότι η Ιερουσαλήμ είναι υπέρ μια οικονομικής και στρατιωτικής ανεξαρτησίας του Κουρδιστάν. Θεωρεί, ότι οι δύο αυτοί παράγοντες, βρίσκονται σε εναρμόνιση με τα ισραηλινά συμφέροντα. Η ίδρυση του Κουρδιστάν, κατά το Ισραήλ, ίσως συνδράμει σε μια πρόοδο μεταξύ Αράβων και Ισραήλ.
Άλλωστε, η κοινή γνώμη στο Ισραήλ, θεωρεί την ίδρυση του ανεξάρτητου Κουρδιστάν ως ένα θετικό στοιχείο, συγκρίνοντας τον αγώνα των Κούρδων για ανεξαρτητοποίηση, με την δική τους Ιστορία, για την ίδρυση εβραϊκού κράτους τους προηγούμενους αιώνες.
Το νέο ανεξάρτητο Κουρδιστάν, θεωρείται από πολλές δυτικές χώρες, ότι θα είναι παράγοντας ασφάλειας και σταθερότητας στη περιοχή, ωστόσο, η αντίθεση της Τουρκίας, του Ιράν και της Συρίας σε αυτό το ενδεχόμενο, περιπλέκει πολύ το γεωπολιτικό γίγνεσθαι στην περιοχή.
Είναι σημαντικό να τονιστεί, ότι το Ισραήλ συνδέει το κουρδικό με το παλαιστινιακό, θεωρώντας ότι η παγκόσμια κοινή γνώμη θα πρέπει, εφόσον στηρίζει το αίτημα των Παλαιστινίων για ανεξαρτησία, ανάλογα θα πρέπει να πράξει και να στηρίξει και τους Κούρδους.
defence-point
Του Τρύφωνα Σεραφειμίδη
Το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, βρίσκει την Οθωμανική Αυτοκρατορία υπό διάλυση. Οι μεγάλες δυνάμεις, όντας νικήτριες του τρομακτικού πολέμου, υπόσχονται ανεξάρτητο κουρδικό κράτος.
Ωστόσο, όπως πολλές φορές στην παγκόσμια Ιστορία, οι υποσχέσεις αυτές έμειναν κενό γράμμα, ειδικότερα προς χάρη του νέου ηγέτη των Νεότουρκων και ιδρυτή του τουρκικού κράτους, Κεμάλ Ατατούρκ.
Οι Κούρδοι υπέστησαν, από τότε διώξεις και καταστολή, σε όλες τις χώρες τις περιοχής, όπου οι κουρδικοί πληθυσμοί εντοπίζονται. Η Τουρκία, το Ιράκ, η Συρία και το Ιράν πολεμούν την ιδέα ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους. Έτσι, αποτελεί γεγονός, ότι οι Κούρδοι είναι το πιο πολυπληθέστερο έθνος, χωρίς δικιά του κρατική οντότητα, σήμερα.
Από το τέλος του Σαντάμ το 2003, το βόρειο Ιράκ αποτελεί πλέον την αυτόνομη ιρακινή επαρχία του Κουρδιστάν. Μια ευρεία γκάμα μεταρρυθμίσεων, αυτονομιστικών πολιτικών όπως η ίδρυση κουρδικού στρατιωτικού μηχανισμού, «έστρωσαν» το χαλί για το επερχόμενο δημοψήφισμα για γίνει το τελικό βήμα: Την ίδρυση του ανεξάρτητου Κουρδιστάν.
Η ανεξαρτησία των Κούρδων, βρήκε ένα νέο, ατράνταχτο επιχείρημα την τελευταία πενταετία. Ο νικηφόρος πόλεμος του κουρδικού πληθυσμού εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, απέδειξε ότι οι Κούρδοι θέλουν και έχουν την ικανότητα να ιδρύσουν τη δικιά τους, κρατική οντότητα.
Η επικείμενη νίκη στην πόλη της Μοσούλης, στηρίχτηκε σε ένα τεράστιο ποσοστό, στην μαχητική ικανότητα των κούρδων Πεσμέργκα, που χωρίς την αρωγή τους, θα ήταν αδύνατον για τον ιρακινό στρατό να ανακαταλάβει, το δεύτερο σημαντικότερο προπύργιο του ΙSIS.
Η Βαγδάτη, ωστόσο, δεν δείχνει τη διάθεση για ανεξαρτητοποίηση των βόρειων περιοχών της. Η κεντρική ιρακινή κυβέρνηση, αλλά και μέρος της ιρακινής κοινής γνώμης θεωρεί του Κούρδους, τους Ασσύριους, του Γιεζίντι αλλά και του Τουρκομάνους, μέλη της ιρακινής κρατικής οντότητας, που ανήκουν σε ένα ιρακινό κράτος. Βασικό πεδίο αντιπαράθεσης της κεντρικής κυβέρνησης του Ιράκ με τη διοικούσα αρχή του αυτόνομου Κουρδιστάν, ήταν και είναι η διαχείριση, η πώληση και το κέρδος από την πετρελαϊκή παραγωγή στις περιοχές του τελευταίου.
Οι υποστηρικτές των Κούρδων, ως προς το αίτημα τους για ίδρυση ανεξάρτητου Κουρδιστάν, είναι πολλοί και διάφοροι. Ενδεικτικά, το τελευταίο διάστημα, η Σαουδική Αραβία στηρίζει το κουρδικό αίτημα, ως αντίποινα στην Τουρκία για την υποστήριξη της στο Κατάρ. Ένας όμως σημαντικός γεωπολιτικός σύμμαχος του ανεξάρτητου Κουρδιστάν, κινεί τα δικά του διπλωματικά νήματα, ως προς την ίδρυση ανεξάρτητου κουρδικού κράτους: το Ισραήλ.
Η Ιερουσαλήμ στηρίζει, απόλυτα, την ίδρυση του Κουρδιστάν. Τα λόγια του ισραηλινού προέδρου, Νετανιάχου, είναι ενδεικτικά: «Πρέπει να στηρίξουμε τους Κούρδους και το αίτημά τους για ανεξαρτησία, το δικαιούνται». Η παραπάνω δήλωση έρχεται σε αντίθεση με την δήλωση του πρώην ιρακινού προέδρου, Αλ-Μαλίκι, όπου αντιτίθεται στην ίδρυση του Κουρδιστάν, θεωρώντας ότι αυτό θα αποτελέσει ένα «δεύτερο Ισραήλ» στην περιοχή.
Η άποψη αυτή, στηρίζεται εν μέρει στο επιχείρημα, ότι η στήριξη του Ισραήλ στους Κούρδους έρχεται από την εποχή του ’60 και του ’70, όταν τους προμήθευαν με όπλα και υλικοτεχνική υποστήριξη, στον αγώνα τους εναντίον της κυβέρνησης του Ιράκ.
Λίγες χώρες της περιοχής, στηρίζουν το κουρδικό αίτημα. Ιστορικά, η Τουρκία, το Ιράν, το Ιράκ και η Συρία θεωρούν την ίδρυση του Κουρδιστάν, απειλή για τα γεωπολιτικά τους συμφέροντα, αλλά και για την εδαφική τους, ακεραιότητα. Είναι πολύ πιθανό, Τουρκία και Ιράν να ενεργήσουν κατάλληλα, ώστε να διαιρέσουν τον κουρδικό λαό, ενόψει του δημοψηφίσματος, ώστε να εκμεταλλευτούν κατάλληλα, ένα διφορούμενο αποτέλεσμα.
Άλλωστε, η κοινή γνώμη στο Ισραήλ, θεωρεί την ίδρυση του ανεξάρτητου Κουρδιστάν ως ένα θετικό στοιχείο, συγκρίνοντας τον αγώνα των Κούρδων για ανεξαρτητοποίηση, με την δική τους Ιστορία, για την ίδρυση εβραϊκού κράτους τους προηγούμενους αιώνες.
Το νέο ανεξάρτητο Κουρδιστάν, θεωρείται από πολλές δυτικές χώρες, ότι θα είναι παράγοντας ασφάλειας και σταθερότητας στη περιοχή, ωστόσο, η αντίθεση της Τουρκίας, του Ιράν και της Συρίας σε αυτό το ενδεχόμενο, περιπλέκει πολύ το γεωπολιτικό γίγνεσθαι στην περιοχή.
Είναι σημαντικό να τονιστεί, ότι το Ισραήλ συνδέει το κουρδικό με το παλαιστινιακό, θεωρώντας ότι η παγκόσμια κοινή γνώμη θα πρέπει, εφόσον στηρίζει το αίτημα των Παλαιστινίων για ανεξαρτησία, ανάλογα θα πρέπει να πράξει και να στηρίξει και τους Κούρδους.
defence-point
