Από την ομιλία του Γ.Γ. της Χρυσής Αυγής στην εκδήλωση Μνήμης για την Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού
«Είναι ιδιαίτερη η τιμή μου που βρίσκομαι και ομιλώ σε αυτήν την περιοχή, όπου πάρα πολλοί είναι Έλληνες ξεριζωμένοι.
Τους ξερίζωσαν, καταρχάς, από τις πατρογονικές τους εστίες στον Πόντο και από εκεί βρεθήκανε, με την προστασία της αυτοκρατορικής Ρωσίας, στην Κριμαία και σε άλλες παράλιες πόλεις πάλι του Ευξείνου Πόντου, όπου από εκεί πάλι εκδιώχθηκαν από έναν αρχισφαγέα, τον «πατερούλη» των σύγχρονων γενίτσαρων του Ελληνισμού, των μπολσεβίκων, τον Στάλιν.
Τιμούμε το αίμα των 353.000 και πλέον Ελλήνων και έχουμε να καταγγείλουμε ότι κανένα κόμμα στις ανακοινώσεις που εξέδωσαν, δεν είπε μία λέξη γι’ αυτόν που υπήρξε ο σφαγέας των Ελλήνων, τον Κεμάλ. Ντροπή τους.»
« … Έχουμε καταντήσει στο σημείο στην συμβασιλεύουσα κάποτε της αυτοκράτειρας των πόλεων, της Κωσταντινουπόλεως, στην Θεσσαλονίκη μας, να υπάρχει μνημείο του σφαγέα των αδερφών μας, των Ποντίων, του Κεμάλ Ατατούρκ. Στο σημείο να χαίρονται κάποιοι γιατί θα έλθουνε, λέει, τουρίστες και έτσι, όποτε είναι η επέτειος του Κεμάλ, έρχονται πούλμαν από την Τουρκία και ακούγονται τουρκικά εμβατήρια μέσα στην προσφυγομάνα Θεσσαλονίκη. Ντροπή! Εάν ποτέ η Χρυσή Αυγή έχει τη δύναμη αυτό θα σταματήσει. Κανένα μνημείο για τον σφαγέα των Ελλήνων μέσα στη χώρα των Ελλήνων».
353.000 ψυχές θύματα των Σοβιετικών όπλων και της τουρκικής βαρβαρότητας
« … Ας θυμηθούμε ότι μετά την απόβαση του Ελληνικού Στρατού στην Σμύρνη η μανία των Τούρκων οδήγησε τον Πόντο σε συνθήκες μιας απάνθρωπης γενοκτονίας. Ο Πόντος ήτανε έρμαιο στις ληστρικές συμμορίες του Τοπάλ Οσμάν. Όμως, ένας υπέροχος αγώνας γενναίων ανδρών έστησε το αντάρτικο του Πόντου ήδη από τα 1914. Και να θυμηθούμε μία 25η Μαρτίου αντάξια του 1821, την 25η Μαρτίου του 1919, όταν συγκροτήθηκε το πρώτο Εθνικό Συμβούλιο του Πόντου με εμπνευστή τον Ιεράρχη του Μακεδονικού Αγώνα, Γερμανό Καραβαγγέλη. Τότε οι Πόντιοι οπλαρχηγοί είχανε ζητήσει από την Ελλάδα δύο απλά πράγματα: κάποιους αξιωματικούς για να οργανώσουνε το αντάρτικο και ένα καράβι με όπλα, που δεν έφτασε ποτέ και που εάν είχε φτάσει, τότε θα μπορούσε πίσω από τα στρατεύματα του Κεμάλ να υπάρχει ένα αντάρτικο και να τον παρενοχλεί και θα είχε πέσει η Άγκυρα και θα είχε γίνει η Μεγάλη Ελλάδα των ονείρων μας.»
« … Η γενοκτονία των αδερφών μας του Πόντου, ήτανε ένα μόνο κομμάτι από το δράμα που παίχτηκε εκείνα τα τραγικά χρόνια. Θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο βασικότερος συντελεστής της τελικής ήττας του στρατού μας στη Μικρά Ασία, υπήρξε η σημαντική μπολσεβίκικη βοήθεια που παρείχανε οι Ρώσοι κομμουνιστές στον Κεμάλ. Και όχι μόνο οι Ρώσοι κομμουνιστές. Και το ΚΚΕ μοίραζε προκηρύξεις στο μέτωπο: «εγκαταλείψτε τα στρατόπεδα, λιποτακτήστε, ο πόλεμος είναι χαμένος» και δεν μετάνιωσαν ποτέ. Χρόνια 13 μετά την Καταστροφή ο «Ριζοσπάστης» έγραφε: «όχι μόνο δεν λυπηθήκαμε για την αστικοτσιφλικάδικη ήττα στη Μικρασία μα και την επιδιώξαμε».
Μέγας ευεργέτης του Κεμάλ η Σοβιετική Ρωσία του Λένιν και του Τρότσκυ. Υπέγραψαν το τουρκοσοβιετικό Σύμφωνο στις 3 Μαρτίου του 1921, λίγο πριν τη μεγάλη Ελληνική επίθεση. Επίσημες αναφορές του Υπουργείου Εξωτερικών της σοβιετικής Ρωσίας καταγράφουν με λεπτομέρειες την βοήθεια που έδωσε ο Λένιν στον Μουσταφά Kεμάλ.
H πρώτη δόση της σοβιετικής βοήθειας ήταν το καλοκαίρι του 1920. Παραδόθηκαν στους Τούρκους 6 χιλιάδες όπλα, 5 εκατομμύρια σφαίρες και 17.600 οβίδες. Τον Σεπτέμβριο παραδόθηκαν 200 κιλά χρυσού σε ράβδους. Στις 16 Μαρτίου 1921 ο Λένιν προσέφερε 33.275 τυφέκια, 57.986.000 φυσίγγια, 327 πολυβόλα, 54 κανόνια, 129.479 οβίδες. Με τα όπλα των κομμουνιστών εξόντωσαν τον Ελληνισμό οι τούρκοι στην Μικρασία, αυτό δεν το λέει καμία «ιστορία» από αυτή που μαθαίνουν στα παιδιά μας».
Η γενοκτονία των Ποντίων από τον Στάλιν
« … Το 1936 οι κομμουνιστές ξεκίνησαν μιαν ευρύτατη πολιτική εθνοκάθαρσης εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου. Έτσι άρχισαν οι συλλήψεις και οι εκτελέσεις και κατεστράφησαν εκ θεμελίων τα Ελληνικά σχολεία. Όλοι οι άνδρες από 17 χρονών και επάνω καταδικάστηκαν σε «στημένα» κομματικά δικαστήρια και εξορίσθηκαν σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας (στα διαβόητα «Γκουλάγκ») με την κατηγορία ότι «προσπάθησαν να δημιουργήσουν ανεξάρτητο ελληνικό κράτος».
Με το απόρρητο έγγραφο Νο 50215 της 11ης Δεκεμβρίου 1937 ξεκινούσαν οι μαζικές συλλήψεις και εκτοπίσεις του ελληνικού πληθυσμού της ΕΣΣΔ που έμεινε στην ιστορία ως η «Ελληνική επιχείρηση». Το έγγραφο έλεγε: «Διατάσσουμε στις 15 Δεκεμβρίου, ταυτοχρόνως σε όλες τις περιοχές, να πραγματοποιηθούν συλλήψεις όλων των Ελλήνων, οι οποίοι είναι ύποπτοι για κατασκοπία, διαφθορά και εθνικιστική αντισοβιετική δραστηριότητα».
Στην περίοδο του πολέμου, ο Στάλιν εξέδωσε στις 29 Μαΐου 1942 το υπ' αριθμόν 1828 διάταγμα με βάση το οποίο εξορίσθηκαν Έλληνες του Κρασνοντάρ και του Ροστόβ στην Σιβηρία. Νέα διατάγματα συνέχισαν αυτούς τους εκτοπισμούς προς τις σοβιετικές «δημοκρατίες» της κεντρικής Ασίας και στο Καζακστάν. Νέο διάταγμα στις 2 Ιουνίου 1944 επέβαλε τον εκτοπισμό των Ελλήνων της Κριμαίας προς το Ουζμπεκιστάν, με την κατηγορία της δήθεν «συνεργασίας τους με τους Γερμανούς». Ο συστηματικός εκτοπισμός των Ελλήνων συνεχίστηκε την ίδια εποχή και από Γεωργία και Αρμενία προς την έρημη και πρωτόγονη περιοχή του Καζακστάν. Η «Επιτροπή για την Αποκατάσταση των Δικαιωμάτων των Ελλήνων της ΕΣΣΔ», επί Γκορμπατσόφ, ο συνολικός αριθμός των Ελλήνων που εκτοπίστηκε είναι 350.000, ενώ οι νεκροί φτάνουν τους 50.000!
50.000 Έλληνες εξοντώθηκαν από τους μπολσεβίκους του πατερούλη Στάλιν. Και όμως υπάρχουν κάποιοι εδώ οι οποίοι δεν λένε λέξη. Και όχι μόνο δεν λένε λέξη, αλλά σε τηλεοπτική εκπομπή ο βουλευτής του ΚΚΕ Ηλίας Μαΐλης είχε απαντήσει περί του θέματος ότι «ήταν πράκτορες των Ναζί»!
Και του χρόνου στις Σκλαβωμένες Πατρίδες μας
«…Αυτή η Σημαία που έχω εδώ μπροστά μου είναι της Αυτοκρατορίας της Τραπεζούντος, των μεγάλων Κομνηνών, η οποία άντεξε 8 ακόμα χρόνια μετά την πτώση της Βασιλεύουσας. Τι να πει κανείς για τους Ποντίους. Για την αρχαία τους λαλιά. Τι να πει κανείς για τον Πυρρίχιο χορό, έναν χορό πολεμικό. Σ΄ έναν χορό πολεμικό σας καλώ όλους και όλες εσάς για να πάρουμε την Πατρίδα μας πίσω και να ξαναγίνει η Ελλάδα Ελληνική.
Μίλησε ο Ερντογάν για τα σύνορα της καρδιάς του. Νομίζει ότι εμείς δεν έχουμε καρδιά; Πως η δική μας καρδιά δεν έχει σύνορα; Έχει σύνορα που φτάνουν βαθιά, όπου υπήρχε Ελλάδα, στον Πόντο, στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη, παντού. Στη Βόρειο Ήπειρο, στην Ανατολική Ρωμυλία.
Οι Τούρκοι θέλουν τη γη μας. Κάποιοι θα πουν ότι είμαστε ρομαντικοί, ότι όλα αυτά είναι χαμένα και ότι δεν θα κερδίσουμε τίποτε. Επί 2.000 χρόνια οι Εβραίοι έλεγαν ο ένας στον άλλον την ευχή “του χρόνου στην Ιερουσαλήμ” … Πιστεύουν ότι εμείς οι Έλληνες Εθνικιστές, είμαστε από αυτούς που θεωρούν τις πατρίδες αυτές απλά αλησμόνητες, ξεχασμένες και όλα αυτά; Όχι! Σκλαβωμένες τις θεωρούμε. Και μ’ αυτό θα τελειώσω.
Του χρόνου στην Σαμψούντα, στην Τραπεζούντα, στην Κωνσταντινούπολη, στη Σμύρνη».
Νικόλαος Γ. Μιχαλολιάκος
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή
Γενικός Γραμματέας Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή
|
