Του Στέλιου Παπαθεμελή*
Όσοι
διακατέχονταν από την ψευδαίσθηση ότι το ερντογανικό ξεσάλωμα κατά Ελλάδος –
Κύπρου ήταν απλά εκλογικό τέχνασμα συσπείρωσης των οπαδών του έπεσαν παταγωδώς
έξω στις εκτιμήσεις τους.
Ωμός,
αδίστακτος, απρόβλεπτος, αμετανόητος ηγείται χώρας με δομική κρίση, πάει
ψάχνοντας θερμό επεισόδιο.
«Γαυγίζουν» κυριολεκτικά οι υπουργοί του κατά της
εθνικής μας ακεραιότητας. Ξεκίνησε ο Αμύνης Φικρί Ισίκ κραυγάζοντας ότι «δεν
πρόκειται να αποδεχτούν τετελεσμένα την ελληνική κυριαρχία στο Αγαθονήσι». Τον
διεδέχθη ο Ομέρ Τσελίκ, των Ευρωπαϊκών υποθέσεων, στον ίδιο ρυθμό: «Το
Αγαθονήσι ανήκει στην Τουρκία. Είναι τουρκική γη» (sic!). Προσθέστε σ’ αυτό τη νέα παράνομη Navtex
που δεσμεύει περιοχές στη κυπριακή ΑΟΖ και την δήλωση του απίθανου συμβούλου
του σουλτάνου «η Βόρειος Κύπρος είναι υπερπόντιος τουρκικός νομός»…
Οι
πάντες γνωρίζουν ότι ο ισλαμιστής «κέρδισε» το δημοψήφισμα με βία και νοθεία.
Με χιλιάδες αντιπάλους του φυλακισμένους, απολυμένους και απαγορευμένα
αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ. Δυστυχώς Δυτικοί και Ανατολικοί εξακολουθούν να τον
χαιδεύουν. Αλλά αυτή είναι η τραγωδία χωρίς κάθαρση των διεθνών σχέσεων.
Νομίζουμε
ότι οι αρμόδιοι παντός βαθμού έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο τούρκος τώρα πια «παίζει
εν ου παικτοίς».
Ο
Ελληνισμός βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπος συνθηκών που θυμίζουν εκείνες της 28ης
Οκτωβρίου του 1940. Ηγεσία και λαός πρέπει να επαληθεύσουμε ανάλογο σθένος και
αποφασιστικότητα.
Νατοϊκοί
σύμμαχοι και εταίροι της Ευρώπης έχουν καθήκον να εγγυηθούν τα σύνορα της χώρας
– μέλους τους που απειλείται, - τόσο το χειρότερο, - από άλλη χώρα μέλος. Μας οφείλουν
στρατηγική υποστήριξη.
Γι’
αυτό να εξαπολυθούν χωρίς καμία καθυστέρηση διπλωμάτες, πολιτικοί και
προσωπικότητες κύρους – ο Ελληνισμός διαθέτει δόξα τω Θεώ αφθονία εγκρίτων προσωπικοτήτων -. Στρατηγική δεν έχουμε ως τώρα και σχέδιο
κινητοποίησης και αξιοποίησής τους. Και πρέπει να το αποκτήσουμε «χθες».
Να
συμβουλευτούμε και τον μέγα Δάσκαλο της πολιτικής, τον Θουκυδίδη (ΙΙ, 11,5): Εναντίον
της εχθρικής χώρας πρέπει να εκστρατεύουμε πάντοτε θαρραλέοι στο φρόνημα, και
αναλογιζόμενοι τους κινδύνους να είμαστε προετοιμασμένοι καθώς πρέπει. Διότι
μόνο οι σωστά προετοιμασμένοι μπορούν να είναι και στις επιθέσεις εναντίον των
εχθρών γενναιότατοι («προς το επιέναι τοις εναντίοις ευψυχότατοι») και στην
άμυνά τους ασφαλέστατοι («προς δε το επιχειρείσθαι ασφαλέστατοι»).
Και
να επαναλάβουμε τον όρκο των Αθηναίων Εφήβων του Ε ΄ π.Χ. αι.: «Αμυνώ υπέρ
ιερών και οσίων» και «Την πατρίδα δ’ ουκ ελάσσω παραδώσω, πλείω δε και αρείω
όσης αν παραδέξωμαι»!
Και
μη ξεχνούμε ότι ο εχθρός έχει κάνει ορκισμένους εχθρούς του τους μισούς
τουλάχιστον υπηκόους του. Και εξακολουθεί να εξαπολύει πογκρόμ κατά αντιπάλων
του, πραγματικών ή υποτιθεμένων. Προχθές έθεσε σε διαθεσιμότητα 9.103
αστυνομικούς με την συνήθη κατηγορία του «γκιουλενιστή», ενώ ταυτόχρονα προχώρησε
στην έκδοση 3.224 ενταλμάτων σύλληψης άλλων ύποπτων «γκιουλεντιστών». Αυτά ο
ισλαμιστής.
Εμείς
πρέπει να σαλπίσουμε συναγερμό των όπου γης Ελλήνων. Από κοντά να παρακολουθήσουμε
την απαρέγκλιτη τήρηση του προγράμματος των γεωτρήσεων από τις ξένες εταιρείες
στην Κυπριακή ΑΟΖ και να προλάβουμε τυχόν υπαναχωρήσεις στον αγωγό ΕstMed.
Οι
λογαριασμοί της ΔΕΗ τρελλαίνονται και μας τρελλαίνουν αυτή την περίοδο. Αιτία,
η κυβέρνηση επινόησε να προσθέτει σ’ αυτούς βάσει κιλοβατώρας κατανάλωσης με ταχυδακτυλουργικό τρόπο τις «εύφημες» ΥΚΩ
(= Υπηρεσίες Κοινής Ωφελείας). Επειδή δεν μπορεί να εισπράξει από ασυνεπείς και
αδύναμους μεταφορτώνει τα βάρη στα συνήθη υποζύγια. Προχθές προαναγγέλθηκε και
νέο καπέλο. Η ΔΕΗ, όπως θα έλεγε ο Σουρής, «ξελογιάστηκε/τις έστριψαν οι βίδες»!
Απελπισία!
Την εντόπισε εύστοχα ο καλλιτέχνης – καθηγητής Σωτήρης Σόρογκας: «Πιστεύω ότι
το μεγαλύτερο ποσοστό της σημερινής απελπισίας είναι επειδή εξέλειπε και η
τελευταία ελπίδα αλλαγής, αφού και η Αριστερά μέσα στην οποία κατοικούσε ακόμα για πολλούς η ελπίδα έχει διαψεύσει τόσο
βάναυσα τον ελληνικό λαό με τον αμοραλισμό της και την εξαχρείωση, τόσο του
ιδιωτικού όσο και του δημόσιου ήθους» (Νέα, 29-30/4/17).
Οι
παλαιότεροι διατηρούμε αγαθή μνήμη από τα σχολικά αναγνωστικά του καιρού μας.
Τότε ήταν χαριτωμένα, διδακτικότατα και εσαεί επίκαιρα.
Δείγμα
τέτοιας γραφής «Ο σαμαρωμένος ποντικός»:
Είπαμε
ψέματα πολλά,/ας πούμε και μια αλήθεια:/
Φορτώσαμε
έναν ποντικό/εννιά κιλά ρεβίθια,
κι
αυτού, στα μεσοσάμαρα,/σαράντα κολοκύθια.
Τα
κολοκύθια είχαν νερό/και το νερό βατράχια,
και
τα βατράχια λάλαγαν/κι ο ποντικός εσκιάχτη
και
το φορτίο το’ριξε/και πιλαλώντας φεύγει.
Μέσα
στ’αμπάρια τρύπωσε/κι η μάνα του του λέει:/
-Πού
πας, παιδί μου πόντικα,/ πού πας, καλέ Ζαφείρη:
-Πάω
στην Πόλη γι’ άρματα/και στη Φραγκιά για ρούχα».!!!
Υ.Γ.
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης ενοχλείται από τις Θείες Λειτουργίες που γίνονται κατά
καιρούς στη Ροτόντα. Κάποιος πρέπει να τον πληροφορήσει ότι το μνημείο
λειτούργησε για χίλια και πλέον χρόνια ως ορθόδοξος Ναός, το βεβήλωσαν οι Οθωμανοί. Κατά τα λοιπά είναι εύκολο να πουλάς τρέλλα,
αλλά από κάποια ώρα και μετά αγοραστές θα ψάχνεις και δεν θα βρίσκεις, Ουκούν;
*Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης
