Έμφυλες Ταυτότητες

Υπό του συνεργάτου μας κ. Δημητρίου Π. Λυκούδη, Θεολόγου - Φιλολόγου 

Υπ. Δρος Παν/μίου Αθηνών 

                «Ο θεσμός της θεματικής εβδομάδας αποσκοπεί στην ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μελών της σχολικής κοινότητας σε ζητήματα που άπτονται της Εκπαίδευσης για την Αειφόρο Ανάπτυξη και, κατά το τρέχον έτος, εστιάζει σε τρεις βασικούς άξονες: α) τη διατροφή και την ποιότητα ζωής, β) την πρόληψη του εθισμού και των εξαρτήσεων και γ) τις έμφυλες ταυτότητες».

Πρόκειται για απόσπασμα της εγκυκλίου του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων (ο Θεός να το κάνει Παιδείας και Θρησκευμάτων!), η οποία με βάση την υπ᾿αριθμόν 44/03-11-2016 του αποσπάσματος των Πρακτικών του Δ.Σ. του Ι.Ε.Π., ενημερώνει για την υλοποίηση θεματικής εβδομάδας, κατά το σχολικό έτος 2016-2017, σε όλα τα Γυμνάσια σχολεία της χώρας, δηλαδή σε παιδιά ηλικίας 13-15 ετών, με τίτλο «Σώμα και Ταυτότητα».

          Μάλιστα, δε, για να γίνει αρτιότερη και πλέον κατατοπιστική ενημέρωση, ως υποστηρίζουν, το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων σε συνεργασία με την Ελληνική Ραδιοφωνία, προχώρησε στην πραγματοποίηση σχετικών ενημερωτικών εκπομπών στο πλαίσιο ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για τον θεσμό αυτό. Οι εκπομπές λειτούργησαν από 24 Απριλίου έως 21 Μαΐου 2017.

          Έρχεται στο νου μου ο μύθος του Αισώπου με τίτλο «Ουρά και μέλη όφεως». Μια φορά, διδάσκει ο μύθος, η ουρά του φιδιού είχε την αξίωση να οδηγεί και να βαδίζει πρώτη! Το υπόλοιπο σώμα έλεγε: «Πώς θα γίνεις οδηγός, αφού δεν έχεις, όπως τ᾿ άλλα ζώα, ούτε μάτια ούτε μύτη;» Μα η ουρά δεν άκουγε, ώσπου τέλος, η φρόνηση υποχώρησε. Και κυβερνούσε και οδηγούσε η ουρά, σέρνοντας τυφλή όλο το σώμα, ώσπου έπεσε σ᾿ ένα βάραθρο όλο πέτρες, και πληγώθηκε η ράχη και όλο το σώμα του φιδιού. Τότε, με κουνήματα ικετευτικά, είπε η ουρά του φιδιού στο κεφάλι: «Σώσε μας, αφέντη, σε παρακαλώ, κακώς έκανα να πιαστώ μαζί σου».

          Άκουσον - άκουσον! Αγόρια και κορίτσια σε ηλικία 13, 14 και 15 χρόνων καλούνται να επιλέξουν και, εάν δεν τούς αρέσει, να επαναπροσδιορίσουν το φύλο τους! Δηλαδή, ποιο να επιλέξουν; Στην Ορθόδοξη Ελλάδα, στη Μητέρα Πατρίδα, στο αγιασμένα χώματα που πότισαν εκατομμύρια άγιοι και ήρωες της Πίστεώς και της Πατρίδας μας με το τιμημένο αίμα τους προκειμένου να διαφυλάξουν τα Ιερά και τα όσια του τόπου αυτού. Θα τρίζουν τα οστά των Πατέρων της Εκκλησίας μας και των Ηρώων της Πίστεώς μας αντικρίζοντας αυτή την εφάμαρτη και διόλου άδολη αποχαύνωση και προσπάθεια αποϊεροποίησης των πάντων! Εδώ ισχύει το αγιογραφικό «διά το μή υπάρχειν άνδρας εν Ιερουσαλήμ, εβασίλευσε Δεββώρα» (1).

          Αρχικά, εξ επόψεως Ψυχολογίας, η προσπάθεια του Υπουργείου για την οργάνωση θεματικής εβδομάδας και, δη, περί του τρίτου ζητήματος υπό τον τίτλο «Έμφυλες Ταυτότητες» είναι, κατά κανόνα, καταδικασμένη σε αποτυχία. Ο Άγγλος καθηγητής Ψυχολογίας B. Bloom, με βάση τελευταίες έρευνες που καθορίζουν τα ποσοστά της ανάπτυξης της νοημοσύνης κάθε προσώπου, και, δη, του παιδιού, τονίζει χαρακτηριστικά: «Σε ηλικία 4 χρόνων από της γεννήσεως η ανάπτυξη της νοημοσύνης αγγίζει το 50%, στα 8 χρόνια το 80% και έως την ενηλικίωσή του (18) το απόλυτο 100%»(2), εξαίροντας, ταυτόχρονα, την οικογενειακή επίδραση που ασκείται (ασκείται σήμερα;) στο παιδί και αποβλέπει στη γενικότερη νοητική του ανάπτυξη. Με άλλα λόγια, ο κάθε γονέας που γαλουχεί το παιδί του με μύριες στερήσεις και αγωνίζεται νυχθημερόν να τού εμφυσήσει σεβασμό και καλλιέργεια των υψοποιών αρετών, ναι, είναι γεγονός, αυτός ο γονέας δεν έπραξε  σωστά, σύμφωνα με την προοδευτική θεματική εβδομάδα που λαμβάνει χώρα στα ελληνικά δημόσια σχολεία της Πατρίδας μας. Και όμως! Λάθεψες πατέρα και μητέρα, εσύ που - απεύχομαι ολοκαρδίως - θα  μάθεις και θ᾿ ακούσεις αύριο ότι το παιδί σου, ως διδάχθηκε στο σχολείο στα 13, 14 και 15 του χρόνια, δεν αρέσκεται στο φύλο που του προσέδωσε ο Πανάγιος Θεός κατά την μακαρία γέννησή του! Όλα ν᾿ αλλάξουν, μακριά από Θεό και Αγίους, μακριά από ηθικές αξἰες και αρετές, καθώς ως ο Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι επικριτικά  λέγει «χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται».

          Φωτεινότατες εξαιρέσεις Ορθόδοξων και αγωνιστών Επισκόπων αντιδρούν στη χαμέρπεια και στη μιαρότητα. Έρχεται η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης και εκφράζει καθάρια τις αντιρρήσεις της, χωρίς ασφαλώς να εισακούγεται. Παράλληλα, μειώνονται οι ώρες της διδασκαλίας του μαθήματος της Βιολογίας, στη διάρκεια του οποίου, εάν ενθυμούμαι ορθώς και από την προσωπική μου σχολική εμπειρία, διδαχθήκαμε όσα σχετικά με την ιδιαιτερότητα του ζητήματος (τότε υπήρχε και το μάθημα της Ανθρωπολογίας). Μειώνεται, ωσαύτως, κατά τρεις ώρες η διδασκαλία των Κλασικών Σπουδών και των Αρχαίων Ελληνικών ανά εβδομάδα στα Γυμνάσια, απεμπολείται (από τις πρωταρχικές μεταρρυθμίσεις!!!) το μάθημα των Θρησκευτικών και επιχειρείται απεγνωσμένη προσπάθεια παντελούς μετάλλαξης και περιθωριοποίησής του και καλείται η εκ Δύσεως φαεινή ιδέα της θεματικής εβδομάδας να εφαρμοστεί και να φέρει αποτέλεσμα στις ψυχές των παιδιών μας! Γιατί; Για ποιο σκοπό; Μήπως, αναρωτιέμαι, για να προετοιμαστούν τα παιδιά μας από σήμερα προκειμένου να επανδρώσουν αύριο τα GAY Pride και κάθε άλλο ἐκφυλο γαϊτανάκι και καραγκιοζιλίκι γύρω μας;

          Ο Πανάγιος Θεός, ως διαβάζουμε στο Αγιογραφικό χωρίο (3), έπλασε τον άνδρα και τη γυναίκα, δημιούργησε από την πλευρά του Αδάμ την Εὐα, όχι από το κεφάλι του ή τα πόδια του: «Η γυναίκα δεν έγινε από το κεφάλι του άνδρα, για να μην κυριαρχεί σ᾿ αυτόν. Ούτε έγινε από τα πόδια του άνδρα, για να μην κυριαρχεί αυτός σ᾿ αυτἠν. Έγινε από την πλευρά του, για να δειχτεί ότι είναι ισότιμη με αυτόν, βοηθός του. Έγινε από την πλευρά του που είναι κοντά στην καρδιά, για να του είναι αγαπητή» (4).

          Να καταργηθεί, λοιπόν, από τη νέα σχολική χρονιά αυτή η επονείδιστη θεματική εβδομάδα, διότι «εν χρόνω κρατυθέν το ασεβές έθος, ως νόμος εφυλάχθη»(5). Οι γονείς δύνανται να υπογράψουν δήλωση απαλλαγής των παιδιών τους από τη διδασκαλία της θεματικής εβδομάδας και, ωσαύτως, οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί ν᾿ αρνηθούν να διδάξουν, καθώς η διδασκαλία αυτών των παμμίαρων θεματικών αντίκειται στις Συνταγματικές αρχές  της χώρας αλλά και στη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού (6).

          Στα μέσα Δεκεμβρίου του 1828, ο μεγάλος Εθνικός μας Ποιητής Διονύσιος Σολωμός, απογοητευμένος από πολλούς, καταφεύγει στην Κέρκυρα. Εκεί θα παραμείνει έως το θάνατό του, στα 1857. Όταν ο Πολυλάς, ο βιογράφος και μαθητής του, τον ρώτησε γιατί δεν έρχεται ποτέ στην πρωτεύουσα Αθήνα (είχε μόλις ανακηρυχθεί στα 1834), εκείνος απάντησε: «Φοβάμαι μήπως και δεν τη γνωρίσω».

          Άμοιρο δημόσιο ελληνικό σχολειό! Ταλαίπωρη και φιλτάτη μου Ελληνική Παιδεία. Αγνώριστη σε κατάντησαν οι παιδευτές σου...!

Παραπομπές:

1. Κριτ., 15, 7.

2. Βλ. σχ., Παπαδόπουλου Νίκου, Ψυχολογία, Σύγχρονη Πειραματική, Αθήνα 2003, σελ. 86. Ο συγγραφέας του ως άνω βιβλίου συμπληρώνει: «Οι νοητικές επιδόσεις του, πάντως, (του παιδιού), σχετίζονται άμεσα με εικόνες (εποπτείες), και οι ορισμοί των πραγμάτων έχουν υποκειμενική αναφορά», Αυτόθι, σελ. 86, Πρβλ, Χαρώνη Βασιλείου, Ψυχολογία και Αγωγή των εφήβων, Αθήναι 1976, Jones E., ¨The construction of gender in family therapy¨, in Burck C., Speed B. Gender, power and relationships, London, Routledge 1995.

3. Γένεσις, β', 18-24.

4. Φούντα Ιερεμίου (Αρχιμ) νυν Μητροπολίτου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως, Ερμηνεία Παλαιάς Διαθήκης, τόμος Α', ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ 1986, σελ. 133.

5. Σοφ. Σολ., ιδ', 16

6. διότι έρχονται ξεκάθαρα σε αντίθεση με το άρθρο 16 του Συντάγματος και τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του Παιδιού (Ν. 2101/1992 άρθρο 5, 8 και 29)